Schijt aan de wereld

het gebeurt niet alleen in Nederland...

Even was ik het vergeten. Het voorjaar is er weer. De jaarlijkse ellende dus ook. Waar ik het over heb? Wielrenners! Het misschien wel meest asociale volk, wat ik ken en in deze regio volop aanwezig. Destijds dat ik in Noordwijkerhout werkte was het al een bizarre ellende. Nu heb ik er alleen nog in het weekend mee te maken. Het blijft erbarmelijk.

Tegen fietsers heb ik niets. Zelf fiets ik ook graag. Nee, het richt zich echt tegen een bepaalde soort figuren, die zich wielrenner noemen. Ze gaan hun gang maar…. Behalve dat wanneer zij op zo’n fiets gaan zitten lijkt wel een andere identiteit aannemen. Eentje waarmee zij boven de wet staan. Fietspaden zijn er niet voor niets. Behalve voor wielrenners, daar is een fietspad niet voor bestemd. Normaal fiets je met maximaal twee naast elkaar 9enkele schoolkids uitgezonderd). Wielrenners nemen het liefst de hele rijbaan en misschien zelfs twee rijbanen. Maar het ergste is dat alles en iedereen die ze maar een haarbreed in de weg zitten het wel kan vergeten.

zoiets kwam toen op mij af... maar dat waren gewoon amateurs

In mijn Noordwijkerhouttijd heb ik het een keer gehad. Ik reed van mijn werk en een peloton wielrenners kwam mij tegemoet. Twee rijbanen breed. Ondanks dat ik afremde ging niemand opzij. Twee sloegen op mijn auto en de derde knalde er tegenaan. Vervolgens scheet ik peulen, want zo’n dertig man stond tegen mij te schreeuwen. Alsof ik daar niet mocht rijden; op mijn eigen weghelft verdomme. Ik stond bijna stil… moest ik mijn auto tegen een boom zetten? Wat die gasten betreft… volgens mij wel.

Nu merk ik het vooral alleen nog in het weekend. De weg langs de duinen en sportvelden. Een schitterend breed fietspad… maar nee, vandaag weer. Tientallen wielrenners, vijf man breed over de weg. Een auto voor mij wist niet wat ie moest doen. Uiteindelijk een beleefde druk op de claxon… de wielrenners begonnen hem uitgebreid uit te schelden en menig middelvinger ging de lucht in. Leve het wielrennen!

wielrenners hebben deze fietser niet gemist...

Meestal zijn het groepen, maar soms ook een individu die zich heer en meester op de weg waant. Dit laatste is nog gevaarlijker, alhoewel het groepsrijden ook niet van gevaren gespeend is. Er gebeuren regelmatig ongevallen. Meestal klein, soms wat groter. Vaak zijn overige fietsers de slachtoffers. De wielrenners, net een mierenplaag en je zou het maar wat graag willen uitroeien. Niemand lijkt er wat aan te doen. Telkens is het weer raak. Over en weer irritatie. Het zal mij niet verbazen wanneer een automobilist eens zo geïrriteerd raakt dat hij vol het peloton in gaat.

Dat de clubs hun leden niet beter instrueren. Neen, blijkbaar wordt de wielrenner heilig verklaard en denkt men altijd en overal dat men bezig is met de lokale versie van de Tour de France. Dat wordt het komende half jaar, tot driekwart jaar, weer behoorlijk ergeren en vooral uit kijken. Zelden heb ik de schurft aan iets zo erg als aan wielrenners.

Overigens ben ik ooit op de fiets naar Zwitserland gereden. Ook als fietser had ik dezelfde ervaringen met wielrenners. Vooral in Nederland. Eigenlijk alleen maar. En was het in het buitenland… dan was het een Nederlandse wielrenner. Wat een ongedierte….

is dit waar ze naar op zoek zijn?