Beetje dom...

Misschien moet niet elk onderzoek serieus genomen worden, maar de andere kant is dat het wel gaat over wetenschap. En dan kan je er van uit gaan dat wetenschap gelijk staat aan de feiten.



Zo is er een Amerikaans onderzoek naar de ontwikkeling van de intelligentie van de mens. Daaruit blijkt dat nieuw geborenen per generatie, gemiddeld, 1 IQ lager scoort dan de voorgaande generatie. Met andere woorden: de mens wordt niet intelligenter, maar juist dommer. Naast dommer wordt de mens ook bevattelijker. Dit laatste met name op twee gebieden; ADHD en allergie. Twee zaken die geen enkel causaal verband (lijken te) hebben. Eerlijk gezegd, de reden tot groei van het toenemende percentage van mensen met ADHD kan ik niet meer herleiden. De allergie, daarentegen, staat in directer verband tot de afname van onze intelligentie. Namelijk, een zeer belangrijke reden is gerelateerd aan "vergiftiging".

Wij mensen zijn zó proper en voorzichtig geworden, dat wij daardoor juist het tegendeel bewerkstelligen. Bijvoorbeeld onze schoonmaak en hygiëne woede. Alles moet schoon, rein zijn en goed ruiken. Daarvoor gebruiken we tal van middelen in, bijvoorbeeld, het huishouden. Schoonmaakmiddelen, maar ondertussen bevatten deze middelen tal van (chemische) stoffen die luchtvervuiling werken. Omdat ook onze huizen nog eens zo goed geïsoleerd zijn blijven de chemische luchten hangen, waardoor dit toenemend ingeademd wordt met als gevolg dat zwangere vrouwen in feite hun baby's vergiftigen. Een van de gevolgen hiervan is blijkbaar de afname van intelligentie.

De andere kant is dat we zo schoon op ons zelf en omgeving zijn, dat de weerstand afneemt en allergieën toenemen.

Behalve de gevolgen van de huiselijke hygiëne spelen ook luchtverontreiniging en een tekort aan jodium een rol. Dat tekort aan jodium staat centraal in deze ontwikkeling. De jonggeborene beschikt over een tekort aan jodium, door de gegeven omstandigheden, en naar schijnt is er een causale relatie tussen een te kort aan jodium en de afname van de intelligentie.



Dan kom ik toch weer bij "rookvrijegeneratie.nl". Daar wordt ondermeer gesteld dat kinderen een goed voorbeeld moeten hebben. Mede omdat kinderen gedrag kopiëren. Daarnaast spreekt men ook over de gezondheid..., tja en dan denk ik toch ook aan bovenstaande. We kunnen wel het beste met elkaar, en onze kinderen voor hebben, maar ondertussen "vergiftigen" we onze nakomelingen in volle omvang. En de gevolgen zijn erg ingrijpend. En wanneer er sprake is van afnemende intelligentie in een tijd die toenemend ingewikkeld wordt..., dan ga ik toch mijn hart maar een beetje vast houden.



Misschien moeten we wat losser worden. Ook ten aanzien van onze kinderen. Als kind speelde ik in het zand, we groeven kuilen en maakten daar hutten van. Wanneer ik dan terug kwam moest mijn broek uit en werd ik op wormen gecontroleerd. Regelmatig pikte mijn moeder daar van die kleine witte beestjes uit. Ik hoefde mijn handen niet altijd te wassen. Kortom, ik werd niet al te netjes/schoon opgevoed. Onze generatie douchte (nog) niet iedere dag. Hygiëne had wel degelijk aandacht, maar de middelen waren er ook niet altijd en bovendien was men wat makkelijker. En, volgens mij, zijn de 45 plussers toch wat sterker (en misschien gezonder) dan de jongste generaties. Geheel genereren moeten we natuurlijk niet. Moet je nooit doen. Tendens mag je jezelf echter wel aantrekken. Laten we zorgen voor wat meer weerstand en intelligentie bij de komende generaties!

Volksgericht

Al eerder heb ik enig ongenoegen geuit over de campagne tegen het roken op televisie. Een rookvrije generatie is iets waar ik mij achter kan scharen. Dat verenigingen en clubs een rookverbod instellen is incorrect. Je speelt in feite voor eigen wetgever en wellicht ook eigen rechter. Jonge kinderen moeten niet gaan roken, helemaal mee eens, maar de manier waarop dit nu gebeurt stuit mij tegen de borst.



Inmiddels heb ik diverse spotjes gezien en er valt mij nog iets op. Er wordt telkens gesproken over het geven van het goede voorbeeld en dat kinderen graag imiteren. Natuurlijk, geef kinderen het goede voorbeeld... Maar dan gaat het mis. Hier is sprake van een wel heel eenzijdig voorbeeld. Bovendien op onjuiste wijze gegeven. En gaan kinderen roken, omdat ze rokende volwassenen zien? Of beginnen ze omdat het juist niet mag. En wanneer we het hebben over het goede voorbeeld... Heb je een momentje? Te beginnen bij sportvelden; vloekende en tierende ouders. Ouders die thuis elkaar bevechten, verkeerde voorbeelden op seksueel gebied. Ouders die zich misdragen in het verkeer. Criminele volwassenen. Hoe de grote mensen omgaan met de aarde, milieu, andere mensen.... Een eindeloze reeks van goed voorbeelden is op te sommen. Toch wordt alleen het roken in dit kader naar voren gehaald en de roker als criminele parasiet afgetekend. Ook qua gezondheid (en dus milieu) zijn er veel dingen op te sommen.

En dan de kinderen zelf... "shame and fame", een nieuw programma van Sofie Hilbrand. Wat zegt dát over kinderen? Hoe in hemelsnaam is al dat misdragen te verklaren? Door het internet? Nee, altijd komen we terug bij de ouders. Maar omdat de ouders het niet (meer) kunnen moeten we als natie het goede voorbeeld geven...



We hebben overheden om regels te maken en te handhaven. Maar nee, we gaan onze eigen regels maken. Gaan we ook zelf handhaven? Zelf rechter spelen? Nee, zegt iedereen natuurlijk..., ja is wat er gebeurt. Voor dat "ja" zie je dat mensen op voorhand "veroordeeld" worden. Je kan uit de vereniging of club gezet worden. Erger is dat je "misdragingen" op het internet geplaatst worden. En dan word je direct al veroordeeld. Geen rechter hoeft er meer aan te pas te komen. In feite Middeleeuwse praktijken. Alleen nu zet het volk je zelf aan de schandpaal. Het volk zelf bekogelt je, ze martelen misschien wel. Heel wat "slachtoffers" zullen het in ieder geval als martelen ervaren. Hoe dan ook, we leven in een rechtsstaat. Ook een actie als #MeToo is een voorbeeld van het recht in eigen hand nemen. Natuurlijk moeten al die misstanden stoppen. Maar doe dat niet via de media, speel geen eigen rechter, maar stap met je bewijzen naar de politie! Laat het recht écht zegevieren. Misschien zijn de berichten in 90% van de gevallen terecht, alhoewel je wel 10% onterecht de vernieling in helpt. Want zij gaan de vernieling in, terwijl de echte daders dat in feite al zijn. Natuurlijk, we moeten voor onze kinderen zorgen. We moeten ze goede voorbeelden geven. Op alle vlak! De ouders zijn daar primair verantwoordelijk voor, niet de maatschappij. En we moeten voorkomen dat er hetzes ontstaan, we eigen regels maken, laat staan voor eigen rechter spelen. Kijk niet naar anderen, maar let eerst eens op jezelf!

Bomen

Bomen... Ik hou van bomen en bosrijke landschappen. Als kind vond ik het bos vaak eng en gaf mij vaak zelfs een depressief gevoel. Inmiddels is dat volledig omgekeerd. Bos, bomen, om mij heen geven mij juist een geluksgevoel.



Normaal sta je er niet zo bij stil. In Nederland staat de televisie veel aan. Dat heeft een reden, waardoor ik veelal niet kijk. Desondanks staat het apparaat overdag meestal op ARTE afgesteld. Veel natuur en cultuur. Soms trekt dat mijn aandacht. Of ik kijk tijdens de koffie, lunch, of tijdens korte pauzes. Wanneer ik kijk geniet ik van de documentaires, vooral wanneer het natuur betreft. Dan zie je programma's over landen en culturen over de gehele wereld. Ook Antarctische gebieden komen met regelmaat aan bod. Mooi hoor, die sneeuw en bergen. Net als documentaires over de Schotse eilanden, IJsland of bijvoorbeeld Spitsbergen. Toch worden die series snel wat eentonig en ik mis daar telkens iets heel essentieels, voor mij. Juist dit soort programma's doen je dat realiseren; op al die gebieden zie je geen enkele boom!



Het ontbreken van bomen en bos komt bij mij over als kil, ongezellig en "leeg". Ondanks de vaak schitterende en schilderachtige beelden denk ik bij ieder beeld hoe ik (bij het zien al) het gevoel krijg van die kilheid.

Daarentegen, zie ik een docu over Cuba, de tropen, India, of zelfs Europa en de Mediterrane landen bekruipt een warm gevoel mij. Bij woestijnen ontstaat er natuurlijk een dubbel gevoel. Ook daar in eerste instantie een afstandelijke reactie, maar bij de eerste oase klopt mijn hart al sneller en kan ik mijzelf daar in dat plaatje voorstellen. Bij groene, boomachtige, docu's mét dieren word ik helemaal warm van binnen.

In eerste instantie is het niet eens direct afhankelijk van het klimatologisch appèl wat op mij gedaan word, alhoewel hoe warmer (tropischer) de beelden, des te meer het mij aanspreekt. Nee, blijkbaar roepen beelden iets in een mens op, en wanneer je er goed naar luistert leer je jezelf beter kennen. Het vreemde is dat ik vroeger een soort angst voor bos had, terwijl het mij juist aantrekt. Daar zit natuurlijk een verhaal achter. Door te erkennen dat juist bomen een aantrekkingskracht op mij hebben heb ik ook mijn (aangeprate) angst een plaats kunnen geven. Mijn angst is verdwenen en een innerlijke rijkdom is daarvoor terug gekomen. Dit realiserend merk ik meer aloude angsten te hebben overwonnen. Intense angst voor honden en hoogtevrees. Van beide had ik veel last, blijk ik juist enorm van honden te houden en te genieten van hoogtes. Misschien omdat ik de angst nooit uit de weg gegaan ben. Ook omdat ik naar mijzelf durf te kijken en durf te leren van mijn angsten. Daardoor heeft mijn leven een hoop kwaliteit gekregen. Angst en afkeer, ik ben het niet uit de weg gegaan, heb mijzelf er veel beter door leren kennen. Ja, daardoor sta ik met veel meer tevredenheid in het leven... en geniet van al die mooie dingen!

Woef

Achter het grote venster. Het lijkt een beeld, door het tweede raam zie ik de staart zachtjes heen en weer gaan. Een hond, boxer waarschijnlijk. Niemand thuis en de hond staat waarschijnlijk uren door het venster alle bewegingen te observeren.  De hond boft, hij heeft nog uitzicht en er beweegt van alles.



Dagelijks zie je het. De voordeur opent zich. Een hond, groot of klein, beweegt zich stapvoets naar buiten. Al snel zie je de strak gespannen lijn. Een moment later het baasje. Gehuld in een stevige jas, in de loop de deur dicht trekkend. Ons huisdier wordt weer uitgelaten. Een kwartier, half uur, uur misschien, of een snelle plas en poep vanwege het slechte weer? Twee keer per dag, of drie?

Veel tijd zit onze trouwe viervoeter binnen vier muren. Regelmatig alleen, afhankelijk van het werkrooster en activiteiten van het baasje. De buitendeuren meestal gesloten. Zelden zijn ze vrij in en uit te lopen naar de tuin. Soms met z'n tweetjes, een enkele keer met meer, maar het meest toch alleen. Een hond is een roedeldier, maar dat deert het baasje vrijwel niet. De hond is er immers voor het baasje..., niet omgekeerd.



Waarom hebben zoveel mensen een hond? En wat voor hondenbrigaden zijn wij? Absoluut zitten er goeden bij, maar hoeveel laten het dier in een soort van eenzame opsluiting weg kwijnen? En is men thuis, kan er een aai af, want verder wil men geen last. Via stichting Aai worden honden uit het buitenland in Nederlandse gezinnen geplaatst. Omdat wij zo goed voor onze dieren zorgen.



Ver buiten onze 's lands grenzen lopen honden los. Een enkeling ligt aan de ketting, maar het meeste loopt los. Vreedzame honden. Ze bewegen rustig, liggen, luieren. Soms wordt er een vergiftigd, of aangereden. Dan sterven de honden. Een ruime meerderheid heeft een redelijk leven, en vooral een leven in vrijheid. In Nederland mag de hond op steeds minder locaties vrij rond lopen, zonder het strakke koord van de lijn om de nek te voelen.

Het zijn de Nederlanders (en westerlingen) die de vrij lopende honden zielig vinden. Soms worden ze in een asiel gestopt in de hoop dat ze via stichting Aai een goed tehuis in Nederland vinden. Inmiddels raken vele honden al gestrest en gefrustreerd in het asiel, een soort gekkenhuis voor honden. En waarom? Ze hadden toch een goed leven? Ze waren vrij..., goed sommige mensen waren niet aardig, een enkele keer werden ze weggejaagd... Maar toch.



Wat is eigenlijk het verschil tussen honden en mensen. Is de Nederlander in feite niet een gevangene van de eigen regels. Een dure auto, meest moderne flatscreen, maakt dat gelukkig? Een keuken van twintig mille? Wat doen wij onszelf aan? Wel, dat is een keuze. Wat doen wij onze honden aan? Dat is nu vaak iets waar we (het liefst) niet bij stil staan....

Metafoor

Drie muren, een wand van glas. Gordijnen vierentwintig uur gesloten. Niet zien en niet gezien worden. Als een schim schietend over de gang. Alleen, indien nodig, de vierde muur te openen, en mijn doos te verlaten.



De schizofrenie van twee levens. In tal van opzichten. Buiten is het koud, dus ik blijf binnen. Buiten is het koud, heerlijk om naar buiten te gaan. Opgesloten tegenover alles open. Binnen versus buiten.

In Nederland doe ik mijn dingen. Verder sluit ik mij graag op. De televisie staat vrijwel de hele dag aan. Ik kijk nauwelijks, maar wil vooral het geluid buiten houden. De overvliegende helicopters, bouwgeluiden en scheepstoeters. Moeizaam beweeg ik mij, vooral wanneer er geen dringende noodzaak is. Spekkies, drop, chips, alles glijdt (bijna onbewust) door mijn keel. Poepen is een gore bezigheid; mijn kont eindeloos afvegen met papier en dat wat er uit komt is dun.

In Turkije doe ik ook mijn dingen. Als eerste stap ik in de ochtend de deuren open om de buitenlucht op te snuiven. Geen mechanisch geluid, maar het gebalk van een ezel, gekraai van hanen en geblaf van de honden. Fluitende vogels en spelende eekhoorns met hun plezierige hoge geluidjes. Met frisse tred beweeg ik mij. Rondje tuin, gewoon wat lopen. Geen behoefte te zitten, hooguit om mijn ochtendmuziek tot mij te nemen. Verder ben ik niet bezig met snoepen, snaaien en ik moet mij bewust zijn iets tot mij te nemen. Poepen is een schoon plezier. Een waterstraal maakt papier vrijwel overbodig en mijn drollen zijn sterk en gezond.



Ik leef in twee werelden en het heeft er alle schijn van dat mijn lichaam zich ook gedraagt naar die beide werelden. Zelfs mijn hernia klachten zijn anders in Turkije, dan wanneer ik mij in Nederland bevind. Eerlijk is eerlijk, wanneer ik mijn lichaam buiten beschouwing houd voel ik mij in Turkije veel beter. Fysiek lijkt dit ook het geval. Ik merk het zelfs in mijn creativiteit. Maar, wat zeggen deze bevindingen? Geen idee. Ik tracht er naar te gissen, maar kom er niet uit. Wel valt mij op hoe divers mijn "zijn" in die twee werelden is. Ik praat het mijzelf niet aan.

Is het dat ik mijn partner mis, wanneer ik in Nederland ben? Nee, want wanneer ik alleen ben in Turkije mis ik haar ook. Wel mis ik in Nederland mijn honden. Aan de andere kant moet ik er niet aan denken hier honden te hebben. Dan zou ik drie keer per dag met hen, aan de lijn, een wandeling moeten maken. Nu kunnen ze doen en laten wat ze willen. Ze zijn binnen, of buiten, wat ze willen. Is dat het misschien? Zijn het hondse instincten, waar ik mee kamp? In Nederland lig in aan de lijn, maar in Turkije loop ik vrij rond. Het lijkt een metafoor... Het is een metafoor, welke de waarheid op prachtige wijze weergeeft....

Doe normaal joh!

Sommige onderwerpen wil je het liefst negeren, maar soms lukt dat niet. Al moe van #MeToo dien ik er toch weer op terug te komen.



In een vorige mail heb ik in zekere zin al mijn irritatie door laten schemeren, maar inmiddels grijpt de hetze snel om zich heen. Alleen, er ontstaat inmiddels ook een volksgericht. Bij DWDD is het een en al #MeToo, om ziek van te worden. Maar in de media smult men er überhaupt van. Na Weinstein nu ook de schijnwerpers op Louis C.K., en zelfs de VRT coryfee Bart de Pauw. Beiden kunnen per direct hun carrière vergeten.



Jessica Durlacher was hedenavond te gast en ik moet zeggen, ik vond dat ze zeer reëel inging op de hele discussie. Ja, het rechtssysteem wordt aan de kant gezet en het volk, media en werkgevers straffen. Die idioot van een Matthijs van Nieuwkerk begon nog even te zeggen dat die gasten straf verdienen. Matthijs, ook al rechter, of toch een slechte presentator? Dat het programma inmiddels te lang duurt is nu even niet de discussie.

Dat Louis zijn broek laat zakken en zich en publiek afrukt komt over als een beetje ziek, maar kan ik niet direct plaatsen in het kader van #MeToo. De SMSjes van Bart komt wat infantiel over, maar evenmin iets in het kader van deze hetze.

Nogmaals; jammer. Op zich is #MeToo een goed initiatief. Belangrijk om misstanden uit de wereld te helpen en eventueel ook daders te straffen. Maar dan moet er wel aangifte gedaan worden en hoort een rechter te oordelen. Dat slachtoffers zeggen dat ze het aan de kaak willen stellen, maar geen aangifte willen doen..., dan kan en mag je ook geen oordeel vellen, laat staan veroordelen.



Wat is nu de bedoeling? Misstanden aan de kaak stellen en verder niets? Uitstekend, maar dan is #MeToo eigenlijk alleen een waarschuwing.een signaal je niet te laten inpakken door geile ventjes, bazen, acteurs,meegesleurd, of wat dan ook. Of is het idee om de misstappen gerechtelijk te laten vervolgen? Ook prima, maar dan moeten publiekelijk de beschuldigingen anoniem plaats vinden. Maar wat nu gebeurt is absoluut verkeerd! Dat Jelle Brand Corstius zijn verhaal deed (bij DWDD) vond ik twijfelachtig, maar dáár heeft hij in ieder geval geen naam genoemd. Dat dit later veranderde is echt spijtig en legt een smet op de discussie. Een smet zoals een die het hele probleem uit de context haalt. En de media... In feite zijn zij de grote schuldigen. Laten we eens volwassen worden. Duidelijk is dat er een probleem is. Stel dat aan de kaak, maar veroordeel niet... Laat de rechter oordelen, of oordeel in het geheel niet. En daarbij, maar het probleem niet groter dan het is. Hou #MeToo bij de essentie en ga niet iedere idioot of grappenmaker in het kader van #MeToo proppen. Bovendien, zowel mannen, als vrouwen mogen best met een knipoog en een grapje losjes met elkaar om gaan. We zijn en blijven mensen en biologische wezens... Doe dus normaal!

Ruttes sprookje....

Rutte gelooft in sprookjes en vindt zichzelf wel erg geweldig. Ik ga het steeds meer een lul vinden. En nu met de dividend discussie zuigt ie de argumenten wel heel erg uit z'n nek.



De economen spreken elkaar tegen. Toch lijkt een meerderheid de voordelen te veroordelen. Tijdens 1Vandaag werd hem de vraag gesteld over de 1,4 miljard en de kleine individu. Rutte ging alleen in op het dividend. Logisch, de (individuele) burger interesseert hem geen reet. Hij wordt ook vrij vaag en geeft aan dat het kabinet zelf besluit. Ja, natuurlijk besluiten ze, maar hoe groot is de druk van een Shell, of Unilever? Chantage lijkt absoluut niet uitgesloten. Rutte onderkent omkoping natuurlijk niet, maar aan de andere kant is zijn diffuse reactie op zich wel erg doorzichtig.



Natuurlijk dient een kabinet het landsbelang hoog te houden. Is het landsbelang echter het diffuse belang van grote bedrijven en rijke jongens. Als inwoner én Nederlander zie ik dat het belang dat het kabinet hoort te dienen gerelateerd is aan het individuele belang van de ingezetenen en Nederlanders. Dat lijkt overigens een fors ouderwetse gedachte. Toch is dit voor mij nog prioriteit. En, ondanks het geweeklaag van vele Nederlanders hebben ze wel een kern te pakken..., de kleine man is altijd de lul. In mijn politieke manifest "Gelijkwaardig leven" (Merhottisme) spreek ik niet voor niets vooral vanuit de individu. De overheid, banken, (online-) bedrijven, allemaal hebben zij de middelen de kleine man uit te knijpen. En dat gebeurt fors. Meestal via indirecte methoden, maar de individu is vaak niet in staat de verlokkingen te weerstaan. Kopen op afbetaling via online bedrijven. Mooi hoor, maar wanneer je niet kán betalen kleden ze je uit. Dat zij het risico nemen jou krediet te geven lijkt geen enkel probleem, want ze halen toch hun geld binnen. Net als banken. Ook mijn laatste hypotheek was hoger dan nodig, maar vooral dan dat ik wilde. Maar de bank was zo slim, dat ik toch aan een hogere hypotheek zat. En de bank, die loopt geen enkel risico. Tijdens de recente crisis zagen we nogal wat mensen "financieel" omvallen..., maar geen bank die z'n centen niet kreeg.





En dan klopt het verhaal van Rutte, rond het dividend, niet! En in het belang van Nederland (lees de Nederlander) dan zeker niet. Bovendien, de landen om ons heen rekenen 25% of meer belasting. Nederland nu 15%..., alleen Engeland, die rekenen geen rente. Moet wij ons daaraan spiegelen? Ach, Rutte, rot toch op. Je hebt je gewoon laten imponeren!

Paradise Papers waanzin

Ja, de Paradise Papers waanzin. De scheve wereld, waarbij de rijken alles mogen, maar de kleine man meer en meer met handen en voeten gebonden is.



Iemand met een uitkering moet vele duizenden euro's "terug betalen". Niet omdat die persoon iets verkeerd gedaan heeft, maar omdat de dingen niet geheel volgens de regeltjes was. Overigens vreemde regeltjes. Maar, de rijke lui (en bedrijven) worden in de watten gelegd. In Nederland krijgen ze extra speelruimte voor 1,4 miljard. Zogenaamd om de werkgelegenheid zeker te stellen. Niet waar! Dus, het is het spekken van de rijken. Ook het gedoe rond de Paradise Papers is uiterst discutabel. Het is allemaal legaal, maar hoe waanzinnig is de regelgeving, opdat dit soort praktijken legaal zijn? Bono, koningin Elizabeth en die Amerikaanse minister, enkele voorbeelden voor zeer rijken, die nog eens extra het onderste uit de kan halen. Maar vergeet niet, al dat geld van dit soort regeltjes moet ergens vandaan komen. Juist, van de midden en lage inkomens. Van mensen die vrijwel geen inkomsten hebben en afhankelijk zijn.



Wat is dat, dat die rijken zo zonder scrupules zich nog meer verrijken, en moeten beseffen dat de kloof tussen arm en rijk vergoot wordt. Die Bono mag zich dan misschien inzetten voor goede doelen, maar nog harder treft hij veel grotere groepen mensen, die verder in de ellende gestort worden.

De politiek, de massa, ze laten het allemaal toe. Goed, er is nu wel enige discussie, maar dat bloedt straks weer dood, zonder dat er feitelijk ingegrepen wordt. Is de massa zo murw geworden, of zijn wij tegenwoordig zó individualistisch dat wanneer we een huis, tv, en auto hebben de rest hen verder niets meer interesseert? Zijn wij, moderne westerse mensen, al zo ver gezakt?

We kijken toe hoe idioten en dictators opstaan en vrij ongehinderd hun gang kunnen gaan. Vanaf de zijlijn zien we hoe de kloof groter wordt, en hoe meer mensen onder het bestaansminimum geraken. Interesseert het niemand meer hoe hulpbehoevende mensen, door grote organisaties uitgekleed worden? Kunnen we regels niet gaan zien als richtlijn, in plaats van onpersoonlijke feiten, waar je je als robot achter kan verschuilen?

Het zijn niet alleen de rijken, maar ook de grote organisaties én de overheid, die zich meer en meer op afstand van de kleine man, de individu, schuil houden. Dit soort dingen maakt mij (oprecht) misselijk. Maar ik voel mij een Don Quichot. Niet gehoord, niet begrepen. Misschien speelt mijn eigen ervaring mee, alhoewel ook in de tijd van mijn financiele welvaart was ik ook altijd gespitst op deze (extreme) ongelijkheid. Ook op de erbarmelijke situatie van de armen en hulpbehoeftigen.

Democratie, wij kiezen... Politiek, zij beslissen... Rijken, die doen... Kortom, de hele democratie is een farce, wanneer je kijkt hoe de wereld zich in de praktijk gedraagt. Maar ik, ik moet mij bescheiden aan de regeltjes houden. Strikt en zonder grote bek...

26 doden erbij...

Gemiddeld vallen er zo'n 12000 doden per jaar. In 2017 staat de teller nu al op ruim 13000. En Trump is blij dat er een "de andere kant" op schoot.



Weer bingo, 26 doden en 20 gewonden doordat een doorgedraaide ex soldaat een kerk binnen liep en begon te knallen. Daar heeft Trump het niet over. Nee, hij spreekt over die ene, die de dader neer schoot. Sterker, hij gebruikt dat juist als motivatie voor het Amerikaanse wapenbezit. Vreemd, want die 46 slachtoffers zijn ook het gevolg van die wet. Maar dat komt Trump niet uit, dus beperkt hij zich dus tot die ene persoon, die de dader neer schoot... Alhoewel, later spreekt het nieuws er over, dat de dader zichzelf van het leven beroofd heeft. Was er afgelopen week ook niet al een schietpartij? Kijk, die vent die met z'n auto op toeristen, in New York, in reed is een ander verhaal. Alhoewel, niemand heeft op de man geschoten.

Wapens in privé bezit. Een zeer reguliere discussie in de USA.



Dat de wapendiscussie oplaait is een goed teken, maar dat de wapenlobby zo sterk is, is weer teleurstellend. Toch is daar niet alleen de wapenlobby schuldige. Nee, ook die idiote Amerikanen zelf. Zij blijven geloven in de kracht van het wapen en de democratie zichzelf te beschermen. Toch vallen de meeste slachtoffers niet uit zelfverdediging, maar puur vanwege misdadige activiteiten. Zijn deze Amerikanen blind, dom, eigenwijs, of simpelweg flink gebrainwasht? Intelligentie lijkt hen echter, op bepaalde gebieden, behoorlijk vreemd. Dit is geen kwestie van Republikein of Democraat. Nee, dit is gewoon een collectieve stupiditeit gebaseerd op een verwrongen idee over vrijheid. Echter, ook is er een bepaald gebrek aan tolerantie, begrip. Niet voor niet dat in diverse staten de middeleeuwse doodstraf nog bestaat. In west Europa kunnen we kankeren op die vreemde Amerikaanse wetgeving en met volledig onbegrip de discussie rond wapenbezit volgen, maar in feite moeten we juist kankeren op die domme individuen in de USA. Omdat die discussie niet opschiet blijkt de gemiddelde Amerikaan dus te leiden aan een ongewoon niveau van stupiditeit. Ja, rare jongens, die gasten, over de Oceaan.



In feite is het een zinloze discussie. De ideeën van de Amerikanen zijn er zo ingeslepen, dat je kan lullen wat je wilt, maar enig effect zal het niet hebben. In feite kan ik maar een ding concluderen; ik ga niet naar de USA. Heb niet alleen moeite met de politiek, maar vooral met de inwoners zelf. De uitzonderingen moeten hier eigenlijk onder lijden. Ik vraag mij af hoeveel doden er gevallen zijn, door geweld, tijdens het schrijven van deze blog....

Pissen

Veel mannen moeten meer, vaker plassen, dan vrouwen. Zelf ben ik een top zeikerd. 'S ochtends heb ik een abonnement op het toilet. Wanneer ik de hort op moet, betekent dit bijna altijd wel enkele stops. Wild plassen is dan ook een soort verplichtte hobby geworden. Uit piëteit me mijn omgeving zoek ik doorgaan wel eerst naar een toilet. Overigens, voor de goede orde, ik heb hier al mijn gehele leven last van. Het is dus niet gerelateerd aan mijn leeftijd!



Enfin, in verband met de regen en koude heb ik mijn aanwezigheid op de Kunstlijn Haarlem getrakteerd op de bus. Zo ook, gisteren. Na afloop van het intensieve weekend wandelde ik naar Haarlem CS. Mede door kou en de zee vochtige lucht, drong de aandrang zich weer aan. Dus, ik moest pissen op het stationsplein. Nergens een plee te vinden. Bij de fietsenstalling gevraagd, maar het antwoord was niet bevredigend. Het toilet bevindt zich op perron drie, maar was al gesloten. Je kan daar dus blijkbaar alleen met een OV kaart pissen. Op zich al belachelijk. De horeca, op het station, buiten de poortjes (betaalzône) hebben geen van allen een wc. Uiteindelijk heb ik het donkerste hoekje opgezocht en ben gaan wildplassen. Eenvoudigweg, omdat het absoluut onmogelijk was het "op te houden", tot na de busrit.



In vroeger dagen stonden, door de stad verspreid, diverse "krullen"..., pisplekken voor mannen. Nu..., niks meer. De krul is weg, en openbare plasgelegenheden ontbreken. Voor vrouwen was het altijd al een probleem, maar voor mannen nu ook. En reken maar, zo'n afgekoelde leuter is erg plas gevoelig! En wildplassen is verboden. Wat wil de overheid nou? Dat je als zestigjarige in je broek zeikt, in de bus? Dat kan je toch niet voorstellen in de "moderne" westerse wereld. Zelfs in een klein dorp in Turkije is minstens een openbare toilet. Voor mannen én vrouwen. Maar in het welgestelde Nederland, in Haarlem en bij de NS moet je d'r een knoop in leggen. We rijden tegenwoordig elektrisch, beschikken over de nieuwste iPhone, maar de menselijke behoefte wordt uit het straatbeeld verdrongen. Er is een soort onmenselijking aan de gang. Net of we robotten zijn geworden. Mooi hoor, maar ik moet nog steeds vaak pissen.

Nu gaan veel gemeenten er vanuit dat de horecagelegenheden hun deuren moeten openen voor plassend Nederland, maar je legt toch een drempel neer. Ik ga niet makkelijk ergens naar binnen: " mag ik even plassen? ". Dat doe je niet. Die vijftig cent interesseer me niks, maar de drempel voor een pipi naar binnen te gaan...



Kortom, de gemeente bewerkstelligt, samen met de NS, iets wat ze juist niet willen; wildplassen. Nee, zo onderhand word ik dat gezeik van de Haarlemse overheid (zen politiek) echt goed zat!