zondag 9 december 2012

Vier in een doosje.....



Je hebt er vier in een doosje, dus 8 totaal. Daar moeten 360 man bij en ze doen er ruim een maand over om er te komen. En dat alles kost weer een paar miljoen... Voor de insider is het al duidelijk dat het hier om de Patriot raket gaat.

Als eerste vraag ik mij af waarom je in hemelsnaam 360 man nodig hebt voor de paar raketten. Ik heb geen verstand van militaire zaken, maar beschik wel over enige algemene kennis. En dan zegt er iets in mij dat hier hoe dan ook niet efficiënt gewerkt wordt.
Ten aanzien van de noodzaak deze raketten in Turkije te installeren doe ik geen uitspraak. Dat laat ik aan de echte deskundigen over. Ik beperk mij tot de realiteitszin en hoe zo'n inzet op mij, als gewone man, over komt. En ik begrijp het niet. Wanneer ik zou horen, dat er 50 man mee zou gaan zal ik er niet over vallen, maar dit aantal komt mij erg overdreven en irreëel over.
bron: Trouw
Dat zelfde geldt voor de kosten. Wanneer zo'n operatie een paar ton kost kan ik er nog wel mee leven. Maar miljoenen... Ook vraag ik mij af hoe het berekend wordt. Die militairen hebben we al. Zij ontvangen salaris, dus het lijkt mij niet reëel deze kosten mee te rekenen met de uitzending. Wanneer deze kosten wel meegerekend worden is her al beter te verklaren, maar volgens mij trek je dan wel iets uit z'n perspectief.
Transport... Dat kost extra.  Misschien is er sprake van extra energie en mocht het zo zijn dat zo een raket afgeschoten wordt lijken mij dat ook wel extra kosten. Vanuit mijn perceptie kloppen de bedragen van geen kant. Wanneer ik politicus in de Tweede Kamer was zou ik de exacte bedragen voor mijn neus willen zien, en vervolgens waarschijnlijk hele kritische vragen willen stellen.

Wat er in Syrië gebeurt is afschuwelijk. In mijn ogen is Assad dan ook de grote boosdoener en ik begrijp dat Syriërs vanuit machteloosheid het regime aan willen pakken. Wat een idioot als Assad vervolgens doet is in mijn ogen kompleet misdadig. O ja, en ook lafhartig en achterbaks. Lastig wordt het als ook nog eens andere groeperingen zich in het geweld mengen.
Moeten wij dit allemaal toestaan? Eigenlijk niet. In feite moeten we die Assad daar weghalen en vervolgens het proces naar democratie begeleiden. Alleen is dat helaas geen reële gedachte. Net als het feit dat Assad, of welke Syriër dan ook zijn raketten en kogels op eigen grondgebied moet houden. Het werkt alleen niet zo en macht en wapens maken de dreiging richting Turkije dan ook iets om serieus te moeten nemen. 
Persoonlijk ben ik passivist. Ik afschuw geweld en heb ook niet de indruk dat geweld leidt tot resultaat of oplossing. Ik zie dat zo op micro niveau en zeker ook op macro niveau. Niemand kan mij overtuigen dat geweld ooit direct heeft geleid tot een oplossing en verbetering. Geweld brengt altijd grotere schade dan welke andere oplossing ook. In mijn jonge jaren heb ik daarmee overigens wel de nodige blauwe plekken mee opgelopen, en zelfs enkele kneuzingen. Dat neemt niet weg dat ik het gevoel van geweld niet ken. Machteloosheid ken ik, vanuit mijn eigen ervaring weet ik dat dit gevoelens van agressie (en dus geweld) op roept, of op kan roepen. Ja, ik heb wel eens het gevoel gehad er stevig op te moeten rammen. Maar nooit heb ik het zover laten komen. En ja, in mijn werk heb ik geweld moeten toepassen. Alleen heb ik dat altijd gedaan als passief geweld. Dat kost overigens heel veel kracht. Iemand die door het dolle is moet je aanpakken. Dat doe je door iemand zo veel als mogelijk te fixeren. Ja, daar komt soms heel veel kracht bij kijken. Ik dat ook als geweld. Wel heel gedoseerd en je doet niemand pijn. Wanneer die persoon wel pijn krijgt, en dat gebeurt vaak, is dat doordat men zelf agressief blijft.
En zelfs dit is een vorm van geweld waar ik geen voorstander van ben en zo lang mogelijk uitstel. Ondanks dat het hier direct over zelfbescherming  van de betreffende persoon gaat.

Geweld lost niets op, maar heel soms is het nodig. Nodig om anderen te beschermen of mensen tegen zichzelf te beschermen. Het sturen van de Patriots moet ik zien in de eerste categorie. Maar, ik heb er moeite mee. Dit zeker vanwege de hoge inzet en de grote kostenpost. Ik heb het niet eens ver onze eigen economische situatie, en ook niet over de vele individuele financiële problemen, de ons land rijk is. Het speelt wel mee.
Het mag duidelijk zijn. kerst komt er weer aan. Niet dat ik iets met Jezus of religie heb, maar Kerst is ook altijd gelieerd aan vrede. En alle keren Kerst wordt ik weer geconfronteerd met de relativiteit van vrede. Het houdt nooit op. De wereld verbetert niet. Ik maak mijn kerstgedachte dus maar klein. Ik hoop zelf een bijdrage te leveren de vrede in de wereld te halen. Geweld (ook zeker het zogenaamde zinloze geweld) zal ik zoveel mogelijk uitbannen. Wanneer ieder individu zo gaat denken, en handelen, is vrede misschien iets wat ooit de werkelijkheid zal worden. IJdele hoop, maar je moet ergens beginnen......



Geen opmerkingen:

Een reactie posten