Spanningen

Nee, ik heb niets misdaan. Toch zit ik opgesloten in een vrij kleine ruimte. Of dat niet genoeg is staat iemand voor, zijn handen om mijn keel gekneld. Ik snak naar adem. Doodsnood...wat is mijn reactie? Ik probeer mijn vrijheid terug te krijgen en mij met geweld vrij te krijgen.

Gaat het hier over mij? Nee, het voorbeeld is het Palestijnse volk. Weggestopt op de Westelijke Jordaanoever en Gaza. Die handen om mijn nek is de handelsboycot. De Palestijnen worden letterlijk afgeknepen. Is het dan vreemd dat zij proberen te overleven? Vreemd dat zij raketten afvuren op Israëlisch grondgebied? Nee, ik begrijp het volkomen. Maar ik heb ik mijn twijfels. Al jaren gaat het niet goed. Ik snap de boosheid, maar ziet de Palestijn niet dat geweld hen niet tot de oplossing brengt? Zien ze niet dat het spartelen de greep om de nek alleen maar verstevigd? Helaas, Hamas blijft strijdbaar. Ze kennen de effecten, maar blijven hun raketten afvuren. Een daad van hopeloosheid en van opoffering. Ze kennen inmiddels de reactie vanuit Israël. 

En ja, Israël staat deze dagen met meer dan 75000 man op de stoep bij de Palestijnen in Gaza. En ze zullen de huizen binnen gaan. Vele doden gaan er weer vallen, maar wezenlijk zal er weinig veranderen. Nee, alleen maar meer schade, meer doden en vooral nog meer frustratie.

Israël... De kwaadaardige in dit spel? Deels begrijp ik het. Israël heeft last van insecten. Steekvliegen, en die diertjes moet je natuurlijk afmaken. Wanneer je teveel gestoken wordt kan je heel erg ziek worden, en sterven. Dat wil Israël niet, dus gaan ze de vliegen verdelgen. Meer dan een steekvlieg is de Palestijn niet voor Israël. En zo zal de tijd voortgaan. Spanningen, geweld en een relatieve, en zeer gespannen, rust. Een cyclus, een vast patroon. Wel zie je dat de steekvlieg steeds andere strategieën heeft. Israël blijft lomp en bruut reageren, altijd weer met het zelfde machtspatroon.

Hoe zal hier ooit echte vrede kunnen komen? Blijven het eeuwig de strijdende kemphanen? Ik geloof niet in eeuwig en denk ook dat een van de partijen ooit eens slimmer gaat worden. Ik gok op de Palestijnen. Jammer, dat Hamas het nog steeds niet in zich heeft. De partij van Abbas is wat slimmer. Jammer dat de Palestijnen elkaar ook nog eens in de haren vliegen. Abbas, en daarvoor Yasser Arafat, zien beter in dat je de strategie van het woord kan gebruiken en daarmee echt doelen kan bereiken. Dat ook de partij van Arafat geweld heeft gebruikt kan ik mij voorstellen. Het had z'n functie, maar nu zien zij in dat die functie nu voorbij is. Hamas ziet dat nog steeds niet in. Van Israël verwacht ik immers geen slimme reactie, noch een constructieve verandering. Zeker niet zolang de fundamentalistische orthodoxe Joden zo veel macht hebben... En zelfs meer krijgen. Ja, dan komen we weer bij het geloof. Een goede Jood zou toch voor vrede moeten zijn, passivist eigenlijk, maar nee zij zijn een grote agressor. Niet te vermurwen.

En nu  we deze dagen weer bij af... Triest. Ik neem het op voor de Palestijnen. Wel hoop ik, dat dit de laatste keer gaat worden. Dat de Palestijnen, en vooral Hamas, gaan inzien dat geweld de oplossing niet is. Laat ze ook intellectueel eens boven Israël staan. Dan is vrede daar een optie. Ik hoop het!