Nooit zo bij stil gestaan, tot het opeens duidelijk wordt. Inmiddels leven wij drie jaar het grootste deel van het jaar in Turkije. Dat betekent ook nieuwe contacten, nieuwe vrienden. Onze contacten is vooral met pensionado's. Daarbij is een opvallend groot aantal vrouwen. Niet dat het aantal vrouwen opvallend is, maar wel het aantal vrouwen wat hier alleen woont. Het aantal buitenlandse stellen is in de minderheid en zelfs na diep nadenken ken ik geen enkele man, van buitenlandse originaliteit, die hier alleen woont. De dames zijn dus een interessante groep om eens nader te analyseren.
Het overgrote deel van de alleenstaande dames is getrouwd geweest met een Turk, of ligt nog in scheiding. Bij de Engelse vrouwen is opvallend dat juist een minderheid getrouwd is geweest met een Turk. De Engelse dames zijn meestal met partner gekomen, wie inmiddels is overleden. Een aantal Engelse vrouwen is zonder partner gekomen en met name onder deze groep zie je dames die zich de Turkse nationaliteit hebben laten aanmeten. Vrouwen van overige nationaliteiten beschikken ook frequent over de Turkse nationaliteit, maar dat is veelal het gevolg van een eerder huwelijk. De leeftijd van de dames is veelal 60 plus. Vooral de uit Engeland afkomstige tantes zijn gemiddeld ouder. De jongere zijn hier voornamelijk door de liefde beland.
De vrouwen zijn in meerderheid dierenliefhebbers, ja zelfs dierenredders. Nu kan dit voortkomen uit een gekleurd beeld, omdat de meeste buitenlandse vrouwen die ik ken, ik ken vanwege mijn vrijwilligerswerk voor Animal Aid Fethiye. Toch is het iets wat ik ook hoor van dames die ik op andere wijze heb leren kennen. Tussen de liefde voor honden en katten is een redelijk evenwicht. Het hebben van veel katten en veel honden is niet uitzonderlijk, maar is iets wat je ook heel erg bij de expat stellen ziet.
Naast de dierenliefde is er nog een opvallende overeenkomst. Twee in feite. De eerste geldt voor jonge en oudere vrouwen. In heel veel gevallen beschikken de dames over zeer beperkte financiele middelen. Beperkte inkomens staat op nummer één, en op nummer twee staat het rentenieren (al dan niet vanuit alimentatie).
Daarnaast is de lichamelijke toestand enigszins opvallend. Een relatief groot percentage heeft (zware) rugklachten en veruit een meerderheid is überhaupt zwak, ziek en misselijk.
Kortom, een buitengewone samenstelling van buitenlanders die in Turkije wonen. Natuurlijk zijn er ook veel stellen. Gemengd (Turks met andere nationaliteit) dan wel geheel samengesteld uit buitenlandse (niet Turkse) nationaliteiten. De meerderheid heeft zich hier gevestigd een plezierige oude dag te genieten, een relatief kleine groep vanwege uiteenlopende omstandigheden en redenen en de kleinste groep om te werken (in de meeste gevallen een eigen bedrijfje).
In de "gemeente" Mugla staan ruim 19000 buitenlanders ingeschreven. Buitenlanders die hier alleen een verblijf bezitten voor vakantie doeleinden vallen hier niet onder. Vooral langs de Turkse kust zijn grote aantallen buitenlanders te vinden, die hier min of meer permanent wonen.
Opvallend ook is de afkeer, welke men toont ten aanzien van het land van herkomst. Men zegt niet meer te kunnen wonen in het "eigen" land. De redenen zijn uiteenlopend, maar het weer en de hectiek/(sociale) druk staan bovenaan het lijstje. De meesten staan dan ook niet meer ingeschreven in het "eigen" land. Het aantal mensen, zoals wij, die minimaal vier maanden in het eigen land wonen en daar ook gewoon staan ingeschreven is sterk in de minderheid.
Ik vraag mij af of dit Turkije specifiek is, of dergelijke bevindingen ook voor andere landen gelden. Spanje staat vooral bekend als overwinter land. Feit is dat het mij opvalt. En ja, wat wil ik met deze antropologische/psychologische benadering kwijt? Eigenlijk niets. Zoals ik aangaf, het viel mij gewoon op. Ik filosofeer er maar een beetje op los. Bovendien schrijf ik vanuit mijn eigen beperkte waarneming. Dit slaat allemaal nergens op. Of misschien zit er toch een kern van waarheid in... Dan is het misschien echt een leuk onderwerp voor de antropologen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten