Dilemma snorfiets

Een brommer, die geen brommer is, maar ook een fiets die geen fiets is; de snorfiets. Een populair vervoermiddel instantie gebieden en ja, wij beschikken ook over een snorfiets. Een leuk klein brommertje, maar perfect voor ons vervoer in Nederland. Dit naast gebruik van bus (en trein) voor grotere afstanden.

Onze Kymco was afgestemd op 25 km per uur, conform de wet. Een beetje fietser ging aan ons voorbij. Nu rijdt het brommertje 31. Wettelijk te hard, maar de "lulligheid" van 25 km is er net af. Nét effe lekkerder. Een fietser kan ik nu normaal inhalen, waar ik eerst vele honderd meters voor nodig had kan nu in enkele tientallen. Daarbij het voordeel dat fietsers minder nerveus reageren. Immers nu haalt dat brommertje ze in, maar eerst twijfel bestond: gaat ie ons nog wel inhalen?

De snelheid is dus net effe beter, maar constant word ik ingehaald door apparaten met blauwe plaatjes, welke met grote snelheidsverschillen voorbij razen. Ik schat zeker 80 procent waarbij de begrenzer er geheel is afgehaald. En dat scheurt overal door heen. Met name die macho-gozertjes racen of zij alleen op de wereld zijn, waarvan je kan stellen dat hier sprake is van asociaal gedrag.

Dat valt de goegemeente ook op en een hetze tegen de snorfiets, of snorbrommer, is een feit. Verbieden of niet? Gek, iets kan in Nederland, of het mag niet. Vormen van alternatieve aanpak mis ik veelal in de discussie. Ieder van die voertuigen die met meer dan 30 km gespot wordt, door de dienders, moet gewoon direct in beslag genomen worden. Maar ja, dat mag wettelijk niet. Het zijn dus niet alleen hardrijders, maar ook vrije vogels. De pakkans is relatief laag, dus overal wekt de snorfiets vooral irritatie. Dit neemt niet weg dat de discussie voorbij trekt. En inderdaad, inmiddels is er sprake dat men in een aantal steden een helmplicht wil invoeren voor de snorfiets. Nu bestaan er ook nog echte snorfietsen, zoals de Spartamet. Nou ja, wanneer je daarop een helmplicht invoert rijd je als zotte Gerritje. Dat kan je niet maken. Je zou de wet kunnen aanpassen en zeggen dat alles wat niet direct onder de definitie van fiets valt en een hulp (!) motor heeft geen snorfiets is. Maar nee, de wet is vooral geënt op beheersing, zo ook stedelijk beleid. Maar dat is natuurlijk niet haalbaar. Je maakt een tochtje en in gemeente A moet de helm op, een gemeente B is dat niet verplicht. Daar word je hor en dol van. Bovendien lijkt mij dat dit juridisch tot een hoop stront leidt. Dus lijkt mij beter de helmplicht wettelijk in te voeren. Alleen daarmee bestaat officieel de snorfiets niet meer. Of maakt de overheid onderscheid tussen blauwe en gele plaatjes, maar wel alles met helm? Een interessant dilemma.

Toch lijkt de oplossing helemaal niet in regelgeving te liggen. Andere regelgeving geeft de maatschappij meer complexiteit, terwijl de handhaving feitelijk niet veranderd. Bovendien blijkt wetgeving nogal eens haken en ogen te hebben. Het lijkt er dan ook op dat deze hele discussie druk gevoerd wordt maar op geheel verkeerde basis. De vraag is, waarom de pakkans zo klein is. Deels komt dit voort uit de wetgeving die het wel verbied, maar onvoldoende maatregelen kent. Wanneer zo'n snorfietsen een boete krijgt, omdat ie te hard rijdt of verkeersregels aan z'n laars lapt, betaalt hij de boete en scheurt weer rustig door. De consequentie van alleen een boete is te beperkt. Het in beslag nemen van voertuigen of het vaststellen dat er aan de begrenzer geknoeid is mag niet zo maar. Toch lijkt de oplossing hier wel in te liggen. Naast natuurlijk de pakkans te vergroten (overigens een geheel andere discussie) gewoon snel in beslag nemen die handel. Want hoe je het ook bekijkt, zo'n snorfiets is een prima voertuig, zeker voor de wat ouderen. En wanneer er dan een helmplicht komt, wil ik ook gewoon "hard" kunnen en mogen rijden... Gewoon op het fietspad, anders moet er weer zo opgelet worden wanneer je wel dan niet op de rijbaan mag. Dat wordt mij dan weer te moeilijk....

500!!!

Het gaat niet over de FIAT 500, noch over de Quote 500, maar over de blog. Inderdaad, dit is mijn 500e (!) blog op blogspot... Dat betekent dat ik dus nogal wat geschreven heb, maar ook blijkbaar regelmatig wat te schrijven heb.

Natuurlijk heb ik een jaar lang iedere week een blog geschreven over het leven in Turkije om de "achterblijvers" te laten delen in mijn nieuwe leven. Met plezier heb ik dat gedaan, maar dat was ook wel een hele opgaaf en was niet rouwig na een jaar wat minder over het leven in Turkije te schrijven. Inmiddels heb ik niet zoveel meer te delen, of te willen uiten, over het leven hier. Het is een nieuw leven geworden, met positieve en negatieve kant. Net als mijn "vorige" leven in Nederland. Wel mis ik hier cultuur en een stuk reuring. En de slibtong!

Wanneer je 500 blogs schrijft zit daar absoluut "rotzooi" bij en van sommige verhalen heb ik misschien een vorm van spijt. Daar tegen over staat dat er ook een aantal leuke, boeiende en vooral ook goede verhalen bij zitten. Deels komt dat omdat er regelmatig geschreven vanuit en met emotie. De frustraties rond de politiek heb ik krachtig van mij af geschreven en niet altijd even netjes, noch tactvol. Maar goed, ik ben ook maar een mens.

Echt leuk vond ik de "dieren verhaaltjes". Het waren er niet veel en moeilijk te schrijven, alhoewel het wel iets was wat ik met veel plezier heb gedaan. En wanneer ik inspiratie heb zullen er vast nog wel eens bijkomen.



Veel van mijn blogs gingen over sociale onderwerpen. Misstanden in politiek, alweer vanuit diverse organisaties. De ongelijkheid op de wereld, het klimaat en milieu. Immers, ik denk dat ik wel een maatschappelijk betrokken persoon ben. Het nadeel is dat er reacties kwamen dat mijn blogs soms zuur, cynisch en negatief waren. Kritiek welke ik mij ook degelijk poog aan te trekken. Feedback is niet altijd leuk en soms terecht of met een kern van waarheid. De andere kant is, dat ik heb gemerkt dat ik juist door de relatieve afstand anders, en kritischer, kijk naar met name de Nederlandse samenleving. Door mijn verblijf in Turkije (en mijn persoonlijke ervaringen daar voor) ben ik anders gaan kijken, dan ten tijde dat ik nog volledig in Nederland leefde.



Natuurlijk hoop ik nog eens 500 blogs te schrijven, in de toekomst. Het zal waarschijnlijk wel in een wat trager tempo zijn en ook zullen er wis en zeker nieuwe onderwerpen de revue passeren. Een feit is dat ik blijf schrijven over de dingen die mij bezig houden, waaronder natuurlijk ook mijn fantasietjes, zoals de dieren verhaaltjes. Maar misschien dat ik ook gewone korte verhalen ga schrijven, die ik de blog toe vertrouw. We gaan het zien, bij leven en welzijn. In ieder geval bezit ik een zekere trots al zoveel te hebben geschreven, dat ik deze mijlpaal bereikt heb. En, over niet al te lange tijd behaal ik nog een feestelijk moment. Bijna zit ik op de 100000 lezers, die een of meerdere verhalen gelezen hebben. Ondanks dat ik schrijf voor mijzelf blijk ik ook anderen te boeien. Grappig is dat mijn herinnering aan Velserend (Openlucht zwembad in Santpoort) niet alleen heel veel lezers trekt, maar ook heel veel (leuke) reacties heeft opgeleverd. Ik hoop dat men blijft lezen en ik de lezer kan blijven bekoren. Nu eerst op naar die 100000 en daarna zien we wel verder. Iedereen alvast bedankt voor de belangstelling!