Tja, we worden wat Coronamoe... En dit jaar geen Kerst meer met anderen en de oliebollen moeten we ook maar laten liggen. Het jaar loopt ten einde en zal in zekere stilte overgaan in het nieuwe jaar. Een jaar van zekere hoop, want het vaccin is in aantocht. Zullen we weer langzaam naar het normale gaan, of blijft ook 2021 gedomineerd door het virus?
Het afgelopen jaar was een vreemd jaar. Veel thuis, lockdowns, restricties, weinig mensen en nog minder leuke dingen buiten de deur. Ook moest ik dit jaar de Kunstlijn voorbij laten gaan, maar gelukkig heb ik voor het eerst hier in Turkije enkele werken verkocht. Gasten zijn er niet geweest, maar dat is helaas geen uitzondering, want tot op heden hebben we nauwelijks bezoekers uit Nederland mogen ontvangen. Al zes jaar lang niet. Toch vinden we onze weg steeds beter in de Turkse maatschappij, ondanks dat het leven hier soms behoorlijk tegengewerkt wordt. Zaken die onprofessioneel verlopen, ingewikkelde paperassen, en vele knulligheden bij de overheid als bij veel bedrijven. Maar we vinden onze weg steeds beter, zodat het ook wel weer makkelijker wordt. Toch mis ik het Westen. Hier is te weinig cultuur en in feite is Turkje saai en ook zijn de Turken geen echte feestvierders (behalve met eten en drinken). Alle extraatjes hebben we hier moeten missen, maar toen in in Nederland was..., was daar ook even niks extra's.
2020 gaat niet te boek als een bijzonder jaar voor mij, ondanks de Corona. Op zich heb ik er niet zo veel last van gehad, behalve dus het genoemde extra saaie. Daar tegenover staat dat ik qua schilderen een erg productief jaar achter de rug heb. En niet alleen dat... Ik ben ook op een wat andere manier gaan schilderen en vind zelf dat mijn werken er nog beter op geworden zijn. Ik omring mij wat dat betreft met veel kijkplezier. En ik mag hopen volgend jaar weer veel van mijn productie te mogen tonen op exposities en nog mooier is het wanneer er in 2021 ook weer verkocht wordt.
Het afgelopen jaar heeft ons nieuwe buren gebracht. Het huis, waar twee jaar geleden mee begonnen was het te bouwen, wordt nu bewoond. De ruïne naast ons is gesloopt en daar wordt een leuk huis gebouwd met de verwachting in het voorjaar ook jaar nieuwe buren te krijgen. Langzaam wordt het hier een wijkje, in plaats van het eenzame huis op de berg. Gelukkig zijn de buren erg aardig en hebben we goed contact. De berg wordt volgend jaar wat levendiger. En er is zelfs straatverlichting gekomen en het pad is nu een verharde weg.
Langzaam sluit ik dit jaar af. Reikhalzend kijk ik naar het volgende jaar, want hoe dan ook hoop ik dat het weer een wat positiever jaar gaat worden. In vele opzichten en dat wens ik een ieder toe!
