Bloopers

Veel auto's in Rusland rijden met een camera op het dashboard.  De reden is simpel; wanneer er iets gebeurt heb je bewijs voor de veelal weerbarstige verzekeringsmaatschappijen. Voor diverse televisieprogramma's geeft dit voer voor rare en bijzondere voorvallen. Zaken waar je wel van hoort, maar nooit feitelijk ziet gebeuren. Uniek dus.

Nu zat ik rustig bij ons op de bank, uit te rusten van een wederom vermoeiende Koninginnedag. Vanuit mijn ooghoek nam ik iets waar. Iets wat niet kon, maar wel gebeurde. Zowaar, ik was redelijk nuchter dit keer. Dan heb je enkele seconden nodig om het besef te krijgen dat er inderdaad echt iets aan de hand was. In zo'n geval mis ik echt een bewakingscamera voor mijn deur. Ik had dan verdomd leuke beelden gegeven, die ik ook graag met de wereld had willen delen.

Aan het eind van deze bijzondere Koninginnedag/ Koningsdag was een jongen op zijn racefiets op weg naar huis. Behoorlijk aangeschoten en enigszins overmoedig. Met forse snelheid zag hij in een oogwenk onze oprit en de tegels voor het raam. Zonder enige vaart te minderen, en zonder twijfel, nam hij deze "weg", in de overtuiging dat dit tot de oprit van de buren door zou lopen. Niet dus. Met een hoog tempo knalde hij in de haag, op de afscheiding met onze buren. Een sterke plant gelukkig...

Na de vreemde gewaarwording bleef het stil. Er was niks gebeurt. Of toch wel, een moment om door te laten dringen dat ik iets had gezien wat niet kon en toch gebeurt was. Toch vrij snel ging ik naar buiten en inderdaad lag daar iets te kronkelen, tussen de takken. Moeilijk te onderscheiden, door de takken en de fiets die daar lag. Nadat ik de fiets opraapte, nam ik de jongen goed waar en vervolgens kon de jongeman zelf overeind komen. Met enige moeite weliswaar. Allemaal rode plekken in zijn gezicht, waarvan al heel snel duidelijk werd dat het hier restanten schmink betrof. Tot mijn opluchting overigens.

Vanaf de straat klonk uitbundig bulderend gelach. Nou ja, de jongen op straat lag meer dan dubbel. Volgens hem de beste mop sinds jaren en hij heeft de hele tijd staan bulken. Het voordeel van dronken lui is hun slapheid, waardoor zij meestal goed vallen. Wel had deze knul enige mazzel door met zijn hoofd op zo'n tien centimeter van een groot blok hout terecht te komen. Iets verder en het had wel eens een lijk in de tuin kunnen zijn. Ook uniek trouwens.

In dit geval is het dus allemaal prima afgelopen. Een feit is dat dit soort voorvallen altijd wel iets unieks kennen. En omdat het veelal goed afloopt zit er eigenlijk ook wel humor in. Alleen jammer dat het dus bijna altijd bij verhalen blijft bij dit soort rariteiten.  Beeldmateriaal had zeker een extra dimensie toegevoegd.

Soms kijk ik naar programma’s over Home Video's. Vaak flauw, maar ook regelmatig met unieke gebeurtenissen. Niet zelden ziet de geoefende kijker er enige opzet in. Regelmatig is men min of meer bewust op zoek naar stommiteiten, een eigenschap van vele mensen. Ook zijn er natuurlijk vele omstandigheden die nopen het een en ander op film vast te leggen, met de aanwezige risico’s van niet fatale stommiteiten. Uitzonderlijk is het wanneer je iets ziet gebeuren wat echt bij toeval opgenomen is, en duidelijk niet de opzet heeft het mis te laten gaan, of een act voor de camera uit te voeren. Dat is natuurlijk het leukste. Humor is immers lachen om het leed van anderen. Spontaniteit is dan wel een voorwaarde. Dat is ook waarom home video's, soms, wel leuk zijn. Echter, het is wel de uitzondering op de regel.

Lachen om het leed van de ander doet de mens goed. Ondanks dat velen zich van dit feit distangeren zie je ook hen vaak toch met een flauwe lach om de mondhoeken. Blunders, bloopers en valpartijen blijft nu eenmaal leuk. Zelfs met enige opzet in het spel.

Hier geen camera’s en geen in scene gezette act. In mijn geval blijft het bij een zoete herinnering en afsluiting van een zeer geslaagde dag, die in het teken stond van de troonswisseling. Toch leuk.