Het bouwproces, in Turkije, is in Hollandse ogen een onbegrijpelijk proces. Daar waar in Nederland enkele weken nodig zijn, bouwt men hier in nog geen week. In ons dorp zijn ieder jaar weer heel wat bouwputten. Sinaasappelboomgaarden worden opgeofferd, evenals oude idyllische pandjes. Niet ver van ons vandaan werd enige tijd een enorme bouwput aangelegd. En ook zeker vier meter diep. Bergen aarde. Er gebeurde verder niets. Tot twee weken geleden. Een cavalerie aan betonauto's denderde door de straten. Op twee plaatsen werd het beton in de kuil gestort. De volgende dag al was een legertje arbeiders die hele vlier aan het bedekken met betonvlechtwerk. Een dag later werd laag twee, nu dus gewapend, al gestort. Weer een dag later waren de vlechters bezig met het bekisten en vlechten van de verticale delen. Dag later: storten. Inmiddels ligt ook de vloer van de begane grond er en zijn de eerste verticale contouren reeds zichtbaar. In dit tempo staat er binnen drie weken een betonnen karkas van drie verdiepingen. Nu lijkt dit een haastklus, maar op zich is dit hier het normale bouwtempo. Je ziet wel bij sommige huizen dat er stagnatie ontstaat bij een volgende stap (metselwerk, metaalwerk, en ga zo maar door). De stappen kunnen lang op zich laten wachten, maar zoals hierboven kan het ook in een ruk door. Zoals in het dorp, langs de waterkant. Daar is binnen een maand een heel nieuw pand verrezen. Dat wil zeggen, dat de muren zijn afgewerkt en het dak er op zit.
Met verbazing kijken wij 's avonds en zelfs 's nachts naar de passerende voertuigen. Grote vrachtwagens, soms zes of zeven in rij. Of heen leeg en terug vol (met bijvoorbeeld zand), of heen vol (zand of stenen) en terug leeg. De betonwagens zijn niet te tellen. Opvallend zijn de tijdstippen van deze activiteiten. Je gaat er dan van alles bij verzinnen. Wellicht gebeurt er ook veel illegaals. Wie zal het zeggen....
Ook schijnt er na een bepaalde datum geen bouwactiviteit meer te mogen plaats vinden. Zeker omdat de schare toeristen zich daar aan zou kunnen storen. Die datum ligt inmiddels achter ons. Toch wordt er nog steeds volop gebouwd. Er verrijzen de meest afschuwelijke panden. Veel nutteloos en nog meer zal nog lang leeg blijven. Immers, de helft van het dorp staat zeker een half jaar leeg en het aantal panden waar langere tijd niets mee gedaan wordt is hoog.
Het gebied hier is een area waar nog wel eens een aardbevinkje plaats vindt. Huizen dienen dus bestendig gebouwd te worden dit natuurgeweld te weerstaan. Inderdaad, het beton is gewapend... Ik kan mij herinneren, bij het zien van vele bouwprogramma's, dat gestort beton altijd wordt getrild. Dat kennen ze hier in ieder geval niet. Ook weet ik dat beton ook tijd nodig heeft goed uit te harden... Het tempo hier staat naar mijn berekeningen niet helemaal gelijk aan de uithardingstijd in relatie tot de toch veel hogere temperatuur...
Het geraamte wordt opgebouwd van beton, maar de muren worden van steen gemetseld. Dit zijn holle stenen, bijna vierkant. De steen lijkt te zijn gebakken van dezelfde kleisoorten en wijze als die van dakpannen.
In dit gebied mag niet hoger gebouwd worden dan twee etages en een dak. De creativiteit toont dat de zolder zo ontworpen kan worden dat deze intensief gebruikt kan worden en soms zelfs een vrijwel volledige etage is. De dakspanten worden van metaal verwaardigd. Gelaste delen. Daar overheen gaat een soort multiplex en (zo waar) isolatie. Tot slot worden de pannen in rap tempo gelegd. De levering van raamwerk kan daarentegen nog wel eens lang op zich laten wachten.
In het dorp zijn enkele (bedrijfs)panden die er uitzien aks stevige bouwwerken. Echter, geheel opgetrokken van aluminium waartegen grote platen pershout zijn genageld. Door een aardig stucklaagje aan te brengen toont het heel wat.
Dat er anders gebouwd wordt dan in Nederland mag wel duidelijk zijn. Nu is men in Nederland soms wel erg protectionistisch en betuttelend, hier lijkt er genoeg ruimte voor een aardig potje cowboy gedrag.
Maar dan. De zelf bouwsels van de "gewone man". Schuurtjes, dierenverblijven, garages, carports, noem maar op en verzin maar wat je in een tuin kan bouwen. Hier tref je dat aan. Veel wordt er gebruik gemaakt van resthout, plastic en van die metalen gaaswerken (waar je in Nederland heel leuk keitjes tussen kan doen). Bouwvallen, die niet tegen de vlakte zijn te krijgen. Een berg hout, wat een hok blijkt. Van de ene verbazing kan je in de andere rollen. In Nederland zie je het heel soms nog een beetje, bij een oud boerenbedrijf, ver van de bewoonde wereld. Kippenhokken vallen niet van ellende uit elkaar, maar blijven juist vanuit ellende overeind staan. De zooi, de bouwsels zouden in Nederland direct leiden tot een bezoekje van de BOA, waar tegenwoordig iedere gemeente wel over beschikt. En, direct afbreken! Hier, afbreken? Nee, dat gebeurt zelden. Het gebeurt wel, maar onder wel zeer bijzondere omstandigheden. Sterker illegaal bouwen is hier toegestaan, mits je een aantal regels in acht neemt. Maar goed, hoeveel illegale bouw ik, als raadslid, wel niet gelegaliseerd zien worden... Zelfs in Nederland is zo iets dus lucratief, met al onze regeltjes.
Maar goed. Tot nu toe is de zwaarste beving 5 op de schaal van Richter geweest, sinds wij hier zijn. Toen bleef alles overeind (zelfs onze van sinaasappelkistjes gebouwde meubels), maar ik ben toch benieuwd wat er gebeurt als de kracht 6 of hoger is. Dan kan je zien of er echt slecht gebouwd is. Een aantal jaar geleden, bij een zware aardbeving in de buurt van Bursa, bleken heel war gebouwen hun aard te verraden, door hopeloos in elkaar te zakken. Een voordeel, dat je hier niet hoog mag bouwen. Misschien zullen we het ooit beleven... Dan zijn de scheurtjes in Groningen waarschijnlijk toch nog veel risicovoller. We zien wel....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten