Vragen

Trekken wij het naar ons toe? Zijn wij naïef, of misschien wel te eerlijk? Is de wereld zo hufterig? Waarom komen al die foute mensen (onbewust!) op ons pad?
Allemaal vragen. Geen van de vragen zal beantwoord worden. Hooguit komen er suggesties die antwoorden benaderen. Nee, geen antwoord, wel de feiten. En de teleurstelling.

Wij hadden het plan naar een andere buitenlandse woning te gaan zoeken. Mede omdat we nu vaker en vooral langer in Nederland zijn is onze behoefte hier wat anders. Het huis hier is op een hoogte van 420 meter, wat maakt dat de winters best koud zijn en een flink aantal planten niet groeien, of in ieder geval niet overwinteren. Dus, ja we waren met elkaar in gesprek over wat en hoe.

Een week geleden vond ik een briefje, bij thuiskomst. Het briefje lag op een muurtje bij de trap. Ik las de nieuwe huurprijs voor het komend jaar. Jaarlijks te betalen in 1 termijn. Kijkend en rekenend viel op dat de huurverhoging 30% (!) betrof. Dus hadden wij het idee om twee opmerkingen te plaatsen: waarom zo kort van te voren zo'n grote verhoging zo stiekem op de trap leggen, en waarom 30%?
Gisteren deed de gelegenheid zich voor. De huisbaas zelf spreekt geen Engels, maar zijn zoon wel. Zowel vader als zoon bleken aanwezig.
In reactie op de tweede vraag was het antwoord simpel: alles wordt duurder. Vervolgens "ontspoorde" het gesprek enigszins. Er kwamen verwijten. Zo hadden we zonder overleg een nieuw keukenblok geplaatst, huurden we alléén het huis, hebben we de bbq zonder overleg gebouwd en ga zo maar een poosje door.
Wel, aan mijn hoela! Bij alles wat wij gedaan hebben is overleg vooraf gegaan. De keuken vond de oude huisbaas prima en we mochten zelfs muren slopen. We mochten gebruik maken van de 6000 m2, voor de honden. Vooraf was al afgesproken een deel van het terrein af te zetten, juist voor de honden. De huisbaas was eerst bang dat hij dan niet meer op "zijn" terrein mocht komen.
Amper in het huis begon hij pal naast ons terras een groentetuin aan te leggen. Daarop spraken we hem aan, en hij zegde toe in de winter (2015-2016) een hek te plaatsen langs de achterkant van het huis. Iets wat hij later ontkende. De bbq zouden we niet overlegd hebben, maar ik heb hem verdomme de tekening laten zien, waarom hij aangaf de schoorsteen boven de naastgelegen boom uit te laten komen. Een reeks van dergelijke voorvallen kwam naar boven. En alles werd door de andere kant volledig ontkent. Ja, toen we de man (naar zijn zoon) voor leugenaar uitmaakte was het gedaan. Nu mogen we oprotten. Binnen drie maanden.

Toen we hier kwamen verdwenen er spullen. Na drie, misschien vier keer zoeken vonden we niks. Nadat we het de huisbaas hadden voorgelegd kwam hij een keer langs en vond alles... In een keer en op plaatsen waar we al nadrukkelijk gezicht hadden. Iets wat we overgenomen hadden moesten we uit z'n pick-up pakken. Hij is niet alleen oneerlijk, het is ook een dief. En dan heeft de vorige huisbaas de zoon nog gewaarschuwd, dat wij zouden stelen. Na ons vertrek hadden we eten uit zijn tuin gestolen. Een keer vijf, zes vruchten. Maar hij kwam altijd zelf met groente en fruit aan en we hebben spullen in het huis achter gelaten... Of hadden we echter ieder rekje en fittinkje mee moeten nemen? Nee, zo zijn we niet.

Onze huisbaas staat ook wel bekend als de "maffia van Gökceovacik". Ik ga dat steeds beter begrijpen. Hij bezit (beheert) meerdere huizen in het dorp. Overal heeft hij stukken land, hier en in Göcek en vorig jaar heeft hij met anderen de olijffabriek nieuw leven in geblazen. Hij is niet eerlijk en steelt (alhoewel mijn zwager het 't "testen" van de huisbaas noemt...).

Dat wij hier weg gaan is het primaire probleem niet. De manier waarop wel. De gorigheid en achterbaksheid alsmede het feit dat we drie maanden "krijgen"... Gek, maar met dit soort ervaringen krijg ik weer beelden van een Westerman, net zo'n miezerige oneerlijke man. Weer voel ik dat onrecht wat je aangedaan wordt. Dat wat dit oproept doet mij weer pijn. Ik ben verdomme zestig en de wereld om mij heen lijkt niet te veranderen. Maar ik blijft eerlijk en ik blijf rechtvaardigheid nastreven!  En mocht er een hiernamaals zijn, dan ben ik de lachende derde. Is ie er niet, dan heb ik een soms zwaar, maar vooral boeiend leven gehad. Toch mag het best een wat rustiger vaarwater worden, het laatste deel van mijn leven. Ben benieuwd, of dát nou eens gaat lukken....