Achterneef

Begin jaren 80. Zelf was ik wat bezig met striptekenen en filmanimatie. Jong en wild, en weinig doelgericht. Naast een strip voor het Haarlemse COC (Goggy) had ik wat tekenfilmpjes gemaakt en schreef ik over tekenanimatiefilms.

zo ongeveer zag de wand eruit
(zonder bar ervoor)

Op de een of andere manier kwam ik, door mijn eigen activiteiten, achter het feit dat ik een Belgische achterneef had, die ook met strips bezig was. Toen, nog per brief, zocht ik contact en dat mondde uit in een ontmoeting bij hem thuis, een voorstadje van Antwerpen. Ik was onder de indruk van zijn enorme wand in de woonkamer. Een grote vitrine met ongelofelijk veel verschillende soorten bier, met bijpassend glas. Mijn contact was er op gericht van mijn achterneef enige kennis op te doen over het (professioneel) tekenen van strips. Hij heeft mij dat uitgebreid getoond en overhandigde zijn eerste eigenalbum in kleur. Een exemplaar wat ik nog steeds koester. Zijn vrouw kleurde de strips in en een klein meisje kwam uit school. Alleen de verlegenheid van het meisje staat mij nog bij.



Rob bij een beeld van zijn personage



Ik vertrok weer. In die tijd was België nog ver weg. Geld had ik nauwelijks, dus het contact verwaterde. Op een ding na. Vanaf dat moment zonden we elkaar ieder jaar zeer trouw een kerstkaart. Beiden zelf gemaakt, waarbij zijn kaarten altijd een weerspiegeling van zijn strip waren.

Voornemens elkaar weer te bezoeken lopen uit op niets en de jaren verstrijken. Met de Haarlemse stripdagen hoopte ik regelmatig op zijn aanwezigheid… maar zonder succes. De strips van Merho (de tekenaarsnaam van mijn neef) waren in Nederland volledig onbekend. Nou ja, vrijwel.

Mijn neef was begonnen bij Willy vander Steen (Suske en Wiske). Die stijl heeft hij aangehouden, en wellicht is dat de reden dat hij in Nederland nooit is doorgedrongen. Inhoudelijk zijn de strips van de Kiekeboes, zoals zijn strip heet, duidelijk anders. Meer van deze tijd, meer in de tijd en soms ook maatschappij kritisch (naast de nodige dosis Belgische humor).

duidelijke invloeden.....

De moderne tijd heeft ons weer bij elkaar gebracht. Via Facebook. Je komt elkaar weer tegen en je volgt elkaar weer. Het verlegen meisje is nu een schone jonge moeder, en mijn neef is er met de jaren een stuk vlotter en leuker uit gaan zien (maar volgens Reina geldt dat voor alle mannen, wanneer zij ouder worden). In september gaan we naar Mechelen. Uitgenodigd voor de opening van een expositie in Hangar311 (Mechelen, België). Ik verheug mij op het wederzien.

de nog jonge Rob (toen nog Robert)

Grappig (of juist niet) is dat ik erg weinig, tot bijna geen contact met mijn familie heb. Nu heb ik ook een hele kleine familie, maar de banden zijn erg losjes. Ondanks de afstand heb ik vanaf het begin af aan al iets met mijn achterneef. En, sommige contacten moet je koesteren. Dat doe ik dan ook graag!