Als klein kind aan de haak bij zo'n morsige stevige zwemjuf. Haar naam is mij even ontschoten. Ondanks de drukte van het zwembad wist ik de boel te overschreeuwen. Mijn angst was panisch. De hengel met haak sneed in mijn buik. Nee, bij Velserend heb ik nooit leren zwemmen.
Maar het was er altijd leuk en gezellig. Het opperhoofd liep er altijd door de menigte. Borst ver vooruit en een altijd gebruind lichaam. Een short en goed geknipt licht krullend haar. Ruud. Een stem die zelfs mijn angstgeschreeuw wist te overstemmen. En toch een man met een goed hart. Hij was Velserend. Groeide er op en woonde er. Zijn moeder heeft nog jaren drie huizen naast ons gewoond. In de Frans Netscherlaan. Ruud van Deurzen.. op internet is er zelfs geen foto meer van hem terug te vinden. Ja, zelfs de foto's van de glorie van Velserend zijn beperkt.
Hoe velen hebben de tijd daar niet door gebracht? Niet alleen de mensen uit Santpoort, maar men kwam van heinde en ver. Het was een beroemd buitenbad, gevuld met natuurlijk water. Ik zie de kleedhokjes nog voor mij, maar op enkele meters het donkere water. Ruud, die altijd diverse activiteiten voor de kinderen organiseerde. Schatgraven, behendigheidspelletjes. Ruud was top, behalve wanneer je liep te kloten. Dan veranderde hij in ene tierende stier, waar je graag niet dicht bij stond.
Ondanks mijn zwemangst en het feit dat ik het daar nooit heb geleerd, ben ik veel in Velserend geweest. Een beetje zomerweer en je pakte het fietsje.
Dat was... Het verhaal van een oude man.. zo voel ik mij nu. Velserend is verlaten. Het bad is lek en leeg. Er om heen staan wat vervallen hokje. De seizoenshuisjes lijken nooit te hebben bestaan (er waren altijd een aantal stacaravans van mensen die het hele seizoen op Velserend verbleven, als ware het een camping). Ik was nog niet zo lang weg uit Santpoort toen ik het hoorde. Ruud had zelfmoord gepleegd. Later bleek dat hij homofiel was en hiermee niet uit de voeten kon. De zelfmoord van Ruud luidde het einde in van Velserend. En steeds verder verloederde dit prachtige stukje cultuur. Uiteindelijk legde de brand het hotel restaurant in de as. Onderwijl was er al een monsterlijk lelijke sauna gebouwd en waren er projectontwikkelaars met absurde plannen. Zoiets mag nooit gebeuren. Een belediging aan Santpoort, de Santpoorters en de geschiedenis.
En na jaren kwam ik weer terug in het dorp. En nu ook nog als raadslid. Velserend was voor mij een pijnpunt, zoals het daar lag. Maar nu kon ik er iets mee. In ieder geval die afschuwelijke herinnering van het verval weg te laten halen. Samen en gevoed door bewoners heb ik de strijd aangebonden. Gelukkig, die rotzooi wordt nu weggehaald. De reizende padden doorkruisen straks het gebied weer en de bijzondere planten ontluiken spoedig.
Maar we zijn er nog niet. Het blijft een trieste lege plek. Misschien blijven die rare bouwhekken ook nog jaren staan. Wat zal hier ooit komen? Ik vrees het ergste... de tijd schrijdt voort, net als de ontwikkelingen. Toch moet je soms in de geschiedenis kunnen blijven hangen. Dit is zo'n voorbeeld. Bouw hier nooit moderne flats, of lelijke villa's. Probeer de oude glorie van Velserend weer terug te krijgen. De eerste projectontwikkelaar die hier een goed initiatief in heeft, krijgt mijn zegen. Bouw de nostalgie terug, maar probeer het zo te doen dat het een overlevingskans heeft. Lastig en een beetje met elkaar in tegenstrijd. Toch hoop ik het heel erg, dat wanneer ik oud ben en dood ga er weer een Velserend is... tenminste dat ik er vanuit ga nu zo'n beetje op de helft van mijn leven te zitten....
Ik hoop ook dat Velserend weer in zijn oude glorie wordt hesteld. Ook ik kwam er als kind en kreeg daar voor het eerst een nieraanval als 9 jarige, Ruud heeft zich drect ontfermd over mij en een ligstoel en een deken gegeven en een paar pijnstillers. Ik ben nog steeds Ruud dankbaar hiervoor. Nu ben ik zelf als 46 en vader van 2 mooie kinderen maar wat zou ik graag mijn kinderen naar Velserend willen meenemen! Ik ga een petitie starten zodat Velserend weer hersteld wordt. Wat zou dat geweldig zijn! Laten we hopen dat het lukt!
BeantwoordenVerwijderenJa, ik kan me Ruud wel herinneren. Hij reed vaak in een rode sportwagen met een open dakkie. Een MG of zo. Soms liep-ie met een buks als er weer eens een rat in het water was gesignaleerd. Onvoorstelbaar nu. Jeetje... geld opduiken in een plastic kluisje, op het koord naar de overkant lopen. Van de hoge op de lage en dan plons! Maar God, wat was dat water altijd koud... Als Rien van Nunen in het bad was, liep ik er jochie stiekem achter aan. De burgemeester van Swiebertje, dat was wat! Juffrouw Rina heette volgens mij de zwemjuf. Doodsbang was ik van d'r. Ik heb er heel wat zomerdagen doorgebracht tot mijn 12de. Ik denk er met een glimlach aan terug. Leuk dat er nog foto's van te vinden zijn.
BeantwoordenVerwijderenHoi, ben ik weer. Voor de liefhebbers: http://velserend.hyves.nl/#hub_threadlist_1=1&show_reactions_1=1&mb=1484221851.0.|35||140117|||19||10633201|m85Mqrim||8||1484221851|N67r|&__state__=3
BeantwoordenVerwijderenEr is daar zelfs een video te vinden. En... een foto van Ruud van Deurzen als piraat! Geweldig.
Goedendag allen,
BeantwoordenVerwijderenIk heb mij er als kind samen met mijn broer kostelijk vermaakt. Ruud ja dat was die man die voor de kinderen altijd leuke dingen deed zoals, geld gooien in het zwembad en opduiken, wie kan er het meeste droge beschuiten op eten, je adem zo lang mogelijk inhouden, kano varen in het ondiepe ronde parcours , het grote springkussen. Maar owee als je achter de meiden aan ging dan moest je droge beschuiten eten of van het terrein af. Je had als kind ontzag voor deze man. Was hij niet van de Euromast af gesprongen....Mvg Bob Komen