Een week of drie geleden begon het al een beetje. Wat meer mensen in het dorp, wat meer activiteit. Nu lijkt de bom gebarsten. Göcek leeft opeens weer. De afgelopen twee weken wordt er stevig aan de winkels en horecagelegenheden getimmerd, de laatste week nog meer, en nu is iedereen bezig. Behalve de mannen in het theehuis, die blijven het hele jaar domino en backgammon spelen. Het is nu 7 maart, volop zon, en dik in de twintig graden. Maar morgen kan het weer 15 graden zijn, en bewolkt. Toch is iedereen druk.
Afhankelijk van het weer (sluit dus uitstekend aan op mijn vorige blog) gaat men weer open; over een week of twee, of rond Pasen. In april begint het seizoen weer en iedereen is naargeestig in de weer alles op tijd in orde te krijgen.
Bij restaurant Dörsun worden nieuwe muurtjes om de boomwortels gemetseld, de tafels gerepareerd. Blue Monkey heeft aan de kant van de winkelstraat een nieuwe bar, speciaal voor een snelle döner hap, en op het plein achter de moskee(aan de havenkant) is sinds twee dagen een nieuwe tent open. Nu start ieder jaar op die hoek een nieuwe toko, maar ik moet zeggen, dit keer ziet het er aantrekkelijk uit. Alleen lijken de gasten due er werken allemaal regelrechte maffiacontacten te hebben. Iets wat inderdaad ook heel goed mogelijk is. De souvenirwinkel heeft na vele jaren de voorpui vernieuwd en ga zo maar door. In enkele weken krijgt het dorp een nieuw elan. Zo gaat het al jaren, en zo is het van een lieflijk klein vissersdorp het huidige (toch nog zeer aantrekkelijke) toeristenoord geworden. En zo zal het verder gaan. Vorig jaar gingen er grote eucalyptusbomen tegen de vlakte voor een nieuw hotel. Afgelopen najaar is weer een sinaasappelgaard gerooid. Daar gaapt nu een groot gat en schijnt er ook weer een hotel te komen. Andere hotels staan het grootste deel van het jaar leeg, of zijn al helemaal vervallen, maar er worden gewoon weer nieuwe gebouwd. En steeds "moderner", wat niet echt bevorderlijk is voor het aanzien van het dorp. Dus nóg een reden vanaf de zomermaanden vooral in Gökçeavacık te verblijven.
Naast alle bouw activiteiten en het opknappen van winkels en horeca (Natural heeft een nieuwe keuken gebouwd) leeft het land ook in andere opzichten weer op. De mensen ruimen de tuinen op, orde en, snoeien en verplaatsen. En opeens zijn die mensen er ook weer. Sommige heb ik maanden niet gezien en zitten er nu weer bij, net als de laatste dag voor ze vertrokken. Wel leuk, want de reacties zijn sympathiek. Als buitenlander ben ik er, nadat zij een tijdje weggeweest zijn. Meestal is dat juist omgekeerd. Wat dat betreft zijn het vooral de Turkse bewoners die zich hier weer installeren. Een enkele buitenlander is wel al weer terug, maar de meesten komen ook pas weer in april, of later. En de mensen uit Istanbul (de rijken) zitten van de zomer misschien een paar weken in hun kapitale villa's. Hier zal ook dit jaar, ondanks alle reuring, weer veel leeg blijven dit jaar. Maar goed, inmiddels vind ik het alweer druk zat. Er is weer gezelligheid en leven in de brouwerij. Morgen komt Aziz eten, voor hij naar Moskou gaat, voor de botenbeurs aldaar. Dan is alle familie elders, en wij hier omgekeerde wereld. Wel grappig.
Het aangeharkte gras, verwijderde plakkaten plastic, steen en rondslingerend hout. Alles wordt opgeruimd. Ik vraag mij met dezelfde snelheid af hoe lang dat zo blijft, want ik ken Turkije niet zo netjes en opgeruimd als het nu is.
Ondertussen komt ook de natuur weer echt tot leven. Vanmorgen zag ik de schildpad de weg oversteken. Omdat ie niet op het wegdelen scheidende talud verscheen heb ik hem maar even over gezegd. Nog zwaar zo'n schildpad (formaat A4tje, en dan twee pakken van 500 vel dik). De bomen lopen uit. De appelboom bloeit volop, evenals de hazelnoot en vele andere fruitdragende loofbomen. De citrusvruchten ontdoen zich van de laatste, niet geconsumeerde, vruchten en alles maakt nieuw blad aan. In de bergen uitgebreide velden met bloeiende madeliefjes en ook kwamen we weiden tegen met een schitterende orchidee. Zelfs hier en daar velden met bloeiend koolzaad. Al vraag ik mij af of dat hier onkruid is, of men de waarde van de plant kent, want erg verzorgd zagen die velden er niet uit.
De snelheid waarmee de natuur zich hier ontwikkeld is ongekend voor ons Hollanders. Waar wij een hele lente voor nodig hebben, vindt hier plaats in een aantal weken (tenminste als de natuur zich in dit tempo voortjakkert).
7 maart, ik zit met ontbloot bovenlijf. De borst nog wat wit, maar de armen al redelijk op kleur (met langzame overloop). Niet alleen omdat mijn sandalen het begeven hebben loop ik alweer op slippers. Zelfs de korte broek kan alweer gedragen worden. Alleen lijkt het zwemwater mij nog wat te koud, alhoewel een duik in de zee nog wel eens mee kan vallen. Nee, de zwembaden zijn nog niet op temperatuur of worden nog schoongemaakt en gerepareerd.
De metamorfose van het Turkse land. Nooit gedacht dat zo intensief mee te maken. Een jaar geleden niet eens gedacht dit überhaupt mee te maken. Maar, het voelt geweldig. Juist door het gevoel dat de winter hier relatief ook lang duurt (toch al bijna drie maanden wisselend weer, soms regen en een enkele echt koude dag) breekt alles zo geweldig open. Ook besef je dan, hoe snel je went aan je omgeving. Voor Nederlandse normen zijn we hier van een zachte herfst rechtstreeks over gegaan naar de frisse lente. Maar, nu wij hier zitten spreken wij de eerste keer al gelijk over winter...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten