Geur

Heeft u dat wel eens? Dat u iets ruikt, wat u helemaal niet kan ruiken? Sinds eind jaren tachtig, van de vorige eeuw, speelt mij dit met enige regelmaat parten. Jarenlang rook ik dode muizen, zelfs in het vliegtuig.

Het begon in mijn eerste woning, in de Leidsebuurt te Haarlem. Ik bezat en klein huisje. Met moeite opgeknapt, maar verre van perfect. Op een gegeven moment rook ik een dode muis. Een penetrante doordringende geur. Overal ben ik gaan zoeken, zonder succes. De geur bleef maar hangen. Tot ik enkele weken later enkele borden uit mijn dressoir pakte. Aan de achterkant tussen de borden lag een verdroogd lijk van een muis. De geur was nog steeds verschrikkelijk, maar de oorzaak was gevonden en werd gedumpt.

in zo'n soort dressoir vond ik de muis

De geur verdween. Een tijdje kater zat ik in de auto en ik rook weer de lucht van een dode muis in staat van ontbinding. Nadat ik gestopt was en buiten liep bleef ik die rotzooi ruiken. Mijn gevoel gaf aan dat er iets niet helemaal klopte. Wat ik ook zicht, in mijn auto was niets te vinden. Dagenlang rook ik die dode muis, maar alleen in de auto, of wanneer ik weer uit de auto was.

Langzaam vervloog de lucht en het was weer goed.

Met enige regelmaat drong diezelfde lucht mijn neusgaten binnen. Meestal duurde dat enkele dagen, soms zelfs enkele weken. Dan bleef het een jaar of meer weg, dan weer was het om de paar maanden. Op de vreemdste plaatsen speelde het op, ja inderdaad ook een keer in het vliegtuig. Een geur die ik rook, terwijl ik wist dat het niet mogelijk was. Het werd mij helder dat ik lijd aan geurhallucinaties. En het is heel erg lastig wanneer je iets ruikt, waarvan je weet dat je het niet kán ruiken. In ieder geval niet op die plaats, of op die tijd. 

 

bizar om hier een dode muis te ruiken

Met de tijd werden de intervallen groter en de laatste jaren heb ik er maar sporadisch last van.

Tot enkele dagen geleden. Nu ruik ik gas, vooral op plaatsen waar geen gas is, en ik ruik benzine, echter voornamelijk buiten te auto.

Ik kan de humor er wel van inzien, alhoewel het ook weer verdomd lastig is. In feite weet ik nooit of het is wat ik ruik ook echt is. Daarbij heb ik een nogal slechte geur en wanneer je dan dit soort zaken ruikt valt dat extra op. En het zijn geuren van dingen die je niet ziet. Staan er hyacinten en ik ruik ze, weet ik dat het wel goed zit. De lucht van eten is duidelijk, wanneer er gekookt wordt. Maar gas of een dooie muis is toch een ander verhaal.

 

ze is er niet, maar je ziet haar echt...

Een voordeel heeft het ook. In feite ben ik ervaringsdeskundige en ik heb jaren in de psychiatrie gewerkt. Voor mij is wel heel duidelijk geworden wat een hallucinatie betekent, hoe het werkt en op welke wijze je zoiets beleefd. Natuurlijk waren de hallucinaties van mijn patiënten wel van geheel andere orde. Toch verschafte mijn eigen ervaring een zeker inzicht.

Wel blijft er nog een prangende vraag over. Hoe kom ik aan die geurhallucinaties? Al doe ik nog zo mijn best, ik krijg het niet voor elkaar een link te verzinnen, waardoor hallucinaties ontstaan. En dat weer is best zorgelijk. Nu heb ik een simpele, bijna komische, vorm van hallucineren. Maar wat, als het zich verplaatst, erger wordt, of in die mate voorkomt dat het een wel heel grote impact op mijn leven heeft? Om te weten of iets een hallucinatie is duurt het wel even, en ben ik dan niet te laat? Geen idee. Nu zit ik lekker op de bank. Ik heb het koud en ruik benzine...