In mijn vocabulaire is het inmiddels eigenlijk een vies woord geworden; verkiezingscampagne.... Maar goed, eenmaal een politieke ervaring rijker genees je er nimmer meer volledig van. Hoe ik ook mijn best doe de politiek ver buiten mijn zinnen te houden. En dan ga je naar een land waar je zwager ook ex-politicus is en een van onze goede vrienden hier, Fikret Turan (professor doktor) momenteel kandidaat is in de thans lopende campagne. De doorslag om nu over de verkiezingscampagne te schrijven ligt echter elders... Bij mijn mobile telefoon.
Sinds een kleine twee maanden ontvang ik wekelijks een, of meerdere, sms berichtjes, allen afkomstig van de AK partij (de partij van Erdogan). Daarnaast heb ik inmiddels enkele telefoontjes ontvangen. Op een na allemaal van dezelfde partij. Wanneer ik opneem speelt er direct een bandje af. Behalve het woord "AK partisi" versta ik er geen jota van. Blijkbaar gaat het in de campagne niet om de kiezers, maar om zo veel mogelijk mensen te bereiken. Immers, ik ben bepaalt niet stemgerechtigd in Turkije. Dat onderscheid wordt echter via de mobile telefonie niet gemaakt.
Overigens heb ik, tijdens deze campagne, op straat geheel niets gezien van de AK partij. Alleen dus via de andere kanalen. Dat in tegenstelling tot andere partijen, die zich wel publiekelijk tonen en manifesteren.
Voor de goede orde; de verkiezingen vinden plaats op 7 juni 2015 en het betreft lokale verkiezingen. Lokaal is hier anders dan gemeente verkiezingen. Vroeger was Göcek een gemeente, later werd het een onderdeel van de gemeente Fethiye en sinds een jaar valt het onder Mugla. Qua omvang praat je in feite over een kleine provincie. Dat is hier lokaal, en niet geheel zonder reden. Het centrale regime kan op die wijze haar invloed directer uitoefenen. Dit zonder verder commentaar.
In Nederland start de echte campagne meestal een week of drie (vier) voor de verkiezingsdatum. Hier start men een maand of drie (vier) voordien. Verstoten van alle Turkse media wordt je hier, als burger, duidelijk mee geconfronteerd. Iedere partij heeft bestelauto's gehuurd (of misschien wel gekocht) en beplakt met grote foto's van hun kandidaten. Auto's met portretten van alle kandidaten, maar ook auto's met de nummers één tot en met vijf apart. Per partij hebben we het dan over minstens vijf/zes bestelwagens c.q. personenbusjes. De omvang en rijkdom van de partij is te zien aan de vervoersmiddelen. Grotere en rijkere partijen rijden in grote en glimmende auto's, terwijl de kleintjes en armlastige groeperingen in schoongepoetste aftandse barrels rijden. De omvang van de wagenparken verschilt ook. Naast het dragen van de portretten, partijnaam en enkele populistische leuzen hebben alle auto's nog iets gemeen. Bovenop het dak tornen zij grote speakerboxen met zich mee. Luidkeels wordt propaganda afgewisseld met muziek. Dat rijdt door dorpen en steden. Gezien de omvang van het gebied moet je er ook inderdaad de tijd voor nemen. Zelfs de meest verstopte gehuchten worden aangedaan. Daarnaast worden overal bijeenkomsten georganiseerd. Anderhalve maand geleden hier vlak bij. Dat was een bijeenkomst van de hier (lokaal) regerende partij. Honderd meter verder, bij het tuinrestaurant Natural. Deze partij kwam niet alleen met de beschreven voertuigen, nee, deze voerden zelfs zwaailichten en sirenes. Blijkbaar kan/mag dat hier.
Het was een schitterende dag. Vanonder onze waranda hoorden wij vrijwel de gehele middag de verkiezingsretoriek uit de luidsprekers schallen. Af en toe kon je horen dat er ook een discussie plaats vond, of dat men vragen mocht stellen. De stem was zachter en aarzelender. De hele tuin was afgeladen vol met toehoorders. Versiert met vlaggen, vlaggetjes en ballonnen. Een feestelijke bijeenkomst.
Inmiddels zijn overal dergelijke bijeenkomsten. Minder groots, minder nadrukkelijk. Door het dorp zie je groepjes lopen; politici op campagne. Overal verschijnen wagens met partijpropaganda. Nogmaals, van de AK partij heb ik nog niets visueel gezien, nog iets gehoord, behalve via mijn mobile telefoon. Ik kijk reikhalzend uit naar 7 juni. Niet vanwege mijn politieke nieuwsgierigheid, maar ik ga er van uit dat het een ware feestdag wordt, de climax op de afgelopen maanden.
Ondertussen wordt de campagne ook op een heel ander gebied gestreden. Wegen worden in razend tempo opgeknapt, de tweede tunnel (hier bij de pas, om ons dal uit te komen) gaat voor de zevende open. De storingen van het elektranet zijn opvallend laag, op dit moment. Zelfs de ruimte voor demonstraties lijkt iets verruimd. Opmerkelijk hoe een verkiezingscampagne kan leiden tot drukke activiteiten in het openbare leven. Het land wordt in optimaal verzorgde staat gebracht. Waarschijnlijk staakt alles na 7 juni weer, waarna enige verloedering zal aantreden. Dan wordt het weer het Turkije zoals we kennen. Zo schijnt het rond iedere verkiezingscampagne te gaan.en blijkbaar werkt dat goed en is het "volk" daar uiterst gevoelig voor. Toch heeft het wel wat, dat eens in de paar jaar enorm veel gebeurt ten voordele van het land. Daarbij (bij de activiteiten) is duidelijk merkbaar of het om lokale, provinciale of landelijke verkiezingen gaat. Vooral bij de laatste merken de mensen, het jaar voorafgaande, vooral persoonlijk de voordelen. En in Turkije is een kinderhand zeer snel gevuld. Lokaal uit zich vooral in de infrastructuur.
Nu heb ik niet meer verstand van deze verkiezingen, dan puur en alleen mijn persoonlijke waarnemingen. Toch lijkt het dat ook bij deze lokale verkiezingen er ook nog op kleinere schaal gepropagandeerd wordt. Zo zag ik gisteren, in Fethiye, enorm veel busjes en bestelwagens met kandidaten, welke ik nog niet eerder in ons dorp zag. Meer dan concluderen dat het waarschijnlijk een best ingewikkeld systeem is kan ik niet.
Nostalgische gevoelens spelen nu wel een beetje een rol. Immers, in Nederland heb ik actief aan een paar campagnes mee mogen werken. Het valt mij op dat wat ik hier nu op lokaal niveau zie, dit in Nederland te vergelijken is met de landelijke campagne. De lokale verkiezingen, in Nederland, staan hierbij in schril contrast. Het komt mij was amateuristisch over, en vooral is de budgettaire armoede van de Nederlandse lokale politiek iets wat ik zie. Ook zijn de Hollandse campagnes veel te veel naar binnen gericht. Dat wat wel naar buiten getoond wordt komt dan wat kneuterig over. Dat veel Nederlanders het niet zo op hebben met politiek (vooral lokaal) begrijp ik nu beter. Ze worden onvoldoende "lekker" gemaakt. Dat gebeurt in Turkije duidelijk anders. Desalniettemin spreekt men hier over andere problemen. De enorm hoge kiesdrempel (10%) en het feit dat velen er vanuit gaan dat de verkiezingen hier straks gemanipuleerd worden. Tja, nergens is het perfect... Het bevalt mij wel, al deze al deze activiteiten van een afstand te mogen aanschouwen. Meer wil ik mij ook niet meer met politiek bezig houden. Daar ben ik wel klaar mee. Geef mij maar mijn penseel en inktpen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten