Jawel: ik beken! Goed, ik geef het toe. Ik heb het gedaan. Vannacht heb ik Johannes Slak vermoord. Het lijk heb ik verstopt. Dat vinden ze nooit. Roofdieren zullen het versmaden. Ik ben helemaal schuldig!
En, ach, nu ik toch bezig ben. Vorige week heb ik ook nog een overval gepleegd. Niet zo heel gewelddadig, maar het was een overval. Op een bekend persoon… mijn vrouw. Ja, ik heb haar overvallen met mijn liefdesbetuigingen. Per ongeluk kneep ik iets te hard in haar hand, die met al die ringen.
Oh, van die inbraak heb ik nog niets bekend? Volgens mij wist men dat allang. Bij ons achter, in het atelier. Tijdens het schilderen had ik de klink uit de deur gehaald. Stom, stom, stom. Via een truckje ben ik gelukkig toch weer binnen gekomen.
Leuke grapjes zal je hooguit denken, wanneer je bovenstaande leest. Echter, wanneer ik dit als (losse) stukjes op mijn Facebook pagina zet is de kans groot dat ik de politie aan de deur krijg. En misschien wel met groot geweld. Facebook heeft de rol van Big Brother overgenomen. Dat zij hiermee de privacy schenden is ondergeschikt aan het maatschappelijke belang. Facebook heeft daartoe een automatisch systeem gecreƫerd om woorden te filteren. Woorden gelinkt aan criminaliteit. Daarmee worden combinaties gemaakt, gaan alarmbellen af en wordt de politie (ook automatisch?) verwittigt. Je loopt dus erg veel risico met wat je op Facebook plaatst en reken maar dat hun computer niet geprogrammeerd is met humor.
Ja, ik heb Johannes Slak vermoord. Die slak kroop voor de deur en in het donker zag ik het arme diertje niet. Ondermijn hiel kraakte het slakkenhuis en brak in vele stukken, waarmee de slak het leven had gelaten. De resten gooi ik dan op het dak, zodat de vogels er nog wat aan kunnen hebben. Zo’n verhaaltje een beetje cryptisch opschrijven en bij Facebook komt de computer in actie. Dat ik het zelf grappig vind zo’n naar verhaaltje op deze wijze aan de goegemeente toe te vertrouwen zal vast niet doorkomen.

Geen opmerkingen:
Een reactie posten