De gelijkheid der mensen

De omvang van de buik, het gouden horloge… wat maakt het onderscheid der mensen? Een man met een grote auto is klein geschapen. Een vrouw die teveel bezig is met haar schoonheid heeft geen hersens. We leven in een wereld vol vooroordelen. En, helaas, we doen er allemaal aan mee. Soms wat meer en soms wat minder.

Zo zien we dat ons gedrag veelal is gebaseerd op winst. Persoonlijke winst. Een invalide doet nogal eens wat meer zielig, omdat de aandacht die dit geeft de invaliditeit juist legitimeert. Immers een niet zielige invalide daar hoef je niet voor te zorgen. In een ziekenhuis kan je niet tegen de ellendige verhalen van de anderen op. De ander is altijd meer ziek, al ben je er allebei voor een kapotte meniscus.



Op vele fronten proberen wij ons van de ander te onderscheiden. Fysiek, geestelijk welbevinden, rijkdom, uitstraling, en noem maar op. Onszelf zijn we nauwelijks meer, want we reageren telkens op de omgeving en bevechten onze positie. Mannen zijn stoer, vrouwen zorgzaam.

Alleen zoveel onderscheid is er helemaal niet. Ja, karakters verschillen en niet iedereen is even intelligent. Maar het wezen van de mens is bij allen het zelfde. Om dan toch “eigen” te zijn proberen wij ons te onderscheiden. Door te onderscheiden dicht je jezelf een waarde aan. Het is alleen verdomd jammer, dat dit altijd ten koste gaat van de mindere. Iemand, waarvan je denkt dat je hem (of haar) op de zwakke plek kan raken, waardoor jij beter bent. Beter, of meer.

waarom geen Fiatje?

Een belangrijk platform waarin zich dit uit is natuurlijk de politiek. Je hebt de billenknijpers, zoals ik ze noem. Van Aartsen was zo’n voorbeeld, maar Kamp schaar ik er ook onder en zo zijn er een hele rits. Mannen (vooral) die eigenlijk gepeste lulletjes op school waren en nu als een soort Hekking voordringen. En ja, het werkt, vele mensen scharen zich achter dit soort typetjes en zien hierin helden. Dan zijn er de verongelijkte politici. Kritiek op alles en niets deugt. Verantwoordelijkheid nemen ze niet, maar met een stuk populisme komen ze ver. Het grote voorbeeld is natuurlijk Wilders. En dan de politici die nonchalant belangrijk doen. Dat zijn er de meeste. Net als acteurs. Die hebben er ook een handje van: zie mij eens lopen… kijk ik doe normaal. Jeroen Krabbé vind ik persoonlijk hier wel een voorbeeld van.



onze Hekking



Een nog grotere groep Bekende Nederlanders presenteren zich met een flair of ze meer zijn dan de rest van de wereld, en ondertussen maar zo gewoon mogelijk doen. Hier kan ik echt een opsomming maken van vele namen. Prestigieuze figuren, die het op de een of andere manier toch hebben kunnen compenseren zich in het voetlicht te stellen. Paul de Leeuw is er zo eentje. Maar die John de Mol (junior) eveneens.

Dan heb je de groep mensen die hun welvaart tonen. Welvaart die niet terecht verworven is. Domme handigheidjes werken daar wel eens aan mee. Dirk Scheringa, een boef van de eerste orde, eigenlijk een domme man, maar speelde wel met het geld van anderen. En kon dat (veel te lang) vol houden.

Flaneren door de PC Hoofd en je hoort er bij. We graaien allemaal… In ieder geval de meesten. Zeker graaien velen ten kosten van de ander. En dat accepteren we keer op keer. Raar eigenlijk. Omdat ik pech heb rijdt ik geen Rolls, maar die domme mazzelaar kan zich er drie permitteren? Hoe gelijk zijn wij?

Tot nu toe heb ik mij gericht op Nederland en de Nederlander. Maar in de wereld gaat het verder. Pure discriminatie is een voortvloeisel hieruit, maar wie bepaalt dat een domme blanke arbeider beter is dan een hoogopgeleide intelligente donkeren man? Daar wordt zeer verschillend over gedacht. En waarom zijn er zoveel fundamentalisten bij de Islam, die van mening zijn dat de wereld Islamitisch moet zijn? Angst. Pure angst voor de eigen zwakte en onzekerheid.

het huisje van een vrijgezel...

wat is een acteur nu eigenlijk?

Mensen zijn gelijkwaardig, maar niet gelijk. De gelijkheid van mensen heeft in onze moderne tijd enge vormen gekregen, door de ongelijkheid zo enorm sterk te benadrukken. De gelijkheid is tegenwoordig gespiegeld aan de gelijkwaardigheid. Een rijke industrieel voelt zich niet meer gelijkwaardig met de arbeider. De politicus niet meer met het volk. We hebben gelijkheid ingeruild voor gelijkwaardigheid en daarmee houden we elkaar gevangen. Met ellebogen proberen we boven de ander uit te steken. Op tal van manieren. Ondertussen helpen we elkaar er wel mee naar de afgrond. Die naderen we steeds meer. En ik word er een beetje moe van. Heel erg moe soms. Dan wil ik mij terugtrekken in een leuk oud huisje, enigszins van de bewoonde wereld verwijderd en lekker mijn leventje leiden. In een rustig en aangenaam klimaat. Want, helaas de wereld zal niet snel veranderen. Wel een feit is dat de ongelijkheid steeds forser vertaald wordt in ongelijkwaardigheid en dit steeds meer economieën en culturen omver werpt. Kijk naar Griekenland. Kijk naar de Arabische wereld. Kijk naar de banken… Kijk eens goed om je heen. Het oude socialisme was zo gek nog niet, maar wanneer komt een moderne vertaling, zodat we allemaal weer een beetje met de benen op de grond komen? Ik hoop snel, want deze aftakeling te zien, doet mij veel pijn.