Eigenlijk ben ik er ingeluisd, door mijn vrouw, maar doe het graag en met veel liefde. Een keer per maand ben ik vrijwilliger voor Animal Aid Fethiye. Dan rijd ik voer naar tal van adressen. Zo'n 45 zakken kattenvoer en een kleine 20 zakken hondenvoer. Wat ik daar goed vind is dat de honden en katten over het algemeen in hun eigen habitat blijven. Ze behouden hun vrijheid, maar worden voorzien van voer door dier liefhebbende mensen. Het kost mij vrijwel een dag. In principe ben ik de chauffeur en de ander verstouwt het voer. Op een adres moeten doorgaans vijf zakken naar de derde etage getild worden.
Afgelopen week kwam mijn "maat" niet opdagen. Een stukje miscommunicatie. Een vervanger was niet direct voor de hand. Sowieso lastig vrijwiligers voor het sjouwen te vinden. Diverse telefoontjes gepleegd, vooralsnog zonder succes. Mij werd wel aangeraden de distributie niet in mijn eentje te doen.
Niemand werd gevonden en er lagen al 22 zakken (15 kg ieder) in de auto. Dus ik besloot het dan maar in mijn eentje te doen. Niet voor al die Engelsen en andere dierenliefhebbers, maar voor de dieren! En zo ging ik. Qua tijd heeft het niet eens veel extra gekost. Wel merkte ik dat de combinatie rijden, administratie en sjouwen vies tegen viel. Maar ja, je zit in een flow...
Eenmaal thuis merkte ik wel hoe waanzinnig ik eigenlijk bezig was. Maar, ik deed het voor de dieren.
In landen als Turkije en Spanje worden ook veel dieren "gefosterd". Er wordt dan een goed huis gezocht in landen als Engeland, Nederland, of Duitsland. In theorie ben ik hier geen voorstander van. In praktijk kan ik ook geen foster parent zijn. Vrienden van mij hebben een hondje om te socialiseren voor transport naar een goed adres in Engeland. Een werkelijk heel leuk en lief hondje. Ik zei al tegen mijn vrienden dat ze het diertje moesten houden. Gelukkig hebben ze dat gedaan. Een heel leuk, levendig, lief en gelukkig hondje. Nee, ik zou zo'n dier dan ook niet kunnen afstaan. Natuurlijk hebbende dieren het in West Europa best goed. Maar ja, op een flat, of een kleine tuin, drie keer per dag uitlaten... Nee, dan gun je zo'n hond een goed huis hier met een hoop vrijheid.
Afgelopen week stond er bij ons een hondje aan de andere kant van het hek. Die kwam op onze roedel af natuurlijk. Geen halsband. Wel goed in de vacht en zeker niet te mager. Maar toch zielig. We hadden thuis de discussie het hondje binnen het hek te halen en voer te geven. Maar, we moesten het gewoon niet doen. Sterker, we moesten vooral geen band opbouwen, maar we hebben het diertje dan toch maar water en eten gegeven. En het hondje bleef rond het huis hangen. Soms een blaf, dan weer zielig gepiep. Toch was ie opeens weg..., waarschijnlijk weg gejaagd door een lynx, die ook regelmatig rond het huis vertoeft.
Vorig jaar kwam een kat aangelopen. Een schat. Een echte knuffel kat en schoot zitter. Tot ie de boel begon te terroriseren. Vooral onze bejaarde poes werd aangevallen. Met pijn in het hart hebben we de vreemde kat met water weg gekregen.
Dat wij destijds dit huis betrokken was de kat van de vorige eigenaar er nog. Die was al die tijd gevoerd en aan ons de vraag dit voort te zetten en de kat op te nemen. Omdat het met onze dieren goed samen ging, geen probleem.
Nu gaan we binnenkort verhuizen... Die kat gaat dus mooi met ons mee. Dat is nu echt "onze" kat geworden.
Ja en straks, hoe ga ik de kikkers en salamanders uit het zwembad redden, voordat we die weer zwemklaar maken?
Zelfs een gestorven jonge kip hebben we vorig jaar begraven,in plaats van deze in de soep te verwerken. Onze dierenliefde gaat ver, alhoewel beiden geen vegetariër zijn. Desondanks proberen wij wel degelijk zo bewust mogelijk vlees te eten. En groot zijn onze porties vlees absoluut niet.
Mijn lichaam begint zich te herstellen van de bijna 900 kg voer, en 120 km rijden. Ik heb het over voor de dieren. Wat dat betreft is dierenliefde een vreemd iets. Ik ben dan ook een halve Hindoeïst. Veel mensen zullen je dan een zwakkeling vinden, maar naar mijn idee ben je dan juist sterk. Mits je dierenliefde binnen enige paal en perk blijft. Die grens bewaken is misschien wel het moeilijkste....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten