Politiek neemt niet serieus

Gisteren zag ik een stukje van de VPRO op Nederland 2, over de provincie Noord-Holland en de aanleg van een verkeerspunt in West Zwaag, of ergens in die omgeving. Duidelijk werd dat de provincie (mevrouw Post als gedeputeerde) enorm aan het konkelen was en feitelijk heel slecht luisterde naar de bewoners. En dit terwijl de bewoners een goed en serieus alternatief brachten. Nee, de provincie bekeek alles vanuit het eigen idee en de partijen kwamen niet tot elkaar. Wat krijg je dan: onvrede, en met name vanuit de inwoners van West Zwaag wordt aangegeven: de politiek luistert niet!

Zelf hoor ik dat ook vaak, en helaas moet ik toe geven, dat de politiek vaak niet luistert. Wij, politici, hebben ideeën en denken hiermee al snel de waarheid in pacht te hebben. Daarbij worden wij beïnvloed door onze colleges, omdat wij ervan uit gaan dat zij (middels hun ambtenaren) de waarheid in pacht hebben. Niets is echter minder waar. Daarom moet je altijd goed luisteren naar mensen die op een initiatief of voorstel reageren, maar ook naar bewoners die zelf met initiatieven komen.

Lastig wordt het echter wanneer men bepaalde termen gaat gebruiken in een andere context. Zo komt het heel erg veel voor dat men zegt dat de politiek hen niet serieus neemt, maar dan blijkt feitelijk dat zij hun zin niet hebben gekregen. Politiek moet ook (helaas) vaak teleurstellen en het is dan verdomd jammer dat de bewoners hun ongelijk dan direct betitelen als dat zij niet serieus genomen worden, of niet naar hen geluisterd wordt.

In Velsen zijn wij bezig met de HOV en twee trajecten hierin. In Santpoort is een initiatief gekomen vanuit bewoners en de Harddraverijvereniging Santpoort, waarvan ik alleen maar kan zeggen: dat is goed door dacht, daar moeten wij heel goed mee om gaan, want dat is een goed idee. Daarentegen is er rond het traject in Velsen Zuid een initiatief waarbij mijn gevoel, als politicus, vooral ingegeven wordt: het zijn mensen die telkens met iets komen omdat zij in feit tegen zijn. Het alternatief wat hier geboden wordt is volgens mij een alternatief wat niet alleen meer kost, maar ook geen feitelijk oplossing biedt. Terwijl, zeker wanneer je in overleg treedt, tot een goede tussenoplossing komt. Zoals het tracé nu loopt wil men niet, het moet verschuiven, maar niemand hoor ik over het plaatsen van (groene) geluidsschermen.

Vanuit mijn positie kan ik alleen maar aangeven dat ik ieder initiatief en ieder contact vanuit een bewoner serieus neem, maar hier gewoonweg zeer regelmatig weinig mee kan. Is dat de beperking van de politiek, of is dat de beperking van de democratie? Politiek zoals mevrouw Post bedrijft is in ieder geval niet mijn pakkie an... terwijl ik soms wel dergelijke reacties krijg. onterecht!