De zon kruipt boven de berg uit. In het tegenlicht tonen de bomen de vorst op de takken. Een witte glinstering verraad de vorst. Hier beneden is het net één graad boven nul. Een straffe noordenwind waait om de hoek van het terras. De kachel loeit. De vlammen en de wind in de schoorsteen. Winter in Turkije.
Tot nu toe was de temperatuur overdag eigenlijk niet onder de twaalf graden en van wind was meestal geen sprake. Tot twee dagen geleden. De wind komt uit het noorden, van het koude land. In het binnenland is Turkije wit. Hier aan de kust was het redelijk aangenaam. Ondanks dat we enkele dagen regen hadden, bleef het meer Hollands najaar weer, dan winter. Gisteren was de temperatuur rond de acht graden. Vandaag zal ie niet boven de vier uitkomen. Ook voor begrippen hier zijn het erg koude dagen. Lang duurt het ook niet. Vandaag neemt de wind al af. Komende nacht schijnt het wel weer iets kouder te worden, maar vanaf morgen klimt de temperatuur weer naar de veertien graden. Ook de nachten zijn dan minder koud. De kans dat er nog zo een periode aanbreekt is overigens gering.
Op dit moment is de eerste handeling in de ochtend, de kachel even flink opstoken dat binnen de temperatuur snel van 15 naar boven de twintig stijgt. Nee, geen cv waar je de knop even omzet, maar even werken. Heerlijk. Oude tijden floreren, op een prettige manier. Straks gaan we buiten koffie drinken. Heerlijk. Dat doen wij op het balkon. Daar brandt de zon en binnen tien minuten gaan de truien uit en lijkt het weer of we hartje Hollandse zomer zitten. De zon hier behoudt zijn kracht. Heerlijk is dat. Wel moet je oppassen met het verschil tussen zon en schaduw. Dat verschil is enorm en wanneer je daar niet goed op anticipeert ben je zo strontverkouden. Daar wen je snel aan en er is nog geen neus die extra klodders snot laat vallen.
Ooit was ik op Corsica. Daar lag ik op het strand en keer naar de bergen. Eerst zag ik strand, dan grassen, gevolgd door palmen. Op de achtergrond een grote berg met sneeuw op de top. Geweldig vond ik dat. Dat gevoel is weer terug. Ondanks dat het hier geen zomer is zit je er redelijk warmpjes bij, zie de palmen voor de bergen met sneeuwtoppen en staan er de grassen. De grassen zijn nu bruin met wuivende aren in het zonlicht. In de straten en tuinen staan bonen vol sinaasappels, mandarijnen, citroenen en grapefruits. Toch verliezen veel bomen ook hun bladeren. Dat gebeurt hier vrijwel onopgemerkt. Plots zie de lange kale rijzige stammen van de populieren in het landschap. Opeens kan je door hagen kijken. En ja, dan merk je dat ook hier duidelijk seizoenen zijn. Ondanks dat de eerste narcissen al bloeien staan de tuinbonen al redelijk fors in de tuinen. De druif is kaal, evenals de vijg. Veel loofbomen dragen nog steeds een hoop gele bladeren. Vooral omdat er zoveel gewassen de hele winter groen blijven is er geen sprake van een kale wereld. En met behoud van de zonnekracht is het aangenaam. Ik begrijp waarom mensen graag in Spanje overwinteren. Daar is aan de kust de temperatuur iets hoger dan hier, gemiddeld. Dat is aangenaam. Zelfs het zeewater hier heeft een temperatuur om in alle rust een nieuwjaarsduik te nemen. Zonder Unox mutsen en zonder te rillen. Ik heb het niet gedaan, omdat het hier nu eenmaal geen traditie is. Overigens, dan nog laat ik dat soort activiteiten graag aan mij voorbij gaan.
Nee, de winter hoeft voor mij niet. Ook hier is het kantje boord. Bijna teveel winter. Het voordeel is dat de dagen niet zo kort zijn en de zon zijn kracht niet zo erg verliest. Nog anderhalve dag, dan is het weer voorjaar...gaat lekker snel hier. Nog een maand of anderhalf en dan kan overdag waarschijnlijk de zwembroek weer aan. Wanner het niet regent tenminste, maar ook daarvan hebben we het meeste voorlopig al over ons heen gekregen, aldus de Turkse weersvoorspellers.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten