Zweef André... Zweef!

Voor mijn gevoel sta ik midden in het leven. Ik houd wel van dit leven en wil nog wel een poosje door. Om mij heen steeds meer, bij wie het licht wel uit gaat. Vandaag hoorde ik dat André Moeskops maandag is overleden.

Volgens mij was hij een klein jaartje ouder dan ik. Laatste had ik het nog met iemand over hem. André was een markant type, waarvan je zelfs kan bedenken dat het heel wat is, dat hij nog zou " oud " is geworden. Zijn scherpe jukbeenderen, hoofd iets omhoog met die scherpe wijde ogen, waar juist iets zachts van uit ging. Inmiddels was hij een kennis, maar vroeger heeft hij een tijd de status van vriend gekend. Maar dat is het niet alleen. Vorig jaar Anne, 53. In januari Gerard, 55. Afgelopen jaar Lonneke, 56 (?). En nu André... Volgens mij dus 58. Allemaal jong. Allemaal binnen een jaar. Het wordt wel wat veel zo. En ook allemaal zo rond mijn leeftijd. Laatst sprak ik nog met iemand (Bert Hennink) over de tijd in het Vinkennest in Driehuis. Van het team uit die tijd, zijn er van de vijf nog twee in leven. Ook de werkster van die afdeling leeft niet meer. Allen jong gestorven, destijds wel iets ouder dan ik, maar ook toen nog te jong.

André leerde ik kennen in van Ouds het Raadhuis. We woonden er allebei en trokken naar elkaar. Mijn eerste kat (Bolle) kwam uit een nest katjes van André, eind 1976. Een fel katje bleef over,en die heb ik uiteindelijk ook genomen. Die kreeg de naam Dikke. Erg goed zorgde hij niet voor het nest. Ja, hij was echt een ouderwetse hippie. We hebben hele avonden zitten filosoferen. Met drank en Gele Libanon. André was afgekeurd. Hij kon niet werken, maar wilde het vooral ook niet. Hij was anarchist, passifist, maar vooral wel heel erg relaxed. Een goede gozer, met een niet eenvoudige jeugd. En niets ging gehaast. Toch hebben we veel met elkaar gedaan. Een periode lang een paar keer per week naar film of theater. Vooral de Meerse, in Amstelveen, had destijds een goed programmering. Maar ook de gezamenlijke feesten hadden kwaliteit. Daarbij speelde ook de liefde geen onbelangrijke rol. Een

foto van André (zoals we hem kennen) van zijn rouwkaart

rokkenjager was hij. Ondanks zijn niet al te aantrekkelijke uiterlijk was zijn charmante gedrag goed genoeg zijn bed zeer regelmatig te vullen met vrouwelijk schoon. Het kwam ook wel eens voor dat we er een soort consumentenbond van de liefde van maakten. Een anekdote zal mij altijd bij blijven,maar daar ga ik hier niet over uitweiden.

Na de periode van het Raadhuis zagen we elkaar steeds minder. Tijdens zijn relatie met Lidwien was hij er weer even vaker. Hij werd zelfs vader. Maar fysiek was hij nooit een echt gezonde man.

bron: jolandagerrmann

Ik kwam hem nog eens tegen in het winkelcentrum van Schalkwijk, te Haarlem. Dat was alweer een jaar of acht geleden. Hij zag er slecht uit. Het ging ook (weer) slecht met hem. Gelukkig hoorde ik later dat het weer stukken beter ging.

De laatste jaren zag ik hem eigenlijk niet. Misschien nog een of twee keer. En wanneer we elkaar zagen, zat het contact gewoon weer goed. Maar inmiddels hadden wij onze eigen levens. Een hele goede vriend van mij had nog wat meer contact. Zo bleef ik nog een beetje bij. Nu ben ik ook weer bij, maar is André er niet meer.

Dan komt het weer even heel dichtbij. Hij komt weer dichtbij, maar ook het ouder worden. Een vreemde boodschap, maar ik zal het moeten accepteren. Hoe iemand op afstand toch relatief dichtbij kan voelen. Ik denk aan hem.

En André? Ach, ik denk dat hij ergens is waar hij eeuwig kan zweven. Hij was een zwever en doet dat nu ook graag. Zeker weten. zweef André, zweef!