Het is triest. Een verlies van ongeveer 2/3 en van 10 naar 3 zetels. Het verlies was geen verrassing, maar de omvang hiervan wel. Ik maak mij zorgen om ons politieke klimaat en zorgen om de toekomst. Nederland stuitert politiek van hot naar her en van een politieke cultuur (zoals in Frankrijk) lijkt hier geen sprake.
Het grote verlies van GroenLinks heeft naar mijn idee enkele zeer aanwijsbare redenen. Je moet niet in de teleurstelling blijven hangen, maar lering trekken uit de huidige stand van zaken. Zo slecht als nu heeft GroenLinks er sinds haar oprichting niet bij gestaan. Eerder dit jaar schreef ik een blog over de organisatie van GroenLinks. Die is niet goed op orde en het betreft geen goed lopende machine, maar nu gaat het vooral om de politieke pijn.
Media.
De grootste boosdoener is mijn inziens de media. Om te beginnen heeft de media te overdreven ingespeeld op de interne onrust van GroenLinks en de aanval naar de macht van Tofik Dibi. De media is er op ingedoken en ieder woord onder de vergrootglas gelegd om vervolgens de partij als een negatief zooitje af te schilderen. Maar, zo erg was het allemaal echt niet.
Tijdens de campagne heeft de media teveel ingespeeld op de prognoses. Opvallend is dat GroenLinks in veel debatten (en nieuwsitems) redelijk buiten schot is gehouden. Vreemd, daar waar D’66 er wel bij werd gehaald, werd GroenLinks buiten gelaten, terwijl beiden toch 10 zetels hadden. Zichtbaarheid is van belang, en de media heeft hier dan ook een flinke rol in gespeeld door GroenLinks weinig zichtbaar te maken, en wanneer er dan iets in het nieuws was kon men veelal op negatief nieuws rekenen.
Overigens lijkt het CDA ook zeker slachtoffer van de media. En dat is terug te zien in de resultaten. Het gaat niet meer om de politieke boodschap, maar om het feit welke invloed de media op jou partij weet uit te oefenen. De impact hiervan is vele malen groter dan velen zich realiseren.
Lijsttrekker.
De actie van Dibi was een messteek in de rug van Sap. Toch heb ik zelf al vanaf het begin gezegd dat het niet vanzelfsprekend mocht zijn, dat Sap lijsttrekker werd. Nu zijn de meningen natuurlijk verdeeld, maar mijn visie is dat Sap iets mist als lijsttrekker. Ze heeft te weinig charisma, te weinig humor en komt soms veel te naïef over, waardoor zij op alles serieus in gaat. Dat zij een begenadigt politica is stel ik niet ter discussie, maar de rol van lijsttrekker heeft zeker ook andere ingrediënten nodig. Deze mist Sap, mijns inziens, teveel. GroenLinks had zich hier veel beter bewust van moeten zijn. Met een betere en meer charismatische leider had GroenLinks zeker meer kansen gehad. Laat dit zeker een les zijn voor de toekomst.
Kandidaten.
Zelf heb ik mij plaatsvervangend geschaamd tijdens het congres, alwaar de kandidaten werden verkozen. Een circus, en niet kwaliteit was aan de orde, maar de show. Erg cynisch misschien, maar het komt er wel voor een deel op neer. Er is onvoldoende stil gestaan bij een tactische en kwalitatieve lijstopstelling. Los van de individuele kwaliteit van veel kandidaten, die eigenlijk teleurstellend was. Naar mijn idee hadden Jesse Klaver en Linda Voortman de nummers 2 en 3 moeten zijn. Immers het gezicht van Ineke van Gent verliet de Tweede Kamer en Dibi had zijn eigen glazen ingegooid. Bijna niemand in mijn omgeving kende de andere kandidaten, uitgezonderd Sap, Klaver en (wel al in mindere mate) Voortman. IK denk dat je hier serieus goed naar moet kijken, om tijdens een campagne in beeld te komen.
Programma.
Ik heb de meeste stemwijzers gedaan en kwam (gelukkig) telkens op GroenLinks uit. Toch waren er enkele grote punten van twijfel. Punten, die zeker in het progressieve beeld van GroenLinks niet passen. Zo was het punt de WW terug te brengen naar een jaar een hele slechte. Immers de partij heeft niet gekeken naar de feiten op dit moment. Het grote aantal werklozen, de economische omstandigheid en de houding van banken (en grootkapitaal). Wanneer GroenLinks een zege had gehad zou ik nu al een jaar geen inkomen hebben. Nu heb ik nog een jaar om iets te vinden. En dan merk ik, 56 jaar, 26 jaar dienstverband, dat zelfs drie jaar een relatief korte periode is. Van GroenLinks had ik een meer realistische en meer creatieve oplossing verwacht.
Een ander heikel punt was de drankleeftijd. Van 16 naar 18. Probeerde GroenLinks hiermee populair te zijn? Qua stemming was het hier ook nog even spannend op het congres. GroenLinks had juist aan 16 vast moeten houden en hier een goede toelichting op moeten geven.
Slotsom.
Ja, het verlies van GroenLinks is zeer goed uit te leggen. Het grootste deel van de teleurstelling moet toch echt binnen de eigen gelederen gezocht worden. En natuurlijk spelen de media een grote rol, maar GroenLinks heeft ook wel haar best gedaan deze rol toebedeeld te krijgen. Dit grote verlies was niet nodig geweest en ik ben teleurgesteld in mijn eigen partij. Ze hebben het (teveel) laten lopen. Hoe mooi was de klapmachine tijdens het congres… maar jongens, laat al dat geklap nu eens, en probeer met elkaar naar een echt goed programma te kijken en met een kritische blik een echt goed lijst te presenteren. Deze uitslag had niet gehoeven!
Toen ik vannacht thuis kwam van het tellen en de uitslagenavond zat er een egel voor de deur. Best wel symbolisch eigenlijk, vooral omdat het voor het eerst was dat een dergelijk diertje onze tuin zichtbaar bezocht…
Hey Ernst, ik deel je analyse slechts gedeeltelijk. Het is in de basis simpel: wil je niet strategisch stemmen, maar bijvoorbeeld voor de toekomst van je kinderen op basis van inhoud van een programma dan heb je zeker kans bij GL uit te komen.
BeantwoordenVerwijderenWat fout ging, was dat niets geleerd was van de PvdA die een trackrecord heeft inhoudende dat vlak voor zo veel verkiezingen interne schisma's gaan ontstaan, prive personen zich de partij proberen toe te eigenen ter meerdere glorie van zichzelf, vergezeld gaand van vuile was buiten hangen. Met als resultaat een verschrikkelijk slechte media performance.
Ten tweede is het een tactische fout aan het K.akkoord mee te werken. Voordat er verkiezingen zijn ga je al naar een soort redelijk midden lonken met scherpe rechtse randjes en inderdaad zoals jij (en PvdA) zegt, kritiekloos staan tegenover de rol van banken, cq scherpe randen van het kapitalisme etc. Er geen horizon is over hoe je dat oplost.
Ik snap wel dat je in een euforie kan komen als je in de snelkookpan van een weekeindje zit: maar het is zo, dat dit juist het mooie voorbeeld is dat als je het zo doet er niet meer dan een zesje als compromis uit kan komen plus daarbij heb je je eigen gezicht ingeleverd voor dat (tijdelijk) collectief. Je kiezers voelen dat en haken af.
Blijft over: er is hoop: want om in one-liners te spreken:
the harder they come, the deeper they fall :)
Of:
'What goes up must go down.
We hebben de tijd.
Grtz Herbert