Dag... GroenLinks

Vandaag heb ik mijn lidmaatschap van GroenLinks opgezegd. Met spijt en verdriet. Zo zie je maar dat je politiek op dezelfde lijn kan zitten, maar vanuit de organisatie de boel enorm botst. In dit geval is het laatste het geval. GroenLinks gaf steeds aan het beste voor GroenLinks te willen. Het bestuur heeft echter een verkeerde keuze gemaakt en gekozen voor een goede vrede, maar daardoor niet voor het belang van de partij.

De heksenjacht van het bestuur is, volgens het bestuur, gesteund door het provinciaal en landelijk bestuur van de partij. Opvallend is dat na de crash in november het wel de fractie is geweest die de hand heeft uitgestoken. Maar eigenlijk vanaf het begin heeft provinciaal en landelijk bestuur gekozen voor de goede vrede, de regeltjes, maar niet het belang van GroenLinks. In mijn blog Er is niets mis heb ik hier al uitvoerig over geschreven.

De fractie is per direct veroordeeld en wij hebben geen reële kans gehad ons te verweren, toen het lokale bestuur het vertrouwen in ons wilde opzeggen. Op wankele en onduidelijke basis, maar door de juiste paar leden op de vergadering te laten komen was het besluit appeltje-eitje. Wij waren kansloos! En dat heeft het provinciaal en landelijk bestuur gewoon laten gebeuren.

Wij konden niet langer namens GroenLinks in de fractie zitten. Zo kort voor de verkiezingen konden wij ook niet opstappen. Dan kan je alleen maar door op eigen titel, en zo hebben we fractie Merhottein in het leven geroepen. Is dat het belang van GroenLinks? Niet naar mijn idee. GroenLinks heeft Velsen verkwanselt aan een oligarch met paranoïde inslag. Puur op basis van gebrek aan goede regels. De lokale politiek wordt het stiefkind van de politiek genoemd. GroenLinks heeft het hier weer eens bewezen. Er is geen enkele kwaliteitsgarantie en de grootste bek heeft de meeste kans. Dat moet straks wel het lokale bestuur vormen. In een partij waarin een exces als dit mogelijk is kan ik mij niet thuis voelen.

Wanneer GroenLinks haar zaken op orde heeft zal ik graag weer lid worden. Maar gaat dat ooit lukken? GroenLinks is de afgelopen jaren meer in het nieuws geweest. In de meeste gevallen vanwege de partijstructuur en de wijze waarop de partij met haar politiek omgaat. Jolande Sap, Tofik Dibi, het afgezette partijbestuur, noem maar op. En dan nog de drama’s die niet in het nieuws geweest zijn. Een voorbeeld; Reina wilde als stagiaire zich bij het provinciale bestuur aansluiten, na een (nood)oproep. Vervolgens werd zij afgewezen, vanwege onvoldoende ervaring en nog wat drogredenen.

Het voelt vreemd wanneer je met volle overtuiging het gedachtegoed tot het uiterste hebt uitgedragen en je wordt weggezet als een soort verrader, die de naam van de partij te grabbel heeft gegooid.

Los van onze initiatieven heeft alleen het provinciaal bestuur ons een keer uitgenodigd voor een gesprek. Dat gesprek stond vooral in het teken van de hand op houden en constructief blijven. Het lokale bestuur heeft ons na 21 november volledig laten vallen. Geen enkel teken van toenadering is geweest, m,aar over ons wordt gezegd dat wij de deur dichtgeslagen hebben. En daar is GroenLinks landelijk in mee gegaan. De opmerking van Tof Thisse over een kandidaat die tijdens een vergadering naar voren komt en een tweede plaats claimt was duidelijk. Zoiets kan niet. In Velsen wel. Een bestuur die eerst geen enkele discussie wil en direct over wil gaan tot stemming van de kandidatenlijst, omdat de kandidatencommissie haar werk serieus heeft gedaan en als zodanig gehonoreerd moet worden. Vervolgens laat het lokale bestuur hier totaal niets meer over horen en praat goed dat de hele kandidering losgelaten wordt. Dat ik mij heb teruggetrokken als kandidaat was mijn besluit. Mijn kritiek was de procedure. Daarin is totaal niets gedaan en heeft landelijk alles laten lopen. Nee, dan moet ik met pijn in het hart afscheid nemen van de partij, die ik zo enorm graag wil steunen en waar ik voor wil gaan. Maar, ik ben over de grens gejaagd. Het land  van GroenLinks uitgezet. Dan kan je alleen maar het besluit nemen te bedanken. Het blijft jammer, dat ik zo kansloos en onterecht ten onder ben gegaan. 

bron: nrc.nl

Fractie Merhottein

In deze tijd zijn de politieke partijen op lokaal niveau druk bezig het hart van de kiezer te winnen. GroenLinks Velsen is juist druk bezig zelf haar kiezer weg te sturen. Behalve dat zij telkens een interne ruzie in de media uitvechten is nu ook het besluit genomen dat de huidige fractie per omgaande haar zetel in moet leveren en zich niet meer als GroenLinks Velsen mag presenteren.

Blijkbaar wil het bestuur hun falen, en dat van de wethouder, camoufleren door de huidige fractie als zondebok neer te zetten. De fractie zou GroenLinks Velsen schade berokkenen. Met een handje vol "bevriende" leden was het snel besloten. Nee, er moest nog een schepje bovenop; wij moeten weg! De vraag is nog steeds wie nu werkelijk schade aan het imago van GroenLinks Velsen berokkent.  Dan kom ik toch weer uit bij Westerman en de zijnen.
Formeel zijn wij eruit gezet omdat de motie van wantrouwen naar de eigen wethouder "de druppel" was. In de aankondiging werd dit zelfs als enige reden gegeven. In het besluit was deze reden overigens nauwelijks terug te vinden, maar werd de fractie van allerlei onduidelijkheden beticht. Ik ben zelf inmiddels de draad kwijt. Waar gaat het over? Duidelijk; Westerman en de zijnen kunnen zich blijkbaar alleen maar profileren over de rug van de fractie, die zich vier jaar keihard heeft ingezet en GroenLinks Velsen weer op de kaart heeft gezet. In feite is mij dus nog steeds onduidelijk waarom ik er nu uitgeknikkerd word. Dat ik bij Saeport.tv stemadvies voor LGV of SP gegeven heb word mij overigens niet aangerekend. Nu sta ik achter dit stemadvies, want in mijn ogen heeft GroenLinks Velsen geen donder meer te maken met GroenLinks in het algemeen. Een stem op GroenLinks Velsen is een stem op een egocentrisch zwalkende Westerman. Ach ja, hij was het die mij zwalker noemde... Op basis waarvan heeft hij overigens nooit hard kunnen maken, of concreet kunnen maken.

Dat GroenLinks Velsen zo ver gaat, door een krappe maand voor de verkiezingen de fractie naar huis te sturen is campagnetechnisch ook het meest domme wat je kan doen. Het signaal is slecht en bovendien betekent dit dat GroenLinks Velsen de laatste maand geen raadszetel heeft. Je kan dan alleen nog je ruzie verkopen en je hele programma wordt erg ongeloofwaardig. Je kan ook niet doorbouwen op je bestaande politiek, omdat je die weggestuurd hebt. Doorbouwen op je wethouder is ook lastig, want die heeft een hele andere rol. Bovendien heeft Westerman zich als wethouder niet erg als GroenLinks wethouder geprofileerd, op enkele onderdelen na, maar Pieter Vermeulen Museum en Witte Theater....

Wat mij wel verbaast is dat GroenLinks landelijk zich relatief afzijdig houdt, zich wel heel erg aan de (beperkte) regels houdt, maar wel steeds spreekt over het belang van GroenLinks. In Velen is GroenLinks helaas met deze opstelling niet geholpen.

Ik laat mij niet naar huis sturen op basis van dergelijke vage aantijgingen en zo'n clubje "handen op een buik". Ik laat mij niet naar huis sturen, wanneer ik niet eens behoorlijk in de gelegenheid gesteld ben weerwoord te geven (en die ruimte heb ik dus niet gehad; in tijd niet en in vooringenomenheid niet). Dus, ik blijf! Nog maar een maand, dat dan weer wel. Vanaf vandaag mag ik niet meer in de raad zitten namens GroenLinks Velsen. Dus: aangenaam kennis te maken; de fractie Merhottein. Een fractie bestaande uit Ernst Merhottein en Reina de Haan.

Jacht op de pedofiel

bron: refdag.nl

In de Middeleeuwen was er de heksenjacht. In Nederland hebben we ons de afgelopen eeuwen sterk ontwikkeld. Op technisch gebied, op het gebied van kennis en ten aanzien van onze algemene beschaving. Dan veronderstel je vooruitgang van het individuele denken. Klopt, de heksenjacht is tegenwoordig vervangen door de pedojacht. Computers, mondialisering, supercommunicatie brengen ons blijkbaar terug naar... De Middeleeuwen.

Als kind speelde ik veel buiten. Op straat en in bosjes en het bos. Mijn moeder had mij gewaarschuwd voor kinderlokkers. Dat deden de meeste moeders. En de voorlichting ging verder dan alleen de nadrukkelijke mededeling; geen snoepjes van vreemden aanpakken. Ook als kinderen hadden we onderling een soort waarschuwingssysteem. Ja, ook in mijn jeugd waren er kinderlokkers en mannen die hun piemel lieten zien. Toch gebeurde er relatief weinig echte misstanden. Op straat dan, want zoals we weten was het leven van kinderen bij de katholieken hier en daar wel een stuk anders.

Maar nu is geen vroeger. De wereld zit anders in elkaar. Daar word je dagelijks mee geconfronteerd. Gebeurt en tegenwoordig meer, of zit de wereld zo in elkaar dat het erg veel lijkt? Ik ga voor het laatste!

Door de komst van internet wordt de individu meer en anders maatschappelijk betrokken. Meer vanuit het individuele belang, het sentiment en wetenschap. Het individuele belang omdat wij in een geïndividualiseerde wereld leven. Voeger was er de club, of vereniging die een maatschappelijke functie had. Nu kom je op voor je eigen belang. Het sentiment omdat alles veel dichter bij lijkt te komen. Dus wil men zich opwerpen als redder van het kind en heeft iedereen het gevoel dat het hem/haar ook kan overkomen. Maar de wetenschap is misschien wel het meest dodelijke. We weten van alles, kunnen overal achter komen, maar de meerderheid heeft nooit geleerd adequaat met die kennis om te gaan. Dus wordt iedere mug een olifant en is alles erg.

Bij de gevolgen staat men niet stil. Nog niet zo heel lang geleden werden homoparen nogal eens weggejaagd. Maar ja, die waren formeel niet veroordeeld. Maar gelukkig is er nu de pedo. Een gore viezerik die het met kinderen doet. Helemaal mee eens overigens.  Dan wordt ie opgepakt, gestraft en gerehabiliteerd. Misschien wist de buurt vroeger vaag wel dat er ergens een veroordeelde pedo woonde. Nou, dan let je iets beter op. Verder niks aan de hand. Nu weet heel Nederland waar welke pedo woont en gaat men er vanuit dat iedere pedo recidive is. Dat is wel makkelijk, want dan hief je niet na te denken.

Wel mooi die veroordelingen. Dan zit er in ieder geval een etiketje op. Ik zie het al voor me; de hele buurt maakt zich druk om een veroordeelde pedo die er is komen wonen en ondertussen werkt een niet veroordeelde pedo de halve buurt aan kindertjes af. Dat kan wel zeker de realiteit zijn.

Zolang iemand niet veroordeeld is, is hij/zij een potentiële dader. En een ding, potentiële daders zijn veel gevaarlijker, want... Die kennen we (nog) niet.

Nu weer de zwemleraar uit Leiden. Het lijkt wel of die ouders willen dat hun kind misbruikt wordt. Die man mag nergens wonen,maar kijk dan vooral eens naar het volk dat geert. Internet hebben ze wel, maar de wereld begrijpen... Ho maar. Een poosje geleden zag ik een zeer reële moeder op tv. Die had zo iets; hij woont daar, dan kan ik het een beetje in de gaten houden, maar die man verdiend een kans.

Ga er vanuit dat iedere veroordeelde een grote kans op recidive heeft. Mogen moordenaars, dieven, en andere criminelen dan nooit meer terug in de maatschappij. Moeten we in voortdurende angst voor hen leven? Daarvoor geldt toch ook dat de straf is uitgezeten en iemand een kans moet krijgen? Waarom gaat dit dan bij de pedo niet op? 

Nu nog een stapje verder. Straks kan je op internet zoveel informatie op doen dat je van iedereen aan het gedrag en andere kenmerken kan zien of hij/zij een potentiële misdadiger is. Iedereen gelijk al verbannen? De Russen maken het makkelijk. Een homo staat gelijk aan een pedo. Dus verbied je de homo.... Veroordelen voor het misdrijf. Ja, en dan moet ik weer heel erg aan die Middeleeuwen denken. De mens is geen steek veranderd! Door alle technische ontwikkelingen kan dat nog wel eens een nieuw en nog groter gevaar worden. De mens is namelijk nog helemaal niet rijp om met al die kennis om te gaan. Helaas, de pedojacht is geopend. Nu maar hopen op een stroomstoring van enkele maanden en even terug naar "af". 

 

bron: stoerbeek.nl

Functie eisen!

Raad Ettenleur

Nederland staat aan de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen. Lijsten zijn weer samengesteld. Soms buitelden de kandidaten over elkaar heen om een goede plek op de lijst te bemachtigen. In de media wordt aangegeven dat er weinig belangstelling voor dit ambt is. Dus, wie zijn nu al die kandidaten?

Uitgaan van de democratie kan iedere Nederlander raadslid worden. Veel partijen maken gebruik van kandidatencommissies,maar er zijn partijen waar dit niet gebeurt, of nauwelijks enige waarde kent. Op al die gemeentelijke lijsten staan een groot aantal nieuwkomers en zittende politici. In de laatste groep veel kandidaten met lokale netwerken, bekendheid en lokale lobby.

En toch is dit allemaal heel vreemd. De landelijke overheid gooit steeds meer over de schutting van de gemeenten. Raadsleden dienen te besluiten over een steeds grotere budgetten, maar vooral moeten zij zich voor het lokale belang inzetten. Veel partijen onderschatten deze verantwoordelijkheden om maar aan de verkiezingen mee te doen en een lijst in te leveren.

Zelf heb ik nu vier jaar het raadswerk mogen ervaren en daarmee ook de kwaliteit van raadsleden. Inmiddels heb ik door dat er in feite volledig onbekwame lieden een zetel innemen. Vaak niet voor de eerste keer en soms staan ze op de nominatie weer terug te komen. De eigendunk is nogal eens vele malen hoger dan de kwaliteit.

De gemeente probeert hier wel iets aan te doen. Een oriëntatiecursus  vooraf en na de verkiezingen ontvangen de nieuwe raadsleden ook meerdere trainingen. En goede poging, maar wanneer je het niet in je hebt komt het ook nooit goed. In principe gaat het al mis bij de voordeur.

Bij de selectie van raadsleden wordt onvoldoende rekening gehouden met de kwaliteit. De opstellers of kandidatencommissies worden in veel gevallen onvoldoende geïnstrueerd. Ook de kwaliteit van de leden van de kandidatencommissie zelf is eigenlijk nooit een item. Het lidmaatschap van de partij is het belangrijkste criterium. En dan is er nog de partijdemocratie. Vrijwel alle partijen hanteren het uitgangspunt dat de algemene ledenvergadering de bepalende factor is. Subjectiviteit, onderlinge sympathie winnen het hier van kwaliteit.

Het geluk is dat er op deze wijze ook goede kandidaten op de kieslijst terecht komen. Dit is meer toeval, dan een bewuste keuze, een enkel geval uitgezonderd.

Het lokale bestuur wordt onderschat. Dat geldt niet alleen voor de raadsleden zelf en de lokale politiek, echter dit geldt voornamelijk in de aanloop.

Raad Wassenaar

Raad Capelle aan den IJssel

Het bewustzijn van de inhoudelijke kennis en de continuering (en overdracht) hiervan in een nieuwe periode leeft nauwelijks. Sommige partijen gaan er wel vanuit dat een kandidaat al iets heeft moeten laten zien. Hetzij als steunraadslid, hetzij binnen het lokale bestuur. Een goed instrument en zeker een begin.

Mijn mening is dat het allemaal anders moet. Zeker nu het werk zwaarder wordt en de verantwoordelijkheden groter. Misschien moet er toch een opleiding komen. Met diploma. En alleen met dat diploma kan je dan op de kieslijst. Iedereen moet in de gelegenheid gesteld worden de opleiding te volgen. Criteria het diploma te halen moeten duidelijk zijn. Een assessment is naast zo een diploma een mogelijk goede aanvulling. Dat iedereen raadslid kan worden is natuurlijk democratisch gezwets. Omdat er toch selectiemomenten zijn is het deels een farce en kan je best eens gaan werken aan functie-eisen. In principe blijf je even democratisch. Nu wel met oog op kwaliteit (en verantwoordelijkheid). Ook criteria voor kandidatencommissies leveren een bijdrage aan verbetering van de kwaliteit. Ook een (korte) verplichte cursus? Ach, en wethouderskandidaten zouden niet van de kieslijst af moeten komen. Dat geeft inteelt en stimuleert het dualisme niet. Een wethouder mag bet uit eigen gelederen komen, maar laat men vooraf een keuze maken; kandidaat of eventueel wethouder. Volgens mij wordt het hart tijd de lokale politiek te professionaliseren. Dat voorkomt een hoop gezeik en veel uitglijders. Hopen dat iets in die geest gerealiseerd wordt.... Vóór 2018!

 

Raad Coevorden

De Hollandse Inquisitie

In Nederland leven wij in een democratische rechtsstaat. Dat betekent rechten en plichten. Toch gaat dit systeem niet overal op. Binnen een partij als GroenLinks, die haar zaakjes op lokaal niveau niet op orde heeft, of de verantwoordelijkheid hiervoor in ieder geval (te veel) aan de lokale besturen over laat.

bron: croessusforum.nl

In mijn vorige blog gaf ik aan er een punt achter te willen zetten. Ik ben moe, krijg fysieke klachten en erken mijn politieke verlies. Ik wil gewoon nog een maand mijn werk af maken, waarna de lokale politiek er voor mij op zit. Het is mij echter niet gegund; GroenLinks Velsen start een terugroepingprocedure.

Het waarom hiervan kan ik niet duiden. Formeel alleen op grond van onze motie van wantrouwen naar de wethouder. Dat is al geen grond. Bovendien is het een procedure die alleen maar kan beschadigen. In de krant echter staat nadrukkelijk dat het bestuur ons niet wilde beschadigen… humor; ze willen blijkbaar wel zichzelf beschadigen. Er is namelijk geen enkel instrument mij de raadsperiode niet volledig uit te laten zitten. De hele procedure komt dus neer op gebakken lucht.

Volgens het bestuur wordt zij gesteund door het provinciaal bestuur en GroenLinks landelijk. Of dit daadwerkelijk een feit is weet ik niet. Wel weet ik dat indien dit het geval is het provinciaal bestuur en GroenLinks landelijk zich vreselijk vergalopperen. Blijkbaar worden zij dan nog verder in de waanzin en drift van bestuur en wethouder mee gezogen. Heeft GroenLinks ons niet aangegeven dat het belang van de partij voorop moet staan? Dan is het helemaal vreemd dat zij zich voor deze afbraak procedure lenen.

Met het starten van de procedure (althans het voorstel wordt aan de leden voorgelegd) is de dader al schuldig voor het proces. Het heeft meer weg van een heksenjacht en de Spaanse Inquisitie, dan een correct democratisch proces. Dit bevestigt overigens de analyse van mijn vorige blog.

Vanaf het begin, na onze "val" en de hierop emotionele blogs is ons de oorlog verklaard. Misschien zelfs wel daarvoor, toen de wethouder de grip op zijn fractie teveel verloor, doordat wij aangaven, na de verkiezingen, eventueel open te staan voor onderhandelingen met huidige oppositiepartijen.

bron:sargasso.com

Vanaf dat moment waren wij kansloos, vooral omdat GroenLinks hier geen rechtsstaat bleek te vertegenwoordigen. Immers er zijn geen procedures die op lokaal niveau bezwaarprocedures kennen, die wij aan konden wenden. Nee, de democratie staat zo hoog aangeschreven dat de ledenvergadering bepaalt. Sorry, maar bij democratie komt iets meer kijken. Er zijn gesprekken gevoerd. Dat kwam vooral neer op bemiddeling en het verzoek ons rustig te houden. Al heel snel werd duidelijk dat zowel provinciaal bestuur als GroenLinks landelijk niet konden ingrijpen. Telkens werd in onze richting het belang van GroenLinks genoemd en verzocht ons constructief op te stellen.

Nee, we hebben geen schijn van kans gehad. We waren al veroordeeld voordat het mis ging. Wij zijn heksen en de Inquisitie gaat onze straf bepalen... Wat wij ook inbrengen, het heeft echt geen zin meer. Bij het bestuur zijn de gelederen gesloten. De leden, met een relatief  hoge leeftijd, varen nogal blind op de mooie en gladde praatjes van de nestor. Of hij onzin vertelt maakt niet uit, de woorden van een nestor kennen wetmatig meer waarde dan die van de slimme puber.

Het bestuur (waarvan ik nog steeds niet begrijp hoe de wethouder woordvoerder van dit bestuur kon zijn) heeft ons in de media telkens aangevallen. Soms uit het niets. Niet alleen werden wij vals beschuldigd en werd informatie eenzijdig en onvolledig meegedeeld, het waren soms ook volkomen onduidelijke boodschappen. Ik ben geen topschrijver, maar wat het bestuur de lucht in werpt verdiend geen voldoende, zo slecht schreven en onduidelijk. Maar het bestuur maakt rare sprongen. Zo werd aangekondigd dat de ledenvergadering om ons vonnis te vellen plaats zou vinden in het Beursgebouw. Dit gebouw is momenteel de vervanging van ons Stadhuis. Daar worden geen partijpolitieke bijeenkomsten gehouden. Bij navraag bleek ook nog eens dat de griffie niet geïnformeerd was. Nu wijkt GroenLinks Velsen plotseling en snel uit naar een kroeg. Gelukkig, want dan kunnen ze in ieder geval nog even "gezellig" drinken. Dus, ook hier weer vaag en vreemd. Maar daar gaat het niet om. De huidige fractie moet op de brandstapel! Mijn vraag is: wat is het belang van GroenLinks? Blijkbaar ligt het belang bij de afbraakploeg. Jammer, want de fractie heeft de afgelopen vier jaar GroenLinks goed en krachtig vertegenwoordigd. Ja, we stonden weer op de kaart. Na het debacle van vier jaar geleden werden wij geprezen over onze politieke inzet en betrouwbaarheid. Bijzonder dat wij dus op het schavot gezet worden.

Iedere lezer zal begrijpen dat ik zelf geen bijdrage ga leveren aan dit toneelstuk of circus. Behalve dat het geen enkele zin zal hebben leg ik mijn prioriteiten elders. Hoe (ook emotioneel) moeilijk het ook is, maar ik maak mijn werk af. Nog ruim een maand. Dan ben ik hier echt klaar mee. De enige hoop is dat het provinciale bestuur en GroenLinks landelijk tot inkeer komen en zien dat zij op het verkeerde paard gewed hebben. 

 

bron: historyteller.nl

Er is niets mis, maar wat dan wel?

Op 21 november hebben we misschien te fel en ongenuanceerd gereageerd via het internet, maar het geeft wel aan hoe groot de impact op ons persoon was. We hebben er goed aan gedaan wel snel alles te verwijderen en een zekere radiostilte in acht te hebben genomen. Wat is er nu eigenlijk aan de hand? Wij zijn boos… niet omdat wij “verloren” hebben, maar over de wijze waarop.

Volgens GroenLinks is er niets mis. De procedures zijn goed verlopen, alles is binnen de regels uitgevoerd en het “spel” is binnen de kaders gespeeld. Toch is het dan vreemd dat het bestuur van GroenLinks Velsen telkens persberichten stuurt om de twee dissidenten in de schijnwerpers te moeten zetten en in diskrediet te moeten brengen, met als argument dat er niets loos is. Daarbij is het jammer dat telkens maar een deel van het gebeuren naar buiten gebracht wordt.

2010

Vier jaar geleden verkeerde GroenLinks Velsen in een crisis. Het bestuur stond uit een persoon, de fractie uit twee tegengestelde polen. Met veel pijn en moeite werd een ledenvergadering belegd en een basis kandidatenlijst opgesteld. Aan de nieuwe secretaris van het bestuur werd de opdracht gegeven de lijst zelf nog maar aan te vullen. Marc werd lijsttrekker en Wim stelde voor de campagne in te gaan met de eerste nummers drie, van de lijst. Zo geschiedde. Er kwam weer leven in een slapende afdeling.

Bestuur

GroenLinks Velsen is een kleine afdeling met weinig echt actieve leden. Onder de leiding van Cobi Schoondergang werd er weer een bestuur geformeerd en ging de afdeling weer leven. Nadat Cobi zich terugtrok uit GroenLinks zakte het bestuur weer in elkaar. Evenals haar activiteiten.

De fractie voelde zich verantwoordelijk en heeft  in de zomer van 2012 zowel het lokale bestuur, als het provinciale bestuur, benaderd. Wij maakten ons zorgen en wilden voorkomen dat voor de verkiezingen van 2014 een zelfde soort situatie als in 2010 zou ontstaan. In de politiek moet je immers vroeg beginnen met de voorbereidingen. In juni 2013 kwam er weer een ledenvergadering, waarin besluiten genomen werden in relatie tot de verkiezingen van 2014.

Kandidatencommissie

Een van de besluiten was het installeren van een kandidatencommissie. De samenstelling zou bestaan uit drie leden uit Velsen en drie uit Beverwijk. Klaas werd voorzitter van deze commissie. Nadat in augustus geen blijk van enige activiteit werd waargenomen is er een klein comité aan de gang gegaan om afspraken te maken. Een belangrijke afspraak was dat men zich op kon geven voor een verkiesbare plaats op de kandidatenlijst tot 9 september. Dit is per brief aan alle leden gemeld. De aanvankelijk geplande ledenvergadering van 8 oktober werd verplaatst naar 5 november en de gesprekken met de kandidaten vielen in de tweede helft van oktober. Verder bleef het stil.

Rol Wim

Al langer werd er gesproken over de rol van Wim. Op initiatief van Wim, maar ook op initiatief van de fractie (mede op basis van coachinggesprekken). Omdat Wim in maart 2014 alweer 72 jaar wordt en hij zelf aan gaf twijfel te hebben leken gesprekken hierover van belang.

In augustus hebben Wim en ik samen aan tafel gezeten. Pas toen leek er duidelijkheid te ontstaan. Wim gaf aan door te willen als wethouder, maar wellicht ergens gedurende de volgende periode het stokje overdragen (een warme overdracht wordt dit genoemd). Nu hoeft een wethouderskandidaat niet op de kandidatenlijst te staan, maar hij wilde dit wel. En niet als hekkensluiter, wel hoger op de lijst. Dit omdat hij er vanuit ging nog een flinke stemmentrekker te kunnen zijn. Ook tijdens dit gesprek werd de indruk gegeven dat hij hiermee niet de eerste plaatsen voor ogen had, mede vanwege zijn geuite twijfels over een eventueel raadslidmaatschap. Een echt duidelijk antwoord gaf Wim echter niet.

Deel 1, ledenvergadering

Op 5 november was de ledenvergadering. Naast het vaststellen van de kandidatenlijst stond ook het programma op de agenda.

In de programmacommissie zaten drie leden, waaronder Wim. Rob (lid) en ik hebben er hard aan gewerkt, maar van Wim kwam geen inbreng en ook op de afspraak (8 oktober) kwam hij niet opdagen. De datum was overigens meermalen met hem gecommuniceerd. Op de vrijdag vooraf gaand aan de ledenvergadering zond hij echter een mail met het verzoek een aantal punten op te nemen. Hiervan zijn de meeste onderwerpen verwerkt, waardoor de leden het programma overigens te laat ontvingen.

In de vergadering verontschuldigde Wim zich voor zijn gedrag, maar noemde vervolgens onderwerpen die in het programma opgenomen moesten worden (waarvan hij de meeste vrijdags al had verzonden en verwerkt waren). Dit laatste gaf enige wrevel tijdens de vergadering.

Het tweede onderwerp was de kandidatenlijst. De kandidaten ontvingen op 4 november de lijst, met enige motivatie en de mededeling dat de lijst onder embargo was (de regels geven overigens aan dat de lijst veertien dagen voor de vergadering aan de leden toegezonden moet worden). De lijst schetste enige verbazing. Zelf was ik op nummer een voorgesteld, met veel complimenten. Wim stond op twee en Reina op vier. De argumentatie bij Reina was  niet inhoudelijk.

Voor het vaststellen van de lijst maakte Wim duidelijk dat er nog twee kandidaten waren en Herman en Soraya meldden zich. Formeel kan dit, mits de leden achter aan de lijst aansluiten (in principe is voor hen geen verkiesbare plaats meer weggelegd). Herman nam vervolgens het woord en overwoog zijn kandidaatstelling, nu hij zag dat ik op plaats een voorgesteld werd. Hierop reageerde ik door te zeggen dat hij zich met een dergelijke opmerking in feite diskwalificeerde als kandidaat.

Vervolgens wilde de voorzitter de lijst in stemming brengen. Discussie, of het presenteren van/door de kandidaten werd niet nodig geacht. De commissie had immers haar werk goed gedaan en dat mag je niet ter discussie stellen. Toch wilde ik nog een vraag aan Wim stellen en die gelegenheid kreeg ik: Waarom op plaats twee, omdat ik toch echt er vanuit ging dat je ergens tussen plaats vier en zeven zou komen te staan, naar aanleiding van ons gesprek.

Het antwoord was enigszins onduidelijk. Wel gaf hij een opmerking in de richting van de duolijsttrekkerschap, iets waar wij nog op geen enkele wijze over gesproken hadden. De onduidelijkheid van Wim maakte ook dat een lid hem de vraag stelde of hij geen kiezersbedrog zou plegen, wanneer hij niet in de raad wilde zitten. Ook hier bleef het antwoord vaag.

Reina haakte aan door de motivatie voor haar plaats vier aan de kaak te stellen. Hierop gaf Wim een zeer negatieve reactie. Bij Reina viel dit geheel verkeerd, waarop zij boos en verdrietig de zaal verliet. De vergadering kabbelde door en onderwijl werden hier en daar wat harde en ongenuanceerde dingen gezegd. Wijs stelde Wim een schorsing voor, voor een periode van twee weken.

Gesprek

Een onderdeel van de schorsing was met elkaar in gesprek te komen. Vanuit mijn teleurstelling richting en opstelling van Wim heb ik aangegeven geen gesprek met hem te willen. Later heb ik aangegeven dit wel te willen, maar alleen met een onafhankelijke gespreksleider.

Op de vooravond van 20 november (de 19^e dus) vond er een gesprek plaats. De onafhankelijke gespreksleider was lid van het provinciaal bestuur. Het gesprek verliep naar tevredenheid. Bij het afscheid meldde ons provinciale bestuurslid nog wel dat het niet de bedoeling is met twee gezichten de campagne in te gaan. GroenLinks (landelijk) heeft nadrukkelijk aangegeven zich overal met één lijsttrekker te profileren.

Deel 2, ledenvergadering

De 20^e werd voorgezeten door een onafhankelijke voorzitter en onze gespreksleider van de vorige avond was waarnemer. De vergadering begint en de wethouder neemt het woord; hij wil toch op plaats 1. Een 180 graden omslag ten aanzien van het vorige gesprek, wat mij zeer verkeerd viel. Wim motiveerde zijn besluit puur op basis van negatieve argumenten over Reina en mij. Wat vooral stak was dat het op basis van onwaarheden en suggestieve opmerkingen was. Ondanks dat ik hier een opmerking over maakte en het betoog stopte, waren de leugens wel de wereld in geholpen. De voorzitter wilde de eerste debatronde afronden en zo geschiedde. Daarna werd er geschorst. Wim, onafhankelijke voorzitter en ik gingen in gesprek. In dit gesprek heb ik aangegeven eventueel akkoord te gaan met een tweede plaats. Je doet het immers voor GroenLinks, niet je eigen hachje (hoe naïef dan ook).

Terug in de vergadering werd inderdaad onze wethouder gekozen als lijsttrekker. Dus ging de stemming voor plaats 2. Vanuit de gesprekken ging ik er van uit dat ik tweede zou worden. Tot iemand opmerkt: mits er geen tegen kandidaten zijn… Hierop steekt het Herman zijn hand op en geeft aan: mijn buurvrouw. Enige verbazing en twijfel, waarop Soraya aangeeft inderdaad voor plaats twee te gaan (wat formeel dus helemaal niet zou kunnen, gezien wat eerder aangegeven is). Er waren twee stemrondes nodig, maar zij kwam op plaats twee. Hiermee brak de snaar. Ik vroeg een schorsing, Reina stond op en legde haar kandidatuur neer, waarop ik ook aangaf mijn kandidatuur neer te leggen. Wij verlieten boos en gedesillusioneerd de zaal. De vergadering ging gewoon door. Niets aan de hand… een motivatie voor een derde of misschien zelfs vierde plaats kon ik niet naar de buitenwereld verkopen.

Emotie

Vanuit de emotie, je bent en blijft immers mens, voelden wij ons geschoffeerd, een mes in de rug gestoken. Primair lag hier de verantwoordelijkheid bij Wim, die (en bij die mening blijven wij) oligarchisch de macht binnen GroenLinks Velsen lijkt te pakken (ik moet hierbij ook heel erg denken aan mensen als Poetin en Erdogan). Of dat goed is voor GroenLinks? Nee, dat kan ik mij niet voorstellen. Integer? Geheel niet. Maar dat het ook nog eens moet middels leugens en bedrog, dat heeft ons inderdaad de felle reacties van 21 november doen schrijven.

De regels

Of er echt niets aan de hand is, zoals GroenLinks landelijk, provincie én bestuur aangeven is de vraag. Uitgaande van het huishoudelijk reglement (lokaal) is niet voldaan aan de artikelen 6 (lid 2), 38, 39, 40 (lid 3) en 41. De kandidatencommissie heeft uiteindelijk bestaan uit maar drie leden (Beverwijk is helemaal weg gevallen), waarvan een lid niet eens betrokken is geweest bij de samenstelling van de kandidatenlijst. De leden hebben de lijst niet vooraf kunnen in zien, de kandidaten hebben zich niet (ordelijk) kunnen presenteren. Ook heeft de kandidatencommissie geen omschreven opdracht van het bestuur mee gekregen. Niet in regels gevat, maar veelal wel gewenst; er zat niemand met feitelijke politieke ervaring in de kandidatencommissie.

Het vervolg

Vanuit het bestuur kwamen wel enkele geluiden, waarbij Wim (als wethouder) in eerste instantie opgetreden is als woordvoerder van het bestuur, iets wat volledig tegen alle politieke regels in is (en ook het dualisme vreemd is). Daarna kwamen er nog enkele persberichten vanuit het bestuur. Stellig werd beweerd dat wij tegen de uitkomst van de kandidatenverkiezing zijn. Niet juist, want wij hebben ons terug getrokken (overigens 4 van de 9 oorspronkelijke kandidaten hebben zich terug getrokken!). Wij hebben moeite met de procedures. Er wordt beweerd dat wij geen nieuwelingen boven aan de lijst wilden. Ook onjuist. Hierbij verwijs ik naar de eerdere opmerking, dat kandidaten die zich na 9 september hebben aangemeld niet verkiesbaar mogen zijn. Er wordt gesteld dat wij bezwaar hebben tegen de wethouder op een verkiesbare plaats. Onjuist. Op het laatst heb ik zelfs nog plaats willen maken voor Wim (toen nog op 2). Het ging er om dat het wellicht, om redenen, niet verstandig is voor de wethouder weer raadslid te worden en hij daarin onduidelijk blijft. Ook wordt verwezen dat in 2010 wij met drie koppen de campagne in gegaan zijn. Dat was overigens eveneens op initiatief van de Wim, maar GroenLinks heeft nu heel duidelijk haar standpunt voor 2014 kenbaar gemaakt (één gezicht). Dat heeft Wim genegeerd. Kortom, er is wél een hoop mis.

Het grootste probleem is echter dat in alle statuten en huishoudelijke reglementen binnen GroenLinks wel regels zijn, maar geen bezwaarprocedures die voor lokaal niveau gelden. Om die reden is de uitspraak van de ledenvergadering heilig. Wat er ook allemaal fout gaat, welke afspraken ook gemaakt zijn… het maakt niet uit. Dus: er is niets aan de hand!

Motie

De fractie van GroenLinks heeft op 6 februari 2014 een motie van wantrouwen ingediend tegen Wim. Boze tongen beweren dat dit puur op emotionele gronden is en wij gezocht hebben om terug te slaan. Dat wij met deze motie het functioneren van Wim publiekelijk aan de kaak willen stellen is juist. Het gaat echter wel om inhoud en alle zaken die hij wel degelijk heeft laten liggen. Wat dat betreft heeft hij zelf genoeg voedsel aangereikt om tot deze stap over te gaan ( de druppel was de opzegging van het contract met BAM inzake het stadhuis), waarmee duidelijk mag zijn dat hij verbaal sterk is, maar in de uitvoering te veel heeft laten liggen. Dat wij met deze motie zijn gekomen is puur aan zichzelf en zijn functioneren te wijten.

Epiloog

Laten we helder zijn, nu zijn er alleen maar verliezers. De grootste verliezer is de kiezer. Die stemt straks niet op een partij, maar op Westerman. Wij hebben niet aan het handje van hem gelopen en die rekening krijgen wij nu, maar ik ben GroenLinkser in hart en nieren. Dit doet vreselijk pijn. En dan werd de druk nog op ons gelegd (GroenLinks landelijk en provinciaal) te zorgen voor nog goede maanden en een goede overdracht. Voor de lieve vrede… welke lieve vrede? Eerst grof worden neergesabeld en dan de hand blijven rijken? Dat hebben we de afgelopen periode al te veel gedaan en tot het uiterste. De hand blijft nu laag. We kunnen niet meer, wij zijn op. Met dank aan de organisatie van GroenLinks, het zwakke lokale bestuur en vooral met grote dank aan Wim Westerman (die overigens zelf de laatste maanden zich publiekelijk zeer negatief uitte jegens de fractie). Dit heeft niets meer met politiek te maken, en dat is zo te betreuren.

Met deze blog willen wij zo veel als mogelijk de werkelijkheid weer geven. In ieder geval hopen wij hiermee wel de essentie weer te geven. Aan een ieder zijn, of haar, conclusie te trekken.

Voor ons valt het doek (en veel meer)…