En zondaars zijn we! Alle Kerstdissen zijn uitgebreid vastgelegd met de mobiele telefoons en gedeeld op de diverse platforms van de sociale media. En een ieder pronkte met de mooiste tafels, de gezelligste versieringen en meest uitgebreide diners. En vooral; bij iedereen was het gezellig. Ja, vooral heel gezellig en de derde Kerstdag diende een ieder de overtollige grammetjes weg te wandelen door moeder natuur. Eigenlijk zijn we met z'n alle een stelletje cliché-boeren bij elkaar. Ook ik maak mij hier aan schuldig en ja, onze feestdagen waren ook gezellig. Vreetfestijnen daarentegen hebben we gemeden.
Dat is een beetje wat Kerst voor ons betekent. En soms komen daar de Kerstcadeau's nog bij, bij voorkeur groot van omvang en boven het feitelijk beschikbare budget. Samen gevat, we overdrijven vaak in alle opzichten wat de Kerstviering betreft. Het moet groots zijn en de gezellige sfeer moet er van afspatten. En toch hoor je de mensen klagen. Knagende familievetes, de dwang het feest mee te vieren, de overdadige invloed van marketing en kooplust, de enorme druk welke de voorbereiding deze dagen als een juk op vele schouders rust, etc.
Buiten de feestdagen om, vooral in aanloop, is er nog aandacht voor het sociale, de intermenselijke kant van de betekenis van Kerst. De Warmste dagen in België en Serieus Request in Nederland. Onderhand verplichte nummers, maar het geeft in ieder geval even de aandacht aan de intermenselijke barmhartigheid. En verder zijn het vooral dagen van sentiment. Bing Crosby wordt volop gedraaid en de heerlijk sentimentele Kerstfilms overladen vrijwel alle televisiekanalen.
Leuk, maar wat betekent dit alles eigenlijk? Ik ben absoluut niet gelovig opgevoed en heb mij later ook geen enkele religie toegeëigend. Dus, eigenlijk is het helemaal niet aan mij om überhaupt Kerst te vieren. En al die mensen, wie hun geloof verloren hebben, waarom spelen die het spel ieder jaar weer mee? Wat is Kerst in feite voor een verzinsel? Wat maakt ieder jaar toch die massale hysterie los? Het semi verplichtende karakter maakt dat velen zich juist ongelukkig voelen. Eenzaam, gepasseerd, of juist bezwaard. Mensen die denken dat je deze dagen alleen met familie moet/mag vieren. Arme lieden die zich van geen kant kunnen meten met de massa hysterische kooplust. Ach, wat heb ik met iedereen te doen, die diep in hun hart helemaal niet blij zijn met Kerst en het hen de religieuze betekenis ontbreekt.
Waarom ik dan toch meestal wel iets met Kerst doe? Wel, voornamelijk omdat ik altijd wel open sta voor een reden tot een feestje. En natuurlijk, de sfeer is altijd enigszins dromerig. Ook heb ik vele Kerstdagen alleen doorgebracht. Persoonlijk had ik er nooit moeite mee. Ik vermaakte mij toch wel. Desalniettemin vond ik het soms ook moeilijk en eenzaam. En dat kwam door die grote wereld om mij heen, die in feite uitdroeg hoe ik deze dagen door moest brengen. De commercie en de sentimenten. Twee grote schuldigen.
Misschien wordt het tijd Kerst tot een ander feest te maken. Wellicht kunnen we het direct combineren met het einde van het jaar. Dan kunnen we de Kerstbomen houden, blijven luisteren naar het liedje van David Bowie en Bing Crosby en een jaar echt afsluiten en het nieuwe jaar begroeten. De religieuzen mogen van mij de geboorte van hun verlosser blijven vieren op de 25e december, maar laat het hen dan ook een echt religieus feest zijn. Alhoewel ik ooit vernomen heb dat die Jezus ergens in januari is geboren en in het geheel niet op 25 december. Maar dat soort historische missers ontstaan wanneer je "moderne" religie en oud volksgeloof combineert.
Het mag wel duidelijk zijn, dat mijn verlate Kerstgedachten vooral tot vormen van twijfel leiden. Misschien wel met dank aan de commercie, maatschappelijke druk en de cultuurbarbaarsheid van de medemens die vooral hun "geluk" willen pronken op de dagen dat zij hun heiligland zouden moeten eren. In ieder geval mijn beste wensen voor het nieuwe jaar!
