dinsdag 20 november 2018

Sinterklaas

Het Sinterklaasfeest is weer begonnen..., alhoewel is er nog wel sprake van feest? De intocht in Zaanstad bracht meer politie op de been, dan een gemiddelde risicowedstrijd voetbal. In Tilburg kon een bus gevuld worden met "arrestanten". In zo'n 18 gemeentes werd gedemonstreerd tijdens de intocht. Het kinderfeest is een strijdtoneel geworden.



Inzet is de discussie voor de inclusieve samenleving, waarbij de Zwarte Piet als discriminiserend wordt gezien. Ja, Nederland heeft een slavernij verleden. Ja, lang werden donkere mensen als minder gezien. Maar, tijden veranderen. Zwart mag je niet meer zeggen, neger wel. De negerzoen heet nu anders en zo zijn er veel veranderingen. In principe prima en terecht. Aan de andere kant blijft er een wig tussen bevolkingsgroepen. Altijd voelen groepen zich de mindere. Terecht, of niet. In ieder geval lijkt niemand meer buiten de boot te mogen vallen. Toch zal dat altijd blijven en een volkomen gelijkwaardige samenleving lijkt dan vooralsnog ook een Utopia. Misschien wel daardoor, dat de term "discriminatie" te kust en te keur wordt gebruikt. Een persoon met rood haar is een "rooie". Dat zegt niets over de waarde. Een donker persoon is een neger. Ook dit zegt niets over meer of minder waard. En zo is Zwarte Piet zwart. Maar daarvan zegt een groep dat dit wél een waarde genereert. Zwarte Piet schijnt naar het slavernijverleden te verwijzen. Of dat hier ooit aan ontleed is, durf ik niet te zeggen. Het is ook maar met welke bril op je naar de wereld kijkt. Nu is Sinterklaas een kinderfeest. Kinderen zien totaal geen relatie met het slavernijverleden. Piet is gewoon Piet. Zelfs donkere kinderen hebben hier de zelfde beeldvorming. Toch zeggen de tegenstanders dat donkere kinderen ook uitgescholden worden voor "Zwarte Piet". Ik vind dat laag, maar dat zijn uitzonderingen en dergelijke vergelijkingsscheldwoorden vind je ook in andere situaties. Zij die dit soort opmerkingen maken zijn toch echt een minderheid en vaak ook nog (rechts)radicalen. Volgens mij kan je dit soort excessen niet gebruiken als argument. Nee, dan is overal voor alles een argument te vinden om ergens tegen, of voor, te zijn.

Terug naar het kinderfeest. Los van welke mening ik hier aanhang, het is een feest van en voor kinderen. Wat dat betreft vind ik het heel erg kwalijk dat een stelletje volwassenen dat aangrijpen om dáár te demonstreren. Prima wanneer ze die discussie willen voeren, maar doe dat niet ten overstaan van de kinderen. Wat dat betreft zie ik deze demonstranten als mensen van een zeer laag niveau en nog minder met een sociale verantwoordelijkheid. Mensen die gefrustreerd zijn en alles in het werk stellen hun gelijk te halen. En daarbij worden vervalste argumenten niet geschuwd.



Feiten zijn feiten. Discriminatie is geen feit, maar het niet gelijkwaardig achten van bepaalde groepen mensen. Discriminatie en feiten worden vaak door elkaar gehaald en minstens zoveel misbruikt ten eigen voordele. Dat maakt ook de felheid in de Pieten discussie. Een discussie welke nooit een winnaar zal kennen. Ik vrees dat het kind hier de dupe van wordt.

En mijn eigen mening? Van mij mag de Piet blijven, zoals ie was. Ik zie geen directe link naar slavernij. Voor mij is dat te ver gezocht en zie ik het niet als bezwaar, zolang de kinderen van het feest het niet als probleem zien. En kinderen van allerlei afkomst, diverse huidskleuren, geloven, haarkleuren, handicaps, etc. zijn dol op Zwarte Piet. Neem het ze niet af en zeker niet op de feestelijke intochten!

dinsdag 6 november 2018

Kunstlijn Haarlem

Zo, de Kunstlijn Haarlem zit er weer op. Dit jaar (de 33e editie) was er ook voor het eerst Kunstlijn Velsen, als onderdeel van de grote Haarlemse Kunstlijn. Als Velsenaar en geboren Santpoorter heb ik meegedaan met de Velsense component.
Na vier jaar was ik weer voor het eerst in het stadhuis van Velsen, waar ik dit jaar mijn expositie had. Men had mij uitgenodigd, waarop ik direct "ja" heb gezegd. Samen met vier dames (Dakmar Scholten, Petra Meskens, Marieke Adrichem en Evelien Hardeman) "bezetten" wij de burgerzaken van het stadhuis te IJmuiden, een ontwerp van Dudok. Een prachtige grote ruimte. Hoog en een schitterende lichtinval. Op zich ook een moeilijke ruimte om in te richten, maar vrijdagmiddag stond er een goede expositie. Ik moet zeggen, een aantal van mijn werken hingen tegen een blauwe achtergrond, wat maakte dat mijn werk er nog meer uitspatte.

Zaterdagochtend, de deuren gaan open. Dat zijn toch altijd onzekere momenten. En zeker, wat kan je verwachten in IJmuiden? Maar al snel kwamen de eerste bezoekers en de gehele dag bleef er een beperkte, maar constante stroom bezoekers. En de bezoekers waren over het algemeen zeer betrokken. Sommige bleven soms wel een uur. Naast toevallige passanten waren er fanatieke Kunstlijn rondgangers en familie en vrienden. Kortom een gezellige stroom bezoekers. En dat terwijl de zaterdag sowieso meestal rustig is en de combinatie kunst en de IJmuidenaar niet het meest voor de hand liggende "huwelijk" is. De leden van de Kunstlijn Velsen hadden hard gewerkt om Velsen en deze expositie op de kaart te zetten. Regionale televisie en locale media hadden er veel aandacht aan besteed. Voor een deel met succes.
Moe, maar voldaan was de eerste dag voorbij. Klaar voor de zondag.

Inderdaad, de zondag werd gezellig en druk. Minstens een dubbel aantal bezoekers ten opzichte van de zaterdag. Maar, juist ook de sfeer was uitstekend. Ook de onderlinge samenwerking was geweldig. Natuurlijk hadden we soms weinig tijd voor elkaar omdat de aandacht ook in grote mate naar de bezoekers uit ging, maar tussen de bedrijven door en aan de koppen van de dag was het gewoon erg leuk.
De bezoekers brachten ook diverse verrassingen. Een collega, wie ik zo'n 25 jaar niet had gezien. Mensen die ik al lange tijd niet gezien had, en bezoekers die van ver kwamen om mijn werk nu eens in het echt te zien. Ja, behalve dat zo'n expositie ook een soort reünie is is het altijd ook iets emotioneels. In dat kader vond ik het overigens jammer, dat er maar twee (zittende) raadsleden langs geweest zijn. En van de wethouders was er ook maar een aanwezig. De wethouder cultuur heeft zich niet laten zien. Weliswaar had hij wel de centrale opening verricht van de overzichtstentoonstelling in oud Velsen. Dat was feitelijk de enige teleurstelling van de Velsense Kunstlijn. Het heeft toch wel heel lang en diverse jaren geduurd eer de Velsense kunstenaars zich verenigd hebben. En ook de medewerking van de gemeente is uniek. Dan is het toch jammer dat de politieke spelers zich in zo'n weekend eigenlijk niet laten zien. Misschien wel beschamend.
Toch heeft het niet afgedaan aan het succes. Echt, een geweldig weekend en ook in ander opzicht is alles uitstekend verlopen. Trots op de kunstenaars van Velsen!

En dan is het zondag, vijf uur. Snel moest alles weer terug gebracht in de oorspronkelijke staat. Dan zie je, dat we uitstekend in staat waren tot gezellige en efficiënte samenwerking. Om zes uur was een topweekend voorbij. Eigenlijk te snel, al was ik ook flink gesloopt.

Op naar volgend jaar. De 34e editie, en ik zit dan veertig jaar in het "vak". En mijn eerste Kunstlijn lustrum. Dat moet dus nóg specialer worden!.....