Waaldrecht

Wie kent het nog: Waaldrecht, de dramaserie van de VARA uit 1973 en 1974? Het speelde zich af in het denkbeeldige rivierdorp Waaldrecht. Iedere aflevering stond op zich, maar toch was het een geheel. Veel sociale onderwerpen, toch kan ik mij weinig meer herinneren van de inhoud van de serie. Het gevoel heb ik er nog steeds wel bij...
Telkens wanneer ik muziek van Ekseption draai komt het gevoel van Waaldrecht boven. Een heerlijk nostalgisch gevoel moet ik zeggen. Veel draai ik de muziek niet, maar als ik het hoor krijg ik een bijna verliefd gevoel in mijn buik.

Ekseption is een Haarlemse band. Rik van der Linden, de bandleider, kwam uit Haarlem. Hij woonde bij zijn moeder in de buurt, of aan, het Kenaupark. Ook zat hij op het Lorentz lyceum, waar ik ook op kwam, maar net nadat hij de school verlaten had. Rik van der Linden is geboren in 1946 en overleden zo'n vijftig jaar later in 2006. In de periode van 1971 tot 1983 is hij getrouwd geweest met Penny de Jager. Zij was vooral bekend van haar dansen tijdens AVRO's TOPPOP. Op de een of andere manier had ik wel wat met Ekseption, die vooral bekend zijn geworden met hun nummer "The 5th".

Maar Ekseption was ook het intronummer van Waaldrecht. Vandaag de link, wanneer ik hun muziek draai. Maar er is meer. In die voorbije jaren was ik helemaal weg van Waaldrecht. Zo erg, dat ik op mijn 17e een aflevering van de serie schreef. Een dikke stapel papier, getypt op mijn vaders oude reis-typemachine. In een dikke enveloppe alles opgestuurd naar de VARA. Later kreeg ik nog een berichtje, dat ze het niet voldoende vonden. Tot ik de laatste uitzending zag... Ik keek en al snel viel mij op, dat het vrijwel "mijn" aflevering was! Ja, ze hadden mij afgewezen, maar toch de hele tekst en het verhaal bewerkt. Zo, dat het voor mij nog zeer herkenbaar was. Vanaf dat moment droeg ik het als een trots geheim bij mij. En, ik moet zeggen, zo heel veel had de VARA niet eens veranderd. Overduidelijk was mijn inbreng te herkennen. Dat zijn toch absoluut prachtige herinneringen!

Zo heel veel denk ik niet aan vroeger, maar op dit soort momenten komt toch van alles weer boven. Wij hadden geen televisie thuis. Als kind keek ik bij de achterburen naar Pipo en Zwiebertje. In 1970 kocht mijn jongste broer (zo'n beetje van zijn eerst verdiende geld) een kleine zwart-wit televisie. Die stond op zijn kamer. Een uitermate goed chantagemiddel, maar we zaten regelmatig bij hem op de kamer te kijken. Veel VPRO programma's volgenden we fanatiek, zoals de Fred Haché Show. Maar ook de vroege Koot en Bie, destijds nog in Hadimassa. Ook vrijwel alle programma's van Mies Bouwman volgden we, waaronder "1 van de 8". Het meest lastige was op goede voet met mijn broer te blijven, want wanneer er ruzie was kwam ik echt zijn kamer niet in. Hetzelfde gold trouwens voor mijn vader, wat ik achteraf wel humoristisch vind.

Je kan het je tegenwoordig niet meer voorstellen, een huis zonder televisie en later een huis met een televisie op de kamer van je broer, maar niet in de huiskamer. Die kwam pas in 1976, toen mijn vader met pensioen ging. Van zijn werk kreeg hij een kleuren televisie. Maar goed, dat jaar ging ik ook het huis uit.
De tijd, dat er nog maar twee zenders waren. Toch keken we vrij selectief, vooral de wat alternatieve programma's. Ik meen dat ik Waaldrecht ook op de kamer van mijn broer heb bekeken, want ik zou niet weten wat de alternatieven moesten zijn, in die tijd.  Alhoewel, bij de familie Samson keek ik altijd TOPPOP. Zij hadden een kleuren televisie, nog voor dat zo'n apparaat bij ons in de woonkamer prijkte.
Grappig, tegenwoordig moet ik het doen met maar een zender: BVN. Ook leuk, maar soms ook stomvervelend. Een beetje terug naar vroeger, maar tegenwoordig hebben we wel internet. Dat bestond toen nog niet eens in ons denken, noch in onze fantasie...