Ben aan vakantie toe

Het beklemt mij weer eens. Het land, de drukte, de noodzakelijke dingen… alles eigenlijk. Niet dat ik niet geniet, maar ik kom niet tot rust en begin behoorlijk moe te worden. Ik ben toe aan vakantie.

Maar wat is vakantie eigenlijk? Voor een ieder is dat weer anders. Ik kan alleen voor mijzelf spreken. Een ding is duidelijk: vakantie betekent nieuwe prikkels, nieuwe impulsen en het dagelijkse leven even vergeten. Alle gevoelens van plicht en druk van mij af gooien. Een periode van ontspanning, impulsiviteit en open staan voor het nieuwe, het andere.

relaxed winkelen

Vakantie vieren met allemaal vrienden is voor mij toch nooit echt vakantie. Vrienden refereren aan thuis. Vakantie met vrienden betekent vaak lamlendigheid. Met elkaar rekening houden, op elkaar wachten en discussies voeren, zonder dat je hier een doel mee hebt, behalve dan welke activiteit je wel of niet met elkaar wilt gaan doen.

Rust. Mijn eigen tijd indelen. Boeken lezen, rommelen, ontspannen. Hoe rustig je het ook doet in je eigen omgeving, zolang je in je bekende omgeving bent betekent dit druk. Je moet altijd van alles, mensen doen een beroep op je, en de dagelijkse gang van zaken blijft zich opdringen. Ik kan mij daar alleen aan onttrekken wanneer ik er even helemaal uit ben.

heerlijk door een oerwoud slenteren

Dan heb ik niet de noodzaak een wekker te zetten. Hier kan ik dat niet; die wekker moet ik gewoon altijd zetten. Dan heb ik geen noodzaak allerlei dingen te doen. Hier kan ik dat niet; mijn dag moet een invulling hebben. Even dit regelen, dat doen. Tijd vliegt en de indrukken zijn bekend. Met vakantie doe je nieuwe indrukken op. Dagen lijken langer te duren. Je doet dingen, die je normaal niet doet. Ik smacht er naar.

Natuurlijk, lekker weer is voor mij ook van belang. Mijn voorkeur ligt dan ook in het Mediterrane, of nog liever in de tropen. Warmte… niet bezig te hoeven zijn met het weer, of welke broek nu weer aan moet.

Het gekke is dat ik op vakantie ook altijd actief wordt… Of beter gezegd: nog actiever. Mijn tempo daalt, maar ik doe meer. Rustig aan. En hoe warmer, hoe meer ik onderneem. Het gekke is, dat het mij meer ontspant, dan wanneer ik thuis druk bezig ben.

eten kopen op de Turkse markt

Gelukkig, nog ruim twee weken. Dan mag ik er weer even uit. Naar mijn schoonzus en zwager in Turkije. In een huis, op de berg, buiten het dorp. Rust. Ik mag een BBQ bouwen en een stuk van de tuin aanleggen. Ik zie wel hoe ver ik kom, maar ik heb er zin in. Een andere cultuur en een ander levenstempo. Dat laatste is wellicht van het grootste belang. Een ander levenstempo. Mijn eigen tempo. Het tempo van: we zien wel. Over een week begin ik al mijn tas te pakken. Voorpret, daar ben ik dol op. Daarna een fotoboek maken. Ik weet mijn vakantie wel te verlengen. Ja, soms verlang ik echt naar een andere wereld, maar voorlopig moet ik het doen met vakantie. Ik ben toe aan vakantie.