Knallend!

Ach, van een goed vuurwerk kan ik best genieten. Toch ben ik er voorstander van het vuurwerk, zoals wij in Nederland gewend zijn af te steken, te verbieden. Dat wij in een crisis leven is niet te merken. De Kerstinkopen waren weer meer dan vorig jaar, en de vuurwerk verkoop breekt ook wederom records.

GroenLinks Velsen heeft vorig jaar al een motie ingediend om het vuurwerk te verbieden, in de huidige vorm. Binnen de raad was duidelijk geen draagkracht en wij hebben de motie aangehouden. Misschien is de tijd nu meer rijp.

Vuurwerk is niet alleen maar mooi. Er kleven nogal wat andere zaken aan. Natuurlijk gaan er kapitalen in om. Ook dat is geen reden vuurwerk af te schaffen. Sterker dat is vrijwel het enige argument de verkoop op deze wijze te handhaven. Dat is namelijk goed voor de middenstand, en daar wil GroenLinks zich sterk voor maken. Maar niet tegen elke prijs!

met centraal vuurwerk afsteken krijg je ook veel
mooiere shows!

Om te beginnen is vuurwerk gevaarlijk. Ieder jaar gebeuren er teveel ongelukken mee en zijn er teveel gewonden. Soms met ernstig letsel en zelfs met dodelijke afloop. Dat alleen al is een reden eens goed stil te staan bij het gevaar voor vuurwerk. Daarnaast is er veel overlast. In veel gemeentes mag je vuurwerk afsteken van tien uur 's ochtends tot drie uur in de nacht. Tijd zat om veel mensen, en dieren, te terroriseren. Of allerlei zaken te mollen. Vuurwerk roept vandalisme op!

Buiten die tijden wordt wel gehandhaafd, maar vuurwerk is voor de jaarwisseling. Dat is al lastig zat. Zelfs nu al, dagen voor oud en nieuw wordt je opgeschrikt door harde knallen. Een beperking van uren is wat dat betreft eigenlijk niet meer dan een pleister op de wonden. Je lost er niets mee op.

Naast de gevaren en overlast geeft vuurwerk nog een nadeel. Een groot nadeel, wat zeker voor GroenLinks grote waarde heeft; vervuiling. Vuurwerk is een enorme bron van vervuiling en eentje die zeer wordt onderschat. Wanneer je bedenkt dat wij in de IJmond al aan de top van de milieuvervuiling zitten, dan moet je alleen al op basis daarvan alle vuurwerk verbieden. De uitstoot van, met name, fijn stof is zeer groot.

Redenen genoeg om vuurwerk te verbieden. Veel GroenLinks fracties hebben gezamenlijk (op initiatief van de fractie in Rotterdam; Arno Bonte) een meldpunt overlast vuurwerk (www.vuurwerkoverlast.nl) ingesteld. Inmiddels zijn er, in enkele dagen, al meer dan 25000 klachten binnen gekomen! er wordt overwogen in meerdere gemeenten een vuurwerkverbod in te stellen. Onze fractie sluit zich daar in grote lijn bij aan. In grote lijn, want in Velsen willen we niet uit gaan van het alles of niets principe. Ons voorstel is er op gericht om per woonkern een (of twee) vuurwerkafsteekplaatsen toe te staan. Dan kan je er voor kiezen het vuurwerk professioneel af te laten steken, maar je kan er ook voor kiezen dit wel door particulieren te laten doen. Professioneel is beter, maar denkend aan de detailhandel is het particulier afsteken wel een overweging. In ieder geval is het niet onze bedoeling deze Hollandse traditie helemaal om zeep te helpen. Maar dat er iets moet veranderen staat ook voor ons als een paal boven water.

Ook de IJmuider Courant staat stil bij het vuurwerk en kan men een reactie geven bij www.vandaag.nl. Wat dat betreft is wel duidelijk dat de huidige vorm van afsteken echt niet meer zo vanzelfsprekend is.

En nu maar afwachten hoe het dit jaar gaat. Hoe sterk de vervuiling zal zijn en hoeveel gewonden er vallen. Helaas is het in de politiek zo dat men pas in dat soort situaties tot besluiten komt. Nee, ik hoop van harte dat het aantal gewonden dit jaar mee zal vallen, maar dat de politiek toch het lef heeft straks de regels rond vuurwerk drastisch aan te pakken! 

Tradities

Sommige mensen hangen vandaag op de bank. Volgevreten en uitgeput van de kerstdagen. Gisteren, tweede kerstdag, hebben zij de meubelboulevard bezocht of aan andere massa-activiteiten deelgenomen. Anderen werken weer even. Kerst is voorbij…

Wat brengt die kerst nu eigenlijk? Ook nu we weer twee dagen achter de rug hebben weet ik het nog steeds niet. Bovendien is Reina erg ziek, waarschijnlijk een hele stevige griep, waardoor de dagen sowieso een ander karakter hebben gekregen.

Ja, er staat een boom en het huis is gezellig gemaakt. Aan Jezus denk ik niet, want ik heb niets met religie, laat staan het  katholicisme. Kerst brengt mij eigenlijk helemaal niets. Toch vind ik de Kerstdagen van belang. In Nederland hebben wij nauwelijks nog tradities. Het oranjegewoel rond voetbal is voor mij geen traditie. Dat is massa hysterie. Nee, we hebben de Kerst, oud en nieuw en Koninginnedag. Pasen en Pinksteren hebben geen betekenis meer. We hebben nog maar drie tradities, in mijn ogen. Een grote verschraling van de maatschappelijke cultuur. Om die reden houd ik de nog bestaande tradities enigszins in ere. Maar net als met Kerst heb ik erg weinig op met het Koningshuis. Alleen Oud en Nieuw, dat geeft mij wel een gevoel.

En toch zijn deze drie dagen voor mij van belang. Ja, een stukje traditie. Sint Maarten (enigszins regionaal) heeft niet veel meer om het lijf en Sinterklaas is toch echt voor kinderen en de commercie. Ja, ook die twee zijn er een beetje af. Voor de zuiderlingen is er dan nog carnaval, maar dat is weer erg gerelateerd aan de Katholieken.

Waarom hecht ik zo aan tradities? In mijn beleving is een traditie een middel een volk te binden. Een traditie gaat over de grenzen van de individu heen, hebben iets met gemeenschapszin en dragen (als het goed is) dus ook een sociaal karakter. Wat dat betreft is het jammer dat bij iedere traditie de commercie zo hoog opspeelt. Je ziet dat ook met Halloween en Valentijnsdag. Iemand die dit, in Nederland, een traditie noemt is niet goed bij z’n hoofd, want deze beide dagen zijn alleen maar door de commercie ingevoerd. Ja, de commercie doet de definitie van traditie sterk vervagen. Nog een voorbeeld van onze maatschappelijke verloedering. Ja, gisteren waren zelfs een aantal supermarkten open en vandaag las ik in de krant dat er mensen zijn die alle tweede dagen willen afschaffen (Kerst, Pasen en Pinksteren).

Wat blijft er van ons over, wanneer wij nergens meer waarde aan hechten? Ik weet het niet, maar vind het wel zorgelijk. Daarom staat er bij mij een kerstboom. Daarom gaat 31 december het vuur aan en daarom loop ik over de Koninginnemarkt.

Duidelijk dubbele gevoelens. Ook met Kerst zie ik het niet als dagen waarop je gezellig moet doen met z’n allen. Leuk, wanneer er iemand komt. Dat eten is zeker gezellig, maar ik heb nooit zo veel zin om alleen maar “leuk” te doen, omdat het Kerst is. Daarvoor zijn genoeg andere momenten, die zich er vaak ook nog eens veel beter voor lenen. Dat je met kerst met je familie bij elkaar bent is goed. Een kerstdag is voor mij familiedag. Niet dat het dan moet spetteren van de gezelligheid, maar het is goed om soms bij elkaar te zijn, bij een speciale gelegenheid. Daar is kerst goed voor. Met oud en nieuw heb ik dat vooral richting vrienden en bekenden, en met Koninginnedag gaat het mij om de mensen die ik niet ken. Mooi verdeeld, die drie dagen.

Misschien leven wij in een tijd dat we geen waarden meer moeten toekennen aan dit soort dagen. Moeten we wellicht de commercie gewoon maar volgen. In deze tijd zijn we immers al erg vervreemd van onszelf en van onze waarden. Gemeenschappelijkheid is er allang niet meer bij. Ondanks al onze materiële rijkdom worden wij een steeds armer volk. Niet alleen in Nederland, maar wel in onze “beschaafde” westerse wereld. En de rest van de wereld volgt al in rap tempo. Misschien dat daar dat krampachtige terrorisme ook vandaan komt. Angst voor die onpersoonlijke en arme wereld.

Ik leef in twijfel. Dat mag duidelijk zijn. Het kost moeite sommige dingen overeind te houden. De twijfel aan het nut, de zin en de noodzaak. Inhoudelijke twijfel, maar er dan toch weer zo’n gewicht aan hangen. Nee, ik zal geen digitale kaarten sturen, rond de kerst (hooguit als antwoord op). Ik blijf ieder jaar mijn eigen kaarten maken en versturen. Dat is misschien wel een grote waarde van de jaarwisseling. Ik blijf hoop houden. Mijn verwachtingen groeien telkens met de komst van de eerste januari. Ook 2013 ziet er niet vrolijk uit, maar ik ga er toch van uit dat vanaf 1 januari het echt allemaal weer beter wordt. Misschien is dat wel een belang van tradities; vasthouden en geloven in een soort sprookje. Mag ik dan mij drie sprookjes houden?

Prettige kerst!

Beste mensen,

Voor iedereen, die het laatste jaar mijn blog gelezen heeft, en hopelijk dit ook het komend jaar zal doen, wil ik via deze weg de beste wensen door geven. We hebben het hier over een crisis. Nee, het zijn zware tijden, en 2013 zal ook zwaar gaan worden. Maar onthoudt: in Nederland hebben wij het nog steeds heel erg goed! Laat dat ook de boodschap voor het volgende jaar zijn; dat wij het goed houden. En ja, er komen betere tijden en wellicht dat 2013 hier weer een sterk begin van zal worden. Laten wij positief zijn en met kracht, hoop en energie het nieuwe jaar glans geven.
Maar voor het zover is wens ik iedereen nog hele prettige kerstdagen, die een ieder in de voor hem, of haar, gepaste sfeer mag doorbrengen.

Met Oud en Nieuw moet het een gezellig feest gaan worden. Geniet daar van, maar wees ook bewust met het afsteken van vuurwerk. Wat GroenLinks betreft gaat dat heel anders worden, waarmee de jaarwisseling ook veel meer een gedeeld feest gaat worden. Zover is het echter niet, maar ben je ook tegen deze vorm van vuurwerk afsteken? Kijk dan op de GroenLinks websites en geef je mening.

Hele fijne dagen!


Ernst Merhottein.

De autistische Raad

Op zich is de wekelijkse column van Bart Boele (IJmuider Courant) geen column waar je op moet reageren. Zoals gezegd is het een column en Boele is bepaald niet de beste journalist, waarbij hij een ster is de werkelijkheid een wel zeer eigen slinger te geven.

Geheel negeren is ook niet altijd de juiste remedie, zoals je ook Wilders niet altijd moet negeren. Nee, een enkele keer mag het tot onderwerp van reactie leiden. Zo ook nu, dat Boele de raad, en met name het Presidium, bombardeert tot een stelletje autisten. 

Duidelijk is waar zijn inspiratiebron vandaan komt. Het betreft een lid van het Presidium, die zelf de betreffende discussies en afspraken niet aanwezig was, of pas halverwege de vergadering binnen stormde. Enige onbetrouwbaarheid is hiermee al vastgesteld. Wanneer je daarbij meeneemt dat dit raadslid ook nog behoorlijk gefrustreerd is, alsmede duidelijk op oorlogspad bepaalde politieke collega's onderuit te halen, dan is de informatiebasis duidelijk. De vriendschap tussen dit raadslid en Boele heeft dan ook veel weg van een boevenbende zoals je deze in tekenstrips tegen komt. Samen zijn zij een aardige karikatuur van zichzelf. Alleen beheerst de een de lokale media en de ander heeft politieke invloed. Dat maakt de zaak wel kwalijk.

Het spreekverbod in de wijkplatforms... Ja, dit platform is vooral opgezet om inwoners een platform te bieden. Het is goed wanneer politici aanwezig zijn. Maar ze dienen hun rol te kennen. Die is dat je gast bent van de burgers. Heel correct om op een platform geen politiek inhoudelijke standpunten te verkondigen, noch hier jezelf neer te zetten als propaganda orgaan. Nee, het gaat om het oppikken van signalen en geven van uitleg en toelichting. Daar hadden sommige raadsleden grote moeite mee, plus dat de aanwezigheid van raadsleden nog wel eens leidde tot een dependance van de raadsvergadering. Dan ga je je doel voorbij. En dat heeft het Presidium goed opgepakt. Dat is dus ook heel wat anders dan een spreekverbod. Het is een oproep integer te zijn, en bewust van je rol. Wanneer Boele dat autisme noemt begrijpt hij de politiek na al die aren voor nog geen bal.... En ben ik blij dat hij in iedere geval geen politicus is.

Een zelfde verwrongen weergave geeft Boele over de spelregels rond communicatie tijdens de raadsvergadering. Nu verwacht ik dat Boele aan geen enkele teamsport mee zal doen, omdat hij zich überhaupt niet aan spelregels kan houden. Natuurlijk mogen wij gebruik maken van de moderne communicatiemiddelen, tijdens de raadsvergadering. Alleen hier werd op een bepaalde wijze getwitterd, die bepaald niet netjes is en je van een volksvertegenwoordiger mag verwachten zorgvuldig met materie om te gaan. Dus, ja er mag zeker gecommuniceerd worden en we willen echt niet terug naar de rennende bodes die de briefjes van fractie naar fractie brengen. De andere kant is dat twitteren tijdens een vergadering publiekelijk de schijn op wekt dat raadsleden niet op zitten te letten. Wanneer de camera laat zien dat een raadslid met een mobieltje in de hand naar het scherm zit te lachen is dat geen goed beeld. Ook commentaren vanuit de raadszaal naar buiten is geen goede, vooral wanneer je de inhoud van enkele van die tweets kent. Dus ook hier ben ik van mening dat het Presidium haar verantwoordelijkheid op correcte wijze heeft genomen. Zelf noem ik dat integriteit. Nu moet Boele blijkbaar telkens Wickipedia er bij halen om betekenissen op te zoeken, maar je moet wel kunnen zoeken. In dit geval had hij beter eens onder integriteit kunnen zoeken. Maar ja, wanneer je zelf een probleem hebt ga je uit van je eigen referentiekader. Daarom waarschijnlijk dat hij bij autisme uit is gekomen. Misschien wilde hij eigenlijk weten of hij zelf aan autisme leidt. Wel da antwoord heeft hij wellicht in zijn eigen column gegeven. Het lastige bij autisten is dat zij dat bij zichzelf, juist door hun stoornis, niet altijd  onderkennen dat het op henzelf van toepassing is. Ik heb wel met Boele te doen... Ik hoop op beterschap, maar ik weet dat ik vaak veel te goedgelovig ben.......

groenvoer en kindermishandeling

De vijftien jarige Tom Watkins is ondergedoken uit angst bij zijn moeder, Francis Kenter, uit huis gehaald te worden. Volgens deskundigen leidt Tom aan ernstige ondervoeding, terwijl moederlief haar zoon beschermd tegen de kwade genen in het voedsel.

Wie heeft hier gelijk en waar gaat het om, dat dit zoveel media aandacht krijgt? Met het zeilmeisje, Laura Dekker, in het achterhoofd laait een discussie weer op. Waar bemoeid de overheid zich mee en op welke wijze verhoudt zich dit tot de echt verkeerde zaken? Ouders die hun kinderen om zeep helpen, zwaar mishandelen, of goor misbruiken. Dat zijn pas echte zaken, maar Tom staat groots op de voorpagina's. 

Als eerste valt mij op dat zowel Tom als Laura niet uit de meest eenvoudige gezinnen komen. Ouders die aan de ene kant slim genoeg zijn de media-aandacht op zich te laten vestigen, maar aan de andere kant toch echt niet kloppen. Dat is, volgens mij, de basis waardoor er zoveel ophef over is.

Je kan bedenken dat de overheid zich in deze gevallen overdreven zorgen maakt, want waar bemoeit de overheid zich mee? In beide gevallen lijkt opvallend dat het kind zelf de zijde van de ouder kiest. Dat maakt wellicht alle aandacht nog meer overdreven. Ook is er in beide gevallen sprake van een zekere overtuiging. En het feit, dat de overheidsinstanties denken het allemaal beter te weten. 

Een lastig vraagstuk, waar niet direct een goed of fout aan de orde is. Wat hier ten grondslag ligt zit een stuk dieper. Toch heeft ook heel Nederland hier weer een mening over en staan de oordelen in de wachtrij.

Het feit dat Tom ondervoed is lijkt mij een heel serieus feit. Dat hij anders twaalf centimeter langer zou worden interesseert mij geen donder en zie ik ook niet als steekhoudend argument. 

De andere kant is natuurlijk de ouder. Een ouder dient het beste met het kind voor te hebben en het belang van het kind voorop te stellen. Een van mijn laatste blogs heb ik hier al het een en ander over gezegd. Hier zie je een ouder, Francis, die zegt het beste met Tom voor te hebben, maar doet dit volledig vanuit haar eigen opvattingen. Bij de vader van Laura herken ik iets dergelijks. Daar is een snijvlak tussen een gestoorde ouder en een verantwoordde ouder. Gaat de ouder zover in de overtuiging, dat het kind daardoor juist wel schade oploopt? Of wordt dat alleen maar op dergelijke wijze opgeblazen?

In beide gevallen, zoals ik al aangaf, staan de kinderen achter hun ouders. Dat biedt wel een heel ander perspectief. De vraag is echter in hoeverre deze twee kinderen zo gemanipuleerd zijn door de ouders dat zij positief zijn, maar eigenlijk geen eigen mening (hebben kunnen) vormen. Dat maat wat hier gebeurt juist weer heel schrijnend. Eigenlijk is er in deze kwestie geen gelijk, hooguit vermoedens. Wat wel een feit is, is de wijze waarop Francis haar zoon aan het reguliere onderwijs onttrekt. En dat duidt misschien weer op haar grote ongelijk. Wanneer ik ongezouten een mening mag geven vind ik die vrouw erg gestoord en mag ze van mij opgepakt worden. Maar ja, dat is een gevoel en ongezouten mening in deze is niet correct. Zo eenvoudig is deze zaak niet. Een waarheid is er niet en wat dat betreft moet jeugdzorg een beetje minder rigide optreden.

In ieder geval geeft dit voorbeeld aan hoe lastig de discussie is over gedrag en de verantwoordelijkheid van ouders. Misstappen en gedrag van kinderen komt voor uit het gedrag van de ouder. Althans voor een groot deel. Ik sta achter de mening dat de ouder primair verantwoordelijk is voor het kind, en eigen belangen, opvattingen en levensbeschouwingen niet mogen opdringen. Maar dan is niet alleen deze moeder verkeerd. Ook alle ouders die hun kinderen heel kerkelijk opvoeden gaan dan theoretisch over de scheef. Daar red je het dus niet mee. Wel, en dan komen we uit op een stuk dialoog tussen ouder, kind, school en hulpverlening. Een ding is in ieder geval heel slecht, en dat betreft de vele en verdreven media aandacht. Kortom, een ultiem antwoord is e helaas niet. Het ligt net even complexer en daar moeten deskundigen een afgewogen oordeel over kunnen vellen, alhoewel die weg enigszins is afgesloten door alle media aandacht....

Nog een vraagje zit mij dwars. Inmiddels begrijp ik dat Tom nog een zusje heeft. Hoe staat zij in dit alles en hoe is moederlief daarmee omgegaan? Daar zou nog wel eens de sleutel tot een oplossing in kunnen zitten......

Lieve kinderen....

Zelf heb ik, voor zover bekend, geen kinderen verwekt. Misschien niet geheel onbewust. Vrienden met kinderen heb ik wel en in het leven kom je er veel tegen. Maar altijd wanneer ik iets van een mening uit krijg ik te horen dat ik makkelijk lullen heb, want ik heb geen kinderen.

Het voordeel van een blog is dat ik vrijlijk mijn gedachten met de buitenwereld mag delen. Vandaag over kinderen. Niet zo maar. Als vrijwilliger begeleid ik een dertien jarig meisje. Afgelopen week pleegde een (overigens ander) meisje zelfmoord, door voor de trein te springen. Te vroeg instappen noemde ik het op mijn werk vroeger. Zo'n eufemisme neemt niet weg dat het triest is.

We hebben het er over dat de kinderen tegenwoordig anders zijn. Ik betwijfel het. Ook ik heb ooit op twaalf hoog op de reling gestaan. Ik sprong niet. En ja, ik werd ook gepest, maar het was vooral mijn angst voor het leven. Nee, de kinderen zijn niet anders. De maatschappij is anders, maar vooral de ouders zijn anders!

In vroeger dagen werd, binnen het gezin, veel minder rekening gehouden met het daar aanwezige kind. Ja, het kind moest zichzelf aanpassen aan de wereld van de grote mensen. In de woonkamer was de aanwezigheid nauwelijks waarneembaar. Na het spelen moest worden opgeruimd.

Bij mijn grootouders heb ik nog staand gegeten en thuis heb ik wel eens drie dagen de resten van de nog net genuttigde postelein voor mijn neus gehad... Je diende het bord leeg te eten. Een overvloed aan cadeautjes was voor een klein groepje kinderen weg gelegd. Daar behoorde ik niet bij.

Buiten spelen, dat deed ik veel. Mijn vriendjes ook. Buiten was je vrij. Buiten kon je lekker je gang gaan. Maar thuis golden de regels en de discipline van de ouders. Voldeed ik daar niet aan trok mijn vader zijn bureaulade open. Rechts in de bovenste la... Het Spaanse rietje. Veel sloeg mijn vader niet, maar slaag kreeg ik!

Hoe anders is het tegenwoordig... In deze tijd lijkt het kind tot halve heilige verklaard. Nee, mijn tijd was niet de beste en veel kon beter, maar tegenwoordig slaan de ouders ver door naar de andere kant. Zelden kom ik ouders tegen waar ik een goede balans ben tegengekomen.

Tegenwoordig ze je twee grote stromen; over protectionisme naast een te grote vrijheidsopvoeding. Of kinderen worden dermate beschermd dat het verstikkend werkt en een negatief effect op een redelijke ontwikkeling kent. Ouders van deze kinderen bemoeien zich met het leven van het kind in extreme mate, maar daar tegenover houden de ouders ook extreem veel rekening. Bijvoorbeeld met het eten. Een paradoxale opvoeding, waarbij je het kind half gek maakt. En de andere categorie is zo blij met hun kind dat zij alles toestaan en alleen maar roepen hoe geweldig hun kleine is. In alle gevallen staat het kind echt veel te centraal in het gezin. Het kind moet zijn plaats weer vinden. Ouders moeten hun verantwoordelijkheid weer nemen. Een kind is leuk, maar ook soms vervelend. Als ouder heb je echter vooral een taak; een mens kneden, op welke manier dan ook… Nou ja, een zo goed mogelijke manier dus. Ja, en helaas hoef je er geen diploma voor te halen, noch voor te studeren.

Maar niet alles is slecht en niet alles gaat verkeerd. De mens heeft een redelijk zelfregulerend vermogen. Veruit de meesten komen uiteindelijk toch wel goed terecht. Soms gaat het wel verkeerd. Zoals dat meisje. Ze werd gepest. Dat is vervelend. Heel naar zelfs, maar hoe ga je hier mee om en op welke wijze werk je aan de weerbaarheid? Bij dit meisje is het echt verkeerd gegaan en haar stap heeft haar einde betekend. Triest, maar helaas kan je dit niet voorkomen. Het is een harde realiteit. En van alle tijden zullen kinderen zelfmoord (willen) plegen. Dat op zich is alleen maar triest, maar niet bijzonder. Evenmin dat hier een link naar het pestgedrag ligt. Kinderen worden weerloos geboren en aan ouders de taak ze weerbaar te maken. In alle opzichten, maar dat lijkt steeds meer te worden vergeten. Een kind lijkt meer een leuk speeltje, een last of een soort van statussymbool. Het wordt tijd weer iets meer met beide benen op de grond te gaan staan. Ach, misschien is de crisis toch nog ergens goed voor…

Vrede op aarde, maar geen welbehagen!

Het wordt weer Kerst, vermits de wereld op de 21e niet vergaat. De Kerstboodschappen en vredeswensen schieten weer om onze oren. Als spervuur worden wij er mee onder vuur genomen. Je ontkomt er niet aan. Ja, en dan hebben we onze Benedictus XVI nog.

Karl Marx

Benedictus roept de wereld op tot vrede. Een oproep... Euthanasie, abortus en homohuwelijk benoemt hij als bedreigingen voor de vrede. Ja, hij zal zichzelf niet als bedreiging in deze naar voren schuiven. Toch is hij wellicht zelf de grootste bedreiging voor de vrede...

Euthanasie als bedreiging voor de vrede. Hoe ziet die oude man dat eigenlijk? Weerloze en doodzieke, letterlijk terminale lieden.... Is dat categorie terroristen die zichzelf opblazen? Lijkt me niet... Nee, als er een groep is die geen bedreiging vorm de vrede te verstoren is dat deze groep wel. Deze mensen op een zorgvuldige wijze uit hun lijden verlossen kan ik niet met de kromste gedachte rijmen in relatie tot vrede. 

Abortus... Misschien is dit wel juist een aanzet tot wereldvrede. Heel wat criminelen worden niet geboren. Abortus laat je uitvoeren omdat een kind niet gewenst is. Ongewenste kinderen blijken op latere leeftijd vaak negatief gedrag te vertonen (vast een onderzoek van Diederik Stapel). Nee, ook hier kan ik Benedictus niet volgen. Dat hij abortus onder criminaliteit schaart is toch echt iets anders dan een lijn trekken naar de wereldvrede. Maar goed, ten aanzien van beide opties ben ik het verre van met hem eens.

Inquisitie... voorbeeld van religie?

Nog zo een mooie.... Het homohuwelijk. Ja dat is een bedreiging voor de wereldvrede, maar wel voor de volle 100% op basis van religie. Dus niet het huwelijk, maar religie s een bedreiging voor de wereldvrede, maar dat kan en wil Benedictus natuurlijk niet zeggen. Bovendien is het homohuwelijk volgens mij juist positief voor de wereldvrede. Die getrouwde man en vrouwen zijn zo blij dat zij het huwelijk aan mogen gaan, of aangegaan zijn, dat ze het veel te druk met zichzelf hebben. Nou, dan ga je echt de wereldvrede niet bedreigen.

Diederik Stapel

Benedictus predikt de wereldvrede.... De grootste oplossing is alle religies verbieden. Zijn we vergeten wat de katholieke kerk de mensheid in de Middeleeuwen en daarna heeft aangedaan? Of wat er is aangedaan uit naam van de kerk? De oorlogen, die gevoerd worden uit naam van een religie? Terrorisme, voor een groot deel ingegeven door fanatisme vanuit religie. Lieve Paus, wanneer je wil prediken over wereldvrede, kom dan eens met een reëel verhaal. Predik eens iets wat echt bij kan dragen tot die wereldvrede, en verlaat dat dogmatische denken eens. Karl Marx heeft niet voor niets geschreven dat religie opium voor het volk is. Het volk slikt de woorden van Benedictus. Dat is verschrikkelijk, want wanneer die man dergelijke onzin uit kraamt ziet een heel groot deel van de wereldbevolking dit als een waarheid. In mijn ogen is het echter pure misleiding. Maar ook is het afleiding. Kijk eens wat er in de katholieke kerk zelf gebeurt. Vele zaken die het daglicht niet kunnen velen. De incest en kindermisbruik, machtspelletjes en diefstal van de armen. De arrogantie van de kerk, die dacht te beschikken over leven en dood, zoals tijdens de Inquisitie. Pure moordenaars waren die katholieken, volledig intolerant. En tegenwoordig is die basishouding echt nog niet veranderd. De Rooms katholieke kerk hangt aaneen van intolerantie en (indirecte) mishandeling. Aids was een straf Gods, en je mag niet zo maar vrijen. Neuken doe je om kinderen te krijgen, dus het condoom wordt verboden. De religie heeft een groot bord voor z’n kop!

Moslimbroederschap

En het is niet alleen gerelateerd aan het Christendom. Kijk wat er nu in Egypte gebeurt. De Moslim Broederschap neemt het roer over en met dezelfde snelheid als de democratie verworven is wordt deze weer weg geflikkerd. In dit geval in de naam van Allah. En er hangen direct allerlei verboden in de lucht en beperkingen van de menselijke vrijheid. Vrede, mijn kont!

Met Kerst doen we allemaal even heilig. Even vrede. Daags daarna slaan we de hersens weer in. Of loopt er weer een gestoorde idioot in Amerika kleuters af te schieten (wat overigens, gezien de leeftijd, helemaal geen kleuters meer zijn).

Vrede wordt niet door de kerk gebracht. Religie predikt misschien vrede, maar voert oorlog, geweld en indoctrinatie uit. De vrede, die moet uit je zelf komen. Kijk eens in het diepste van je ziel en kom tot de conclusie dat geweld, oorlog, misdaad, en alles echt niet leidt tot een beter leven. Hooguit wanneer iemand gevoelloos is sluit hij zijn ogen voor de ellende die hij anderen aan doet om zichzelf te verrijken. Vrede krijg je door te beseffen dat je niets, en dan ook helemaal niets, mee neemt wanneer je sterft. Met elkaar streven naar een goed leven, dat kan vrede brengen! Realiseren dat we allemaal in het zelfde schuitje zitten en elkaar nodig hebben om het goed te hebben.

Maya kalender

Van harte hoop ik dat Benedictus dit jaar eens niet het vingertje heft en predikt vanuit de domme kerkelijke oogpunt, maar in zijn Kerstboodschap de mensen zelf aanspreekt. Dat de mens zelf een heel goed gaat nadenken. Dat economie en welvaart op generlei wijze geweld legaliseert. Paus, kom nu eens met een echte boodschap. Sta even stil bij de kalender van de Maya’s. De wereld vergaat niet; er start een nieuw tijdperk. Een nieuwe telling en een nieuwe cyclus. Laat dat de start tot echte vrede zijn!

Vomar bedankt voor het pakket!

In Velserbroek heeft de Vomar recent een metamorfose gekregen. Van een wat saaie supermarkt is het een moderne zaak geworden. Voor de Vomar reden genoeg de heropening groots aan te pakken.

deel 1 van het pakket: ongeveer 8 euro

Half Velserbroek was versiert met rode en gele ballonnen. De eerste dagen boden korting op de kassabon. 10% korting. Ook kon je sparen voor een doos gratis boodschappen. Per 10 euro ontving je een zegeltje en tien van die dingen gaven recht op de doos. Groots werd aangekondigd dat de doos 25 euro aan boodschappen zou bevatten.

Een gekkenhuis dus, want die zegels had je zo bij elkaar. En jawel, eenmaal dat je de doos op kon halen was het een drukte van jewelste. Wij blijven immers rechtgeaarde Nederlanders. Ook ik begaf mij tussen de begerige menigte. Tas in de ene hand, het doosje onder mijn andere oksel geklemd.

Ja, ik vond het direct al een licht doosje. Thuis het pakket direct geopend. Een lichte teleurstelling volgde. Er zaten wat kleine dingen in en ik kon niet voorstellen dat dit 25 euro aan boodschappen kon zijn. Met de iPhone van Reina hebben we alles gescand. Weliswaar op basis van de prijzen van AH, maar dat mag elkaar niet veel ontlopen. Bovendien geeft de Vomar aan in feite goedkoper te zijn dan grote broer Heijn. En jawel, de teller bleef rond de 8 euro hangen. Niet netjes van de Vomar, dus.  Ik klom meer weer eens in de pen en schreef mijn verontwaardiging aan de Vomar.

Gisteren kreeg ik een reactie. Er was zoveel aanloop, dat ze pakketten hadden aangepast. Maar, vandaag kon ik een nieuw pakket halen. De indruk we gegeven dat ik nu het originele pakket kon ophalen. Dat laat ik net onverlet, en inmiddels staat er een tweede doos. Op tafel en uitpakken. Beide pakketten vertegenwoordigen ongeveer 23 euro. Komt in de goede richting, maar is het nog niet. Erg zuinigjes. 

deel 2 van het pakket, totaal ongeveer 23 euro

Daarbij is het wat vreemd. Je krijgt iets wat niet vertegenwoordigt. Maar ook... Klaag je niet dan blijf je verschoond van de aanvulling. Dat ik niet de enige klager was bleek wel vanmorgen. Een hele stapel dozen stond klaar. En de Vomar gaf echt heel duidelijk aan dat het pakker 25 euro zal vertegenwoordigen.

Tja, klaag je niet dan heb je voor 8 euro binnen, klaag je kom je op 23 euro uit. Nu kreeg ik de indruk dat het hedenochtend op te halen pakket het originele pakket zou zijn was ook al een verkeerde interpretatie.

Leuk dus, zo'n nieuwe winkel, maar blijf wel eerlijk naar je klanten. Naar de klagende klanten proberen ze eerlijk te zijn, maar zelfs dat lukt al niet echt. Kom, zeg dan dat je een pakketje voor de mensen hebt, maar roep dan niet zo hard voor welk bedrag het is. Een beetje misleidend is dat toch wel.

Nu heb ik deze ervaring met de Vomar... De anderen wil ik niet direct vrij pleiten van vergelijkbaar handelen. Er is wel recent ook een vernieuwde DeKamarkt geopend en hoe AH met die dingen omgaat, of de Jumbo, of C1000, weet ik niet. Kan me nu ook even niet schelen. Het zijn voor mij geen lokkertjes ergens (anders) te gaan kopen. Daar ben ik wat ouderwets en trouw in. In ieder geval raad ik een ieder aan, die ontdekt heeft dat het eerste pakket toch wat te armetierig was, vooral te gaan klagen. Het levert op, en bijna wordt er een belofte mee ingelost. En Vomar (en de anderen); loop niet zo te sollen met je klanten!

Vier in een doosje.....

Je hebt er vier in een doosje, dus 8 totaal. Daar moeten 360 man bij en ze doen er ruim een maand over om er te komen. En dat alles kost weer een paar miljoen... Voor de insider is het al duidelijk dat het hier om de Patriot raket gaat.

Als eerste vraag ik mij af waarom je in hemelsnaam 360 man nodig hebt voor de paar raketten. Ik heb geen verstand van militaire zaken, maar beschik wel over enige algemene kennis. En dan zegt er iets in mij dat hier hoe dan ook niet efficiënt gewerkt wordt.

Ten aanzien van de noodzaak deze raketten in Turkije te installeren doe ik geen uitspraak. Dat laat ik aan de echte deskundigen over. Ik beperk mij tot de realiteitszin en hoe zo'n inzet op mij, als gewone man, over komt. En ik begrijp het niet. Wanneer ik zou horen, dat er 50 man mee zou gaan zal ik er niet over vallen, maar dit aantal komt mij erg overdreven en irreëel over.

bron: Trouw

Dat zelfde geldt voor de kosten. Wanneer zo'n operatie een paar ton kost kan ik er nog wel mee leven. Maar miljoenen... Ook vraag ik mij af hoe het berekend wordt. Die militairen hebben we al. Zij ontvangen salaris, dus het lijkt mij niet reëel deze kosten mee te rekenen met de uitzending. Wanneer deze kosten wel meegerekend worden is her al beter te verklaren, maar volgens mij trek je dan wel iets uit z'n perspectief.

Transport... Dat kost extra.  Misschien is er sprake van extra energie en mocht het zo zijn dat zo een raket afgeschoten wordt lijken mij dat ook wel extra kosten. Vanuit mijn perceptie kloppen de bedragen van geen kant. Wanneer ik politicus in de Tweede Kamer was zou ik de exacte bedragen voor mijn neus willen zien, en vervolgens waarschijnlijk hele kritische vragen willen stellen.

Wat er in Syrië gebeurt is afschuwelijk. In mijn ogen is Assad dan ook de grote boosdoener en ik begrijp dat Syriërs vanuit machteloosheid het regime aan willen pakken. Wat een idioot als Assad vervolgens doet is in mijn ogen kompleet misdadig. O ja, en ook lafhartig en achterbaks. Lastig wordt het als ook nog eens andere groeperingen zich in het geweld mengen.

Moeten wij dit allemaal toestaan? Eigenlijk niet. In feite moeten we die Assad daar weghalen en vervolgens het proces naar democratie begeleiden. Alleen is dat helaas geen reële gedachte. Net als het feit dat Assad, of welke Syriër dan ook zijn raketten en kogels op eigen grondgebied moet houden. Het werkt alleen niet zo en macht en wapens maken de dreiging richting Turkije dan ook iets om serieus te moeten nemen. 

Persoonlijk ben ik passivist. Ik afschuw geweld en heb ook niet de indruk dat geweld leidt tot resultaat of oplossing. Ik zie dat zo op micro niveau en zeker ook op macro niveau. Niemand kan mij overtuigen dat geweld ooit direct heeft geleid tot een oplossing en verbetering. Geweld brengt altijd grotere schade dan welke andere oplossing ook. In mijn jonge jaren heb ik daarmee overigens wel de nodige blauwe plekken mee opgelopen, en zelfs enkele kneuzingen. Dat neemt niet weg dat ik het gevoel van geweld niet ken. Machteloosheid ken ik, vanuit mijn eigen ervaring weet ik dat dit gevoelens van agressie (en dus geweld) op roept, of op kan roepen. Ja, ik heb wel eens het gevoel gehad er stevig op te moeten rammen. Maar nooit heb ik het zover laten komen. En ja, in mijn werk heb ik geweld moeten toepassen. Alleen heb ik dat altijd gedaan als passief geweld. Dat kost overigens heel veel kracht. Iemand die door het dolle is moet je aanpakken. Dat doe je door iemand zo veel als mogelijk te fixeren. Ja, daar komt soms heel veel kracht bij kijken. Ik dat ook als geweld. Wel heel gedoseerd en je doet niemand pijn. Wanneer die persoon wel pijn krijgt, en dat gebeurt vaak, is dat doordat men zelf agressief blijft.

En zelfs dit is een vorm van geweld waar ik geen voorstander van ben en zo lang mogelijk uitstel. Ondanks dat het hier direct over zelfbescherming  van de betreffende persoon gaat.

Geweld lost niets op, maar heel soms is het nodig. Nodig om anderen te beschermen of mensen tegen zichzelf te beschermen. Het sturen van de Patriots moet ik zien in de eerste categorie. Maar, ik heb er moeite mee. Dit zeker vanwege de hoge inzet en de grote kostenpost. Ik heb het niet eens ver onze eigen economische situatie, en ook niet over de vele individuele financiële problemen, de ons land rijk is. Het speelt wel mee.

Het mag duidelijk zijn. kerst komt er weer aan. Niet dat ik iets met Jezus of religie heb, maar Kerst is ook altijd gelieerd aan vrede. En alle keren Kerst wordt ik weer geconfronteerd met de relativiteit van vrede. Het houdt nooit op. De wereld verbetert niet. Ik maak mijn kerstgedachte dus maar klein. Ik hoop zelf een bijdrage te leveren de vrede in de wereld te halen. Geweld (ook zeker het zogenaamde zinloze geweld) zal ik zoveel mogelijk uitbannen. Wanneer ieder individu zo gaat denken, en handelen, is vrede misschien iets wat ooit de werkelijkheid zal worden. IJdele hoop, maar je moet ergens beginnen......

Koning Winter

Vorig jaar hebben we hem nauwelijks gezien. Pas dit voorjaar liet hij even weten er echt nog te zijn. Nu is hij weer op tijd en het eerste, voorzichtige, witte dekentje ligt er al weer. Koning Winter is terug.

 

Ik ben geen wintermens. Geef mij maar de zomer en gemiddelde temperaturen, die rond de 30 graden Celsius liggen. Dagen met 12 uur zonlicht zou een minimum moeten zijn. Maar nee, het is weer koud en de temperaturen schommelen nu ruim rond het vriespunt. En vandaag las ik zelfs al weer over de Elfstedentocht. Ik moet er werkelijk niet aan denken.

Om mij heen veranderen de klachten al weer. Van vage klachten naar de concrete verkoudheidsklachten nu. Snotterende mensen, geel en groen spul uit de neuzen. Griepgevoel en algehele malaise. Alleen zwaar ingepakt komen wij nog buiten. Binnen loeien de cv-ketels. Ramen zijn veelal dicht en de lichten maken overuren. Ik voel mij bezwaard, want de winter is niet bepaald duurzaam. Of de winter gezond is betwijfel ik ook. De laatste weken heb ik regelmatig last van mijn hoofd. Hoofdpijn, of net niet. Het zijn de droge verwarmde ruimtes en de plotselinge vochtige kou. Daar kan mijn hoofd niet tegen. Gelukkig ben ik net zo broos als de meeste mensen, maar ik ga door.

Gerrit van Dijk in eigen film

Niet door gaat Gerrit van Dijk. De bekende Brabantse Haarlemmer. Deze week is hij overleden. Het zat er al aan te komen, maar blijkbaar wilde hij het wintergevoel ook niet meer mee maken. In de jaren tachtig had ik wel contact met hem. Als jonge jongen kwam ik bij hem over de vloer. Niet veel overigens. Ik was een beetje bezig in de wereld van animatiefilm en had vooral contact met Hans Nassensteijn. Een geduld filosoof. Via die kanalen kwam ik bij Gerrit. Wat mij op viel is dat de productiesnelheid van beide heren mijlenver uiteen lag. Eenmaal bij Gerrit thuis zag ik het. Gerrit maakte gebruik van eenvoudige en snelle methoden, maar scoorde er wel mee. In die tijd had ik daar wel moeite mee. Het heeft ook nooit echt geboterd tussen Gerrit en mij. Als Haarlemmers kwamen wij elkaar regelmatig tegen, maar of zijn geheugen was niet meer zo denderend, of hij meed mij bewust. Deed regelmatig zelfs of hij mij niet eens kende, maar dat was vooral afhankelijk van de omstandigheden. Nee, ik was vroeger geen fan van Gerrit. Toch ben ik bedroeft, dat hij er niet meer is. Ondanks dat die kleine man in het zwart en met zwarte hoed macho trekjes had was het toch echt een veelzijdig kunstenaar. En dan is het altijd jammer, wanneer ze er niet meer zijn.

Hans Nassenstein

Misschien is de kou van het overlijden van Gerrit wel over ons land gekomen en is er daarom nu al sneeuw. Laat ik die kleine zwarte man maar eens de nieuwe Koning Winter verworden. Een zwart geklede Koning Winter. Een mooi Hollands beeld.

Waar je al niet op uit komt, bij het filosoferen over de winter… bij Gerrit. Maar goed, terug naar die winter. Hij staat nu echt voor de deur. In deze tijd zal ik frequent last krijgen van diverse fysieke klachten, zoals mijn hoofd en ademhalingsorganen. Gelukkig is er straks kerstreces. Dan heb ik weer even tijd en rust. Even uit de alledaagse sleur. Dan ga ik mij verkneuteren aan een grote series fantasy films, huiselijke warmte en mijn fantasieën. Dan sluit ik mijn ogen en zie ik mij rondlopen in het Turkse plaatsje Gocek. Ik zwem er, richt het nieuwe huis in, ontwerp en rijd ontspannen op mijn brommertje naar de bakker. Een goedkope vakantie, want ik hoef alleen maar mijn ogen te sluiten. Ach, ik maak mij op voor de komende tijd. Ik zal de strijd met Koning winter niet aan gaan. Ik zal in mijn lot berusten, maar hoop dat wij geen strenge winter mogen verwachten. Vol verlangen zal ik turen naar de eerste sneeuwklokjes en crocussen…

foto: Koelman

Sinterklaas.....

Vroeger vierde je Sinterklaas op 5 december.  Een enkeling deed het de zesde en mijn overburen vormden de eeuwige uitzondering door het op 4 december te vieren. Onze christelijke buren vierden het zelfs op de vijfde, wanneer dit op een zondag viel.

Dit jaar valt de Sint op woensdag. Maar bijna niemand viert het dan nog. Nee, het hele weekend wordt het feest gevierd. Woensdag is een lastige dag, omdat het in de week valt en de ouders het dan veel te druk met zichzelf doen we het maar in het weekend.

Vier het dan maar niet. Je hebt een traditie en die vier je, of niet. Wat we nu zien is dat mensen op geheel eigen wijze de traditie naar eigen hand zetten. Dan is voor mij duidelijk dat de commercie gewonnen heeft. Vreselijk vind ik dat. Sowieso is het hele Sint gevoel al dubieus geworden. Ook zie je dat de commercie de drijfveer is geworden onze tradities voort te zetten.... Of zelfs in te voeren. Halloween en Valentijnsdag zijn hier voorbeelden van. Nooit bekend in Nederland, maar inmiddels, door de commercie, geheel ingeburgerd.

Als wij de dingen maar naar ons hand kunnen zetten doen we er graag aan. Met traditie heeft weinig meer te maken. Eigenlijk zijn wij van ons zelf vervreemd. Egocentrisch heet dat geloof ik, ja dat zijn wij geworden in extreme vorm.

Op televisie twee films. Een over Sinterklaas, de Nederlands film Sint, en een film over kerst, Rare Exports. Deze laatste film uit Finland/ Scandinavië. Heerlijk, twee geweldig relativerende films. Sint als een morbide en moordende zombie en de Kerstman als een groot gehoornd monster, met naakte oude mannetjes als engelen. Kindermoordenaars.

Het gewone patroon wordt hiermee even stevig doorbroken. Ik geniet daar wel van, maar vrees alleen dat het niet veel verandert. Nee, want we kopen onze cadeautjes en doen gezellig. Het moet toch leuk zijn en het maakt niet meer uit wat de achtergronden zijn. Wat dat betreft gaan we al heel erg op de Amerikanen lijken.

Persoonlijk ben ik voorstander van tradities. Het bindt mensen en samenlevingen. Een goede traditie geeft waarden aan het leven (al hoef je het echt niet met al die waarden en tradities eens te zijn). Maar tradities kennen hun waarden niet meer en worden individueel geïnterpreteerd. Wat wil je ook in een maatschappij waar het individualisme hoogtij viert. Sint Maarten is hier ook zo een voorbeeld van. Dat levert nauwelijks meer op en leeft ook steeds minder. 

Nee, tradities moeten wel opleveren. Cadeautjes en (geforceerde) gezelligheid, dat is waar we voor gaan.

In mijn jonge jaren had je nog de wandelverenigingen. In colonne en uniform wandelden de groepen zingend door de straten. Prachtig vond ik dat. Natuurlijk had het iets militaristisch, maar het toonde ook eensgezindheid. Het had wat. Net als de bruidjes en bruidegommen met de eerste communie, die met hele groep naar de kerk  gingen. Ik heb nooit iets met de kerk gehad, maar dat was toch iets moois.

 

Sint en Rare Exports opende weer even mijn ogen. Waar zijn we mee bezig? Ja, tradities hebben voor mij nog steeds een grote waarde, maar zoals we er nu mee om gaan, dat vind ik niks. Het gaat niet meer om die traditie, maar om het geld. Soms wil ik dan echt weer even terug naar het verleden. Sinterklaas moet weer die echte heiligman uit Myra zijn, kindvriendelijk en wat je vooral op 5 december zelf viert. En Kerst? Weg met Sancta Claus en terug naar Jezus. Dan ben ik ook eindelijk van de kerst af, want ik ben geen man van Jezus.

Dat wij zo uiteen vallen en geen belang meer hechten aan het gemeenschappelijke zie je op vele gebieden terug. In de politiek zie je hoe mensen aan partijshoppen doen. Bevalt er iets niet in de partij of het programma gaan ze direct naar een andere partij. Alles wordt naar individuele maatstaven geïnterpreteerd. En ja de commercie speelt daar handig op in en maakt het effect nog sterker. Ik ben merkvast en winkelvast. Ouderwets is dat. Aan binding doen wij, als consument niet meer. Laat mij dan maar ouderwets zijn. Als alleen het voetbal nog het oranjegevoel weet neer te zetten leef ik in een maatschappij, waar ik mij eigenlijk niet thuis voel. Wanneer voetbal dé bindende factor tussen mensen wordt en verder alle andere tradities niet meer tot echte binding leiden, dan leef ik in een verkeerd land. Misschien wel op een verkeerde wereld. Sociaal en emotionele verarming is wat wij kennen. Toch houd ik hoop en koester de stille wens dat wij met z’n allen weer echt sociaal gaan worden. Weer een samenleving gaan vormen en over onze ego stappen. Maar zo ver is het niet.

 

Dus, geef mij maar oud en nieuw... Dan vier ik weer dat er een nieuw jaar voor de deur staat, nieuwe kansen. De vuurkorf staat dan weer op straat (traditie). Alleen moet mijn partytent op tijd terug komen. Uitgeleend en terugbrengen... Ho maar... Nou, misschien heb ik hem wel eerder nodig. Het komt mij beter uit om op 19 december de jaarwisseling te vieren. Ik ben immers een man van deze tijd. Dus, nu alvast: gelukkig nieuw jaar!