Slaap lekker

Hypersomnie...een prachtwoord.wat het is? Een aandoening, naar het schijnt.

Vanmiddag zat ik te schilderen. Niet moe, geconcentreerd, en vrij plots overvalt de slaap mij enorm. Zo sterk dat ik mijn ogen niet open kan houden. Een enkele poging nog. Met als gevolg verf op plaatsen, waar ik het niet bedoeld heb. Dat repareer ik wel weer. Ik leg mijn penseel neer, loop naar de bank om even te liggen en vervolgens lig ik bijna anderhalf uur diep te pitten. Bij het ontwaken enigszins verward; wat doe ik 's ochtends op de bank? Het was bijna half zes in de middag....
De afgelopen weken, of maanden, heb ik dat een paar keer eerder gehad. Tijdens het schilderen, maar alleen wanneer ik in de middag schilder. Volgens mijn vrouw ben ik gewoon moe en is er niks aan de hand. Nee, ik was helemaal niet moe, maar inderdaad, er is niks aan de hand. Het is iets waar ik al heel lang, van tijd tot tijd, last van heb.

Ook toen ik nog in Rotterdam werkte, en vroeg in de ochtend op weg ging. Het was geen uitzondering dat ik achter het stuur min of meer in slaap viel. Soms redde ik het net aan bij de tijd te blijven, alhoewel ik diverse keren naar de dichtstbijzijnde parkeerplaats reed en daar een tukje maakte. Met autorijden, net als net schilderen, ben je fysiek niet actief bezig. Je bent wek inspannend bezig, maar niet fysiek. Wanneer ik echt fysiek bezig ben heb ik het nog nooit gehad, dat ik spontaan in slaap val.
Evenmin zie ik een verband met goede, dan wel minder goede, nachtrust.

In de jaren tachtig hadden we vrienden, waar wij 's avonds nog wel eens langs gingen. Bij die vrienden ben ik een aantal keren tijdens het praten in slaap gesukkeld. Bij andere vrienden heb ik dat overigens nooit of zelden gehad. Een vreemd fenomeen.
Ook op mijn werk speelde de slaap nog wel eens parten. Tijdens vergaderingen en vooral tijdens lezingen. Op het autoritje naar mijn werk na, eigenlijk altijd in de middag en soms in de avond.
Het "in slaap vallen" is geheel anders, dan wanneer ik moe ben. Dan kan ik prima even op de bank, of op bed, liggen knorren. Wanneer ik ontwaak is er ook geen probleem met oriëntatie in tijd en plaats. Dat heb ik wel regelmatig wanneer de slaap mij echt overvalt.

Het is iets waar ik al last van heb sinds mijn kindertijd. Ik heb ooit de ziekte van Pfeiffer gehad, en sindsdien speelt dit op. Het komt niet al te vaak voor, soms met periodes. Met autorijden is het natuurlijk wel gevaarlijk, maar in alle andere situaties onschuldig. Alhoewel, ooit kwam ik laat op een lezing, waardoor ik vooraan kwam te zitten. Het hele bedrijf sprak er over, dat ik gedurende de (overigens zeer interessante) lezing zat te pitten. Was toch niet leuk.

Tot mijn hernia heb ik eigenlijk nooit slaap problemen gehad. Sindsdien zijn nachten onrustiger en ben ik er zeer frequent een of meerdere keren uit. Voordien zelden. Ik sliep snel in, sliep goed door, maar ben vanaf mijn twintigste nooit een langslaper geweest. Dat compenseerde ik meestal door aan het eind van de dag/middag even op de bank te gaan liggen. Meestal sliep ik dan tien minuten, of een kwartiertje. Zelden langer. Inmiddels heb ik mijn middagslaapje afgeschaft. Vrij onbewust, door een andere manier van leven. Met de nachtelijke onrust slaap ik gemiddeld zo'n vijf tot zes uur per nacht. Niet meer dan ik mijn leven gewend ben. Vroeger ging ik later naar bed en stond vroeg op. Nu ga ik er meestal eerder in, sta zelfs later op, maar de nachten worden dan ook ruw onderbroken. Van augustus 2014 tot november 2015 heb ik geen enkele nacht door geslapen... Tegenwoordig slaap ik een op de drie nachten gelukkig wel door. En wanneer ik wakker word kan ik niet blijven liggen, vanwege mijn rugpijn.

Een wellicht wat bizar slaapritme. Maar, ik heb het in de hand. Het is lastig, doch ervaar het niet als een probleem. Het overdag in slaap vallen overigens evenmin. Hooguit lastig wat verkeerde verfstreken te moeten corrigeren. Of het hypersomnie is wat ik heb boeit me eigenlijk niet. Ik heb wel even gekeken op Wikipedia, maar kan ernstige zaken uitsluiten. Dan mag een mens toch tevreden zijn, niet waar?
Zo bezig met mijn eigen slaapperikelen realiseer ik mij dat er meer mensen problemen hebben rond de slaap. Ik vraag mij echter af of het een probleem is, of men er een probleem van maakt. Naar mijzelf kijkend, ik maak er geen probleem van. Ik stel het wel vast. Ook neem ik soms een Diazepam in, wanneer ik een aantal slechte nachten heb gehad. Maar dat is in feite meer in relatie tot mijn hernia (en de daarmee gepaarde pijn) dan het feit dat ik een wat verstoord slaapritme heb. Bovendien geniet ik wel van alle nachtelijke geluiden...