Koning Winter

Vorig jaar hebben we hem nauwelijks gezien. Pas dit voorjaar liet hij even weten er echt nog te zijn. Nu is hij weer op tijd en het eerste, voorzichtige, witte dekentje ligt er al weer. Koning Winter is terug.

 

Ik ben geen wintermens. Geef mij maar de zomer en gemiddelde temperaturen, die rond de 30 graden Celsius liggen. Dagen met 12 uur zonlicht zou een minimum moeten zijn. Maar nee, het is weer koud en de temperaturen schommelen nu ruim rond het vriespunt. En vandaag las ik zelfs al weer over de Elfstedentocht. Ik moet er werkelijk niet aan denken.

Om mij heen veranderen de klachten al weer. Van vage klachten naar de concrete verkoudheidsklachten nu. Snotterende mensen, geel en groen spul uit de neuzen. Griepgevoel en algehele malaise. Alleen zwaar ingepakt komen wij nog buiten. Binnen loeien de cv-ketels. Ramen zijn veelal dicht en de lichten maken overuren. Ik voel mij bezwaard, want de winter is niet bepaald duurzaam. Of de winter gezond is betwijfel ik ook. De laatste weken heb ik regelmatig last van mijn hoofd. Hoofdpijn, of net niet. Het zijn de droge verwarmde ruimtes en de plotselinge vochtige kou. Daar kan mijn hoofd niet tegen. Gelukkig ben ik net zo broos als de meeste mensen, maar ik ga door.

Gerrit van Dijk in eigen film

Niet door gaat Gerrit van Dijk. De bekende Brabantse Haarlemmer. Deze week is hij overleden. Het zat er al aan te komen, maar blijkbaar wilde hij het wintergevoel ook niet meer mee maken. In de jaren tachtig had ik wel contact met hem. Als jonge jongen kwam ik bij hem over de vloer. Niet veel overigens. Ik was een beetje bezig in de wereld van animatiefilm en had vooral contact met Hans Nassensteijn. Een geduld filosoof. Via die kanalen kwam ik bij Gerrit. Wat mij op viel is dat de productiesnelheid van beide heren mijlenver uiteen lag. Eenmaal bij Gerrit thuis zag ik het. Gerrit maakte gebruik van eenvoudige en snelle methoden, maar scoorde er wel mee. In die tijd had ik daar wel moeite mee. Het heeft ook nooit echt geboterd tussen Gerrit en mij. Als Haarlemmers kwamen wij elkaar regelmatig tegen, maar of zijn geheugen was niet meer zo denderend, of hij meed mij bewust. Deed regelmatig zelfs of hij mij niet eens kende, maar dat was vooral afhankelijk van de omstandigheden. Nee, ik was vroeger geen fan van Gerrit. Toch ben ik bedroeft, dat hij er niet meer is. Ondanks dat die kleine man in het zwart en met zwarte hoed macho trekjes had was het toch echt een veelzijdig kunstenaar. En dan is het altijd jammer, wanneer ze er niet meer zijn.

Hans Nassenstein

Misschien is de kou van het overlijden van Gerrit wel over ons land gekomen en is er daarom nu al sneeuw. Laat ik die kleine zwarte man maar eens de nieuwe Koning Winter verworden. Een zwart geklede Koning Winter. Een mooi Hollands beeld.

Waar je al niet op uit komt, bij het filosoferen over de winter… bij Gerrit. Maar goed, terug naar die winter. Hij staat nu echt voor de deur. In deze tijd zal ik frequent last krijgen van diverse fysieke klachten, zoals mijn hoofd en ademhalingsorganen. Gelukkig is er straks kerstreces. Dan heb ik weer even tijd en rust. Even uit de alledaagse sleur. Dan ga ik mij verkneuteren aan een grote series fantasy films, huiselijke warmte en mijn fantasieën. Dan sluit ik mijn ogen en zie ik mij rondlopen in het Turkse plaatsje Gocek. Ik zwem er, richt het nieuwe huis in, ontwerp en rijd ontspannen op mijn brommertje naar de bakker. Een goedkope vakantie, want ik hoef alleen maar mijn ogen te sluiten. Ach, ik maak mij op voor de komende tijd. Ik zal de strijd met Koning winter niet aan gaan. Ik zal in mijn lot berusten, maar hoop dat wij geen strenge winter mogen verwachten. Vol verlangen zal ik turen naar de eerste sneeuwklokjes en crocussen…

foto: Koelman