maandag 30 januari 2017

Trumpomie

Inmiddels is het vast wel duidelijk dat ik geen specifieke Trump aanhanger ben. Sterker, die man boezemt mij angst in. Dagelijks in het nieuws en dagelijks met afschuwelijke zaken. Een ding kan je hem (helaas dit keer) nageven: hij komt zijn verkiezingsbeloften na…
Het is niet gek dat de hele wereld over die kerel valt. Echt een gevaarlijke gek, anders kan ik het niet omschrijven. Bovendien krijg ik de indruk dat hij geen enkele consequentie overziet van zijn acties, noch door heeft in hoeverre de acties überhaupt consequent zijn.
Het plotselinge inreisverbod. Op zich al iets wat je niet kan maken, zeker niet op die manier. Maar, geen Saudi Arabië… geen Pakistan, de landen waar de terroristen vandaag kwamen, die wél actief waren in de States. Inderdaad, hij voert pure discriminatie uit, maar nog inconsequent dus ook.
Mexico moet voor de muur betalen, en Trump wil dit bereiken door de invoerbelasting sterk te verhogen. Begrijpt hij dan echt niet dat hij hiermee zijn eigen economie om zeep gaat helpen? Ach, zo zijn er de afgelopen week al zo veel negatieve onderwerpen de revue gepasseerd. En de effecten blijven niet beperkt tot Amerika, maar tot de hele wereld! Prachtig, dat California zich mogelijk wil afscheiden. Democratie, verkiezingen,… dit gaat toch alle erken te buiten? Welke idioten hebben in hemelsnaam op die gek gestemd? Mensen die net zo min als hij de consequenties overzien? Dat moet haast wel.
In Nederland juicht Geert Wilders de maatregelen van Trump toe. Ik houd mijn hart vast. De verkiezingen in Nederland komen mogelijk te vroeg, want Trump heeft de USA dan nog vast niet naar de kloten geholpen en zullen nog veel te veel mensen op Wilders stemmen.  Ja, America First… naar de kloten, maar dat laatste was Trump blijkbaar vergeten toe te voegen. Hij doet zijn best.
Gelukkig is er veel weerstand, ook in zijn land. Net noemde ik California al, maar wat te denken van de rechter, die al die mensen op de luchthavens heeft toegelaten tot het land. Die gek reageert vervolgens nog positief ook… Echt de weg kwijt. Het land staat bol van de protesten, en internationaal is het momenteel niet minder. Dat zal ook zeker zo blijven, maar Trump gaat onverstoorbaar door. Misschien houdt de Senaat hem nog tegen, rechters misschien. Militairen heeft hij al de laan uit gestuurd, journalisten al opgepakt en monddood gemaakt. Leef ik in de realiteit of is dit een boze droom?

En dan te bedenken dat we nog maar ruim een week verder zijn. Dit gaat toch keihard de verkeerde kant op. Ik maak mij echt zorgen en deel op Facebook graag de cartoon die deze man niet alleen belachelijk maken, maar ook andere zaken die hem kritisch belichten. Toch slaat ook de machteloosheid toe. Machteloosheid en een zekere angst. Angst want het gaat hier niet alleen meer over de USA, maar het is een voorbeeld van een mondiale ontwikkeling.  Wat gaat er dit jaar in Europa gebeuren? En die andere idioot, op de Filipijnen…   Noord Korea, de onrust in diverse Afrikaanse landen, ISIS en de oorlog in Syrië…  Tuurlijk, er is altijd oorlog, altijd onrust, en de wereld zal wat dat betreft niet veranderen. Maar wat wel verandert is de wijze…, en dat gaat ons persoonlijk raken. Poetin is natuurlijk net zo’n narcistische rat als Trump. De eerste is alleen nog enigszins diplomatiek. Dat is zelfs Trump niet. Die man is veel zieker, anders kan ik het niet omschrijven. Ik vrees dat ik helaas een nieuw onderwerp heb waar nog vele blogs over verschijnen. Of zal de wereld toch nog tijdig overstag gaan en een betere koers varen?

maandag 23 januari 2017

Het populistische gevaar, Trump first!

Het is triest. Een nieuwe president van een van 's werelds grootste naties, die zich volledig onwaardig gedraagt. Een populist, die in het pluche terecht gekomen is en binnen een dag al toont dat het pluche hem niet past. Het blijft een onbehouwen zakenman, vol grofheden en een té groot ego om te bedenken dat het niet híj is als Trump, maar híj als president. Het is te erg, om te zwijgen en te accepteren dat hij nu eenmaal de president is. Clinton had 3 miljoen meer stemmen, maar het vreemde kiessysteem maakte Trump toch tot president. Alleen dat al zet vraagtekens bij de Amerikaanse democratie. Ik kan mij niet voorstellen dat deze man zijn vier jaar uit zit. Laat staan acht jaar.
Zelfs nu zit hij vol leugens en bedrog en blijft hij oorlogszuchtig, met name naar de media. De wijze waarop de leugen over het aantal aanwezigen bij de inauguratie aanwezig waren is stuitend. Televisiebeelden tonen zijn ongelijk, maar de media liegen. Waar moet dit alles toe leiden? Het bevreesd mij...
En, was het alleen maar Trump. Nee, Nederland, Frankrijk en Duitsland gaan dit jaar naar de stembus. Wilders, le Pen en die Duitse mevrouw... Helaas, maar (mede door de overwinning van Trump) zij maken kans. Het populisme wint terrein. Veel te veel terrein. Ik zie het als een nieuw gevaar voor onze vrijheid én democratie.
Wat is er aan de hand, dat het populisme zo veel terrein wint? Een heleboel, maar mijn grootste zorg is de bekwaamheid van het overgrote deel van de kiezer. Men laat zich leiden door het populisme. Uit onvrede, maar men realiseert zich niet dat het onder het populisme niet (!) beter wordt. Er bestaan namelijk een hoop andere gevaren; meer armoede, slechtere omstandigheden, economische achteruitgang, en niet in de laatste plaats nationaal socialistische geluiden. Het volk is dan niet meer aan de nacht, maar wordt misbruikt door de macht. Populisme roept veel, maar komt niet met juiste antwoorden, als ze al met (reële) antwoorden komen. Populisme is een grote vorm van machtsmisleiding.
Huidige regeringen doen het niet goed. Of het wel of niet goed gaat, ze doen het niet goed. Dat is een nieuwe definitie geworden. Waar komt dat vandaan? Deels een gevolg van de democratie en het democratisch proces. Maar ook omdat het idee bestaat dat iedereen overal verstand van heeft. Laat ik een ieder uit de droom helpen; we hebben niet van alles verstand. Nee, eigenlijk hebben wij nauwelijks verstand van het regeren. Meningen wel, gevoelens wel, maar verstand,... Echt niet! Niets is complexer dan regeren. Dat blijkt, want schijnbaar doen de professionals het niet goed. Trump zegt Amerika weer werk te bieden..., wanneer je naar de laatste acht jaar kijkt staat Amerika er qua werkgelegenheid uitstekend bij. Kan bijna niet beter. Zo zijn er meerdere beweringen van Trump, die niet haalbaar zijn en/of niet stroken met de feiten. Gaat dat ook niet op voor de politiek van Wilders? Zeker. Wat Wilders zei over de Marokkanen is opstokerij en op geen enkele wijze uitvoerbaar. Zei Trump ook niet zo iets over Mexicanen? De eigen economie groot maken, maar de motor eruit halen... Daar lijkt het op. Trump, Wilders, le Pen, al die populisten.
Wat daarbij ook opvalt is dat Wilders en Trump ego's zijn. Jongens met een vlotte babbel, maar waarbij het vooral (en alles) om zichzelf draait. Nergens anders om. In feite zijn het mannen met dictatoriale wensen, zoals bijvoorbeeld in Turkije aan de hand is. Mannen die slim genoeg zijn om te zorgen dat op democratische wijze de democratie wordt afgeschaft....
Hoe blind is het volk dit alles te doorzien? De ontwikkelingen zijn zeer zorgelijk. Ziet men niet dat het hier grote ego’s betreft, die helemaal niets ophebben met het volk, maar alleen met zichzelf? Kijk naar Trump. Wat die man flikt wordt grotendeels geslikt; het behoud van de Trumptower, schoonzoon in de regering en al zijn zakelijke belangen tijdelijk weggezet bij zijn zoons. Een puissant rijke man, die er zogenaamd voor alle Amerikanen is. Een keiharde zakenman, maar totaal geen politicus. Dat is Wilders natuurlijk wel. Hij is niet rijk, maar wel een politicus, dus wellicht nog geraffineerder.

Maar wat wil het volk nu eigenlijk? Geloven ze de aangeprate bedreigingen? Ja, want nepnieuws en indoctrinatie werken erg goed in deze digitale wereld van het wereld wijde web. Iedereen heeft toegang tot informatie. Wereldwijd! Men leest en ziet alles. Er is alleen een probleem…, alles wat je leest moet je controleren. Des te meer je leest des te meer moet je checken. En daar is juist de crux. Men leest en neemt het aan voor zoete koek, wanneer dat wat ze lezen bevalt. Men checkt niet of onvoldoende en laat zich vele feiten aanpraten. Maar het zijn helemaal geen feiten. Het is nepnieuws (vast het woord van 2017). Nieuws moet je altijd controleren. Wanneer je dat niet, ben je makkelijk manipuleerbaar en dat is wat je ziet waar de populisten erg goed in zijn, maar dus ook gevaarlijk. Zoals ik eerde zei dat in Turkije men democratisch kiest de democratie af te schaffen… te erg voor woorden toch? Maar wat gebeurt er momenteel in Polen? En hoe gaat het in de USA? Trump heeft al accounts afgesloten. Zijn mensen nu echt zo blind? De vrees is dat dit inderdaad het geval is. Macht aan het volk is niets anders dan de macht aan je zelf geven, en dat is waar populisten heel erg goed in zijn. Dat is ook het grote gevaar van diezelfde populisten. En de vraag is, of de democratische stelsels wel opgewassen zijn tegen de kracht van dit soort populisten. In Rusland duidelijk niet, maar ook in meer westerse landen zie je dat democratie op dergelijke wijze risico loopt. Een groter risico, dan men zich blijkbaar realiseert. En helaas zijn er ook altijd genoeg hielenlikkers om de populisten bij te staan. Tuurlijk, zielige figuren, die anders niets bereiken, maar met heulen gaan zij iets betekenen… Heeft de geschiedenis niet al dit soort voorbeelden getoond? Helaas wel. Kijk maar naar WO2…

De populisten vertellen wat niet goed gaat. Daarom dat ze het hebben over de vluchtelingenstromen, asielzoekers en alles wat lijkt op bedreigingen. Maar hoe goed hebben we het eigenlijk in onze westerse maatschappij? Wel, over het algemeen verdomd goed! En daar waar het niet goed is ligt het puur aan de interne politiek. Want, je kan altijd ontdekken waar het niet goed is.
Kijkend naar mijn eigen situatie, in Nederland, kan ik zeggen dat het hopeloos is. Mijn geld ben ik kwijt, mijn werk, maar ook mijn perspectief. Ga ik daardoor zo’n populist aanhangen? Ben je gek! Dan wordt het nog erger, want zij kunnen vrijwel niets waarmaken van wat zij aandragen. Nee, ik probeer via andere wegen te hopen en te werken een beter leven te krijgen. Natuurlijk is dat moeilijk, maar daarbij realiseer ik mij dondersgoed dat mijn situatie nog steeds een situatie van een minderheid is. Wel van een te grote minderheid, maar het blijft een minderheid. En deels ligt het aan de politiek, maar ik wijs ook naar de banken. Nee, met een beetje nadenken is het populisme echt geen oplossing voor mijn situatie. Die moet van elders komen.
Misschien daarom ook dat ik zo bevreesd ben voor dat populisme. Trump nu als president van de USA vind ik doodeng! Wat er dit jaar in Europa kan gebeuren met de verkiezingen vind ik angstaanjagend. Ik kan er niet voldoende voor waarschuwen, wetende dat het spreken tegen stoelen is. Men zal toch niet luisteren, maar ik blijf idealist en blijf mijn woorden verspreiden. Misschien ben ik wel angstiger voor de komende tien jaar, dan ik was ten tijde van de Koude Oorlog. Als een prediker zal ik van mij laten horen.

Ondertussen moeten we aanzien en afwachten. Misschien, heel misschien bereik ik een enkeling die mijn stuk honend leest en uiteindelijk toch de waarde er van in ziet. Iemand, die toch de rede laat terugkeren en ontwaakt. Eentje misschien… Onthoudt; we hebben het goed in deze (westerse) wereld, in deze tijden, in deze maatschappij. Trap er niet in…, en laat het je niet ontglippen omwille van een enkele machtswellusteling die veel praat, maar feitelijk weinig zegt. Met Trump zijn we te laat, en is het afwachten. Toch zien we in zijn eerste dagen al wat een wolf in schaapskleren hij is. Alhoewel, de oplettende kijker zag natuurlijk al eerder dat deze man een boertige beledigende discriminerende egocentrische wolf is. En voor de mensen in de States: sterkte de komende tijd!

donderdag 19 januari 2017

Sokatisme, alvast het nawoord

Sommigen zullen het Sokatisme zien als een nieuwe vorm van socialisme. Anderen zien nog veel te veel liberale standpunten terug. Juist, daarom is het Sokatisme er. Het is niet links, het is niet rechts. Het gaat uit van een aantal waarden. Waarden die je, veelal in deelgebieden, al in diverse landen ziet. Ze worden al uitgevoerd, of het zijn onderwerpen waar al discussie over gevoerd wordt. Het gaat er hier om, de basis van het Sokatisme te schetsen. Geen kant en klare en volledig uitgewerkte visie. Het is een idee en met dit schrijven poog ik zo veel mogelijk onderdelen aan de orde te stellen, waarmee het Sokatisme tot een goede politieke vorm kan komen. Ik doe suggesties, maar stel niets vast. Behalve de grote lijn. De essentie van het Sokatisme poog ik uiteen te zetten, maar de uitwerking en invulling is aan hen, die er iets mee willen.
Het Sokatisme is vrij toegankelijk geschreven en beschreven, en tevens is voorkomen een werk te creëren wat dermate dik en taai is, dat er geen ruimte meer is nog tot eigen invulling en uitwerking te komen. Nee, het moet toegankelijk zijn en leesbaar, maar ook voldoende compleet. Tijdens het bedenken, uitwerken en beschrijven van het Sokatisme is veel de revue gepasseerd. Regelmatig tartte het de grenzen van het wel of niet benoemen. Telkens kwam er iets bij, maar even zo vaak werden stukken geschrapt.
Het schrijven en de ideevorming is niet iets van een paar maanden, of een jaar. Het heeft zich ontwikkeld in de loop van mijn leven, waarbij het pas de laatste jaren enige vorm kreeg. Deze vorm te noteren was een volgende uitdaging. Een zware taak, realiserend dat er onderwerpen beschreven worden die mensen tegen de borst stuiten, maar nog meer onderwerpen, die mensen aan het denken zetten en hopelijk zelfs enthousiast maken.

Mijn beperkte politieke ervaring, mijn ervaring als mens en de jaren van mijn leven hebben gemaakt dat ik het plaatje kon maken. Geen plaatje inde vorm van een tekening of schilderij (zoals ik gewend ben), maar een plaatje in geschreven woord. Een incompleet plaatje, maar hopelijk voldoende opdat men zelf en met elkaar het verhaal kan afmaken.

Daarnaast is het Sokatisme de aanzet tot een discussie. Er staan onderwerpen in, waar regelmatig de media bol van staan, en toch vanuit een andere invalshoek benaderd. Het Sokatisme heeft een aantal basiswaarden en visie en uitgangspunt. De essentie moet de basis vormen om als maatschappij, als kiezer, en politicus, wel of niet te willen veranderen. Het is geen Rode Boekje van Mao geworden, met stelregels. Geen Groen Boekje van Khadaffi, noch een nieuwe Das Kapital van Marx of een schrijven van Thorbecke. Wel zijn het allemaal werken, die bijgedragen hebben tot de ideevorming van het Sokatisme. Toch is wellicht de meest belangrijke boodschap, dat we, in deze moderne tijd, los moeten komen uit het “oude” denken van termen als liberalisme, socialisme en kapitalisme. We leven in andere tijden en moeten ons daaraan gaan aanpassen. Naar ik mag hopen is hier een aanzet toe gegeven. Een aanzet tot een eerlijkere wereld. Een aanzet tot belangrijke nuances. Nee, geen mens is gelijk, maar iedereen is gelijkwaardig! Maar, hoe moet je daar in hemelsnaam mee om gaan? Voor een deel geeft het Sokatisme hier suggesties voor. Deels is het aan de gemeenschap hier gezamenlijk inhoud aan te geven. Tenminste, wanneer wij ons eens gaan realiseren dat er nieuwe politieke tijden zijn. Dat duidelijk is dat populisme geen antwoord is op de afgedane politieke vormen en het huidige politieke establishment. De kiezer zoekt duidelijk naar nieuwe vormen. De USA (Trump), Groot Brittannië (Brexit) en Nederland (Referendum Ukraine) zijn hier enkele voorbeelden van. Men wil het anders. Het moet ook anders. De wereld raakt meer en meer verdeeld. In dat kader is het Sokatisme geschreven en wellicht een eerste aanzet tot de broodnodige verandering. En, het is tijd voor die verandering. We moeten ons niet laten bedotten, de wereld blijft verwrongen van negatieve invloeden, oorlogen en misdaad, maar toch kan het allemaal veel beter. Het antwoord is echter nooit gevonden. Alhoewel, in de 19e eeuw zijn er antwoorden gevonden. Die antwoorden zijn echter ingelost en nu is het tijd voor nieuwe antwoorden. Wellicht het Sokatisme…

zondag 8 januari 2017

Kunst... onverkoopbaar?

Eigenlijk voel ik mij heel  vereerd. Eigenlijk voel ik mij erg teleurgesteld. De wereld zit raar in elkaar. Ik kan dit jaar exposeren in Istanbul en New York. Althans daar ben ik voor uitgenodigd. Echt een hele eer. Toch, ook speelt er enige waanzin mee. Voor de ene expo moet ik 900 neertellen, de andere 5000 euro. Eigenlijk dus ook heel ziek. Die ene expositie gaat me, met alles erbij, zeker 2000 euro kosten, die andere waarschijnlijk tegen de tienduizend euro.  Vorig jaar heb ik voor nog geen 1000 euro werk verkocht. Hoe moet je in hemelsnaam binnendringen inde wereld van de Kunst, ateliers en galeries?
Met mijn exposities in Haarlem en Nederland gaat het over te overziene bedragen. Maar je verkoopt ook weinig. Is er garantie in Istanbul en New York veel te verkopen? Neen… Het is een soort kip en ei verhaal.
Blijkbaar wordt mijn werk gewaardeerd. Ik wil ook verkopen. Graag zelfs, maar ben ook van mening dat Kunst bereikbaar moet zijn. Geen schilderij heeft bij mij ooit meer dan duizend euro gekost. Ga ik in zee met Istanbul en New York, moeten mijn prijzen wel ruim boven de duizend euro uitkomen, alleen al om te hopen de kosten eruit te krijgen. Is dat de reden dat zo veel (goede) kunstenaars moeten sappelen? Hoe doen die anderen het, die wel telkens overal exposeren. Goed, je kan “verkoopbaar” werk maken.  Mijn schilderijen zijn zeer “eigen”. Dat wil niet iedereen aan de wand. Maar goed, Dali, Margrite, Delveaux en meer van die jongens zijn ook ergens begonnen. Dat wilde men eerst ook niet aan de wand, maar is nu wereldberoemd en schaars goed geworden. Moet ik crowd funding organiseren, om zo de eerste stappen te zetten? Ik weet het werkelijk niet, maar begrijp steeds beter hoe het komt dat veel kunstenaars als arme sloebers door het leven kruipen. Het zijn keuzes, maar ook mogelijkheden. En soms heb je de keuze niet om de mogelijkheid te pakken. Het leven zit maar raar in elkaar.
Waarom kopen de rijken wel kunst en dan ook nog voor hoge prijzen via dure galeries, maar koopt de “gewone” man nauwelijks kunst, zelfs niet voor schappelijke prijzen. Een kunstenaar kan geen werk maken op basis van een uurtarief. Dan moet mijn werk wel ruim boven de duizend euro uitkomen. Niet reëel.
Soms kom ik, in Nederland, prijzen tegen van werk waar ik bijna schaamte van krijg. Hoge prijzen en soms matig werk, of werk met een hoog ambachtelijk gehalte, maar weinig Kunst in zich. En dan lees je soms ook nog dat dit werk verkocht wordt. De wereld is eigenlijk absurd. Een voetballer, die een beetje goed speelt verdient kapitalen. Een musicus kan er goed aan verdienen, een presentator kan ruim leven. Kijk maar die Chiel. Een agent, die een zwaar beroep heeft en constant risico’s loop moet het doen met een schamper salaris. Een filmartiest verdient soms goud geld, maar een theater acteur heeft het krap en moet zich een slag in de rondte werken om het nog een beetje goed te hebben. Allemaal heel oneerlijk, Ik begrijp deze verschillen, deze oneerlijkheid nog steeds niet. En ik ben al zestig…

Voor mij de grote vraag: hoe kom ik in hemelsnaam een stapje verder? Ik weet het werkelijk niet en bij tijd en wijle heb ik behoefte mijn penselen weg te smijten. Ik doe dat niet, want primair schilder ik, omdat ik wil schilderen. Omdat ik, van mijzelf, moet schilderen. Maar het begint een beetje een trechter te worden. Een cirkel misschien. Ik sta op het punt uit te gaan vinden die cirkel te doorbreken. Ik heb alleen nog geen idee hoe. Misschien word ik pas beroemd na mijn dood. Dan is er een troost; ik heb het dan net iets beter gedaan dan Vincent van Gogh….

maandag 2 januari 2017

2017

Keer op keer wensen wij elkaar het zelfde; een gelukkig nieuw jaar. Dit keer is de roep op vrede een van de grootste wensen jegens elkander bij de nieuwjaarswensen. Ieder jaar worden we wederom teleurgesteld. De individu blijft idealist, maar helaas zijn wij geen realisten. Sterker, bij voorkeur sluiten wij onze ogen en verdringen de realiteit. Een beetje terecht, daar de realiteit niet altijd zo mooi is. Eigenlijk veelal tegen valt.
Neem de vrede. Iedereen wil vrede, maar ondertussen staan we elkaar al spoedig naar het leven. Meestal figuurlijk, maar we redden het niet. Gelijk krijgen, een erfenis, zich bete of meer voelen, er zijn zoveel redenen die kleine vredeswens op individueel niveau al in te lossen. Daarnaast leven wij op een aarde waar al sinds mensenheugenis oorlogen woeden. Altijd wel ergens. Dat was, is en blijft. Daar veranderen wij niets aan, zolang wij ons (als individu) niet laten opzwepen door charismatische leiders. Echter, de modernisering maakt oorlog anders. Het likt gemener, maar het is vooral anders. We noemen het terrorisme en terroristische aanslagen. Het is niets anders dan een vorm van oorlogsvoering. Hoe individueel soms ook ingegeven en uitgevoerd. Vroeger kenden wij al de guerrilla, tegenwoordig zijn dit terroristische aanslagen. Op groepen of individuen, op zogenaamd schuldigen, als op onschuldigen.
2016 was misschien wel het eerste jaar dat dit fenomeen zo duidelijk een onderdeel van ons keven, onze maatschappij geworden is. Parijs, Brussel, Bagdad, Istanbul, Ankara, en ga maar even door. Nice bijvoorbeeld. We kunnen roepen om vrede, maar er blijven idioten die juist geen vrede willen. Nee, zij willen strijd. Hun gelijk halen, dan wel een ludiek einde aan hun basis depressieve gevoelens geven. Zij die vrede willen, is het probleem niet. Het gaat er om hen te bereiken, die dat niet willen. Hen te bereiken, die verkeerde dingen willen. Alleen zo werkt het niet. Trump is gekozen. De wereld maakt zich zorgen om wat hij gaat doen..., maar vergeet niet dat heel veel domme, gefrustreerde en teleurgestelde mensen op deze man gestemd hebben. Ja en dat kan ook met Wilders, Le Pen en die Duitse club. Moeten we Wilders dan als de zondebok aanwijzen? Nee! Juist zij die, om welke reden dan ook op dit soort lui gaan stemmen. En veel van die mensen roepen met de jaarwisseling dat ze vrede willen, om vervolgens te stemmen op iets wat juist het tegendeel kan opleveren. Helaas moeten we misschien vaststellen dat de meerderheid naïef en ook dom is. De digitale wereld maakt alles zo bereikbaar voor iedereen, dat de individu gaat denken dat ie slim is. Ga er van uit, dat meer dan 80% van de mensen onvoldoende verstandelijke en relativerende vermogens heeft om de wereld écht beter te maken. De realiteit is hard, maar het zijn de feiten. En hoe slimmer de mens denkt te worden, hoe meer problemen zullen ontstaan. We zijn met z'n allen hard op weg de verkeerde afslag te nemen, terwijl wij denken de juiste te kiezen.
Soms vergelijk ik de mens wel eens met onze honden. We hebben er drie. Alledrie reageren ze primitief, maar hebben ze ook ontzettende slimmigheden. De twee groten weten haarfijn te ontdekken hoe ze moeten ontsnappen, maar leren maar niet dat ze daar telkens voor gestraft worden. Simpel, wij kunnen onze honden alleen met de mantel der liefde straffen. Dat komt niet aan. Een paar uur aan een lange lijn vinden ze niet leuk, maar het volgende gat in de afrastering zullen ze wel weer vinden en maken. Een half dagje aan de "ketting" tegenover een paar uur lol en volledige vrijheid weegt voor hen niet tegen elkaar op. Dus ze gaan door. Maar is het omdat ze het slecht hebben? Nee, omdat ze meer willen, en het misschien beter willen hebben. Net als mensen. Alleen de honden komen, vroeg of laat, steeds weer terug. Dan likken ze je af, kruipen in je en zoeken je warmte en liefde. Wel, dat laatste ontbreekt bij ons mensen. We willen meer en meer, maar vergeten volledig hoe goed de meesten het hebben. En zij die het niet goed hebben, dat wordt (in de westerse landen) voor het gemak gebagatelliseerd. Tot ze zelf in die situatie komen natuurlijk. En dat laatste zijn er wel steeds meer. Pas dan gaan de ogen open. Je opent je ogen toch niet, wanneer je het goed hebt? Tenminste veel sluiten al het moeilijk en boosaardige buiten hun eigen leven. Kijk eens over hoeveel onderwerpen mensen niet, of liever niet, willen praten.... Wat dat betreft zijn het net struisvogels...; kop in het zand steken.
Iedere jaarwisseling het zelfde. Er verandert niets. Men heeft wensen en voornemens. Van dat laatste is al bewezen dat 99% struikelt en toch ieder jaar komen we weer met nieuwe voornemens. Wat is de mens toch een naïef wezen...

Sorry, maar 2017 zal niet veel anders worden dat 2016. Niet beter, noch waarschijnlijk slechter. Hooguit dat de positieve en negatieve aspecten verschuiven. Maar, de wereld verandert niet. Tenminste als we zelf, als we als individu niet veranderen. Helaas heb ik mijn geloof daar in grotendeels verloren.

Het wordt een jaar als alle anderen...., toch wens ik iedereen een goed nieuw jaar. Nee, alle goeds in het nieuwe jaar. Een kleine, maar essentiële, nuance. Alle goeds in 2017!