Wonen, werken, ... leefbaarheid

Sinds enige tijd wordt in diverse gemeenten gesproken over de visie NZKG 2040. De afkorting staat voor Noordzee Kanaal Gebied. Een gebied dat van Amsterdam tot IJmuiden loopt. Behalve Amsterdam en Velsen horen ook andere gemeenten tot dit gebied zoals Zaanstad. Naast politici praten het bedrijfsleven mee, burgers, organisaties en iedereen die zich op een of andere wijze betrokken voelt bij de toekomst van het kanaal.

Westelijk havengebied...

De vervanging van de grote zeesluis valt overigens buiten het NZKG en de visie.

In enkele rondes mocht men mee praten en denken over de toekomst. Als richtlijn waren er diverse scenario's, deelgebieden en keuzemogelijkheden. Er is sprake van een taakstelling om nieuwe huizen te bouwen, groei voor de economie mee te nemen en ook nog stil te staan bij groen en recreatie. Best een flinke uitdaging, vooral ook omdat diverse participanten uit gaan van eigen, persoonlijke- of bedrijfs-, belangen.

Belangrijke knelpunten of onderdelen zijn de woningbouw in Zaanstad, intensivering Westelijk Havengebied, Houtrakpolder, Wijkermeerpolder, Spaarnwoude, Tata Steel en havens. Hoe groen moet het worden, op welke wijze mag de economie groeien en hoeveel woningen kan je bij bouwen? Belangrijke vragen, maar hoe lastig is het om een soort plaatje te schetsen voor over ongeveer dertig jaar.

nog vier kranen te koop

Na enkele rondes zijn we bij de laatste inspraakronde terecht gekomen. Kritieken en opmerkingen uit eerdere bijeenkomsten zijn meegenomen. Toch is er iets opvallends aan. Het uitgangspunt, waar nu richting besluitvorming mee gegaan wordt, laat een pijl zien bij de Houtrakpolder. Dit betekent een mogelijke uitbreiding van de Amsterdamse haven naar het westen. Opvallend, omdat telkens duidelijk naar voren kwam dat bij een meerderheid geen inbreuk van de Houtrakpolder gewenst is. Op diezelfde wijze is de Wijkermeerpolder nu wel uit de plannen gehaald. Dus is het vreemd dat de Houtrakpolder nog steeds als uitbreidingsoptie genoemd wordt. Welke belangen en welke druk zitten hier achter?

Het meest valt mij op dat met de discussie om te komen tot een visie voor over dertig jaar bijna iedereen uit gaat van het " nu". Zo werd opgemerkt dat de bevolking blijft groeien. Als feit. Vreemd, want juist in deze regio wordt gesproken over de vergrijzing... Tja, en die zijn over dertig jaar bijna allemaal wel dood. Voor mij is het dus helemaal niet zeker dat er, in deze regio, sprake is van een zekere bevolkingstoename. Economie en industrie groeit, dus uitbreiding is noodzakelijk. Wanneer je uit gaat van de huidige industrie.... Ja, maar wat zijn de ontwikkelingen en hoe ver is de technologie over dertig jaar? De kolenoverslag was bijna ten einde, maar door de aardbeving in Japan (2011) blijft Duitsland langer kolen stoken (de reden waarom Amsterdam de kolenoverslag wil behouden). Maar doen zij dat over dertig jaar nog? Met de ontwikkelingen van zonne-energie en windenergie is dat echt de vraag. Rijden wij over dertig jaar nog in benzine auto's, of is er dan een andere vorm van mobiliteit? En wie weet of Tata over dertig jaar niet heeft besloten Europa gedag te zeggen, of de activiteiten in IJmuiden danig te beperken? 

Allemaal aspecten die een visie van belang voorzien, maar de invulling erg lastig maken. 

wonen aan het IJ

In de jaren zestig werd de Bijlmermeer gebouwd. Iedereen was lyrisch. Inmiddels ziet de Bijlmer er totaal anders uit en zijn er nu zelfs geluiden te hoen om de laatste honingraatflat van de ondergang te behoeden. Wanneer je dat in de jaren zeventig had voorspeld, had iedereen je voor gek versleten... En nu is het realiteit. Met dat besef moet je kijken om een visie voor over dertig jaar vast te stellen. Technische ontwikkeling, demagogie, veranderde woningbouw, nieuwe economie, noem maar op. Daar moet je jezelf in verplaatsen om vervolgens een plaatje te schetsen. Daarbij moet je kaders stellen. Maximale milieubelasting, minimale recreatie en groen, monumentale gebieden, duurzaamheid zijn enkele kaders, die je vast kan stellen op basis waardoor je tot een visie komt.

Helaas zie je dat het teveel uit gaat van de huidige belangen, meningen en beperkingen. Dat is jammer, want een goede visie biedt grote kansen voor de regio. Ga over grenzen en biedt de toekomst nu eens echt een kans. De besluitvorming in de raad wordt nog een zware dobber... Ik blijf hopen op een (echt) goed resultaat! En natuurlijk kijk ik met enige reserve uit naar het eindrapport, waar raden, provincie en anderen zich over moeten uitspreken en de visie vast gaan stellen.

kolenoverslag; leuk op de miniatuur treinbaan!

Aan het eind stelde ik gisteren nog de vraag hoe het loopt wanneer niet alle betrokken raden het eindrapport aannemen, of hoe er om gegaan gaat worden met amendementen op het eindrapport. Men moest het antwoord in eerste instantie schuldig blijven. Jammer, want er ligt een kans tot een gezamenlijk visie te komen, maar er is een bedreiging dat gemeenten op onderdelen het rapport absoluut niet ondersteunen. Veel is afhankelijk hoe gedetailleerd het rapport gaat worden, in welke mate het rapport de huidige situatie, plannen en ambities horizontaal vertaald. We zoeken een stip op de horizon, net als destijds met de visie op Velsen 2025. Ik hoop dat we daarom vooral op kaders een visie neerzetten en niet op het op voorhand vast willen leggen van wensen en huidige behoeftes. Voor mij is de belangrijkste troef en uitdaging vast te stellen dat wij aan diverse plafonds zitten (zoals de milieubelasting) en alle ontwikkelingen binnen de huidige grenzen moeten realiseren, waarbij innovatieve ontwikkelingen en duurzaamheid de boventoon voeren. Actief en efficiënt gebruik van de huidige ruimte staat daarbij voorop. Dan behouden wij ons groen, kunnen wij vast nog huizen bouwen, maar is er zeker ruimte een goede en sterke economie te ontwikkelen. Heilige huisjes moeten daarbij misschien wel overboord gegooid worden, maar dat is alleen maar mooi. Dan moet je namelijk anders denken en meer samenwerken en afstemmen met andere regio’s. Voor mij een noodzaak, omdat Nederland in dat opzicht maar een verdomd klein land is.

Ruigoord, overeind gebleven maar ingekapseld