zorg en verkwisting

Nederland moet bezuinigen en decentralisatie van de centrale overheid naar gemeentelijk beheer staat hierin erg centraal. Met name de zorg is een belangrijk onderwerp van discussie. Opvallend is dat er structuren bedacht worden om te bezuinigen, waarbij de cliënt de directe gevolgen merkt, maar de structuur zelf niet aangepakt wordt.

Wij hebben hier te maken met een zeer ingewikkelde materie. De overheid is van mening dat men langer in de thuissituatie moet verkeren, waardoor zorg goedkoper wordt. Daarbij is er sprake van een transitie en de gemeentes minder geld ontvangen. Er wordt vanuit gegaan dat er minder zorg gewenst is. De vraag is of dit allemaal wel klopt. Daarnaast is een belangrijk onderdeel de discussie inzake het loskoppelen van wonen en zorgen. Hoe kan je rond deze materie nu eigenlijk iets uitleggen, zodat men het begrijpt. Zelfs in Den Haag komt men er niet uit…

Toch ga ik een poging wagen.

Een zorgbehoeftige bejaarde gaat naar een verzorgingstehuis. Dit kost per dag 300[1] euro. In dat bedrag zit huisvesting, eten en verzorging. Nu kan de betreffende bejaarde best het een en ander nog zelf, maar er is een vastgesteld bedrag. In een maand kost deze persoon dus 9000 euro (uitgaande van 30 dagen). Dat is duur. Daarom heeft de overheid verzonnen met zorgzwaarte pakketten te werken (ZZP). Hiermee wordt de dagprijs divers. Onze bejaarde kan nog een hoop, wordt ingedeeld in kamer 4, en er wordt 200 euro per dag vergoed. Dan komen we nog op 6000 euro per maand uit. Een andere bejaarde heeft heel veel hulp nodig en komt in kamer 7, waar een bedrag van 400 euro per dag voor staat en meneer (of mevrouw) kost 12000 euro per maand. Met z’n allen vinden wij dit te duur.

De overheid zegt nu; alles wat lager zit dan 4 moet maar naar huis, want dat is goedkoper. Nu zijn er 100 bedden in het verpleegtehuis. Vanwege de nieuwe regeling worden dit er 50. Maar die 50 zitten allemaal in dat tarief van die 12000 euro per maand. Voorheen zaten er misschien 70 mensen in kamer 4 en 30 in kamer 7. Dat betekent: we waren eerst 780000 euro per maand kwijt in het verzorgingshuis. Met de halvering van bedden, maar hogere kosten wordt dit 600000 euro per maand. Ja, we besparen hiermee 180000 euro per maand. Alleen die 70 mensen hebben wel hulp nodig. Nu is dat een stuk goedkoper. We doen dit voor 50 euro per uur. Maar, per individu kijken wij wat iemand nodig heeft. Dit loopt van 4 uurtjes per week tot 20 uur per week. Gemiddeld komen we uit op 9 uur per week. Dat kost per maand: 126000 euro. Verrek, we hebben nog steeds bezuinigd. Dat komt goed uit, want die 126000 euro wordt voortaan via de gemeente vergoed. We noemen dit een onderdeel van de WMO. Alleen de overheid geeft ook nog eens wat minder aan die gemeente, namelijk 120000 euro. Den Haag bespaart in principe dus toch nog 60000 per maand. Alleen de gemeente heeft niet genoeg geld om iedereen de juiste zorg te bieden.

Maar dan zijn wij er nog niet. Immers, wanneer je in het verpleegtehuis zit worden alle kosten vergoed. Woont iemand thuis moet ie (op dat stukje zorg na) alles betalen. Die logica kan ik ook volledig begrijpen. Nu heeft iemand alleen AOW. Dus er moet bijgesprongen worden. Huurtoeslag, zorgtoeslag, noem maar op. Uiteindelijk is de gemeente voor die 70 mensen alsnog 100000 per maand kwijt… oftewel: weg bezuinigingen, we zijn zelfs ietsje duurder uit! Pak je de huurtoeslag aan, of iets anders, dan is de cliënt zelf de dupe, los van alle andere zaken als eenzaamheidsproblematiek, vervuiling, extra ziektes, et cetera.

De vraag is dus, of deze bezuinigingen en transities nu wel zo veel positiefs opleveren. Ik vrees persoonlijk van niet.

Maar wordt het nu duidelijker? Misschien wel, misschien niet, dus pak ik er nog een voorbeeld bij. Een RIBW (regionaal instituut beschermd wonen). Een hele kleine RIBW neem ik als voorbeeld en wel eentje met een woning en acht kamers. Per cliënt kost een RIBW ongeveer 60000 euro per jaar, wat neer komt op 5000 euro per maand. Een RIBW met acht bedden, zoals dat heet, levert dus op jaarbasis 480000 euro op. Nu gaan we het eens van een andere kant bekijken. Huisvesting; een gemiddelde huur komt neer op 500 euro. Eten en drinken, kleding en de hele reut komt neer op 500 euro. Zou de persoon zelfstandig wonen komt dit neer op 1000 euro per maand. Daar komt dan de begeleiding op. Nu is die begeleiding er in het RIBW. Er werken vier mensen, die met elkaar 24/7 zorg verlenen. Wat kost dat? Ga uit van 60 euro per uur voor het hoofd, en 25 euro voor de begeleiding. Om 24/7 te kunnen draaien heb je vier fulltimers van 50 uur nodig. 6700 per maand, maar wel te verdelen over die acht bedden. Per bed omgeslagen komt de begeleiding dus neer op 840 euro per maand. Kortom, met 1840 euro per maand zou je in principe klaar moeten zijn, per cliënt, per maand, maar het kost 5000 euro. Ja, dat begrijpen we niet meer. Zelfs wanneer we er extra kosten bij rekenen en de prijs op 2000 euro uitkomt is de 5000 euro nog ver uit zicht. Daarbij, bij 24/7 zijn nachtdiensten meestal niet nodig, en voldoen slaapdiensten, of bereikbaarheidsdiensten, tegen een veel lager tarief. Nu is die RIBW niet helemaal vol. Ja, dan ontvangen zij minder, maar voldoende om alles te bekostigen. Zitten ze vol, dan maken ze dikke winst. Anders kan ik het niet uitleggen. Goed, je kan een extra duur pand nemen, dan heb je minder winst, maar stel je dan maar weer eens vragen bij de overbodige luxe.

De bedragen, die ik noem, zijn fictief en bij benadering. Toch niet helemaal verzonnen en ga dit nu eens optrekken naar landelijk niveau. Dan hebben we het over heel veel geld. Ook hebben we het dan over heel veel geld wat ‘verdwijnt’.

Er zijn heel veel regels. Die maken de zaken duur, maar ook weer gemakkelijk. Daardoor zijn tarieven ook soms erg hoog. Bij een zorggroep in de regio is het tarief voor eten en drinken per dag 12 euro. Dus voor 360 euro ben je de maand door. Wanneer ik kijk naar mijn eigen consumptiegedrag en ik doe een beetje zuinig ben ik met de helft klaar. Vreemd dus, dit verschil. Maar het duidt ook op of overconsumptie, of het doordraaien van voedsel. Dat laatste is een feit. Er wordt ruim ingekocht, maar alles wat uit de koelkast is en niet op gaat moet weggegooid worden. Regels. Ja, maar dat kost dus wel wat. Kan je daar niet anders mee omgaan?

Volgens mij moet dit lukken.

Vanuit een hele andere benadering. Meneer A heeft een inkomen van 3000 per maand, en meneer B 1200. Meneer A en B gaan naar het verzorgingstehuis en ze betalen nagenoeg het zelfde. Het verschil is dat meneer A een iets grotere bijdrage moet leveren, dan meneer B. Meer niet. Voor een zekere groep mensen zal de kwaliteit van leven achteruit gaan (huisvesting, kleding, leuke dingen, eten en drinken) wanneer zij naar een verpleegtehuis gaan. Voor anderen zal de kwaliteit van leven stijgen. Immers, meneer A woonde in een vrijstaand huis en krijgt nu een kamer. Meneer B zat in een vervallen huurpand en zit nu ook op een kamer. Ze hebben nu immers het zelfde, maar meneer B gaat er (vanuit dit perspectief gezien) relatief op vooruit. Nu zeg ik niet dat de kamers in het verpleeghuis maar vervallen kleine hokjes moeten zijn, maar relatief is de kwaliteit beter dan menigeen gewend is. Daarnaast hebben veel organisaties geld in de bouw gestoken die wel erg aan de ruime kant is, misschien. Een pand van 3 miljoen is mooier dan een van een half miljoen, terwijl beiden exact dezelfde ruimte hebben. Je mag wellicht stellen dat er te duur gebouwd is, waardoor prijzen hoger liggen. En de verzekering c.q. overheid betaalt wel.

Wil je wonen en zorg scheiden lukt dit alleen wanneer je uit gaat van de beginsituatie. Meneer B had het niet breed. Dus los van de zorg moet je zorgen dat meneer met zijn woninkje en eten en drinken in een verpleeghuis niet meer kwijt is dan wanneer hij thuis zat. Het wonen en zorgen moet je dus niet fysiek scheiden, maar in de rekening. Daarmee leg je een druk op de aanbieders om iets reëler en bewuster met kosten om te gaan. Dus met alles bij elkaar moet een ‘bed’ eigenlijk niet meer dan 1000 euro per maand kosten. Biedt je ook de verzorging op maat aan, kan ook hier flink bespaard worden, maar je hebt wel een systeem waarbij de cliënt zelf niet de negatieve gevolgen ondervindt. En meneer A dan? Goed, misschien moet in de zorg toch een stukje klassenstelsel terug komen, zodat meneer A een wat luxere kamer kan krijgen, en iets meer te eten en te drinken. Dat kan een overweging zijn. Je kan het ook zoeken in een andere vorm van de eigen bijdrage.

Naast dit betoog spelen echter nog andere factoren een rol. Over de zorgkantoren en zorgverzekeraars heb ik nog niets gezegd. Maar ik kan wel vertellen dat in die hele prijzenregen heel wat blijft hangen bij de zorgverzekeraars. CZ heeft laatst nog, met het schaamrood op de kaken, aangeven toch wel een hele flinke winst te hebben over 2012. Het medicatiegebruik. Natuurlijk moet je hier zorgvuldig mee om gaan, maar (los van de prijs discussie) hoe ga je met de medicatie om. Veel wordt niet door de geïndiceerde gebruikt en wordt vernietigt. Nu pas begint heel voorzichtig de discussie hier anders mee om te gaan. Mevrouw krijgt 10 pillen voorgeschreven. Na zes pillen gaat ze weg, overlijdt ze, of heeft zij ze gewoon niet meer nodig. Vier pillen gaan terug. Nu kost een pil 100 euro. Je gooit dus 400 euro over de balk. Je kan de pillen ook weer terug brengen in het circuit en aan een ander geven. Dan verlies je misschien wel 50 euro (vanwege de handelingen en voorzorgen), maar dat is al minder dan die 400.

Misschien, heel misschien, heb ik iets kunnen tonen over hoe ik denk dat je anders kan kijken naar de gelden rond de zorgverlening. Dat je anders met geld om kan gaan, veel bewuster en effectiever, waarmee je bezuinigt, maar de cliënt er niet minder van wordt. Ik ben van mening dat je deze gang van zaken stevig door kan trekken door de hele zorgsector. Inderdaad waarom hebben er 100 mensen een scootmobiel nodig, wanneer er maar 20 echt iedere dag de deur uit gaan? Zonder te duperen, en met wat handigheid kan je met misschien 50 van die dingen een hele winstslag maken. Natuurlijk moet de cliënt bewust zijn van het ‘consumeergedrag’, maar wel tot op zekere hoogte. Nee, de winst kan uit andere zaken gehaald worden, maar daarvoor moet je anders leren kijken. We verkwisten maar, zonder te zien dat we verkwisten en daarom zijn wij helemaal verkeerd aan het bezuinigen. Het is allemaal heel ingewikkeld en complex, dat kan ik niet genoeg herhalen, maar het is de kunst het stap[je voor stapje helder te maken en aan de hand daarvan te handelen. Wellicht doe ik hierbij een kleine voorzet. Het is nodig!

---

[1] Ik werk met fictieve voorbeeld bedragen, het zijn dus niet de feitelijke kosten

Wie de bal kaatst

Het lijkt wel gratis reclame: het politiek benul van Merhottein. De titel van de column van V. Elzenaar in het weekblad Huis aan Huis. De auteur (bekend onder zijn pseudoniem, want stel je voor...) lijkt mij de oorlog te verklaren.... Alhoewel, hij spreekt niet over het politiek onbenul van Merhottein.

Via deze blog, waaraan hij ook refereert (dus gelijk ook reclame voor mijn blog), pak ik de handschoen graag op.

Dat meneer V. Elzenaar van zichzelf de indruk heeft slim te zijn, humoristisch, of scherp ontgaat mij enigszins. In gedachten zie ik een zure man voor mij, die zijn best doet te schoffelen. En dan het liefst de lokale politici. Schoffelen in de tuin lijkt niet zijn hobby. Dit keer mikt hij op mij. Ik ben er trots op!

De eerste alinea lijkt wel een gooi naar humor. Hij geeft dat dat de fractie uit meneer en mevrouw Merhottein bestaat... Mijn vrouw gebruikt overigens niet zonder reden haar meisjesnaam: de Haan. Vervolgens worden wij toebedeeld met één wethouder en hij wordt grappig om vervolgens te spreken over een triootje. Overzichtelijk, want blijkbaar hebben de meeste andere fracties dus pure groepsseks. Helaas kan ik deze humor van Elzenaar even niet vatten. Bovendien vergeet hij het feit dat wij een zeer gewaardeerd steunfractielid hebben: Jiska van Haren - Bot. De gegeven informatie is dus onjuist, of onvolledig.

Dat is vast de kift van deze amateur columnist. In het verleden heb ik hem gewezen op onwaarheden, het feit dat hij zaken niet lijkt te begrijpen en flink zijn best doet aan stemmingmakerij. Kritiek geven kan hij goed, ontvangen lijkt een stuk minder. 

Vervolgens probeert hij kritiek te leveren op Reina, naar aanleiding van een artikeltje in de IJmuider Courant. Reina had een mailtje gestuurd om de redactie er op te wijzen dat de berichtgeving niet correct was. Het IJC heeft daarop een kort nieuw artikeltje geplaatst, waarin Reina werd aangehaald en vervolgens een eigen redactionele draai gegeven werd. Hierdoor ontstond wederom een getekend beeld. V. Elzenaar pakt dat kritiekloos als instrument voor zijn column en mist hiermee de essentie. Evenals de uithaal in mijn richting over het referendum. Hier lijkt hij de materie niet te begrijpen en slecht te lezen, of te luisteren. Dat het voorstel van de Hofgeestlijn de HOV onderuit haalt is mooi verzonnen, maar misschien wil meneer eens goed lezen en zal hij ontdekken dat het elkaar juist aan zal vullen. En passant beledigd hij ook de fractie van Velsen Lokaal nog even door hen te beschuldigen van spelletjes, en dus hun programma en politieke verantwoordelijkheid onderuit te halen.

Eindelijk lijkt hij tot de kern te komen wanneer hij spreekt over mijn blog, waarin ik uitleg waarom ik geen positief besluit wilde nemen over een zebrapad. Het gekke is dat ik vervolgens eigenlijk alleen maar gelijk krijg, waarna de column in wat onduidelijk gewauwel eindigt.

Ja, ik moest de handschoen wel oppakken en via deze blog reageren. Eigenlijk is het de sop de kool niet waard. Enige tijd geleden schreef deze meneer nog dat ik in 2014 de macht in Velsen zou krijgen en nu geeft hij mij in feite weer een compliment, nadat hij wel eerst het een en ander onderuit trachtte te halen. Ik doe nu heel lelijk naar meneer Elzenaar, maar eigenlijk moet ik hem bedanken. In feite geeft hij mij een compliment, omdat ik blijkbaar een goed politicus ben. Verder maakt hij gratis reclame voor mij. Ik ben nog helemaal niet met de verkiezingen bezig, maar in het kader van de permanente campagne (GroenLinks) is dit een welkome opsteker. Bedankt V. Elzenaar! Bedankt, en ik hoop nog veel onderwerp van uw gedachtespinsels te mogen zijn. 

Geur

Heeft u dat wel eens? Dat u iets ruikt, wat u helemaal niet kan ruiken? Sinds eind jaren tachtig, van de vorige eeuw, speelt mij dit met enige regelmaat parten. Jarenlang rook ik dode muizen, zelfs in het vliegtuig.

Het begon in mijn eerste woning, in de Leidsebuurt te Haarlem. Ik bezat en klein huisje. Met moeite opgeknapt, maar verre van perfect. Op een gegeven moment rook ik een dode muis. Een penetrante doordringende geur. Overal ben ik gaan zoeken, zonder succes. De geur bleef maar hangen. Tot ik enkele weken later enkele borden uit mijn dressoir pakte. Aan de achterkant tussen de borden lag een verdroogd lijk van een muis. De geur was nog steeds verschrikkelijk, maar de oorzaak was gevonden en werd gedumpt.

in zo'n soort dressoir vond ik de muis

De geur verdween. Een tijdje kater zat ik in de auto en ik rook weer de lucht van een dode muis in staat van ontbinding. Nadat ik gestopt was en buiten liep bleef ik die rotzooi ruiken. Mijn gevoel gaf aan dat er iets niet helemaal klopte. Wat ik ook zicht, in mijn auto was niets te vinden. Dagenlang rook ik die dode muis, maar alleen in de auto, of wanneer ik weer uit de auto was.

Langzaam vervloog de lucht en het was weer goed.

Met enige regelmaat drong diezelfde lucht mijn neusgaten binnen. Meestal duurde dat enkele dagen, soms zelfs enkele weken. Dan bleef het een jaar of meer weg, dan weer was het om de paar maanden. Op de vreemdste plaatsen speelde het op, ja inderdaad ook een keer in het vliegtuig. Een geur die ik rook, terwijl ik wist dat het niet mogelijk was. Het werd mij helder dat ik lijd aan geurhallucinaties. En het is heel erg lastig wanneer je iets ruikt, waarvan je weet dat je het niet kán ruiken. In ieder geval niet op die plaats, of op die tijd. 

 

bizar om hier een dode muis te ruiken

Met de tijd werden de intervallen groter en de laatste jaren heb ik er maar sporadisch last van.

Tot enkele dagen geleden. Nu ruik ik gas, vooral op plaatsen waar geen gas is, en ik ruik benzine, echter voornamelijk buiten te auto.

Ik kan de humor er wel van inzien, alhoewel het ook weer verdomd lastig is. In feite weet ik nooit of het is wat ik ruik ook echt is. Daarbij heb ik een nogal slechte geur en wanneer je dan dit soort zaken ruikt valt dat extra op. En het zijn geuren van dingen die je niet ziet. Staan er hyacinten en ik ruik ze, weet ik dat het wel goed zit. De lucht van eten is duidelijk, wanneer er gekookt wordt. Maar gas of een dooie muis is toch een ander verhaal.

 

ze is er niet, maar je ziet haar echt...

Een voordeel heeft het ook. In feite ben ik ervaringsdeskundige en ik heb jaren in de psychiatrie gewerkt. Voor mij is wel heel duidelijk geworden wat een hallucinatie betekent, hoe het werkt en op welke wijze je zoiets beleefd. Natuurlijk waren de hallucinaties van mijn patiënten wel van geheel andere orde. Toch verschafte mijn eigen ervaring een zeker inzicht.

Wel blijft er nog een prangende vraag over. Hoe kom ik aan die geurhallucinaties? Al doe ik nog zo mijn best, ik krijg het niet voor elkaar een link te verzinnen, waardoor hallucinaties ontstaan. En dat weer is best zorgelijk. Nu heb ik een simpele, bijna komische, vorm van hallucineren. Maar wat, als het zich verplaatst, erger wordt, of in die mate voorkomt dat het een wel heel grote impact op mijn leven heeft? Om te weten of iets een hallucinatie is duurt het wel even, en ben ik dan niet te laat? Geen idee. Nu zit ik lekker op de bank. Ik heb het koud en ruik benzine...

Netvlies

In complottheorieën geloof ik niet zo snel. Nu neig ik er naar er wel eentje op stapel te zetten. In enkele maanden tijd zijn vijf mensen, in mijn directe omgeving, geopereerd omdat hun netvlies plots had losgelaten.

staar

Natuurlijk had ik er wel eens van gehoord dat het netvlies soms spontaan kan los laten. Ik heb ook wel eens iemand gekend, die het had, maar dat is alweer een hele poos geleden. En nu, in hele korte tijd dus, opeens vijf mensen. Allemaal rond de vijftig... Nou ja, net er boven. Op een na allemaal vrouwen. Drie die eerder een laserbehandeling hadden ondergaan. Een persoon, die al langer bekend is met oogproblemen. Zelf heb ik ook, de laatste tijd, meer last van mijn ogen. Naar mijn idee is dit wel anders en niet te vergelijken met het los laten van het netvlies.

Je neigt bijna te denken dat er sprake is van een complot, vanwege deze plotselinge ervaringen in mijn omgeving. Heeft iemand, of een groepering, een soort gas verspreidt in deze regio? Zit er iets in ons water? Je gaat gekke dingen verzinnen en denkt al snel aan een bewuste handeling van iemand. Ja, de overheid maakt ons gek vanwege het dreigende terrorisme verhaal. Dat zoiets plotseling bij meerdere ontstaat, terwijl dit voorheen als iets relatief onbekends aan je voorbij ging, kan bijna geen toeval zijn.

ooglaseren

Toch ben ik veelal rationeel met dit soort zaken. Ondanks dat ik de redenen niet ken, waardoor het netvlies kan los laten, heb ik wel enkele vermeende verklaringen. We hebben een lange koude winter, met droge winden. De natuur droogt uit en ik denk dat deze lage luchtvochtigheid zeker een van de oorzaken kan zijn. Berichten over het laseren van ogen zijn ook niet positief. Zo is mij verteld dat wanneer je ogen hebt laten laseren een staaroperatie bijna geen optie meer is. Niet alleen staat de kwaliteit van het laseren ter discussie, maar ook mogelijke effecten. Ook speelt leeftijd blijkbaar een rol. Iedereen die ik dus ken met het loslatende netvlies is ouder dan 50, en jonger dan 60. En we weten dat ons lichaam in deze periode behoorlijk begint af te breken. Wie weet speelt luchtvervuiling ook nog een rol. Alle vijf wonen wel in, of naast, een gebied met een milieubelasting, die tegen alle bovengrenzen aanzit. Effecten op langere termijn kunnen leiden tot allerhande klachten.

complottheorie: bleek foutje van de piloot

Ingewikkeld allemaal. Ja dan in het grijpen naar een complottheorie een stuk eenvoudiger. Je hoeft eigenlijk niet verder na te denken en nu ga je uit van een dader. Er zijn kwaadaardige geesten die het je aan dien, dus de oorzaak hoeft niet bij de persoon zelf gezicht te worden. Noch qua gedrag, noch ten aanzien van andere oorzaken gerelateerd aan levensstijl of erfelijkheid. Is dat misschien ook de reden dat de Nederlandse overheid zo graag de terrorismedreiging in code oranje wil... Of hoger? Ze maken ons bang terroristen, om zo de schuld niet op zich te hoeven nemen. Bijvoorbeeld de schuld van te hoge, of verkeerde, overheidsuitgaven. Nee, het ligt niet aan ons; het is de dreiging en complot is een prima verkoop product en een nog beter excuus.  En kijk eens met enige redelijkheid naar de realiteit: welke terrorist vindt dat kleine landje nou de moeite waard een aanslag te plegen? Hooguit een gestoorde individu, zoals bij van Gogh en Fortuin.

Nee, het lijkt mij vreselijk, wanneer je netvlies los laat en ik wens ieder slachtoffer hiervan gewoon heel veel sterkte met het vervelende genezings/revalidatie proces. Sterkte allemaal!

Doortrekken die handel

Dat mensen asociaal zijn is mij bekend, maar dat die deftige rechtse figuren daarbij nog onbehoorlijk arrogant kunnen zijn is toch nieuw voor mij. Gedrag dat in de slechtste achterbuurt niet zou misstaan. Mijn reactie: doortrekken, die handel!

Waar gaat het over? Tweede Paasdag 2013. Na een werkbezoek kom ik thuis. Nu zijn wij gezegend met de luxe van een (eigen) oprit. Ik draai deze oprit op en... Daar staat een auto. Een witte Skoda, met een nieuw nummer. Wel viel op dat de auto ook nog eens erg asociaal stond (ik kon er met goed fatsoen niet eens langs) en een stuk van het hek af. Geen idee, maar ik dacht dat mijn stiefdochter er misschien was, met de nieuwe auto van haar vader. Nee, er was niemand.

meer Skoadarijders met parkeerproblemen

Een poosje later was ik in de carport bezig en daar liep de eigenaar van de bewuste Skoda; de vader van mijn buren. Hij mompelde dat hij maar even gebruik had gemaakt van mijn oprit en dankte voor mijn bereidwilligheid. Hierop gaf ik naar hem aan dat ik het toch wel een actie vond, die niet echt getuigde van netheid. Ik vertelde hem dat ik het niet vind getuigen van enig respect, het toch vrij asociaal is, toont van groot egocentrisch gedragen ik hem al eerder had opgemerkt hier niet van gediend te zijn.

Ja, deze meneer had al een paar keer eerder (blijkbaar met zijn vorige auto) op mijn oprit geparkeerd, áchter die van mij. Hij maakte ook nu de opmerking dat hij mij nu niet in de weg stond, en ik hoefde hem niet te vragen zijn auto weg te zetten om er zelf uit te kunnen. Meneer was dus uitermate coulant (volgens hem zelf). Ook flikte hij het al meerdere keren zijn auto voor de uitrit (op straat) te parkeren. Al een paar keer heb ik hem aangegeven de volgende keer maar eens de politie te benaderen. Zoiets (de uitspraak) doe ik pas na meerdere keren zeuren, dus ga naar na hoe vaak deze meneer al "schijt" aan mij heeft. Anders kan ik het niet betitelen. Maar goed, ik ga niet zo snel naar de politie.

 

je kan ook weg laten slepen...

Terug naar vanmiddag. Zijn reactie op mijn kritiek vond ik helemaal verbijsterend. Duidelijk iets geagiteerd gaf hij in feite dat ik mij niet aan moest stellen, en met mijn kritiek hij zijn stemgedrag zou overwegen (gemeenteraadsverkiezingen 2014). Dat viel echt verkeerd. Om te beginnen stemt deze meneer volgens mij sowieso nooit op mij, of mijn partij, maar zijn uitspraak ervaar ik vooral als bijzonder laag, dom, onnozel en bot. Hoe haalt ie het in zijn hoofd? Van mijn part stemt die oen op de PVV, maar om dit als instrument te gebruiken zogenaamd zijn gelijk te halen, gaat mij toch echt te ver! Hoe haal je het in je hoofd om gedrag, wat totaal privé is, te koppelen aan een politieke functie, waarbij hier op geen enkele wijze een link te leggen is naar politiek. Nee, ik spreek iemand aan op zijn gedrag op mijn eigen terrein, mijn eigendom… Dat heeft helemaal niets met politiek te maken, en de vergelijking hiernaar (ook nog eens in negatieve en veroordelende zin) is wel heel erg ver gezocht.

Later op de middag was zijn auto overigens weg. Natuurlijk, daarom zo veel afstand tot mijn hek, want dan kon hij via de andere oprit weg. Zijn kinderen halen hun auto wel even weg. Toen ik zelf weg ging stond het wel lullig. Mijn auto stond half op het trottoir, met een lege oprit er voor... Een buitenstaander zou vast gedacht hebben: wat staat die lastig op het trottoir..oh, eentje die zeker niet kan rijden, de oprit staat verder helemaal leeg.

misschien moet ik maar een afscheiding
tussen beide opritten maken

Tot nu toe heb ik mij altijd correct en open naar deze man opgesteld. Ik had ook eigenlijk helemaal geen oordeel over die man. Nu kan ie dat echt vergeten en heb ik wel degelijk een oordeel over hem. Het is gewoon echt een vervelende klierige man, die het niet waard is om met vriendelijkheid te behandelen. Hij toont blijkbaar geen enkel respect voor zijn omgeving. Zielig mannetje eigenlijk, maar laat ik mij daar maar niet druk over maken. Ik vond dit wel even heel typerend, een reden waarom ik deze blog even wilde schrijven. Ja, om aan te geven, dat dit soort mensen echt bestaan... Vlak bij je. Triest. Nu kan ik mijn schouders er weer voor ophalen. Ik heb het ongeloof van mij afgeschreven. En, de volgende keer bel ik gewoon de politie.... En verder.... Doortrekken die handel, is de moeite niet waard.

volgende keer: gewoon een bon achter die ruit!