Not in my Backyard

Het komt nogal eens voor dat je mensen tegen komt die erg slecht luisteren, zeer vooringenomen zijn en op gaan in kuddegedrag.

Er zijn ook broedplaatsen waar dit alles te samen komt. Wijkbijeenkomsten, inspraakavonden, informatieavonden, vakbondsbijeenkomsten en dergelijke. Kortom, in veel gevallen ligt er een link naar de politiek. En vooral de lokale politiek. Wanneer je kijkt naar de reacties op het nieuwe kabinetsprogramma is de meerderheid erg lauw. Ja, men overziet de consequenties niet. Den Haag is wat dat betreft ver van het bed. Lokale politiek gaat vooral over wat er voor je voordeur afspeelt. Dat zie je, voel je en ervaar je. Vaak op voorhand al.

Het leven is dynamisch, en zo ook de wereld. Dingen veranderen. Helaas is dat niet altijd een vooruitgang, maar verandering is niet tegen te houden. En niet ver voor die voordeur gebeurt er natuurlijk wel eens wat. Er lopen (of staan) jongeren, er is veel verkeer, lege plekken moeten weer bebouwd worden, een school wordt te klein of te oud, de bus moet rijden, en noem maar op.

In de meeste gevallen is men het wel eens dat er iets moet gebeuren. Echter, bij de oplossingen ontstaat er altijd veel kritiek. Die kritiek kan nog wel eens ongezouten fel zijn. Jammer is dat bij die kritiek altijd een aantal mensen op staan die zich presenteren als deskundigen. Misschien zijn ze het wel, maar meestal niet specifiek in de betreffende materie. Daarnaast valt het mij op dat er heel veel twijfels zijn. Twijfels ten aanzien van de deskundigheid van deskundigen. Zelfs keiharde cijfers worden in twijfel getrokken. Veel zaken worden daarmee ook volledig uit hun context getrokken. Een kolfje naar de hand van de tegenstanders, die zich ogenschijnlijk massaal roeren. Ja, vooral de tegenstanders komen naar bijeenkomsten en laten van zich horen, en dan wordt de schijn opgehouden dat iedereen, of minstens een forse meerderheid tegen is.

Heel vaak geven de tegenstanders aan dat ze niet tegen een oplossing zijn, maar wel tegen de voorgestelde oplossing. Daarbij dragen ze onmogelijke en niet haalbare alternatieven aan. Met andere woorden; ondanks wat ze zeggen willen ze dat er helemaal niets gebeurt. En dat is jammer, want als je meer constructief met elkaar aan de slag gaat ontstaat er meer begrip en kan je samen meer focussen op de beste oplossing. Althans een optimale verbetering van dat wat niet goed bevonden wordt… tot natuurlijk blijkt dat de aangedragen oplossing zo gek nog niet is en het enige alternatief blijkt.

Het basisprincipe achter dit kuddegedrag is: not in my backyard. Daarbij geldt dat je bij iedere oplossing wel eens in iemands achtertuin terecht kan komen. Dus is niets mogelijk. En de oplossingen die zij aandragen, zijn al eerder gedefinieerd als niet mogelijk. Soms blijkt het best wel iets genuanceerder te liggen, maar dan is de politiek ook zeker bereid hier een mouw aan te passen.

De andere kant is de stemming. Op dat soort bijeenkomsten wordt over het algemeen als snel niet gerespecteerd met elkaar om gegaan. Na twee woorden wordt de politicus, of ambtenaar, al uit gehoond. Soms wordt er tijdens een referaat al een sneer gegeven, die niet getuigd van het de ander in de waarde laten.

En verliest men uiteindelijk toch, en ontvangt men niet het gelijk, dan deugt de democratie niet meer. Goed, de democratie deugt ook niet, maar is wel de beste oplossing van alle kwaden. En ja, iedereen kan kiezen, en zal altijd op een aantal onderdelen een verkeerde keuze maken. Dat immers heet democratie.

Gisteravond heb ik bij een dergelijke bijeenkomst gezeten. Als politicus, dus als toehoorder. Ik ben op dit moment geheel blanco en heb geen mening over het voorstel. Ik ken de inns en outs onvoldoende. Maar door de sfeer, de onjuiste informatie, de agressie krijg ik op voorhand al de neiging voor het plan te zijn. Wees niet bang, want ik zal straks echt naar eer en geweten tot een besluit komen, of dit nu wel of niet in positieve zin is. Voor en tegen zal ik afwegen, onze partijvisie leg ik er overheen en zal mij verdiepen in de materie. Vooral weet ik dat mijn besluit straks gaat betekenen dat er mensen zijn die mij daardoor zullen verguizen. Immers, je doet het nooit goed.

Soms heb ik te doen met een wethouder en de ambtenaren. Gisteren had ik ook te doen met de avondvoorzitter. En jammer dat inwoners zo de hakken in het zand zetten, zo agressief zijn, en geen verantwoordelijkheid voor hun eigen keuzen nemen…In feite de democratie niet erkennen.

Vele dossiers zijn lastig en zwaar om tot een goed overwogen besluit te komen. Ook vanwege alle input en druk van buiten. Toch blijf ik mij inzetten mijn besluiten zo goed mogelijk te nemen. Die uitdaging neem ik aan! 

ergens tegen zijn, of actievoeren: doe eens ludiek!