Ik kan lezen

Eigenlijk moet het zijn luisteren en lezen. Het moet mij even van het hart: hoe slecht luisteren en lezen wij eigenlijk? Antwoord: slecht. Het begint natuurlijk al bij het luisteren. We lullen allemaal heel veel, maar luisteren blijkt een bijzondere gave te zijn. Begrijpelijk, want we lullen liever... Enfin, het luisteren dus. Iemand heeft een overvloed aan woorden en jij luistert. In die wolkbreuk aan woorden pik je een woord op. Dan ga je echt luisteren, maar het woord is reeds uit de context geslingerd. Dat woord wordt belangrijk, en daar reageer je op, maar je reactie heeft niets meer te maken met de feitelijke context waarin het woord is gebruikt.

Nu is spreektaal erg dynamisch en snel. Dus lezen gaat stukken beter. Had je gedacht. Ook qua lezen zie je dat veel mensen zich vastklampen aan woorden of ze anders verzuipen, maar daarbij niet meer naar de context kijken. Zelf wil ik nog wel eens een woord gebruiken die mensen doet schudden op hun grondvesten. Ja, het woord in een juiste context kan niet zoveel kwaad, maar wanneer je alleen naar het woord kijkt kan het een heel ander verhaal worden. En dan ben je de draad kwijt, richt je jezelf op het woord en gaat daarmee aan de haal.

De conclusie: we luisteren en lezen niet. Maar goed, dat was ook reeds de aanname. Het grootste probleem is het vervolg. De mens reageert te snel en te primair op wat ze denken te horen.Dat komt weer omdat men ook heel erg gefixeerd is op de ander. Dus door die fixatie en de primaire reactie ontstaat een vervelende vorm van discommunicatie.
Een mooi voorbeeld is het gebruik van email. Iedereen verstuurt wel een paar mailtjes per dag, tegenwoordig. En we lezen er vaak nog meer. Dus; veel leesvoer... misschien enigszins overvoerd. Omdat te kunnen lezen zoek je steekwoorden. Omdat er zoveel mail is reageer je via dat steekwoord, maar lees je de rest van het bericht nauwelijks... discommunicatie! We begrijpen elkaar niet meer.

Vanuit mijn werk en levensactiviteiten heb ik altijd veel met communicatie moeten doen. Het is echt heel lastig, maar in bepaalde sectoren is goede communicatie wel van belang. In enkele sectoren gaat het goed: bijvoorbeeld bij de politie. Waarom? Relatief kort en krachtige uitwisseling. In de politiek, zorg en welzijn zie je juist veel discommunicatie. Er wordt vaak eindeloos geluld, en hoe meer er geluld wordt, hoe fouter het kan gaan. Mijn devies: iets minder lullen, en meer zinnige dingen uitkramen... en anders... dan hebben we tegenwoordig onze blog nog.

bekijk de tekst hierboven en probeer het op verschillende manieren te lezen en te vinden welke woorden er in (verscholen) zitten. Mail mij de oplossing.