Prikkers: Mijn eigen dood...

Prikkers: Mijn eigen dood...: Soms droom ik over de dood. Dat zal bij meer mensen gebeuren. Zo droomde ik gisteren over mijn eigen dood. Ook dat heb ik wel een enk...

Mijn eigen dood...

Soms droom ik over de dood. Dat zal bij meer mensen gebeuren. Zo droomde ik gisteren over mijn eigen dood.

Ook dat heb ik wel een enkele keer eerder gehad. Dan droom ik dat ik nog een aantal uren te leven heb. Heel vreemd, want (in mijn droom) ben ik verder helemaal gezond. Desondanks ga ik sterven; binnen een paar uur. Ik leef dan naar het moment toe en ben met van alles bezig. Zo was ik gisteren onder een fly-over van een snelweg kussentjes aan het opschudden en vullen. Een heleboel kussentjes, en ik wilde de klus wel geklaard hebben voor ik zou sterven. Ik weet niet of het mij ooit gelukt is, want kort voor mijn einde werd ik wakker.

De droomwereld is realistisch en toch niet...
het lijkt haast wel surrealistisch,
 maar daarvoor is het weer te realistisch

Een zeer goede vriend/kennis van Reina is afgelopen week overleden. Hij had kanker en pleegde uiteindelijk euthanasie. De kussens van de bank zijn we allemaal aan het wassen. Twee herleidbare onderwerpen van de droom. Maar ook vertelt de droom iets over het leven zelf. De enorme hectiek, waarin wij leven. In mijn droom werd duidelijk dat ik tijd te kort had, iets wat dagelijks op mij drukt. Ik wil altijd veel meer dan dat er tijd voor is, maar ook meer dan ik fysiek aan kan. Dat laatste is soms wel erg aanwezig. Ondanks mijn hernia doe ik alles, maar krijg wel telkens de rekening. Nee, het leven valt soms niet mee. Toch gaat het daar niet om. Het gaat puur om die hectiek; het alles en altijd moeten. Van jezelf en van je omgeving.

Misschien ook omdat ik soms wat neurotisch ben. Ik wil altijd alles op tijd doen, en het liefst zo goed mogelijk. Meestal lukt mij dat wel, maar als het allemaal heel lang duurt zak ik op een gegeven moment in. Dat geldt volgens mij voor ieder mens.

we leven snel
de wereld is snel

Een paar jaar geleden heb ik een dubbele baan gehad. Naast mijn reguliere werk heb ik een afdeling weer op poten gezet. Negen maanden lang werkte ik tegen de 70 uur per week. Ik hield het vol, maar op een gegeven moment heb ik wel een deadline gesteld. Na die deadline wilde ik op vakantie. Wat langer die keer. Na mijn werk zakte ik inderdaad helemaal in elkaar, om vervolgens naar Zwitserland te fietsen.

Men zegt wel dat dromen allerlei signalen afgeven en je onder- en on-bewuste naar boven halen. Wanneer ik een droom kan herinneren is het veelal allemaal niet te herleiden… tenminste, niet door mij. Ik droom regelmatig van grote afstanden en mensen die van mij af gaan. Grote gebouwen, maar ook veel dromen gaan over tropische oorden en allerlei avonturen die ik daar beleef. De droomwereld is wel een hele bijzondere en verrijkt het leven. Soms zou ik wel alleen in zo’n droomwereld willen leven, alhoewel er altijd iets naargeestigs over de dromen hangt. Zo ook mijn dood dromen.



Ondanks het onderwerp en de onderwerpen
zijn mijn dromen meestal geen nachtmerries



Wat is het dan fijn ’s ochtend wakker te worden. Zin te hebben in de dag. Het gevoel te hebben dat het wel goed is zo… Of heb ik zo gedroomd, omdat ik onbewust met de ware betekenis van Pinksteren bezig ben geweest? Wel, dat laatste kan ik mij slecht voorstellen, gezien mijn opvoeding en verleden. Nee, er spookt gewoon heel veel door zo’n hoofd, en blijkbaar verwerk je daar in de nachtelijke uren het een en ander van en op een andere wijze dan de rationele denkwijze overdag. Maar, het houdt mij wel bezig. Het geeft weer, dat voor mij het leven niet vanzelfsprekend is.

En de snelheid waarmee wij leven speelt in dit alles zeker een rol. Afgelopen week las ik ergens dat de prikkels die een mens in deze tijd en in de westerse wereld op een dag binnen krijgt, gelijk staan aan de prikkels die een mens in de Middeleeuwen in een jaar binnen kreeg. Wij slapen minder, en leven langer. Onze tegennatuurlijke levenswijze biedt het leven wel heel erg veel. De droom over mijn eigen dood verteld mij hier over. En het zegt ook erg veel. Alleen heb ik er geen idee van hoe het is wanneer ik een keer niet wakker wordt, voordat ik in mijn droom sterf….

over is het toch een onbewuste Pineksteroverweging?

Geloof het nieuws niet te snel!

Nu is de IJmuider Courant geen dik dagblad. Je zou dus bedenken dat er mankracht (er zijn naar mijn mening veel journalisten aan het blad verbonden) genoeg is om tot een optimale informatieverwerking te komen.

De tijdelijke locatie PVM te Driehuis

Niet helemaal waar dus. Het blijft een dagblad met veel taal en spellingfouten. Daar kan misschien wat beter in geïnvesteerd worden, want de kwaliteit van de berichtgeving is ook niet optimaal. Vandaag een stukje over mijn vragen over de Velserenderlaan. Zo ben ik geciteerd: op eigen houtje een aansluiting op de Velsense Velserenderlaan gemaakt. Ik heb zeker niet gesuggereerd dat men dit op eigen houtje heeft gedaan…. Wanneer dat het geval was had ik mijn vragen wel anders gesteld. Kortom, het IJC (afkorting van IJmuider Courant) weet op subtiele wijze stemming te maken.

Soms kan ook onvolledigheid tot verkeerde informatie leiden. Zo staat er een stukje over het Pieter Vermeulen Museum. Zij hebben bij de rechtbank een zaak verloren over hun medewerker, die vanuit de gemeente Haarlem in het kader van de ID banen bij het museum werkt. De term emotioneel als onderbouwing de betreffende medewerker niet te hebben geïnformeerd doet mij al wat twijfelen. Ja, het ligt erg emotioneel, maar de medewerker was wel degelijk geïnformeerd over de stand van zaken. Ook heeft GroenLinks nog in Haarlem (onder andere bij de fractie van GroenLinks aldaar) gelobbyd om in dit geval de ID baan nog zo maar te stoppen, edoch deze meneer wel degelijk perspectief te bieden.

twee nieuwe leskisten Velserbroek

Kijk, nu wilde ik over onvolledige informatie schrijven, maar kom ik alweer op verkeerde informatie verstrekking. Op naar de toevoeging. Namelijk verder is het artikel correct, alleen vermeld het niet dat de betreffende medewerker nu via een andere regeling wel werkzaam kan blijven bij het Pieter Vermeulen Museum.

Wat dat betreft leven wij in een goede tijd: het digitale tijdperk. Vroeger konden we lastig de nieuwsgaring controleren. Dat wat de krant verklaarde was waarheid en indien twee kranten elkaar tegenspraken was er verdeeldheid. Daar hield je het op. Nu hebben we het internet, Facebook, blogs, Twitter en alle sociale media. Kortom, de media kunnen nu eens goed aan de tand gevoeld worden. En blijkens de drukte op het net is dit meer dan nodig.

Eens te meer is het dan jammer dat 80% van de mensen nog steeds de geschreven letter van de krant en het woord en beeld van het televisienieuws als enige waarheid blijven accepteren. Of is het zo, dat de goegemeente zich gewoon graag laat belazeren? Sorry, maar ik ben daar niet van gediend en ik blijf het storend vinden dat de media mij woorden in de mond leggen en zaken suggereren die niet correct zijn.

de betreffende dokterswoning. tijdens een val van een bouwvakker was de opening naar
De velserenderlaan wel even een uitkomst...

Prikkers: Schandalig GroenLinks

Prikkers: Schandalig GroenLinks: GroenLinks staat dramatisch laag in de peilingen. Naar mijn idee volkomen onterecht. Maar ook logisch. Alle aandacht gaat uit naar de pop...

Schandalig GroenLinks

GroenLinks staat dramatisch laag in de peilingen. Naar mijn idee volkomen onterecht. Maar ook logisch. Alle aandacht gaat uit naar de poppetjes en hun gedrag, en nauwelijks naar de inhoud en dat waar de partij voor staat.

Eigenlijk mogen wij wel stellen dat Tofik Dibi, met zijn actie, de partij behoorlijk onderuit geschoffeld heeft. En grof ook. Op zich is Tofik een goede politicus, maar hij kent zijn grenzen duidelijk niet. Zijn ego is zelfs zo groot dat hij met opgeheven hoofd de partij forse schade toe dient.

Mohammed Rabbae

Nieuw is dit niet. GroenLinks heeft meer knakken opgelopen door individuele politici. Mohammed Rabbae is door velen al vergeten. Ook hij was een goed politicus, maar ging de fout in. Tara Singh Varma maakte het helemaal bont en bracht met haar gedrag de partij behoorlijk in diskrediet. In haar geval kon het allemaal sterk naar haar persoonlijke omstandigheden terug gevoerd worden, waardoor de schade beperkt bleef. Ook rond Sam Pormes dreigde het te ontsporen, maar Sam werd redelijk stil uit zicht gehaald, ondanks dat hij nog wat pogingen deed dit anders te laten gebeuren. Tot slot Mariko Peters. Ook zij kwam in opspraak, alhoewel dit gelukkig met een (terechte) sisser af liep.

Tara Singh Varma

Op een aantal vlakken is GroenLinks niet sterk. Jammer, want het gaat hier niet over de politieke inhoud. Het gaat hier over het functioneren van de partij als orgaan. Opvallend is dat het bovengenoemde rijtje allemaal namen betreft van mensen met een van origine niet Nederlandse afkomst. Ook op lokaal niveau ken ik enkele problemen op dit niveau. Ik denk dat GroenLinks te politiek correct wil zijn en mensen met een, van origine, andere afkomst onvoldoende goed door de screening haalt. Maar GroenLinks wil wel altijd een kandidaat van niet Nederlandse afkomst, een vrouw en iemand met andere levensbeschouwingen op haar lijsten hebben. Misschien moet GroenLinks hier toch iets voorzichtiger mee zijn.

Wijnan Duyvendak

Gelukkig is er ook een volbloed Nederlander opgestapt: Wijnand Duyvendak. Vanwege zijn verleden wat door de media in opspraak kwam. Wijnand heeft hier zelf de conclusie getrokken. Dit terwijl vele GroenLinksers (waaronder ik) van mening waren dat Wijnand deze conclusie niet had hoeven trekken. Daarin is wel degelijk een verschil met de anderen.

Tofik heeft het voor elkaar. Hij speelt met z’n ego en GroenLinks dondert naar beneden. Het Lenteakkoord wordt door zijn acties helemaal naar de achtergrond geserveerd. En dat terwijl GroenLinks zich uitermate sterk heeft geprofileerd met het Lenteakkoord en ballen heeft getoond door verantwoordelijkheid te nemen, ondanks dat dit (partij-) gevoelig lag op een aantal gebieden.

Sam Pormes

De media spelen met de politiek en GroenLinks gaat hier onhandig mee om. Daarnaast is er zeker kritiek op de partij zelf. Zo heeft de kandidatencommissie het niet handig gespeeld en Tofik troeven in hand gespeeld om de onrust op te stoken. Zoals ik in mijn vorige blog schreef had de kandidatencommissie nooit mogen besluiten naar aanleiding van de kandidaten geen verkiezing te houden. De commissie mag alleen aanbevelen welke kandidaten zijn wel of niet geschikt bevinden. Binnen GroenLinks mag immers ieder lid zich kandideren. Er blijken nu ook nog twee nadere kandidaten te zijn geweest. Te licht bevonden. Niemand die weet wie zij zijn, maar (volgens de statuten van de partij) kunnen zij zich nog openlijk kandideren. Meer advies en meer openheid zal de kandidatencommissie sieren en Tofik taferelen voor een groot deel kunnen voorkomen.

Een ander probleem binnen GroenLinks is de toch wat elitaire houding. De ervaring van velen is dat de communicatie met het partijbestuur, het partijbureau en de Tweede Kamerleden erg stroef verloopt. Zelf wacht ik al een half jaar op een antwoord van het partijbureau. Ondanks meerdere keren contact komt er geen reactie. Vanuit de Tweede Kamer fractie is het zeer wisselend. Nu ik echter raadslid ben is deze communicatie wel een stuk verbeterd.



Mariko Peters



Stelt GroenLinks zich te elitair op en is dat haar valkuil? Ik weet het antwoord niet, maar het heeft de schijn niet mee. Jammer, want GroenLinks is een hele goede partij, een sterke inhoud en een goede boodschap. Een partij die inspeelt op de maatschappelijke en economische ontwikkelingen zonder haar eigen standpunten te verloochenen. Al heb ik mijn bedenkingen bij Jolande Sap, ze is momenteel sterk bezig. Al was ik fel tegen het Kunduzakkoord, ik sta helemaal achter de partij. Ik ben sowieso geen partijhopper. Ik heb gekozen voor GroenLinks en wanneer dat mij echt niet meer bevalt ga ik of uit de politiek of start een eigen partij. Dat is mijn overtuiging. En voorlopig blijf ik mij inzetten voor GroenLinks! En al weet ik dat ik een halve roepende in de woestijn ben, maar ik hoop van harte dat de kiezer in staat is door het gezeik rond Tofik heen te kijken en een stem uit te brengen voor goede politiek. En daar zit veel kans in voor GroenLinks, want GroenLinks heeft een goede politiek! Nu maar hopen dat Tofik zijn egocentrisch narcistische trekjes vooral thuis manifesteert en zich politiek weer gewoon gaat gedragen. En anders moet ie maar echt een ander baantje zoeken. Ik stem: GROENLINKS!

Ineke van Gent

Ps. Het vertrek van Ineke van gent vind ik persoonlijk een groot verlies voor de fractie. Ik hoop haar in het electoraat op een juiste positie terug te zien. Ineke succes!

GroenLinks

Het Hemelvaartweekend. Al geruime tijd werk ik op een koude en sombere kamer op de eerste etage. Dus, vier dagen om alle spullen naar de mooie warme en zonnige zolder kamer te verhuizen en de oude werkkamer weer in te richten als logeerkamer. Kortom, even vier dagen geen politiek.

Nee, geen lokale politiek… Wel volop GroenLinks in het Nieuws. Tofik Dibi heeft van zich laten horen. En hoe!

Als eerste jammer dat de kandidatencommissie, naast haar goede werk, ook een foutje heeft gemaakt. Immers een kandidatencommissie geeft een advies, maar mag zelf nooit bepalen of een stemming/verkiezing daardoor niet door gaat. Jammer, want ik ken Tof Thissen als een zeer integer persoon. En het foutje heeft veel stof op doen waaien. Dat Tofik niet geschikt is als lijsttrekker en partijleider ben ik het helemaal mee eens!

De andere kant is dat ook voor mij het niet vanzelfsprekend is dat Jolande Sap wederom de eerste positie in neemt. Zij is door Femke naar voren geschoven, maar onder deze omstandigheden wil ik (als GroenLinks lid) toch echt iets te kiezen hebben. Jolande heeft wat dingen gedaan waar ik mij absoluut niet in kon vinden, alhoewel het Lenteakkoord mij veel waardering voor haar heeft gegeven. Ik heb zelfs serieus overwogen mij kandidaat te stellen (als lijsttrekker). Ook ik ben waarschijnlijk niet geschikt en te licht, maar ik wilde het doen als gebaar, zodat de leden kunnen kiezen.

Wat Tofik doet is echter weer zeer laakbaar. Dat hij zich kandidaat stelt is zijn keuze. Maar om niet eerst de procedure af te wachten en direct vol in de strijd te gaan is in mijn ogen toch een vorm van egocentrisch narcisme. Ja, politiek inhoudelijk heeft Tofik zeker een aantal goede zaken neer gezet, maar hij is er wel een van inhoudsloze oneliners. Een populist en zelfs van dien omvang dat ik hem enigszins vergelijk met Wilders. Het verschil is dat beide heren andere ideeën hebben… gelukkig maar.

Het spervuur in Knevel en van de Brink richting Heleen Weening vond ik niet gepast en jammer dat Heleen zo bleef herhalen.

Een optelsom die GroenLinks niet in een handig daglicht heeft gesteld. Een feit is wel dat de media er als aasgieren op gedoken zijn en het allemaal wel heel erg uit de context gehaald is. Zo erg is het allemaal niet.

De andere kant… hoe functioneert het bureau van GroenLinks? Het bestuur en de ledenraad? Ik denk dat je het meer in die hoek moet zoeken. Zowel als actief lid als politicus van GroenLinks heb ik veel op te merken over het functioneren van het landelijk bureau en de communicatie van en naar dit bureau. Volgens mij ligt daar nog heel veel werk, want tot nu toe laten ze op allerlei gebied veel steken vallen. En dan mag je best allemaal protocollen en richtlijnen hebben, als je organisatie niet op orde is blijf je met regelmaat problemen zoeken en houden. Ik hoop dat Tofik zich niet helemaal gaat overspelen, dat Jolande deze hele gebeurtenis toch als boodschap ziet en dat het landelijk bureau van GroenLinks nu eens echt aan de bak gaat om een aantal zaken beter te organiseren en op te pakken. Even iets minder arrogantie zou hier op zijn plaats zijn.

Dit weekend heeft nog een dag… Ik moet nu de logeerkamer in orde maken. Morgen ga ik mij weer helemaal op de lokale politiek storten… een plek waar ik mij eigenlijk wel helemaal thuis voel.

mijn nieuwe uitzicht vanuit mijn werkkamer...

Plezierjacht gezonken na aanvaring

(van onze verslaggever)

Driehuis – Zondagmiddag is een pleziervaartuig gezonken na in botsing gekomen te zijn met een brulkikker.

De familie slak was, vanwege het mooie weer, aan het varen op de vijver. Ondanks het rustige weer en het goede zicht kwam het tot een botsing met de brulkikker, die zich met veel bravoure door het water voortbewoog. De vier opvarende hadden gedronken. Een opvarende, de kapitein van de familie slak, is op het pleziervaartuig achtergebleven. Door de klap heeft de brulkikker enige tijd versuft aan den oever gebivakkeerd. Volgens kapitein slak was de familie heel rustig aan het varen, toen de brulkikker uit het niets naar boven kwam. De brulkikker is niet beschikbaar voor enig commentaar.

De politie van Driehuis stelt een onderzoek in naar de toedracht van deze aanvaring met rampzalige gevolgen. Drie van de vier leden van de familie slak zijn vermist. Met duikers is nog naar hen gezocht, maar er zijn geen slachtoffers gevonden.

Andere wind

In de Volkskrant van vandaag een aardige anekdote van François Hollande. Zijn vader heeft ooit als zijn Dinky Toys in de prullenbak gekieperd… een reden voor François om President te worden.

Francois Hollande

Of het nu aan die Dinky Toys ligt of andere zaken… In Frankrijk zijn verkiezingen geweest en de koers is anders. Griekenland heeft massaal gekozen voor een andere lijn. Nederland bereid zich voor op verkiezingen, maar de kans is groot dat ook hier een andere wind gaat waaien. De vraag is nu of Europa gaat veranderen, of dat de Europeaan nu kritischer wordt. Ja, nog kritischer ten aanzien van het Europese beleid.

De enige regeringsleider die zich openlijk zorgen maakt is onze brave Angela Merkel.  Het braafste meisje uit de klas ziet dat anderen haar mooie werkstukje gaan verpesten. Dat noopt tot twee vragen:

-      Is dat wel zo?

-      Is het niet zo, dat er een ander werkstukje moet komen?

Angela Merkel zit bovenop de 3% en volgens mij is het besef in andere landen aanwezig inderdaad fors op de begroting te moeten letten. Alleen, het huishoudboekje op die manier op orde krijgen, terwijl je land economisch een behoorlijke smakker maakt… In Duitland gaat het economisch goed. In andere landen niet. Moet het braafste meisje hier niet een beetje voor open staan? Natuurlijk moeten de tekorten omlaag, maar de rigide wijze waarop… Daar lijkt Hollande toch heel reëel in. In principe is bij een meerderheid van de Europese landen wel degelijk het besef door gedrongen aan te pakken. Daarin verschilt men niet van mening met onze Angela. De manier waarop wel,

Angela Merkel

Dat is ook wat kiezers duidelijk maken. Het moet wel anders. En terecht. De hele economische recessie en de crisis moet aangepakt worden. Maar, zoals altijd, komt het neer op de rug van de kleine man. En al die kleine mannen zijn belangrijk voor de economie. De Nederlandse huizenmarkt ligt op zijn reet. Hypotheken worden steeds moeizamer verstrekt. Men koopt minder, gaat zuiniger op vakantie, toename bij voedselbanken, hogere werkloosheid… noem maar op. Allemaal zaken die zich afspelen bij de kleine man.

lijkt wel een illusie

En door wie is alles nu eigenlijk veroorzaakt? In sommige landen domme en/of corrupte politici, maar vooral de veel verdieners (graaiers), grote industrieën en… de banken. Vreemd dat zij zo buiten schot blijven om de problemen op te lossen. Logisch dat de verkiezingen een ander geluid laten horen. Voor Nederland hoop ik ook dat die andere wind zich laat vertalen in de verkiezingsuitslag.

Voor mijzelf ben ik blij dat ik de Dinky Toys van mijn broers molde, door met een hamer ongelukken na te bootsen. Stel je voor dat mijn rechtsbehoudende vader mijn Dinkys had vernietigd… dan zou ik Premier van Nederland moeten worden? Gelukkig, want dat ambieer ik niet. Wel heb ik er serieus over gedacht om mij als (kansloos) tegenkandidaat van Jolande Sap kandidaat te stellen. Niet om het te worden, maar om een signaal af te geven dat er ook binnen GroenLinks keuze moet zijn voor de lijsttrekker… Dus ook een keuze voor vernieuwing… een andere wind. Maar, ik heb mij ingehouden. Ondanks mijn gedachten hierover. Een feit is wel, dat ik van harte hoop dat de nieuwe wind vanuit Frankrijk en Griekenland een gevolg gaat krijgen in de rest van Europa, Nederland voorop! Want ja, we moeten de crisis aanpakken, het tekort naar beneden halen, maar wel op een gezonde manier… en dat is waar Merkel overheen loopt. François Hollande: WELKOM!

Misschien een leuke hobby voor Sarkozy?

Schijt aan de wereld

het gebeurt niet alleen in Nederland...

Even was ik het vergeten. Het voorjaar is er weer. De jaarlijkse ellende dus ook. Waar ik het over heb? Wielrenners! Het misschien wel meest asociale volk, wat ik ken en in deze regio volop aanwezig. Destijds dat ik in Noordwijkerhout werkte was het al een bizarre ellende. Nu heb ik er alleen nog in het weekend mee te maken. Het blijft erbarmelijk.

Tegen fietsers heb ik niets. Zelf fiets ik ook graag. Nee, het richt zich echt tegen een bepaalde soort figuren, die zich wielrenner noemen. Ze gaan hun gang maar…. Behalve dat wanneer zij op zo’n fiets gaan zitten lijkt wel een andere identiteit aannemen. Eentje waarmee zij boven de wet staan. Fietspaden zijn er niet voor niets. Behalve voor wielrenners, daar is een fietspad niet voor bestemd. Normaal fiets je met maximaal twee naast elkaar 9enkele schoolkids uitgezonderd). Wielrenners nemen het liefst de hele rijbaan en misschien zelfs twee rijbanen. Maar het ergste is dat alles en iedereen die ze maar een haarbreed in de weg zitten het wel kan vergeten.

zoiets kwam toen op mij af... maar dat waren gewoon amateurs

In mijn Noordwijkerhouttijd heb ik het een keer gehad. Ik reed van mijn werk en een peloton wielrenners kwam mij tegemoet. Twee rijbanen breed. Ondanks dat ik afremde ging niemand opzij. Twee sloegen op mijn auto en de derde knalde er tegenaan. Vervolgens scheet ik peulen, want zo’n dertig man stond tegen mij te schreeuwen. Alsof ik daar niet mocht rijden; op mijn eigen weghelft verdomme. Ik stond bijna stil… moest ik mijn auto tegen een boom zetten? Wat die gasten betreft… volgens mij wel.

Nu merk ik het vooral alleen nog in het weekend. De weg langs de duinen en sportvelden. Een schitterend breed fietspad… maar nee, vandaag weer. Tientallen wielrenners, vijf man breed over de weg. Een auto voor mij wist niet wat ie moest doen. Uiteindelijk een beleefde druk op de claxon… de wielrenners begonnen hem uitgebreid uit te schelden en menig middelvinger ging de lucht in. Leve het wielrennen!

wielrenners hebben deze fietser niet gemist...

Meestal zijn het groepen, maar soms ook een individu die zich heer en meester op de weg waant. Dit laatste is nog gevaarlijker, alhoewel het groepsrijden ook niet van gevaren gespeend is. Er gebeuren regelmatig ongevallen. Meestal klein, soms wat groter. Vaak zijn overige fietsers de slachtoffers. De wielrenners, net een mierenplaag en je zou het maar wat graag willen uitroeien. Niemand lijkt er wat aan te doen. Telkens is het weer raak. Over en weer irritatie. Het zal mij niet verbazen wanneer een automobilist eens zo geïrriteerd raakt dat hij vol het peloton in gaat.

Dat de clubs hun leden niet beter instrueren. Neen, blijkbaar wordt de wielrenner heilig verklaard en denkt men altijd en overal dat men bezig is met de lokale versie van de Tour de France. Dat wordt het komende half jaar, tot driekwart jaar, weer behoorlijk ergeren en vooral uit kijken. Zelden heb ik de schurft aan iets zo erg als aan wielrenners.

Overigens ben ik ooit op de fiets naar Zwitserland gereden. Ook als fietser had ik dezelfde ervaringen met wielrenners. Vooral in Nederland. Eigenlijk alleen maar. En was het in het buitenland… dan was het een Nederlandse wielrenner. Wat een ongedierte….

is dit waar ze naar op zoek zijn?

4 en 5 mei....

Dagen om weer even stil te staan bij onze vrijheid en de verwerving van deze vrijheid. Dagen weer even na te denken over wat er nog over is van onze verworvenheden. Twee jonge jongens overvallen een juwelier in Den Haag en schieten hem dood. Met veel tamtam worden zij gepakt. Terecht, maar hoe vreemd: er ontstaat een discussie over de persoonsbescherming van de daders. Is dat onze vrijheid? Een rechtsstraat is van groot belang, maar slaan wij hier niet in door. Die jongens hebben de juwelier vrij bewust vermoord. Bewust! En dan mag je ze niet confronteren met het feit dat hun privacy wordt aangetast? Een inbreker… die mag je het huis niet uitslaan… dan gebruik je geweld en dat is strafbaar. Kom op, zo’n lul weet welk risico hij loopt. Okay, excessief geweld, dat moet je voorkomen, maar tegenwoordig sta je als dader er bijna beter voor dan het slachtoffer. Is dat onze verworven vrijheid?

Op 4 mei herdenk ik. Doden… uit oorlogen, maar ik zal ook denken aan die juwelier. Op 5 mei ga ik vieren, maar zal ik zeker ook heel erg stil staan bij de term: vrijheid. Wat is vrijheid? Wat is onze vrijheid? Wanneer ik gebruik maak van mijn vrijheid… word ik er op aangevallen. Verbale vrijheid bijvoorbeeld. Morgen herdenken we, zaterdag vieren we feest, maar velen van ons doen dat zonder enig echt besef, want anders zag Nederland er heel anders uit!

voor dit soort jongens hebben 4 en 5 mei geen enkele betekenis.

Hoe actueel kan de blog soms zijn.

Vanmorgen schreef ik mijn blog over vrijheid. Vanmiddag viel de groene Amsterdammer in de bus. Met een bijlage: over de paradox van Vreiheid.  Graag verwijs ik de lezer naar deze bijlage en kom zelf zeker nog terug op onze vrijheid!

Modernismen

geloof of religie

  

Gisteren las ik een stuk in de Groene Amsterdammer van Binnert de Beaufort met als titel: Geurkaars naast het Boeddhabeeld. Gisteravond zag ik een documentaire over de band CCC Incorporated, die tussen 1969 en 1974 in het Brabantse Neerkant in een commune leefden en bekendheid hadden in het wat alternatieve circuit. Met name omdat de band nimmer een nummer 1 hit heeft gescoord ontbrak hen de fameuze bekendheid. Podia als Kralingen, Pinkpop en Paradiso waren plaatsen waar de band zich heel erg deed gelden.

Heleen van Royen...
en dat schrijft...

Het artikel van Binnert las ik met een zweem van herkenning. Niet dat ik mijzelf er in herkende, maar wel de wereld om mij heen. De verpaupering van de opgeklommen middenklasse. Zelf heb ik al jaren een Boeddhabeeld. Inmiddels staan er drie bij ons in huis. Het laatste hebben wij gekregen bij ons huwelijk. Zo’n beeld had waarde en vertegenwoordigde in zekere mate een visie of filosofie. Maar inmiddels staat in iedere middenklasse woning een Boeddha. Meestal nog van zeer inferieure kwaliteit (Ikea, Intratuin, of Kwantum). Het artikel gaf veel herkenning. Het populisme van de nymfomane Heleen van Royen, naast Kluun en Spinvis werden geëtaleerd. Het eerste boek van van Royen heb ik inderdaad gelezen. Ik beken, maar ik heb wel wat meer gelezen, vooral omdat ik vooral literatuur van Nederlandse schrijvers lees. En dan kom je ook bij dit soort types uit. Volgens mij is die Heleen helemaal niet zo nymfomaan, maar ze etaleert het erg graag. Blijkbaar heeft ze het nodig om haar product aan de man te brengen.

Dan is het leuk ’s avonds de documentaire te zien. Hippies die er heel wild uit zien, maar eigenlijk brave borsten zijn. Bijna preuts, ondanks dat de verhalen van orgieën niet direct ontkent werden. Niet vanwege de onwaarheid, maar vanwege de smeuïgheid van het verhaal. Dat waren nog eens tijden. Tijden dat de wereld echt veranderde, terwijl het artikel over de inmiddels veranderde tijd schrijft. Mijn hemel wat zijn we er op vooruit gegaan. Wat heeft de vrijheid ons gebracht…

CCC Incorperated, onder andere met Ernst Jansz

Je mag KUT zeggen en schrijven, want alles mag. In mijn dagelijkse politieke leven blijkt deze waarheid niet op te gaan. Het woord onzinnig wordt al als besmet betiteld. Nee, niet alles mag… en misschien maar goed ook, alhoewel het andere uiterste ook weer een bekrompenheid op zoekt.

Eigenlijk voel ik mij een redelijk moderne man. Bevrijd van taboes en paternalisme. Toch heb ik erg weinig met Geenstijl, Pownet, PVV, cabaret en veel van die rotzooi van tegenwoordig. Nar een musical ga ik niet. Het lijkt er op dat wij onze eigen doorbraken niet kunnen hanteren. Althans de middenklasse schijnt hier veel moeite mee te hebben, aldus Binnert. Een ding herken ik zeker in het artikel: het erbij horen. Ik herken het, omdat ik dat zelf juist niet heb. Ik wil mij blijven onderscheiden. Ik wil bij mijzelf blijven en niet opgaan in het individualistische kuddegedrag. Ja een grote paradox, maar dat is immers wat Binnert feitelijk schrijft… De wereld is geïndividualiseerd, en daar vanuit zoeken we onze overeenkomsten. We zijn daardoor zo vrij, dat de mensen (en dus vooral de middenklasse) zich uitermate bekrompen opstelt. Bekrompen en uniform. Ja, je mag KUT zeggen, dus doe je dat. Tutoyeren hoort erbij, maar niemand die zich af vraagt wat zij zelf willen. We zijn zo individualistisch dat we erbij willen horen. Inmiddels zo kritiekloos dat er een maatschappij van los zand is ontstaan, zonder het besef te hebben dat al dat zand samen een strand vormt… een geheel. Wordt het dan niet eens tijd weer terug te grijpen naar een aantal oude normen en waarden? Niet zoals voor de jaren zestig, maar een scala van weloverwogen normen en waarden, waarbij wij met z’n allen erkennen wel een individu te zijn, maar onderdeel uitmaken van een gemeenschap. Deze gemeenschapszin weer inhoud te geven. En wat is een betere tijd hier weer eens bij stil te staan? Koninginnedag, dodenherdenking en Bevrijdingsdag. Ik ben feitelijk republikein, maar wil het koningshuis behouden. Uit traditie, want het is een van onze weinige echte Nederlandse tradities. Nee, dan straks het voetbal weer. Nederland wordt één… wat een armoede, dat voetbal ons moet verenigen. Bij dodenherdenking sta ik stil bij de daadwerkelijk solidariteit, die bij veel mensen in de oorlog een feit was. Op Bevrijdingsdag herdenk ik te mogen zijn, wie ik ben. Ja een individu, maar wel binnen een gemeenschap. Daar ben ik trots op. Blij van de documentaire over CCC Incorporated, triest naar aanleiding van het artikel van Binnert de Beaufort. Misschien wordt de revolutie van de jaren 10 wel eentje van weer een stukje terug gaan naar de goede orde. Terug naar afgewogen waarden en normen en gemeenschapszin. Ik vrees alleen dat dit een loos idealisme is, want internet, de mobile telefonie, de verAmerikanisering, hebben deze weg terug behoorlijk afgesloten.  Op de UGGS, met de Celestijnse belofte naar Spinvis, Heleen van Royen in het tasje en daarna naar de musical. Dan kunnen we allemaal nog gaan huilen over de criminaliteit of die Oostblokkers… Nee, dan kies ik voor mijn individualisme… ik ga mijn eigen weg. Maar niet alleen!



Kluun