Wereldburger

Ooit ben ik geboren in een Randstedelijk dorp, Santpoort Noord. Opgegroeid en vertrokken, maar een lange tijd van mijn leven in de buurt gewoond. In zekere zinnen ik een honkvast type..., aan de andere kant totaal niet.
Lange tijd heb ik een relatie gehad met iemand van Urk. Ik kwam dus veel op Urk. Een Nederlands dorp, maar ook altijd een soort "buitenland". Overigens, voor de Urkers was ik een "vreemde".
Ondanks dat ik qua wonen erg honkvast was reisde ik al vroeg in mijn leven. Eerst op vakantie, met de auto, klem tussen mijn oudere broers. Later alleen. Liften, op de brommer, met de auto en dan zelfs vliegen.
Eerst trok ik door Europa. In West Europa heb ik alle landen wel gehad, behalve een drietal Scandinavische landen. De continenten Afrika, Azië, Noord en Zuid Amerika inmiddels ook, evenals Midden Amerika en het Caribisch gebied, waaronder Curacao en Cuba. Het waren vakanties, reizen en bezoeken. En op veel van die plaatsen kreeg ik de gedachte daar wel te kunnen wonen.
Inmiddels zit ik bijna drie jaar in Turkije (waarvan vier maanden ongeveer in Nederland) en ja, ik kan hier wonen.

Door mijn reizen, vele bezoeken aan Curacao en langdurig verblijf in Turkije realiseer ik mij plots iets, wat eigenlijk nooit zo tot mij doordrong. Of dit komt door de politieke klimaten in de diverse landen, de globalisering, of gewoon het feit dat ik ouder word. Op zich boeit dat mij niet. Dat wat ik mij realiseer boeit mij des te meer.
Ik ben Nederlander. Ik spreek de Nederlandse taal. Ik spreek meer talen. Nee, Turks lukt mij overigens niet. Maar ben ik Nederlander? Wat doet Nederland mij eigenlijk? Nederland is niets meer, dan een gegeven, het feit dat ik die nationaliteit heb en de cultuur ken. Maar welke cultuur? Nederland is niet overal hetzelfde. Zoals ik aangaf is, bijvoorbeeld, Urk een hele andere gemeenschap. In Zuid Limburg heb ik al het gevoel in een totaal vreemd gebied te zijn en in Groningen..., ja sorry, maar daar heb ik geen gevoel bij. Dat is gewoon een niet nader te noemen regio, ergens op de wereld. Ja, want wat is nationaliteit eigenlijk? En een nationale identiteit, dat is puur een verzinsel. Vele burgeroorlogen hebben dat in feite al bewezen. Nee, ik ben er achter dat de wereld weliswaar opgedeeld is in landen en continenten, maar dat de wereld in feite de wereld is. Ja, ik ben een wereldburger. In iedere streek, regio, of gebied is het anders. Nationale grenzen spelen daarbij feitelijk helemaal geen rol. Overal is het hetzelfde, maar nergens gelijk. Groot, noch klein. Zelfs verschillen tussen arm en rijk zijn niet primair gebonden aan landen, maar wel aan regio's. Bloemendaal is een "rijk" dorp, maar in Hillegom woont armlastig boerenvolk. Wel, ook in Bloemendaal is armoede en wonen er rijken in Hillegom. Maar kijk eens naar andere landen. In feite is het overal hetzelfde! Armen wijken, rijke steden, ontwikkelde gebieden versus achter gebleven regio's. Zelfs mensen, die zich tot een bepaald volk voelen behoren zijn verschillend. Mensen, die dezelfde Religie aanhangen kunnen tegenpolen zijn.
De Nederlander bestaat eigenlijk helemaal niet. Net zo min, de Turk, de Belg, de Indonesiër, of de Australiër, om maar een paar zijstraten te noemen. Als mens, als individu zijn we wereldburger!
Puur door een stelletje idioten zijn er landen en naties ontstaan. Idioten, eerst landheren, landeigenaren, later koningen, keizers en weer later regeringen. En soms liepen die periodes ook nog eens door elkaar.
Ik roep al langer dat ieder mens gelijkwaardig is aan elkaar, maar niemand is gelijk. We zijn allemaal wereldburgers en dat sterkt onze gelijkwaardigheid. De ongelijkwaardigheid, de discriminatie is een politiek verzinsel. Bestuurders die de mensen keer op keer hebben verteld dat "wij" beter zijn, meer zijn zelfs, en "zij" niet deugen, dieven, parasieten en gevaarlijk zijn. De bestuurders hebben ons leren generaliseren. Ze hebben ons maar wat op de mouw gespeld. In ieder land zijn mensen aardig, maar ook zijn er hufters. Machtswellustelingen heb je overal. Echt overal.

Doordat al eeuwen de onderlinge verschillen en schisma's benadrukt worden lijkt het inderdaad dat grote groepen dezelfde kenmerken hebben. Zo zijn hier veel van die patserige, dikke, passieve Engelsen, vol tattoos. Klopt, maar hoe veel andere Engelsen zijn er ook? Door onze vooringenomenheid denken we te kunnen generaliseren. We zijn er zelfs van overtuigd soms. Toch is dat natuurlijk absolute bullshit, wat wij ons zelf hebben laten aanpraten, of we ons zelf aanpraten.
Destijds in Joegoslavië... Buren die lange tijd uitstekend met elkaar om gingen tot opeens de een een Serviër was en de ander een Bosniër. En, ze sloegen elkaar de hersens in. Zie de Fries, die zijn Brabantse buur neer schiet, omdat ie na vele haren vriendschap ontdekt dat het een Brabander is..., of dat die bestuurders je er opeens op wijzen dat het een Brabander is.
Klein en groot, een strijd die je overal ziet. Niet aan landsgrenzen gebonden is, in feite niet eens aan de mensen zelf.

Het is een heerlijk gevoel te ontdekken, te beleven dat ik gewoon een wereldburger ben. Dat alle mensen gelijkwaardig zijn en ondanks alle verschillen in feite alleen de taal een probleem kan zijn. En ook dat probleem wordt minder, want meer mensen spreken Engels en ook steeds beter. En zo leren we weer met elkaar communiceren, omgaan en wellicht soms begrip tonen. Immers ondanks ieders gelijkwaardigheid is niemand gelijk. Ik kan ook heel goed de schurft aan iemand hebben en verafschuwen. Men kan mij ook verafschuwen en niet mogen. Prima, houden zo; accepteren. Omdat we gelijkwaardig zijn dien je dat van elkaar te accepteren en te respecteren. Onzin om iemand die mij niet mag op z'n bek te slaan. Dan laat je die persoon gewoon links liggen en mocht je er wel mee om moeten gaan houd je het gewoon zakelijk en afstandelijk.

In principe heb ik met mijn gevoel, dat ik wereldburger ben, dat iedereen wereldburger is theoretisch bij deze alle geweld de wereld uit geholpen. Oorlogen, moorden, misdaad en terreur..., het hoeft niet meer. We zijn wereldburgers en dienen ons als zodanig te gedragen. Hoe simpel kan het zijn...
Jammer, dat veel mensen het niet simpel willen. Dat sommigen zullen denken: die klootzak van een Merhottein moeten we een lesje leren, hij verkondigt zulk een onzin... op het schavot met hem!
Laat mij mijn onzin verkondigen, dan mag jij jou onzin verkondigen, maar als we op die basis elkaar al te lijf gaan, nou blaas dan die hele aardkloot maar in een keer op. Ga daar maar eens lekker een plan voor smeden, dan geniet ik voorlopig volop van mijn gevoel wereldburger te zijn...