Kwade zonen

Syrië staat nog steeds in het nieuws, Kim Yung Il is dood en de wereld staat weer even stil bij vaders en zonen. De vaders van deze zonen stonden bekend als erg. Leiders van totalitaire regimes of andere vormen van dictaturen. In deze tijd zou je toch denken, dat wanneer de zoon vaderlief opvolgt het regime milder wordt. Een zeker voorbeeld is inderdaad te zien in Marokko.

Nu is Kim Yung Il dood. Zijn zoon heeft in zijn naam Un, wat wij Nederlanders uitspreken als Oen. Dit laatste geeft ook in zekere mate een definitie van zijn uiterlijk. Er zijn grote twijfels en er gaan stemmen op dat hij nog wel eens erger kan zijn dan zijn vader.

In Congo is enige jaren gelden Kabila zijn vader opgevolgd. Weliswaar lijkt hier minder sprake van een leider die zijn volk uit buit als anderen, maar ook schijnt Kabila geen frisse jongen te zijn.

De laatste in dit rijtje staat bekend onder de naam Baby Doc. Ook een zoon en schrikbewindvoerder. Wat is dit allemaal met die zonen? Hoe zou het de wereld zijn vergaan wanneer Sadam Hoessein en Kadhaffi niet vertrokken waren? Wat hadden wij van die zonen mogen  verwachten? En hoeveel voorbeelden volgen nog?

Er ligt een vreemde link tussen vader en zoon, in dit verband. Ja, we mogen ons zorgen maken over Noord Korea, en welk een toekomst Syrië ons brengt. Maar wat is nu het grootste probleem? Ik ben ook een zoon. Er zijn vele zonen met mij, maar ben ik nu ook een nog grotere hufter dan mijn vader? De wereldproblematiek laat me er wel weer even bij stil staan. Er is toch iets vreemds aan de hand. De invloed van de vader op de zoon kan meerdere kanten op. Twee maar eigenlijk: goed of fout. We worden er mee geconfronteerd in de wereld politiek, maar is het op microniveau ook niet een zichtbaar probleem? Ik ken mannen, die inderdaad een grotere hufter zijn geworden dan hun vader, maar ook omgekeerd. Wanneer ik naar mij zelf kijk heb ik altijd zo iets gehad als: zo wil ik niet worden. Geldt dit voor een ieder? In dat geval is de voorbeeldfunctie van papa wel zeer ingrijpend. En waarom geldt het niet voor hun dochters? Dat is over het algemeen een heel ander verhaal.
Was Jozef zo een slechte vader voor Jezus, dat Jezus een goede man werd? De vraag is of hier een causaal verband gelegd kan worden. Deels zal dit ongetwijfeld waar zijn, maar ten dele is er sprake van toeval en gewoon een combinatie van verkeerde karakters op verkeerde stoelen. Toch blijf ik mij mezelf wel eens zorgen maken over mijn eigen identiteit. Heb ik angst dat er ergens in mij ook zo'n wreed beest verscholen zit.
Wel, nu gaan wij de kerstdagen tegemoet. 2011 alweer. Mensen kruipen gezellig bij elkaar, anderen afzonderen zich. Familie is hot, maar ik heb nauwelijks contact met mijn broers. Ik heb niet zo veel met Kerst, alhoewel het altijd weer een perode van overwegingen is. Dit jaar zal ik vooral stil staan bij de Kwade zonen. Zal Bashar Al Assad in 2012 tot inkeer komen? Het lijkt er niet op, maar ik hoop het. En zal Kim Yung Un de wreedheden van zijn vader opvolgen, jegens het Noord Koreaanse volk? Zijn ogen bieden weinig vertrouwen, al lijkt het ook een oogopslag van Dick Trom die een stapel koekjes voor de andere weg wil kapen.
Naar het schijnt wordt het leiderschap nu wel iets anders in Noord Korea. Kim Yung Un krijgt iemand naast zich en het leger blijkt een stevigere rol dan vader Il te krijgen. Ieder jaar weer hopen we het beste voor het volgende jaar, maar ieder jaar is er weer nieuwe ellende. Dit jaar de Kwade zonen... Ik hoop volgend jaar een echte wending te zien. Ik popel er naar!