Nog één keer

Tijdens de stemming, gisteren, voelde ik mij niet op mijn gemak bij het uitbrengen van mijn stem. Niet omdat ik niet volledig achter mijn besluit stond, maar vanwege het zwaar manipulatieve karakter van het publiek.

Nog een keer heb ik het over de Roos en Beeklaan te Santpoort. Een lastig dossier. Een dossier waar de fractie flink heeft geworsteld om te komen tot een weloverwogen besluit.  Geen sinecure vanwege de vele informatie, een enkele misser en een enorm offensief vanuit de bewoners. Dan is het lastig je rug recht te houden, te doen wat je vanuit je rol als raadslid moet doen en je politiek betrouwbaarheid voorop te stellen.

Vrijwel de gehele publieke tribune zat vol. Allemaal tegenstanders tegen het besluit  voor het afgeven van geen bedenkingen. Met andere woorden; het besluit groen licht te geven voor de bouw.

Enkele politieke opponenten maakten gebruik van grof populisme. Volledig naar de mond van het publiek praten en alle feitelijke politieke verantwoordelijkheid af stoten. Dat luidde tot applaus. Niet een keer, maar meerdere keren. De voorzitter appelleerde aan het feit dat het hier een raadszaal betrof en publiek zich alleen als stille aanhoorder mag gedragen. In totaal heeft het publiek zes keer geklapt, en alleen na populistische uitspraken van raadsleden die deze bewoners naar de mond praatten. Alleen daardoor al wordt het lastig dan niet in de lijn van het publiek te stemmen. Daarbij speelt dat de raadsleden  de afgelopen maanden wel zeer frequent door bewoners zijn benaderd en met wel een heel stellig verhaal. Daarbij werd gewezen op het feit dat er fouten gemaakt waren, maar de informatie vanuit de bewoners was ook uitermate eenzijdig. De combinatie van de lobby en het applaudisseren maakte een zeer manipulerende indruk. Maar goed ik sta liever achter mijn besluit waarmee ik correcte politiek voer en betrouwbaarheid neerzet, dan dat ik mijn stem laat bepalen door de kiezers (ik bedoel hiermee dat ik geen keuze laat bepalen om daarmee extra stemmen te verwerven). Regeren met de onderbuik is niet mijn weg. Toch waren er enkele opportunistische raadsleden die hun stem lieten bepalen omdat onder de bewonersgroep (toekomstige) kiezers voor hun partij zitten. Anders stemmen zou het risico geven, dat hun stem naar een andere partij gaan. Het lijkt mij niet de juiste rol van een raadslid een stem voort te laten komen op basis van je potentiële kiezer, in plaats van je programma en vooral je rol als volksvertegenwoordiger, waarbij je een controlerende taak hebt. Ook het cynisme van onze politieke tegenstanders was beneden alle peil. Onze motie werd afgedaan als een doekje voor het bloeden, waarmee de populistische trend duidelijk werd voortgezet.

De stemming heeft er toe geleid dat de raad in heeft gestemd met de afgifte van geen bedenkingen voor de bouw bij de Roos en Beeklaan.  Ook zijn beide moties aangenomen. Wel moet ik de kanttekening plaatsen dat er in het proces enkele onvolkomenheden zaten. Dat is een feit, en GroenLinks heeft ook toegegeven de consequenties van het startdocument onvoldoende te hebben ingeschat. Maar, we hebben destijds ingestemd. Dat wij slordig waren mag niet leiden tot een verdere politieke dwaling. Het mag niet leiden tot ander inzicht. Immers voortschrijdend inzicht is hier geen argument, daar dit het bagatelliseren van je eigen misser zou betekenen in relatie tot je taak als raadslid. Wat dat betreft waren er geen zakelijke argumenten nu tegen te stemmen, maar hebben we (in de stemverklaring) wel toegegeven onvoldoende alert te zijn geweest. Overigens brachten wij om die reden onze motie in, opdat wij op diezelfde zakelijke gronden de bewoners toch zoveel als mogelijk tegemoet zouden treden.

Een ander aspect, wat wel minder mee woog, is dat binnen onze gemeente men erg sterk is om vooral geen besluit te nemen. Uitstellen, of afwijzen. Maar ondertussen wordt er geklaagd over de open gaten in de gemeente, geklaagd dat de raad niet constructief is en er te weinig gebeurt in de gemeente. Kortom, het is nooit goed.

De groep lobbyisten of omwonenden waren zeer teleurgesteld over de uitkomst. Maar het was pook een groep slechte verliezers. Zo hoorde ik meerderen zeggen dat dit een doodsteek voor de democratie was. Vreemd, dit is juist democratie. Ik hoorde iemand uitspreken dat de democratie om zeep geholpen was… Tja, hoe kijk je aan tegen democratie? Het waren slechte verliezers. De voorstemmers werden of negatief benaderd, of juist (in meerderheid) volledig genegeerd. Hoofden werden beledigd omgedraaid. Ik had deze groep altijd toch een redelijk intellect toebedeeld, maar blijkbaar valt dit volkomen weg wanneer het principe van not in my backyard aan de orde is.

Smaak is geen politiek issue. Gelukkig niet. Zijn de plannen aantrekkelijk, te massaal en verstorend voor het omgevingsbeeld? Je kan er over discussiëren. Zelf ben ik van mening dat het best mee valt. Zeker wanneer je kijkt wat er stond. Maar ook moet je realiseren dat er vooruitgang is. Dat je met dat terrein iets moet doen, en hier een oplossing is waar ik zeker de meerwaarde van zie.

Zelf ben ik geboren in Santpoort. Ik speelde op diverse veldjes. Op al die veldjes en in al die bosjes van toen staan nu huizen. Saaie rijtjes, er is weinig groen meer over. Veel is in de jaren zeventig en tachtig neergezet. De tijd van de Vinexwijken… een ook met die saaiheid en eenheidsworst. Nee, dan is dit complex aan de Roos en Beeklaan een vooruitgang.

Waar zijn we mee bezig? Het gaat hier niet meer om de juistheid van een besluit. Het gaat om diverse onderbuiken. Bepaalde groepen gaan hier erg ver mee. Zo ver, dat ik mij zwaar gemanipuleerd voelde bij het uitbrengen van mijn stem. Ik voelde mij aangetast in mijn democratische besluitvorming. Dat is erg!

Ik ben dan ook van mening dat onze voorzitter het publiek vooraf al heeft moeten aanspreken op de gedragsregels in de raadszaal. Na het tweede applaus had hij al hard moeten ingrijpen. Wanneer burgers op deze wijze hun laatste lobby mogen uitoefenen is er iets mis met onze democratie. En wat dat betreft volgen er nog wat dossiers… oftewel mogelijke herhalingen. Als raadslid wil ik mijn besluit vanuit een bepaalde overweging maken, niet (primair) vanuit mijn onderbuik.