Achter het grote venster. Het lijkt een beeld, door het tweede raam zie ik de staart zachtjes heen en weer gaan. Een hond, boxer waarschijnlijk. Niemand thuis en de hond staat waarschijnlijk uren door het venster alle bewegingen te observeren. De hond boft, hij heeft nog uitzicht en er beweegt van alles.
Dagelijks zie je het. De voordeur opent zich. Een hond, groot of klein, beweegt zich stapvoets naar buiten. Al snel zie je de strak gespannen lijn. Een moment later het baasje. Gehuld in een stevige jas, in de loop de deur dicht trekkend. Ons huisdier wordt weer uitgelaten. Een kwartier, half uur, uur misschien, of een snelle plas en poep vanwege het slechte weer? Twee keer per dag, of drie?
Veel tijd zit onze trouwe viervoeter binnen vier muren. Regelmatig alleen, afhankelijk van het werkrooster en activiteiten van het baasje. De buitendeuren meestal gesloten. Zelden zijn ze vrij in en uit te lopen naar de tuin. Soms met z'n tweetjes, een enkele keer met meer, maar het meest toch alleen. Een hond is een roedeldier, maar dat deert het baasje vrijwel niet. De hond is er immers voor het baasje..., niet omgekeerd.
Waarom hebben zoveel mensen een hond? En wat voor hondenbrigaden zijn wij? Absoluut zitten er goeden bij, maar hoeveel laten het dier in een soort van eenzame opsluiting weg kwijnen? En is men thuis, kan er een aai af, want verder wil men geen last. Via stichting Aai worden honden uit het buitenland in Nederlandse gezinnen geplaatst. Omdat wij zo goed voor onze dieren zorgen.
Ver buiten onze 's lands grenzen lopen honden los. Een enkeling ligt aan de ketting, maar het meeste loopt los. Vreedzame honden. Ze bewegen rustig, liggen, luieren. Soms wordt er een vergiftigd, of aangereden. Dan sterven de honden. Een ruime meerderheid heeft een redelijk leven, en vooral een leven in vrijheid. In Nederland mag de hond op steeds minder locaties vrij rond lopen, zonder het strakke koord van de lijn om de nek te voelen.
Het zijn de Nederlanders (en westerlingen) die de vrij lopende honden zielig vinden. Soms worden ze in een asiel gestopt in de hoop dat ze via stichting Aai een goed tehuis in Nederland vinden. Inmiddels raken vele honden al gestrest en gefrustreerd in het asiel, een soort gekkenhuis voor honden. En waarom? Ze hadden toch een goed leven? Ze waren vrij..., goed sommige mensen waren niet aardig, een enkele keer werden ze weggejaagd... Maar toch.
Wat is eigenlijk het verschil tussen honden en mensen. Is de Nederlander in feite niet een gevangene van de eigen regels. Een dure auto, meest moderne flatscreen, maakt dat gelukkig? Een keuken van twintig mille? Wat doen wij onszelf aan? Wel, dat is een keuze. Wat doen wij onze honden aan? Dat is nu vaak iets waar we (het liefst) niet bij stil staan....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten