woensdag 31 oktober 2012

Ben een beetje misselijk....



Per maand betaal ik ruim 10% van mijn salaris aan ziektekostenpremie. Reina zit op ongeveer 30%. Bij elkaar opgeteld ben ik een kwart van mijn inkomsten kwijt aan de ziektekostenverzekering voor ons beiden.

We zijn niet meer zo jong en hebben onze klachten, dus het is noodzaak ons aanvullend te verzekeren, bovenop de basisverzekering. Kortom we betalen ons (relatief) blauw aan alleen al die ziektekosten, want je hebt ook nog (opgeteld) bijna 500 euro eigen risico.
Dit neem ik als uitgangspunt om naar de plannen van het nieuwe kabinet te kijken, waarvan de effecten langzaam duidelijk worden.
Ja langzaam, want de meningen verschillen. Samson zegt dat je bij een gezamenlijk inkomen van 90.000 en hoger meer premie gaat betalen. Veel rekenaars geven aan dat je iets boven modaal al een stuk meer gaat betalen. Waar de waarheid ligt kunnen we alleen maar gaan voelen. Ik ga er vanuit dat we het gaan voelen.

16 Miljard bezuinigen. Prima. Ook grote bezuinigingen op de zorg. Uitstekend. Alhoewel... Het lijkt duidelijk dat het gevolg van deze laatste bezuinigingen vooral bij de burger terecht komt. Dat is vreemd. Immers er zijn al langer kritieken over gelden in de zorg. En met bezuinigen denk je dan aan aanpak in de zorg, en net het verhogen van de premies. Veel valt er te verdienen met een efficiënter beleid op het gebed van de farmaceutische industrie. Onze pillen mogen wel iets goedkoper, en je kan anders omgaan met ongebruikte medicatie. Bezetting... Hier is veel op te winnen, zonder de handen aan het bed weg te halen. Heeft u wel eens in de wachtkamer van een poli gezeten? Per balie zitten zo drie tot vier ( meestal) dames. Wat ze doen? Ik hoor ze veel kletsen, zie ze op de reissites turen en veel hangen. Zet je het personeel wel goed in?  
Daarnaast gaat er veel glad naar de zorgverzekeraars, die in de plannen van het nieuwe kabinet ook nog eens nog meer macht krijgen...

Er valt veel te bezuinigen in de zorg zelf. Als daar de bodem uit is, moeten andere wegen gekozen worden. Dit nieuwe kabinet draait het om en pakt eerst de burger aan. Een slechte en makkelijke zaak. Treffend daarbij is dat de meningen over de effecten in de portemonnee sterk uiteen lopen.

Op dit punt heeft het nieuwe kabinet al, voor mij, haar eerste onvoldoende gescoord. Laat ik het vandaag maar even bij dit onderwerp houden. Ik wordt al ziek van het feit dat ik een nog groter deel van mijn inkomen aan de zorgverzekering met betalen, alhoewel ik dat straks ook nog eens minder goed kan controleren omdat het schijnt deels va de belastingen te worden geïnd.
Ik weet niet wat modaal of twee keer modaal is, maar met mijn ziektekostenverzekering, OZB, hypotheek, energierekening enzovoort kom ik met mijn salaris straks echt niet meer toe... Met misschien drie baantjes houd ik het hoofd straks boven water...  Alleen is er helaas geen werk... Nee, Rutte en Samson, jullie doen toch iets verkeerd!

Helaas kan Hij de mensen niet meer genezen en zijn wij afhankelijk van de wetenschap

dinsdag 30 oktober 2012

In het Theater...:



48 dagen geleden bekten ze elkaar nog af. Spraken ze ferme woorden en werd aangegeven wat "harde" onderwerpen waren. In anderhalve maand van relatieve vijand tot relatieve vriend.

Op zich ben ik blij dat er weer een regering is. Het is goed dat de regering inzet op een stabiele periode en het uitzitten van de vier jaar. Van alle kwaden lijkt het regeerakkoord een acceptabel compromis.
Maar hoeveel mensen voelen zich nu (weer) belazerd dor de politiek? Vast heel veel, vooral uit de hoek van de VVD en de PvdA. Heilige huisjes staan flink te wankelen. Misschien heb je wel voor en specifiek onderdeel gekozen, en is juist dat onderdeel in de compromis verdwenen... Ja, ik zou mij dan ook genaaid worden.

In de politiek gebeurt er iets vals. Wanneer er verkiezingen komen schrijft iedere partij haar programma. Goed en belangrijk. Maar wat is zo'n programma eigenlijk? Niets meer dan een wens, een streven. Maar een programma wordt bijna als een feit gepresenteerd  . Men maakt zich knetterhard voor het programma. Vanuit dat perspectief doen ze krachtige uitspraken. Veel kiezers laten zich daardoor ( mis) leiden. Keer op keer.
(foto: Marel)
Wat gaat er fout in een campagne? Wel, tijdens een campagne hoor je geen enkele partij praten over waar zij de compromissen willen sluiten (vanuit dat programma wat ze hebben) . En dat is verkeerd. Immers in Nederland weet je dat je na de verkiezingen altijd compromissen moet sluiten. Tijdens de laatste maand voor het stemmen werd al vrij duidelijk dat VVD en PvdA wel eens samen erg groot konden worden en misschien samen verder moesten. Ik heb toen al gezegd dat ze, als ze slim waren, die laatste maand helderheid moesten geven over hun heilige huisjes, en waar ruimte zat om tot elkaar te komen. Dat is niet gebeurt. De hakken gingen verder in het zand en ze stonden fel tegenover elkaar.

En nu is men eruit. Razend snel in feite. Goed dat ze eruit zijn, want zij nemen hun verantwoordelijkheid en kiezen voor het belang van Nederland. Daarmee is echter het belang van menig kiezer geschaad... Wat niet nodig was.
Ach, met de uitkomsten ben ik niet ontevreden. Ja, er zitten wel een aantal forse pijnpunten in. Maar goed, dat kan bij de volgende verkiezingen wel weer voordeel opleveren.
In ieder geval hoop ik zelf de lokale verkiezingen (2014)  anders in gaan. Niet alleen vertellen hoe goed we zijn (en dat zijn we), maar ook duidelijk maken dat het programma een streven is (en geen keiharde status quo) en waar wij eventueel bereid zijn water bij de wijn te doen. Wat is ons heilig en waar ruimte zit...op die wijze wil ik onze kiezer vooraf informeren en niet achteraf verrassen of bedonderen. Best lastig, maar daar ga ik voor en hoop dat het ons gaat lukken!
 


Dag Bram

hier kan ie wel een paar fietsen voor kopen.

Wie hoog klimt kan diep vallen. Vandaag een zeer diepe val voor strafpleiter Bram Moszkowicz. Gisteren begon hij al te zweven met de deal met de belastingdienst, maar nu zit hij in een vrije val.


Het recht heeft gesproken. De Orde van Advocaten heeft besloten Moszkowicz voor het leven te schorsen. De zwaarste straf, en die wordt niet zo maar uitgedeeld. Dan moet je het echt bont hebben gemaakt. Als leek kan ik in deze alleen maar aangeven dat het, voor mijn gevoel, een correcte uitspraak is.
Moszkowicz werd beticht van belastingfraude. Gisteren heeft hij een deal gesloten, waarmee tonnen gepaard gaan. Daarmee wordt duidelijk dat hier niet sprake is van zuivere koffie. Gisteren werd ook bekend dat zijn liefde met Eva Jinek, na twee jaar, voorbij is. Dan liggen er nog zaken over vermeende beledigingen van rechters. Bram heeft zijn essen (letterlijk) niet gevolgd en hij blijft vaag over contante betalingen. En overal trachtte hij zich slim uit te lullen. Met zo’n optelsom zet een man als deze de rechtspraak, maar zeker ook de advocatuur in een kwaad daglicht. Rotte appelen moeten verwijderd worden, en dat lijkt nu gebeurt.

ook voorbij... 
Ik heb mij er altijd over verbaast. Iemand als strafpleiter die mee doet aan een reclame van de LOI en zich profileert als presentator van RTL Boulevard. En dan al die andere optredens, los van zijn royale leven. Immers, meneer Moszkowicz schroomde er niet voor zijn rijkdom en weldaad aan iedereen te tonen. Hij was niet alleen een goede en gladde strafpleiter, maar ook een zeer vermogend man. Dat mocht de wereld zien. Een man die, vanuit zijn beroep, meester was op het randje van het toelaatbare te balanceren… ja, die vraagt er om eens goed over dat randje te flikkeren. Wat dat betreft ben ik blij dat deze schoonmaakactie heeft plaats gevonden. Naar mijn idee is dit een positief signaal voor de advocatuur en vooral de strafpleiters onder hen. En dat zelfs een Bram Moszkowicz zich niet mag en kan beroepen op zijn topkwaliteiten als argument regels te overschrijden is dan ook alleen maar een positief signaal.
De komende tijd zullen we wel een teleurgestelde en verongelijkte Bram zien. Geen medelijden mee, hij heeft het toch echt allemaal zelf voor elkaar gekregen. Dag Bram!


zaterdag 27 oktober 2012

te koop?€ 1,00...



Als kind ging ik vaak naar Velserend. Dat was in de zomer, want dan was het zwembad open. Tegenover het zwembad lag die oude steenhoop; de ruïne van Brederode. Voor ons een onbereikbare steenklomp, want je kon daar eigenlijk nooit naar binnen.

De ruïne maakte een passief deel van mijn jeugd uit. Heel af en toe kon je er in, maar dat deed je eigenlijk niet. De ruïne was een feit, het was een mooi gezicht, maar veel meer was het niet.
Gelukkig veranderde dit. De ruïne ging wat vaker open en ook werden er wel eens activiteiten georganiseerd. Sporadisch. Tot 2008. Toen kwam het beheerdersechtpaar. De ruïne werd niet alleen structureel open gesteld, maar er werden ook meerdere activiteiten georganiseerd. Bijvoorbeeld exposities van kunstobjecten. De ruïne is langzaam gaan leven. Ook scholen bezoek Brederode met enige regelmaat. De ruïne is gaan leven. Een terechte luxe.... Luxe, omdat de toegankelijkheid geen vanzelfsprekendheid is, of was. 
Ja, eindelijk begon het kasteel te leven en nu... Nu gaat ie waarschijnlijk weer dicht. Het beheerdersechtpaar heeft de spullen gepakt en verhuist terug naar Friesland. Anneke Dijkstra pakt haar oude werk weer op, Gert Brouwer weet het nog niet.

Waarom dit alles? In Nederland wijzen wij graag de schuldigen bij naam aan. In dit geval gaat de vinger naar Jan Hein Donner. Maar niet alleen naar hem. Nee, de ruïne van Brederode is een rijksmonument. Het Rijk betaalde. Maar het Rijk heeft dat bij de provincie gelegd... Provincie Zuid-Holland. Deze heft het beheer ondergebracht bij de kastelenstichting. Voorzitter is de burgemeester van Oegstgeest en in Leiden zit de directeur. Deze laatste vond van alles goed, schreef boeiende stukken. Zij was meer bezig met de wetenschap, dan met goed beheer. We zitten inmiddels bij een keten van vier schuldigen.
De beheerders en gemeente Velsen spelen daarin eigenlijk geen rol. Beiden hebben zich vooral sterk gemaakt de ruïne weer leuk te maken door activiteiten te organiseren en te faciliteren.
Donner wil alle rijksmonumenten van de hand doen, provincie Zuid Holland wil er geen eigen geld in stoppen. Dus staat Brederode te koop. Als eerste mag de provincie Noord Holland kopen. Voor € 1,00. Wanneer zij het niet doen, mag Velsen het voor het zelfde bedrag doen. En als Velsen afhaakt... Mogelijk komt dan een projectontwikkelaar aan de beurt.
Dat laatste willen we niet... Stel je voor. Waarom staan de provincie en de gemeente dan niet te springen? Wel, die euro klinkt mooi, maar er zit ook nog een onderhoudsprijskaartje aan. En dan praat je over tonnen. En iedereen bezuinigt, dus is daar niet zo maar geld voor.

Kortom, we zitten in een impasse. Wie doet wat, en wie betaald wat? In ieder geval speelt de gemeente in eerste instantie geen rol. Nee, het ligt dus elders. Veel mensen wijzen en druk en soms boos richting Velsen, maar dat klopt dus niet. De gemeente doet alles om de ruïne voor de gemeente te behouden.

Vroeger was de ruïne een gesloten beeldbepaler. Gaat dat nu weer zo worden? Als kind vond ik dat jammer. Voor de kinderen nu zou ik dat spijtig vinden. Nee, als het even kan moet Brederode toegankelijk blijven! Tussen 2008 en 2012 is overigens ook aangetoond dat het kan. Je kan de ruïne open houden en er heel veel leuke dingen doen. Dat moet blijven. Jammer dat die zak van een Donner de boel verkoopt. Jammer dat Zuid Holland de knip sluit... Jammer dat Dijkstra en Brouwer al weg zijn. Gelukkig dat heel veel mensen met ideeën komen en alles verzinnen om de ruïne open te houden. Jammer dat veel van die ideeën geen hout snijden. Ook fijn de de Stichting Santpoort (Lieke Baron) er bovenop zit. En nu maar hopen dat het goed komt. 
Het zou jammer zijn wanneer de volgende generaties kinderen weer moeten concluderen (wanneer zo rond de vijftig zijn) dat deze mooie ruïne vroeger een gesloten bolwerk was. Met z'n allen moeten we er voor gaan: Brederode moet open blijven en Brederode moet haar publieke, sociale en culturele functies behouden! Ik ik uit naar de verlossing!!!.......
=



vrijdag 26 oktober 2012

Geen nieuws



Soms zie je een krantenkop en verwacht je een interessant artikel. Je gaat er vanuit dat het nieuws is... Helaas het verhaal achter de kop leidt wel eens tot een teleurstelling. 

In de Hofgeest/Jutter een grote kop: Velsen Lokaal keek al vooruit op gebied van openbaar vervoer.... Ach ja, ze hebben het er wel vaker over gehad, maar echt met concrete ideeën is die fractie/partij niet eerder gekomen. Deze zomer is GroenLinks wél gekomen met een initiatiefvoorstel voor een Lightrail. Al snel blijkt het artikel in de Jutter/Hofgeest niets nieuws te melden te hebben. Nee, Velsen Lokaal probeert GroenLinks rechts in te halen door te zeggen dat zij al eerder met plannen rondliepen, lijkt wel. Maar ja, dat deden meerdere fracties. Er is dus niets nieuws onder de zon en ik vraag mij dan ook af waarom dit artikel er nu is, maar zeker ook hoe ze het voor elkaar gekregen hebben überhaupt dit artikel geplaatst te krijgen. Verrassend... 
Velsen Lokaal pleit dus voor openbaar vervoer. Ja, en zij zijn al zover dat ze helemaal langs het Noordzeekanaal naar Sloterdijk willen. Ze vergeten dat het plan van GroenLinks met nogal wat onderbouwing gepresenteerd is en eigenlijk staat daarin dat een rail geheel langs het kanaal geen optie is. Leuk, de toeristen Amsterdam binnen loodsen via het meest afschuwelijke deel. Maar ook vanuit efficiëntie kiest GroenLinks voor een andere route. Ja, ook van ons moet de Lightrail uiteindelijk naar Sloterdijk. Goh, die suggestie wordt ook al gegeven... Het plan van GroenLinks stopt formeel bij Halfweg, maar er wordt wel degelijk aangegeven dat een vervolg meer dan gewenst is.... Naar Sloterdijk. 

Nu is er ook iets anders aan de hand. Momenteel wordt gewerkt aan de HOV. Velsen Lokaal is tegen, voor, tegen, voor, nee het moet net anders, toch tegen. Afhankelijk van de wereld om ons heen. Op dit moment is er veel verzet, dus zijn ze tegen. Maar, het artikel in de Hofgeest geeft de indruk dat ze voor zijn. Begrijpt u het nog? Ik niet meer en raak het spoor een beetje bijster. De enige conclusie is dat men het niet leuk vindt, dat GroenLinks met dit plan is gekomen. Dat kleine clubje met die nieuwkomers is de grote partijen voor. Jaloers? Vliegen afvangen? Ook een partij als D'66 laat duidelijk merken eigenlijk zelf met dit idee had willen scoren. Spijtig voor iedereen, maar dan had men er maar in moeten investeren (ik ben er wel anderhalf jaar mee bezig geweest!). D’66 gaf aan dat het zo dichtgetimmerd is, dat er alleen op de inhoud gereageerd kan worden. Ook een manier van lezen. Nee, GroenLinks heeft gekozen voor een goed verhaal, zoveel mogelijk informatie en concrete invulling, om juist vanuit dat perspectief te praten met elkaar over alternatieven… en over de gesignaleerde knelpunten. Alleen, wanneer men een andere route wil, of alternatieven aandraagt dienen deze wel gemotiveerd en gefundeerd een reactie zijn op wat GroenLinks in haar plan aandraagt. En daar zit een hele grote uitdaging in en kansen om met elkaar tot een echt goed resultaat te komen.

Maar om met zo'n onnozel artikeltje scoren komt wel erg goedkoop over. Tja, hier is dan ook sprake van enig populisme. Ons niet onbekend. Ik ben blij dat wij het eerste waren, een goed plan hebben en de raad er mee aan de slag gaat. Ons plan is niet zo dom... Probeer maar eens echt met een beter alternatief te komen... Die kans ligt er! Als we er zo mee door gaan kan inderdaad de eerste Lightrail in 2027 rijden! Lets hope!



donderdag 25 oktober 2012

winkel... Gesloten!



IJmuiden loopt leeg.. Vooral de Lange Nieuwstraat. Kledingzaken sluiten. Er is geen hart meer in dit winkelcentrum, en voor zover het er ooi in heeft gezeten is het er uit gerukt.

Leuk, de winkeliersvereniging wijst de gemeente aan als een van de schuldigen. Of dit wel of niet terecht is laat ik even in het midden. Namelijk, het is vreemd dat de winkeliersvereniging de schuld ook niet bij zichzelf neer heeft gelegd. Een van de grote frustraties bij ieder gemeentelijk voorstel was namelijk de winkeliersvereniging. Wanneer zij de schuld bij de gemeente leggen ligt dat wel aan hen zelf en is er sprake van de gevolgen hun eigen handelen...
Ja, politiek is humor. Bij alles was mis gaat heeft de overheid schuld. Als er iets goed gaat zijn het altijd de anderen die het doen, maar nimmer de overheid.

Dudok... 
Nu eens kijken waar het allemaal over gaat. Bent u wel eens in de Lange Nieuwstraat geweest? Ik kom er soms en als ik er kom ga ik er heel gericht naar toe. Verder ga ik naar het winkelcentrum Zeewijk, het winkelcentrum in Velserbroek, de Breestraat in Beverwijk, of soms naar Santpoort noord. Kortom, blijkbaar mijd ik de Lange Nieuw. Het is niet knus, het is lang en saai, de winkels zijn niet aantrekkelijk. En vooral; het is er te lang. Verdomd lastig hier iets goed van te maken. Misschien is Dudok wel de echte schuldige. Feit is dat plannen niet voor niets struikelen. Daarbij speelt de grootheidsgedachte van Velsen ook een rol. Maak dat centrum kleiner, doe niet te gek en probeer er sfeer te krijgen. Of erken dat het een debacle zal worden...

geen centrum, maar ziet er wel gezellig uit!
Toch moeten we iets met die Lange Nieuwstraat en dat er iets met winkels moet is ook een feit. Alleen is de vraag of je het van de Westerhof tot en met Plein 40-45 moet zien, of dat je reëel bent en het “winkelcentrum” in lengte en omvang beperkt. Er zijn veel meer mogelijkheden, maar primair moet je natuurlijk kijken wat je wilt. Wat willen we met IJmuiden? Gezellig winkelen of snel kopen? Van alles wat, of een bepaalde uitstraling door meer gespecialiseerde winkels, waardoor je het centrum meer kan profileren? De politiek weet het niet, bewoners weten het niet en de winkeliersvereniging weet het eigenlijk ook niet. En dat maakt het verdomd lastig. Misschien is de gemeente(raad) schuldig, maar wel voor een heel klein beetje. Misschien willen we teveel met IJmuiden. Het is en blijft een groot dorp. We hebben Zeewijk, met het winkelcentrum, we willen van alles met de Kennemerlaan en de Lange Nieuwstraat moet op de schop. Nee, er moeten keuzes gemaakt worden, niet zomaar plannen! En IJmuiden trekt niet, maar dat kan vast beter. Hoe? Misschien moeten we in alle realiteit de discussie eens aan gaan wat we met IJmuiden willen, wat echte mogelijkheden zijn, om pas daarna naar een invulling te kijken. Dan wordt IJmuiden zeker nog een leuk en boeiend!



dinsdag 23 oktober 2012

Sorry....


Vreemd, je laatste de grootste boef lopen, maar enkele wetenschappers stop je langdurig in de cel. Alleen maar omdat zij een inschattingfoutje hebben gemaakt… Dat kan alleen maar in Italië!

Gisteren zijn zes seismologen bestraft met zes jaar cel. In 2009 was er een stevige aardbeving in het Italiaanse L’Aquila, een plaatsje in de noordelijke helft van Italië. Destijds was er veel kritiek op het feit dat er zoveel schade was en de overheid zoveel door de vingers had gezien. Oude panden lagen in puin. Er was slecht gebouwd. Ook onze Berlusconi voelde nattigheid en kwam niet meteen. Wel sneller dan na de vorige keer (Umbrië) toen hij een lullige opmerking over tenten maakte. Nee, nu deed hij het toch een stuk beter. En ondanks dat hij geen premier meer is, lijkt zijn geest nog uit de fles. Hoe kan het dat deze zes op dergelijke wijze gestraft worden?
 
Nee, dat kan eigenlijk niet. Toch gebeurde het. Een mooie verklaring: zij hadden onvoldoende ingeschat hoe zwaar de beving zou zijn, en hebben daardoor de doden op hun geweten. Gelul. Hoe kan je ooit mensen straffen voor de gevolgen van een natuurverschijnsel als dader? Lijk me vrij onmogelijk. Anders wordt het wanneer je mensen bestraft omdat zij laakbaar gedrag hebben vertoond, waardoor er veel slachtoffers vallen. Een voorbeeld zie je in Turkije. Daar bleken huizen goedkoop, slecht en dus niet aardbevingsbestendig gebouwd. Dan mag je de bouwers aanpakken, vooral omdat zij anders hadden moeten bouwen. En dan pak je ze niet aan vanwege het natuurgeweld, maar vanwege hun bouwwijze.
In dit geval… het was waarschijnlijk nooit goed geweest. Deze mensen deden hun werk. Natuurlijk zijn zij deskundig, maar dat neemt niet weg dat je nooit exact kan aangeven wat moeder aarde gaat doen. Je kan ze eenvoudigweg niet de schuld geven over het aantal doden.
En dan. Je wilt geen seismoloog meer zijn in Italië. Of je geeft je beroep op, of je gaat in een ander land werken. Immers, in feite is het een vogelvrij beroep geworden, omdat zij altijd als schuldige aangewezen kunnen worden, wanneer het aantal doden wat aan de hoge kant is. Met andere woorden; deze veroordelingen zijn ook zeer kwalijk voor de wetenschap.
Eigenlijk kan ik geen andere conclusie trekken dan dat Italië gisteren Middeleeuws recht heeft gesproken. Een grote juridische dwaling. Zelfs al hebben de seismologen te voorzichtig, te laat, of te laconiek gereageerd, dan nog treffen zij geen schuld aan de aardbeving. Dan nog kan niet bewezen worden dat hun deskundigheid in absolute zin het aantal doden had kunnen verminderen. Stel je voor, ze hadden wel groot alarm geslagen, iedereen was weggevlucht en onderweg stierven velen door de gevolgen van de beving. Nou, dan waren ze ook de klos, zeker weten. Nee, wat hier is gebeurt is zeer laakbaar en zie ik als een infantiele zet van de rechtsorde. Italië… doe eens modern!



zaterdag 20 oktober 2012

Dubbel


Vandaag zit ik met een beetje dubbel gevoel. Er mag weer een jaar bij geschreven worden op de lijst.

Ja, mijn leeftijd is nu gelijk aan mijn geboortejaar. Wanneer ik het zo opschrijf is er niet veel mee aan de hand. Het klinkt zelfs wel stoer. De andere kant is dat wanneer ik mijn leeftijd nu uitspreek het opeens heel erg oud klinkt. En dat terwijl ik tussen mijn oren nog steeds het puberale gevoel zit. Het vreemde van ouder worden. Voor mijn gevoel zit het vooral in mijn lijf. Toch weet ik dat jongeren, wanneer zij mij horen en zien, al snel denken: ouwe lul. Mijn perceptie dat ik mij nog jong voel, wordt er door de omgeving op allerlei manieren wel uitgeramd. Nee, ik ben dus echt oud. Al droom ik nog steeds, heb ik idealen en wens ik nog veel dingen. Ik beschik nog over mijn kinderlijke gevoelens… denk ik.
Het probleem is dat we altijd kijken naar hoe oud we zijn. Stom eigenlijk, want dat is niet bevorderlijk voor een stukje optimisme. Nee, een dergelijke confrontatie leidt al snel tot enige vorm van depressiviteit. Om die reden zeg ik altijd maar dat ik niet zo en zo oud word, maar dat ik al zoveel jaren besta. Ik heb al die jaren dat ik leef, overleeft! Ik mag al zo lang mee doen op deze wereld…

Daarmee komt ook wel het dubbele gevoel.  Nog geen week geleden is Anne overleden. Zij heeft niet zoveel jaren bij mogen schrijven. Velen hebben het niet zo lang mogen doen, als ik. We hebben wel iets weg van machines. Bij de fabricage wordt altijd uitgegaan van een zekere gebruiksduur. Het ene apparaat gaat snel stuk. Sommige apparaten gaan vele malen langer mee, dan waarop ze gemaakt zijn. Bij auto’s zie je dat ook heel sterk. Alleen, en jong mens heeft geen garantie. Als het stuk gaat is het heel vaak niet meer te maken.
Inmiddels ben ik een oude rammelbak. Ik ga nog voort, ga een tijdje mee, maar mijn vermogens zijn niet meer wat het geweest was. Ouder worden… Op een van de foto’s in deze blog sta ik de tuin te spuiten. Bloot. Het mag (alhoewel er in de USA een balkje over mijn piemeltje moet). Wanneer ik een zelfde foto nu zal maken en tonen kan het niet meer. Raar, want ik ben ik nog… Ouder worden is een vreemd gegeven. Ouder worden is een dubbel gevoel. Jarig zijn geeft soms een beetje een schuldgevoel. Ik wel, ik mag er weer een jaartje bij tellen.




Rond mijn twintigste vond ik het allemaal heel erg snel gaan. Voordat ik goed en wel begon te leven was ik al op een vijfde, een kwart misschien. In mijn jonge jaren keek ik altijd naar de tijd die ik (mogelijk) nog te gaan had. Het schrok mij af en het gaf mij het gevoel dat het leven zo enorm kort is.
Inmiddels denk ik anders. Ik ben (waarschijnlijk) wel over de helft. Maar, ik heb al heel veel gedaan in mijn leven en met mijn leven. Nu kijk ik vooral terug. Met plezier, want ik mag gezegend zijn met een tof leven. En ja natuurlijk wil ik nog een tijdje mee. Zo lang mogelijk misschien. Maar de grote “buit” is binnen. Nu wil ik eigenlijk alleen nog verder genieten. Waarbij genieten natuurlijk een heel breed begrip is.

Vandaag mag ik er weer een jaar bij tellen. Mooi. Ik kijk terug, ik kijk vooruit. Vanavond een bescheiden borreltje. Maar, ik denk ook aan al die anderen. Zo’n verjaardag geeft altijd weer een dubbel gevoel en dat lijkt per jaar sterker te worden. Misschien ben ik toch al oud……



In ieder geval ben ik erg blij dat het met Malala Yousafzai inmiddels beter gaat en hoop dat zij over 42 jaar en net zo bij mag zitten als ik... nou ja, liefst iets glorieuzer...

vrijdag 19 oktober 2012

leefbaar en gezond?


Een roepende in de woestijn noemen zij zich. De lokale politieke partij Leefbaar en Gezond Velsen (LGV).

Met enige regelmaat koopt de LGV advertentieruimte in het Huis-aan-Huis. Deze ruimte wordt gebruikt om een politiek artikel te schrijven. Hartstikke goed, want op die manier kan je het programma en je stellingen aan een breder publiek kwijt. Of het Huis-aan-Huis wel het meest slimme platform hiervoor is laat ik nu even in het midden.

Maar goed, ook deze week weer een stukje, wat eindigde met het feit dat de LGV zich een roepende in de woestijn voelt, maar daar natuurlijk in 2014 (lokale verkiezingen) wel verandering in kan komen.
foto's: Leo (lb), Riet (L), Floor (b)
en gerard (o): Seaporttv.
Goed, over dat laatste zal ik nu ook geen enkele prognose uiten. Dat roepende in de woestijn is wel een inkoppertje. Immers, wanneer een partij zich roepende in een woestijn voelt zijn er twee opties; of ze slaan de plank geheel mis, of ze hebben als enige gelijk. Nu is het zo dat het geluid wat de LGV voortbrengt nogal eens zuur, cynisch, sarcastisch en vooral verongelijkt is. In de trant van: ik krijg mijn zin niet, wat misschien ook de reden is dat de LGV zich veelal vereenzelvigt met de protesterende burger en de burger die zich niet gehoord voelt.

Jammer vind ik het dat een dergelijk stukje niet als advertentie wordt gelezen, en dus niet als propaganda, maar als artikel van het Huis-aan-Huis. Soms staat er overigens wel advertentie boven. Nu lijkt het dus een artikel. Mijns inziens geeft dat een misleidend beeld. Daarnaast verkoopt zuur niet altijd goed. Jammer, dat de LGV niet de meer constructieve route kiest. Immers, ik mag die partij wel, en zeker de mensen van de LGV. Ze zijn recht door zee, eerlijk, maar ook soms kort door de bocht. Mensen waar je in zekere zin op kan bouwen, maar ook die gevoel hebben voor humor en emotie in politiek. We verschillen dan ook vooral op inhoud en die strijd voeren we in de politieke arena om vervolgens gezellig met elkaar een borrel te kunnen drinken. Dat waardeer ik in de LGV. Daarom ook vind ik het zo jammer dat ze zo in de underdog duiken, via een weekblad. Ze voelen zich misschien die roepende in de woestijn, maar de toegereikte hand kunnen ze best pakken. Of het blijkt toch dat ze eigenlijk de plank geheel mis slaan en slaan ze om zich heen als iemand die aan het verdrinken is? Kom op jongens, maak jezelf niet zo klein. We leven in een democratie en dat houdt in dat je heel veel niet je gelijk krijgt. Op dat gebeid kunnen we elkaar een hand geven. En we weten elkaar te vinden, daar waar nodig. Zet jezelf krachtiger en duidelijker neer en kom uit die underdog, want de LGV is voor mij zeker een interessante oppositiepartner. Ik wil dat we elkaar op inhoud kunnen vinden, zoals we ook op inhoud kunnen strijden. Prima stukjes in het Huis-aan-Huis te plaatsen, maar probeer dit eens vanuit kracht en visie te doen. En, in 2014 zien we wel weer verder!

NB. let op: indien u LGV zoekt op de zoekmachine van Google/afbeeldingen wordt u geconfronteerd met aanstootgevende foto's! LGV staat namelijk ook voor de aandoening Lymphogranuloma venereum...

dinsdag 16 oktober 2012

Voorpagina... goedemorgen!

Hansworst

Vroeger was ik blij et de avondkrant. Je had gewerkt, had toch alle shit al om je heen en dan de krant. Tegenwoordig zijn het allemaal ochtendkranten. Je wordt wakker… en direct geconfronteerd met alle shit. Ik blijf vervet aanhanger van het avondblad.

Hans Stegeman, Rabo
Vanmorgen de koppen. De eerste viel mij op en betrof een artikel over uitspraken van Hans Stegeman (Hans Worst?) van de Rabobank. De komende 10 jaar wordt het op een houtje bijten en gaat het niet beter. Belangrijkste reden: de Nederlanders moeten hun schulden wegwerken… Hartstikke mooi, maar waardoor komen die Nederlanders vooral voor een groot deel in al die schulden terecht? Juist, banken en de grote winkelketens. De verzekeringsmaatschappijen. Mooi en aardig, maar wanneer ik kijk naar mijn hypotheek. Ik heb meer geleend dan strikt nodig was. Waarom? Omdat het geld mij door de bank bijna de portemonnee in geduwd werd! Verder sta ik stijf van de verzekeringen. Voor een deel voorwaarden om een hypotheek te krijgen. Ja, zo kweek je schulden en dan is het laf van die banken het nu zo op de mensen zelf af te wimpelen en de onschuld te spelen. Het zelfde geldt voor de grote winkelketens waar je bijna alleen nog maar op krediet kon kopen. De economie stagneert nog 10 jaar. De mensen krijgen het zwaar en de banken kunnen achterover leunen. Goedemorgen!

Er naast een kopje over de energieprijzen. Deze knallen niet alleen de pan uit, we weten ook nauwelijks waar wij aan toe zijn. Ja, grote zorgen over energienota!Als consument heb je erg weinig zicht op de totstandkoming van de rekening. De prijzen stijgen, maar geld om beter te isoleren, of andere maatregelen te nemen valt weg. Kou lijden? Waarom kan het niet transparanter en zo georganiseerd dat de consument veel beter weet wat ie koopt? Nee, het zakkenkloppen gaat door. Goedemorgen!

Volgende kop gaat over spitsuur bij de Ouderen Ombudsman. Ouderen weten niet meer waar ze aan toe zijn. Ze begrijpen het allemaal niet meer, en de pis loopt langs de luiers. Boosdoeners: de verzekeringen. Weer zo’n grote instelling. Ja, die verzekeringsmaatschappijen kleden iedereen uit en zelfs je luier lekt. Goedemorgen!

Ingrepen in ziekenhuizen op een rijtje. De vierde kop, allemaal voorpagina. Als patiënt krijg je straks te horen waar je naar toe mag voor een bepaalde behandeling. Niet jij, niet het ziekenhuis, maar weer die verzekeringen die het bepalen. Onze premies gaan omhoog, de maatschappijen zitten goed en zorgen ervoor dat zij aan alle kanten bezuinigen. Weer is de consument de dupe. Je moet voorlopig maar even niet ziek worden. Goedemorgen!
 
Geef mij maar weer een avondkrant. Goedemorgen!

zondag 14 oktober 2012

Anne


Met het puntje van mijn tong veeg ik een zoute druppel van mijn wang. Ik huil niet de hele tijd, maar het verdriet komt in golven. Niet onverwacht, maar nu wel definitief. Anne is niet meer.

In 1982 kwamen er drie Duitsers aan de deur. Gemaskerd, want er was een feestje. Jürgen, Gerard en Anne. Het waren niet mijn vrienden, maar Gerard en Anne zouden het snel worden. Mijn beste vrienden zelfs, naast Herbert en Jan.
Gerard en Anne woonden bij Bonn, in Duitsland. Een alternatief stel. Beiden werkzaam in de verpleging. Rustige mensen, waar ik graag kwam. Altijd even gastvrij. Mijn band met Gerard groeide. Gerard was immers mijn vriend. Anne zijn vrouw. Maar op die manier nam Anne een steeds grotere rol in. En Anne toonde altijd haar blijheid, wanneer ik hen weer zag. Een warme vrouw. Enthousiast. Ze probeerde Nederlands te praten en ik heb ook altijd Nederlands naar haar gesproken. Ze wilde mij begrijpen, alhoewel we soms dingen wel nog even extra moesten uitleggen.
Zichzelf cijferde zij altijd weg. Anne was er voor de ander en zelf was zij eigenlijk onopvallend aanwezig. Zo onopvallend dat Anne er altijd was. En nooit, nee nooit, was er iets verkeerd.

Gert Jan werd geboren en een paar jaar later kwam Anneke. Anne werd moeder, maar eigenlijk was ze het al. Zelden zo een krachtige moeder gezien. Anne was iemand om ontzag voor te hebben. Anne was Anne. Was, want sinds vanmiddag is Anne niet meer. Anne is dood.

Dertig jaar lang hebben we elkaar gekend. Van Bonn verschoof de familie in stapjes richting Koblenz. In alle woningen ben ik geweest. Van alle woningen heb ik hun leven mee gekregen. Ze hebben bij een gehandicapte man gewoond. Niet om er alleen te wonen, maar ook om hem te verzorgen. Anne was zorgzaam. Heel zorgzaam. Maar ze had ook een probleem. Voor haar werk moest ze met de auto rijden. Dat lukte niet zo goed, en meerdere auto’s bereikten vroegtijdig de sloop. Anne bleef er kalm onder. In Zeeland kregen zij, tijdens een vakantie, een redelijk groot ongeluk. Anne bleef nuchter. Ze was altijd nuchter.

Een jaar of vier geleden werd Anne ziek. Ze werkte al een tijdje niet meer, omdat zij al psychische klachten had gekregen. Je merkte er weinig van. Alleen als je haar goed kende, maar het was zwaar voor haar. Ze ging niet bij de pakken neer zitten en werd actief bij de wereldwinkel in Koblenz. Dat zij hoorde dat zij kanker had nam zij vol kracht op, en bleef nuchter. Ze bleef door gaan. De ziekte sloopte haar heel langzaam. Dan ging het weer een stuk beter, en weer slechter. Hoe lang kon dit duren? Duidelijk was dat Anne niet meer te genezen was. Vanaf het begin vond ik daar erg moeilijk, maar het was Anne die er voor zorgde dat ik er wel mee om kon gaan.
Vorig jaar hoorde we dat Gert Jan zou gaan trouwen. In juni dit jaar. Zou Anne er nog bij zijn? De verwachtingen waren slecht. Dit voorjaar lag zij in het ziekenhuis en was palliatieve zorg aan de orde. Anne krabbelde weer overeind.

9 juni. Anne was er. Ze had de dag van haar leven. Ja, ze danste zelfs. Maanden ervoor had zij geruime tijd in de rolstoel gezeten, maar nu danste zij. Anne maakte harten blij, harten warm, dat was Anne.
Half september belde Gerard. Nu ging het echt snel met Anne. Ze lag al veel te slapen en wilden we haar nog zien en spreken moesten we snel komen. Aanvankelijk wilden we in de herfstvakantie gaan. Toch besloten we een week geleden te gaan. Niet een weekend, maar dit keer een dagje. Ja, Anne was heel erg ziek. Anne was Anne niet meer. Maar Anne berustte en gaf aan dat het zo wel goed was. Anne was klaar te sterven. Toen we vertrokken zeiden we snel nog een keer langs te komen. Misschien wel tegen beter weten in.
Vanmorgen zag ik het rode lampje knipperen van het antwoordapparaat. Gerard had ingesproken. Anne was gevallen, bleef bloeden en was nu naar het ziekenhuis gebracht. Vanavond, even over zessen, ging de telefoon. Ik zag de naam op de display… ik voelde het al. Inderdaad, vanmiddag is Anne ingeslapen. Vannacht waren haar zussen erbij geweest. Vanmiddag vertrokken en Gerard en Anneke waren bij haar. Een half uurtje later blies zij haar laatste adem uit. Het leek wel of Anne daar op had gewacht, dat haar man en dochter bij haar waren. Het lijkt wel of ze erop heeft gewacht, dat wij nog een keer naar Koblenz kwamen, om afscheid te nemen. Of ze erop had gewacht toch nog het huwelijk van haar zoon mee te maken.

Anne staat voor mij voor kracht. Een haast onzichtbare kracht. En nu heb ik veel verdriet. Heel veel. 53 jaar… toch geen leeftijd. Zo’n goed mens. Nee, alsjeblieft niet het cliché, dat zij het niet verdiend heeft en de wereld oneerlijk is. Het is een feit en met dit feit moeten we leven.
Maar, de herinnering aan Anne neemt niemand mij af. Nog veel zal ik aan haar denken. Anne zit in mij hart gekluisterd. Diep en warm. Anne heeft mijn leven verrijkt, puur door haar zijn. We moeten wennen aan een leven zonder Anne. Dat doet pijn en zal lang pijn blijven doen. De herinnering aan Anne geeft mij daarentegen een warm gevoel. Trots dat ik deel mocht uitmaken van haar leven. Anne… rust zacht.