Iedereen kent dat vast wel. Periodes van dromen, die je jezelf goed kan herinneren. Mijn afgelopen nacht was er een van hard werken en veel dromen. Een van die dromen is blijven hangen en wil ik de ander zeker niet ontzeggen.
Op een zomerse dag was ik bij vrienden in het zuiden des lands. Deze vrienden woonden in een riante woning in een chique wijk, maar wel een met een open karakter. De woning beschikte over een grote oprit, samen met de buren. Dat ik bij mijn vrienden was ontstond er enige consternatie, daar de buurvrouw plotseling was overleden. Zij was al aardig op leeftijd, edoch toch zonder slopende ziekte haar levenseinde ondergaan.
Door het zijraam van de woning ontwaarde ik een heleboel mensen, hurkend op de grond. Daartussen lag de overleden buurvrouw. Een vreemde wijze, maar het was duidelijk dat men haar aan het afleggen was. Voor haar zuster bood ik aan iets te regelen. Vraag mij niet wat, maar ik deed het.
En zo ontmoette ik op een, niet nader te bepalen, locatie mijn neefje Robert Merhottein. Hij was in gezelschap van een vrouw van ongeveer mijn leeftijd. Een vlot type en wij raakten in gesprek. Alras bleek dat mijn hulpvaardige neefje haar chaperonne was en zij het een en ander moest regelen voor een overleden familielid. Tijdens de conversatie bleek echter dat ook zij een familielid van mij was, al is de connectie niet duidelijk geworden. In ieder geval bleek hierdoor ook het haar overleden familielid op familiaire gronden met mij verbonden te zijn. De lijn liep via mijn (half) broer, de vader van Robert. Aangekondigd werd dat de crematie de volgende dag om 11:00 uur zou plaats hebben.
Op uitnodiging ging ik later die dag naar de woning van de overledene. Een woning in een flat, op de eerste etage. De buitendeur, naar de galerij, opende zich automatisch. Aan de andere kant van de deur zat een groot groen blok (van zeker een vierkant halve meter), wat duidde op een mechanische deuropener. De galerij was allen voor de flat van mijn overleden familielid.
De deur stond op een kier. Voorzichtig opende ik de deur verder en stond direct in een ruime woonkamer. Ruim, maar vol. Niet overdreven veel meubelen, wel overdreven veel planten. Veelal wat kleinere planten, allen met lichtgroen blad, terwijl het ook weer allemaal verschillende planten waren. Tussen de meubels en de planten ontwaarde ik allerlei dieren. Op de grond lagen enkele oude honden, er liepen kleine onbekende diertjes rond en her en der zag ik tropische vogeltjes. Een warm geheel, gewaad in zonnestralen, die door het raam naar binnen schenen.
Ik scharrelde wat door de kamer tot ik merkte dat in een andere kamer iemand stond te stofzuigen. Het apparaat was geheel geluidloos. Ik vervolgde mijn weg naar de andere kamer, alwaar mijn recent ontdekte familielid was. Zij stopte met zuigen en vroeg mij te gaan zitten. Ook dit was een ruimte woonkamer, voorzien van een groot pompeus bankstel. Ik zeeg neder en zag achter mij ook diverse exoten rondlopen. Een zeer kleine neushoorn (jong waarschijnlijk, gezien de omvang en het feit dat er geen hoorn op zat). Het beestje stormde op mij af. Met zijn bek pakte hij mijn hand. Door het ontbreken van tanden was er geen sprake van een pijnlijke situatie, behalve dat er zich een grote kaakdruk om mijn hand uitgeoefend werd. Met enige moeite wist ik mij los te worstelen. Mijn familielid waarschuwde mij voor het volgende dier. Een grijze vogel, ongeveer vijftig centimeter groot en een enorme grauwe snavel. Dat dier kon nog wel eens stevig pikken. Het dier liet mij echter ongemoeid.
Na bijgepraat te hebben verliet ik de flat. Onderwijl kwam ik door andere vertrekken. Allen even vol, maar anders. Behalve dat het zonlicht er niet direct naar binnen scheen waren hier geen planten. Wel vele objecten, vooral van diverse delen van de wereld afkomstig. Een grote foto bleek mijn overleden familielid te betreffen. Het was een Indiër uit India. Een forse man in een rolstoel. Gehuld in kleurige gewaden en getooid met een doek. Ik neem aan dat hij sikh was. Mijn dierbare overledene was dus een Indiaas familielid.
Daarnaast stond, op een schildersezel, een groot bord, vol met allemaal foto’s. Op alle foto’s stond een bekend gezicht. Volgens mij betrof het hier een presentator van of de EO of de NCRV televisie. Het waren foto’s van allerlei data en leeftijden, waarbij de oudste foto’s vaal van kleur waren en de man een duidelijk jaren 70 uiterlijk had: een te grote bril en te brede snor. Ook hingen er foto’s van mijn overleden familielid met een jonge kroonprins Willem Alexander.
Vervolgens verliet ik het pand. Op de galerij viel mij op dat overal hele kleine plantjes groeiden, tussen elke denkbare kier.
Na dit bezoek ging ik naar de vergadering. Het was een politieke vergadering in een klein zaaltje. Het was druk, maar er waren meer onbekenden dan politici. Wel was onze burger vader, Frank weerwind, aanwezig. Waarschijnlijk als voorzitter. Ik verontschuldigde mij voor mijn late binnenkomst en liet dit gepaard gaan met een verklaring. Uit het publiek kwam een dame op mij af en vertelde mij dat de overledene een Indiaas familielid van haar was. Al snel werd duidelijk dat ook zij familie van mij was, en de zus van de eerder ontmoette vrouw. Ons gesprek werd door anderen opgepikt en al snel bleek de overgrote meerderheid de overleden Indiase man te kennen. Hij was een gewaardeerd lid van de gemeenschap. Hierop verliet ik de vergadering.
Op bezoek bij mij broer vroeg ik bevestiging van het feit dat de Indiase man ook mijn familie was. Mijn broer bevestigde dat. Ook op de vraag of de crematie de volgende dag om 11:00 uur plaats zou hebben werd door hem bevestigd. Het afscheid van mijn (onbekende) dierbare Indiase familielid…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten