Huwelijk

Een taalpuritein ben ik absoluut niet. Reina daarentegen leest mijn blogs met als voornaamste doel mijn taalfouten te signaleren, mijn wollige zinnen te melden en duidelijk te maken dat ik niet kan schrijven. Gelukkig hebben we regelmatig ook verbaal contact. Dat leidt wel eens tot discussie over meer diepgaande overwegingen.
Zoals laatst. Wij hingen gekluisterd aan de beeldbuis te kijken naar een of andere sentimentele film, of serie. Op dat moment sprak ik de legendarische woorden: ik hou van je... je bent mijn echtgenote. Gelijkertijd bedacht ik: vervelend... ik geniet er nog steeds van. Het woord echtgenoot (en dus ook echtgenote) is een vervelend woord, want het betreft verleden tijd. In feite is het zo, dat wanneer je trouwt je aan elkaar verbonden bent en er dan direct sprake is van een term in de verleden tijd. Of je niet meer van elkaar mag, kan, wil genieten. Onzin. Sinds ik getrouwd ben, geniet ik nog meer. Dat trouwen in dit geval verleden tijd is, daar kan ik in komen. Ik ben getrouwd, verwijst naar een actie, en die actie is inmiddels gepasseerd. Maar mijn liefde niet, wij zijn nog samen en ik geniet. Hoezo: genoot. Ik stel dan ook voor om voortaan te spreken over ECHTGENIET en ECHTGENIETE.