Op de bank

De grappen over de volkstuin van Kleijnsma kennen we wel, alhoewel het voor Nederlandse kunstenaars wel eens interessant worden om zich een volkstuin aan te schaffen. In de Volkskrant, van 24 juni, staat een artikel over de bezuinigingen op kunst, bij de Nederlandse banken.

Kunst is op de een of andere manier "not done". Uitzondering is moderne kunst, kunst van reeds bestaande beroemde kunstenaars en de nieuwe lichting Chinese kunstenaars. Daar wordt zelfs buitensporig veel geld aan uitgegeven (of je betaalt extreem veel, of niets).

Norbert Wille

In Nederland is een potentieel van interessante kunstenaars, kunstschilders met name. Maar niemand die vrijwel nog iets verkoopt. Terwijl op veilingen topbedragen voor bekende kunstwerken betaald worden. En nu blijkt dat ook bedrijven snoeien op kunst en kunstuitgaven. De RABO bank gaat bezuinigen op de aanschaf van kunst en sluit haar museum. De ING heeft ongeveer een derde van haar kunst van de hand gedaan en geen geld meer voor nieuwe aankopen. ABN-AMRO geeft al sinds 2008 niet meer aan kunst. Had je ooit de 1 procent regeling (een regeling dat overheid en semioverheid voor 1% van bouwkosten kunst moesten kopen), volgens mij bestaat deze niet meer, of kent men de regel niet meer. Ooit was er de BKR (beeldende kunstenaars regeling, ook bekend als regeling waarbij je voor de kelder schildert), maar nu zit een fulltime kunstenaar hooguit in de bijstand en wordt gezien als iemand die gewoon kan "werken". Een bestaan als pure kunstenaar is geen bestaan meer in Nederland. Dat bestaat niet meer, of je moet (net als Ans Markus) je bekendheid hebben verworven en voor hoge prijzen je schilderijen verkopen. Wel goed, maar ook wel heel erg veel van hetzelfde overigens.

Bert Maurits

Nu zit er veel rotzooi in de wereld der kunstenaars, maar ook worden er mooie, goede en belangrijke werken gecreëerd. Alleen met een goed netwerk en de juiste PR heb je nog een overlevingskans. Ook belangrijk is hoe publiciteitsgeil je bent. De kunst zelf, hoe goed ook, is biedt geen overlevingskans  meer. En juist bij de minder bekende kunstenaars zit potentieel... Dat is nu echt het kind met het badwater weg gooien...

We leven in een beschaafd land en een welvaartsstaat. Toch zakken we af en vervlakt de maatschappij. Een signaal is de benarde positie van kunst en de kunstenaars. Zelfs de banken investeren niet, althans minder, in dit belangrijke culturele erfgoed. Als argument wordt genoemd dat het in deze tijd niet meer te verkopen is dat een bank investeert in kunst. Iets wat niet alleen voor banken geldt, maar voor alle grote bedrijven. Nee, het gepeupel zal aankopen van kunst zien als verspilling.

 

Henk Zwanenburg

Dan vraag ik mij toch even af... Hoe zit dat dan met al het sponsoren van sport? De RABO en ABN-AMRO zijn grote sportsponsors. Is dat dan geen verkwisting? Wanneer je investeert in kunst heb je nog een product. En wanneer je in sport investeert, ja, dan houd je toch niks over? Volgens mij is dit pure verkwanseling, maar vanwege de publieke opinie kan dat wel. En er gaat wat geld om in de sport. Sportlui met flinke salarissen, met als enige resultaat de "eer" (en eventueel een beker of medaille). Zijn mijn gedachten nu zo krom, of zit hier inderdaad een hele vreemde redenering achter? Kapitalen gaan om in reclame en sponsoring, zonder dat dit direct  leidt tot producten met tegenwaarde. Nu, reclame wellicht nog een beetje, maar sponsoring. Daar geloof ik niet in. Maar de gesponsorde sporters ontvangen wel bescheiden inkomens tot zelfs riante bedragen. Een sporter mag van zijn sport werk maken. Daar staat de wereld blijkbaar achter. Wat een waanzin, dat een kunstenaar niet een bescheiden inkomen kan verwerven, op deze manier, want daar staan wél producten tegenover. Daar is zelfs nog de mogelijkheid dat het product zelfs een goed belegging is. Maar dan moet kunst wel weer bestaansrecht krijgen.

Joke Kokkelkoren

Enkele maanden geleden bood ik mijn bank aan schilderijen te kopen om op deze wijze de hypotheek te voldoen. Dat werd flink van de hand gewezen. Nu wordt duidelijk hoe dat zit, maar waarom sponsoren de banken en grote organisaties, instellingen en bedrijven geen kunstenaars? Met reële bedragen kan je tien kunstenaars sponsoren, tegen een voetballer. Dan kan je ook weer over de beschaafde wereld praten. Om in sporttermen te spreken: kunstenaars zitten nu op de bank. Het wordt tijd om ze in het spel te zetten. De bank, en overigens ook de overheid,  is aan zet!