Dat er mensen zijn die mij betichten van enig cynisme, in mijn blogs, is mij bekend. Ook herkenbaar. Alleen moet men zich wel realiseren dat dit altijd blogs betreffen met een politiek, dan wel sociaal onderwerp. En ja, mijn teleurstelling in het Nederlandse staatsbestel is enorm. Dat wordt er ook niet minder op. Lezers met afkeer van mogelijk cynisme raad ik aan deze blog te sluiten.
Bij ons vertrek naar Turkije heb ik aangegeven niet te gaan emigreren. Ons verblijf is primair omdat we hier een redelijk leven kunnen leiden, wat ons in Nederland, om diverse redenen, onmogelijk wordt gemaakt. Ook altijd beweerd Nederlander en Nederlands ingezetene te willen blijven. Wel, nu is dan eindelijk ons huis verkocht... Wanneer er niks tussen nu en 20 april komt. Een nieuw huis kopen zit er niet in. We houden wel iets over, maar het grootste deel gaat naar het betalen van schulden, die we (met name) het afgelopen jaar hebben opgebouwd. Met de uitkering en het beperkte restvermogen zouden we in aanmerking komen voor huursubsidie. Als eerste kunnen we nu pas naar een huurwoning zoeken. In de sociale sector wel te verstaan. Het aanbod is erg beperkt, dus wie weet hoe lang dit gaat duren. Dakloos is geen reden tot urgentieverklaring en andere gerede redenen tot een urgentieverklaring kan ik ook niet bedenken. Ga er dus vanuit dat we per 20 april dakloos zijn!
Dan hebben we een briefadres, uit nood geboren. Dit loopt uiterlijk augustus af. Wanneer we dan geen vast adres hebben, worden we uitgeschreven. Met andere woorden, dan word ik bijna letterlijk het land uit geschopt. Want zie nog maar eens terug te komen...
Goed, dan is er een huurwoning. Dat kost gemiddeld ongeveer (kale huur) de halve uitkering. Huursubsidie kan... Wanneer je op 1 januari van dit jaar een vermogen haf van minder dan 42000 euro. Hadden we niet, want we hadden op dat moment een eigen huis. Na 1 mei is er wel sprake van... Maar formeel geldt dat niet. De gemeente kan dan een overbrugging regelen, maar dan moet je het afgelopen jaar in de gemeente staan ingeschreven. Ons briefadres is Haarlem, dus ook hier weer een boot, die we missen en de terugkeer wel erg lastig maakt.
Wanneer we voor 1 augustus geen vast adres hebben, dan worden we dus uitgeschreven. Dat komt er waarschijnlijk op neer dat dit, ondanks dat dit niet de wens is, formeel emigreren. Dat weer betekent een halvering van de uitkering, waarmee het leven ook hier zeer sober zal zijn. Een geluk dat we straks vrijwel gratis wonen...in Turkije dan.
Waar ik mij over verbaas, blijf verbazen, is die ongelofelijke bureaucratie in Nederland. Hoe zaken je onmogelijk worden gemaakt. Er zijn mensen die zeggen dat ik het allemaal over mijzelf af roep. Tja, sommigen hebben nu eenmaal een bord voor kop. Die moeten zelf er aren wat wij de afgelopen vijf jaar hebben er aren, wil er enig begrip ontstaan. Dat er begrip is dat het je overkomt en je steeds moeilijke keuzes moet maken. Nee, voor deze weg heb ik nooit gekozen! De overheid speelt hier een zeer essentiële en negatieve rol in. Inhumaan zal ik haast zeggen. De overheid, kan ik mij nu voorstellen, maakt niet alleen bedrijven kapot, maar ook mensen kapot. Vooral de zwakkeren. Rijk wordt nog steeds gekoesterd. En criminelen, zoals nu met Teeven en Opstelten is gebleken. Maar een eenvoudige ingezetene wordt aan alle kanten de bankschroef aangedraaid. Uitgeperst. Het lijkt mij niet vreemd nu cynisch en zuur te reageren. Ziek maakt de overheid mij, en met mij vele anderen. En laat ik het nu even niet over ons zorgstelsel hebben, na 1 januari.... Nu begrijp ik zelf pas, hoe weinig sociaal onze sociale staat is. Nee, de gemeente, de overheid, moet alles perfect hebben. Een goed en actueel wagenpark, dure websites, noem maar op. Hier rijden vuilniswagens die al zeker twintig jaar op de weg zitten. Niet in mooie en uniforme kleuren gespoten. Nee, gewoon. Daar kan Nederland nog wel eens een voorbeeld aan nemen. In de tussentijd blijf ik in het onzekere en deels in een afhankelijke situatie. Zwaar teleurgesteld. Wat de toekomst brengt... Onzekerheid. Kopen kunnen we niet. Vanwege de uitkering krijgen we waarschijnlijk geen hypotheek meer. Terwijl met een kleine hypotheek we net 200 euro per maand betalen en helemaal geen beroep meer op de overheid hoeven te doen. Wat leven wij toch in een bizarre wereld... Maar dat geeft niet hoor, in Nederland gaat iedereen op 18 maart weer braaf stemmen, op altijd de verkeerde partij, of men gaat niet stemmen, omdat het vertrouwen verdwenen is. En Rutte, Rutte blijft vrolijk lachen; hij heeft zijn zaakjes voor elkaar. Rutte, ik wil een adres in Nederland, waar ik (minimaal vier maanden per jaar) kan wonen. Dan heb ik verder niet zo veel meer nodig. Lekker tekenen, schilderen en in de buitenlucht bezig zijn. Verder kan de werend steeds meer de pot op. Gegroet, en ik meld wel wanneer onze terugkeer is....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten