ik staar mij blind op mijn staaroperatie

Maandag is nummer twee aan de beurt. Ja, ik ben 55 en heb staar. Althans, nog maar bij een oog. Links is zeven weken geleden geopereerd.

Je doet het niet voor de lol, maar als het toch moet: een geweldige operatie. Je ligt erbij, zoals op de foto hierboven. Een doek bedekt je hoofd, maar plakt het oog af, zodat het oog vrij ligt. Eigenlijk merk je er niets van. Wel onder ga je een prachtig kleurenspel. Het lijkt op snorkelen in een hele mooie tropische oceaan. Tenminste wat kleuren betreft. Ook enkele microscoopbeelden van eencellige dingen, soms in een kleine keten. Dit is water.

Een dan is alles helemaal paars (een beetje lila) en scherp. Totdat de zalf erin gaat en de rest van de dag troebel verloopt. Sommige artsen plakken het oog af, de mijn doet er dus zalf op en binnen tien minuten is het klaar. Wel raar, want het oog is verdoofd met druppels waardoor je totaal geen idee hebt dat het verdoofd is.

Maar dan, als de operatie klaar is, de zalf uitgewassen: je ziet scherp! Heel raar, vooral wanneer je al langer een bril draagt. En morgen: zie ik met beide ogen scherp!
Alleen het lezen is een probleem. Na de eerste operatie heb ik een loos glas in mijn bril laten zetten en op zoek gegaan naar een leesbrilletjes (waar het andere glas is uitgehaald). Dinsdag kan de hele bril af, maar dan moet ik weer op zoek naar een goed leesbrilletje.

Pas na een week of vier tot zes is het oog goed gestabiliseerd. Dus, in maart kan ik kijken naar een echte goede leesbril en kiezen of ik met een bril blijf lopen (variofocus van gewoon glas naar leessterkte) of dat ik blijf hannesen met leesbrillen... O ja, ook het licht wordt helderder. Links zie ik alles wit, rechts wat gelig. Ook dat gaat dus weer voorbij.

 Straks kan ik weer gewoon kijken!!! Heerlijk!