De vijftien jarige
Tom Watkins is ondergedoken uit angst bij zijn moeder, Francis Kenter, uit huis
gehaald te worden. Volgens deskundigen leidt Tom aan ernstige ondervoeding,
terwijl moederlief haar zoon beschermd tegen de kwade genen in het voedsel.
Wie
heeft hier gelijk en waar gaat het om, dat dit zoveel media aandacht krijgt?
Met het zeilmeisje, Laura Dekker, in het achterhoofd laait een discussie weer
op. Waar bemoeid de overheid zich mee en op welke wijze verhoudt zich dit tot
de echt verkeerde zaken? Ouders die hun kinderen om zeep helpen, zwaar
mishandelen, of goor misbruiken. Dat zijn pas echte zaken, maar Tom staat
groots op de voorpagina's.
Als
eerste valt mij op dat zowel Tom als Laura niet uit de meest eenvoudige
gezinnen komen. Ouders die aan de ene kant slim genoeg zijn de media-aandacht
op zich te laten vestigen, maar aan de andere kant toch echt niet kloppen. Dat
is, volgens mij, de basis waardoor er zoveel ophef over is.
Je
kan bedenken dat de overheid zich in deze gevallen overdreven zorgen maakt,
want waar bemoeit de overheid zich mee? In beide gevallen lijkt opvallend dat
het kind zelf de zijde van de ouder kiest. Dat maakt wellicht alle aandacht nog
meer overdreven. Ook is er in beide gevallen sprake van een zekere overtuiging.
En het feit, dat de overheidsinstanties denken het allemaal beter te
weten.
Een
lastig vraagstuk, waar niet direct een goed of fout aan de orde is. Wat hier
ten grondslag ligt zit een stuk dieper. Toch heeft ook heel Nederland hier weer
een mening over en staan de oordelen in de wachtrij.
Het
feit dat Tom ondervoed is lijkt mij een heel serieus feit. Dat hij anders
twaalf centimeter langer zou worden interesseert mij geen donder en zie ik ook
niet als steekhoudend argument.
De
andere kant is natuurlijk de ouder. Een ouder dient het beste met het kind voor
te hebben en het belang van het kind voorop te stellen. Een van mijn laatste
blogs heb ik hier al het een en ander over gezegd. Hier zie je een ouder,
Francis, die zegt het beste met Tom voor te hebben, maar doet dit volledig
vanuit haar eigen opvattingen. Bij de vader van Laura herken ik iets
dergelijks. Daar is een snijvlak tussen een gestoorde ouder en een
verantwoordde ouder. Gaat de ouder zover in de overtuiging, dat het kind
daardoor juist wel schade oploopt? Of wordt dat alleen maar op dergelijke wijze
opgeblazen?
In
beide gevallen, zoals ik al aangaf, staan de kinderen achter hun ouders. Dat
biedt wel een heel ander perspectief. De vraag is echter in hoeverre deze twee
kinderen zo gemanipuleerd zijn door de ouders dat zij positief zijn, maar
eigenlijk geen eigen mening (hebben kunnen) vormen. Dat maat wat hier gebeurt
juist weer heel schrijnend. Eigenlijk is er in deze kwestie geen gelijk,
hooguit vermoedens. Wat wel een feit is, is de wijze waarop Francis haar zoon
aan het reguliere onderwijs onttrekt. En dat duidt misschien weer op haar grote
ongelijk. Wanneer ik ongezouten een mening mag geven vind ik die vrouw erg
gestoord en mag ze van mij opgepakt worden. Maar ja, dat is een gevoel en
ongezouten mening in deze is niet correct. Zo eenvoudig is deze zaak niet. Een
waarheid is er niet en wat dat betreft moet jeugdzorg een beetje minder rigide
optreden.
In
ieder geval geeft dit voorbeeld aan hoe lastig de discussie is over gedrag en
de verantwoordelijkheid van ouders. Misstappen en gedrag van kinderen komt voor
uit het gedrag van de ouder. Althans voor een groot deel. Ik sta achter de
mening dat de ouder primair verantwoordelijk is voor het kind, en eigen
belangen, opvattingen en levensbeschouwingen niet mogen opdringen. Maar dan is
niet alleen deze moeder verkeerd. Ook alle ouders die hun kinderen heel
kerkelijk opvoeden gaan dan theoretisch over de scheef. Daar red je het dus
niet mee. Wel, en dan komen we uit op een stuk dialoog tussen ouder, kind, school
en hulpverlening. Een ding is in ieder geval heel slecht, en dat betreft de
vele en verdreven media aandacht. Kortom, een ultiem antwoord is e helaas niet.
Het ligt net even complexer en daar moeten deskundigen een afgewogen oordeel
over kunnen vellen, alhoewel die weg enigszins is afgesloten door alle media
aandacht....
Nog
een vraagje zit mij dwars. Inmiddels begrijp ik dat Tom nog een zusje heeft.
Hoe staat zij in dit alles en hoe is moederlief daarmee omgegaan? Daar zou nog
wel eens de sleutel tot een oplossing in kunnen zitten......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten