De eerste keer dat ik mocht stemmen, stemde ik op de VVD. Wist ik veel? Mijn ouders waren VVD en zonder politiek besef stemde ik ook zo. Maar na die ene keer heb ik mij nimmer meer aan schuldig gemaakt. Vervolgens heb ik jaren de Communistische Partij of PSP gestemd.
Maar op de vraag of ik nu nog een communist ben moet ik een teleurstellend antwoord geven. Neen, ik ben het niet (meer). Omdat ik ook realist ben en het communisme past niet meer in deze tijd. Het idee was goed, maar nimmer goed uitgewerkt en de menselijke maatstaf heeft aangetoond dat het niet kan werken. Altijd zal de een zich boven de ander verheffen, zich meer privileges veroorloven dan de ander, of toch beter wonen.
Ben ik dan een Liberaal? In zeker zin is iedereen dat. Althans in onze westerse samenleving. Ja ik ben een beperkte liberaal. Overigens is het mode om liberaal te zijn, net als dat het mode is dat je groen bent. Zelfs in de VVD hoor je geluiden dat zij zich als groene partij manifesteren.
Maar bovenal ben ik democraat. Natuurlijk is ook hier veel aan op te merken. Zoals bij iedere politieke stroming mag duidelijk zijn dat het altijd een idee betreft van het beste wat je boven de andere ellende verkiest. Want, laten we wel zijn, met democratie is ook erg veel mis. Nooit zal men 100% aanhang vinden, dus altijd blijven er mensen ontevreden. En ondertussen mag men zijn (haar) mening in alle grootheid verkondigen. Zelfs genomen besluiten kan je rustig ter discussie stellen. Ik heb wel eens de opmerking gemaakt: democratie is het moment dat men mag kiezen. Daarna moet iedereen zijn bek houden. Een harde uitspraak, maar in feite wel de definitie van democratie. Immers je wordt gekozen voor een bepaalde periode, en afrekenen kan achteraf.
Zo werkt het echter niet, want in het westen hebben we een doorlopende democratie. Een instrument hierin is burgerparticipatie en inspraak. Goede instrumenten, wanneer ze ook goed aangewend worden. En dan kom je weer bij het communisme en liberalisme. In basis goede gedachten, maar de praktijk is weerbarstig.
Gelukkig ben ik ook pacifist. Vooral pacifist. In mijn jonge jaren heb ik mij dan ook nogal eens op mijn bek laten slaan, zonder ook maar een vinger terug uit te steken. Misschien ben ik laf, dat zou kunnen, maar ik zie geen enkel heil in fysieke agressie… Ja, dat is lastig, want ik maak hier wel een onderscheid tussen een vloek en een klap. Het liefst vloek en scheld ik ook niet. Dat lukt me niet. Maar fysiek… Nee.
Jammer dat pacifisme niet echt een puur politieke stroming is. Want wanneer je pacifist bent ben je ook democraat, communist, of liberaal.
Waarom deze idiote afweging? Wel, lees mij eerdere blogs of de rijken der aarde. Over mensen die meer zijn dan de anderen, maar lees ook de blog van Reina de Haan. In haar “brief” aan topman van Shell, Peter Voser zet zij een heel indringende heldere en sterke boodschap neer. Eentje die ik volledig ondersteun. Het gaat helemaal niet om het feit of je communist bent, socialist, of liberaal. Het gaat er om hoe je als mens in het leven staat, door het leven gaat en met anderen handelt. Ik hoop echt dat Voser de brief leest en zich eens heel erg achter zijn oren kriebelt. En misschien dat hij wel de moderne drager van een nieuwe boodschap wordt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten