woensdag 22 februari 2017

Hoezo, fatsoen... Hoezo, identiteit?

De verkiezingen komen er aan en ik word dagelijks geconfronteerd met de grote wensen van het Nederlandse "volk". Fatsoen staat vrijwel op nummer één, naast de "Nederlandse identiteit". Mijn broek zakt af..., een van de minst fatsoenlijke volken die ik ken zijn de Nederlanders wel. En wat de Nederlandse identiteit is... Geen idee. Bij DWDD, de aflevering van "het Lagerhuis", kreeg ik de indruk dat die Nederlandse identiteit onder meer het Carnaval is. Nou, dan ben ik geen Nederlander, want ik heb de pest aan Carnaval.
Wel vreemd dat fatsoen zo hoog genoteerd staat. Een blik op de sociale media zegt al genoeg over de hufterigheid en grove beledigingen. Maar ook in de praktijk is het niet veel anders. Hooguit iets milder, want face-to-face contact is altijd iets enger, dan wanneer je de gore beledigingen opschrijft. Toch word je op straat ook al snel voor alles en iedereen uitgemaakt op het moment dat je iets doet wat in de ogen van de ander net even niet volgens zijn, of haar, wens verloopt. Een ondoordacht "foutje" kan je tegenwoordig bijna niet meer maken. Ach, en in de politiek is het fatsoen er ook niet beter op geworden. Met name het taalgebruik van Wilders en Rutte is nogal eens onwaardig aan hun rol en daarbij soms vrij infantiel. Wat dat betreft passen ze goed bij Trump. En dan de jeugd nog. Wat die allemaal naar je hoofd slingeren... Zelfs bij mij staat soms het schaamrood op de kaken. Het geldt niet voor alle jeugd. Je hebt natuurlijk een grote groep welopgevoede beleefde kinderen..., maar die hoor ik niet zo veel. Die hockeyen of zitten op pianoles. De kinderen die je veel op straat ziet, daar komt de rottigheid uit de strot. En opvallend..., vooral bij de Nederlandse autochtone jeugd. Kinderen met een immigratie achtergrond zijn veelal veel meer beleefd. Maar goed, ook hier is generalisatie een gevaarlijk statement.

Verder maak ik mij niet zo druk over het fatsoen, behalve mijn verbazing dat fatsoen in het politieke getrokken wordt. Nee, die identiteit interesseert mij veel meer. Om te beginnen is Nederland een van de oudste multiculturele samenlevingen, na onze expansiedrift ten tijde van de VOC. Wanneer wij spreken over buitenlanders en minderheden die ons nu overvallen, slaan we toch echt een stuk geschiedenis over. Dat de "nieuwe" Nederlander zich aan moet passen is in zekere mate gelul. Moet iedere nieuwe Turk, Marokkaan en Syriër boerenkool eten, Sinterklaas vieren en naar dat domme Carnaval gaan? Nee, dat is echt geen aanpassen. In mijn optiek is de enige aanpassing, welke je echt mag verwachten is dat de nieuwkomers onze waarden en normen respecteren en accepteren. Dat zij daarnaast hun eigen waarden en normen er op na houden zal mij een biet zijn. Kijk eens naar de vele Nederlanders die in het buitenland leven, en dan vooral buiten Europa. Die gaan ook hun gang, storen zich soms ook aan de cultuur van het betreffende land en gedragen zich in feite niet anders dan wat wij van de nieuwe Nederlanders ervaren. En natuurlijk, ga naar de moskee, wanneer je de behoefte hebt, ga naar de kerk, of de synagoge. Mij om het even, want daar gaat het niet om. Maar accepteer dat de een hier naar toe gaat, en de ander ergens anders, en jij misschien nergens naar toe. Laat de ander in zijn, en haar waarde! Dát is volgens mij die Nederlandse identiteit. En verder zijn de Randstedelingen, Limburger en Fries net zo verschillend als een Antiliaan, Marokkaan, of iemand uit Iran. Het is niet de kleur of het uiterlijk die de identiteit bepaald van het land. Absoluut niet, want zelfs binnen ieder land, iedere natie zijn onderling grote verschillen. Nederland is daar geen uitzondering op.
Dat het fatsoen en de identiteit zo hoog zitten kan niet anders dan dat het te maken heeft met onzekerheid. Een van de redenen van onzekerheid is te weinig nuance hebben. En dat is wat je ziet. Populistische politiek kent vrijwel geen nuance en brengt de meeste onderwerpen dan ook vrij zwart/wit. Maar ook de bestaande politieke (de "oude" politiek... Hoe te noemen?) is in feite niet anders. Ook daar zie je vormen van populisme, want is niet ieder verkiezingsprogramma in feite populisme. En ontbreekt het daardoor veelal aan de nuance? En wanneer de nuance er wel is, moet je er diep naar graven.
In deze tijd van "overinformatie" krijgen wij juist minder informatie die tot ons door dringt. Daardoor zoeken we zekerheden, hoe onzinnig dit ook is of de onzekerheden ook zijn. Op alle gebieden worden wij over alles geïnformeerd, maar dat wil nog niet zeggen dat we daardoor alles weten of ons een genuanceerde mening kunnen vormen. We moeten vooral niet denken dat we tegenwoordig alles weten.
Toch stelt men zich zo op en het Lagerhuis was daar een mooi voorbeeld van. Het is een leuk en onderhoudend programma, maar in het kader van de verkiezingen brengt het geen enkele meerwaarde. De gespeelde boosheid van Krol en de vermeende onschuld van Asscher. Mooi gespeeld, maar het brengt niets!

Verbeter de wereld en begin bij jezelf, werd altijd gezegd. Nu zegt men dat niet eens meer. Het is geen item meer, omdat vrijwel iedereen denkt die wereld voor zichzelf en omgeving al verbeterd te hebben. Fatsoen en identiteit is niet iets waar je zelf aan werkt. Dat is al volbracht, dus leg je het bij de ander; de politiek. Wanneer dát inderdaad je overtuiging is wordt het verdomd lastig, staat de weg naar het populisme open en voorziet men aan voorwaarden tot volledige intolerantie. De meerderheid heeft het té goed. We ontkennen of bagatelliseren onze westerse armoede. Wanneer ik niet de eigen ervaring zou hebben gehad, dacht ik misschien nu net zo. Maar ik heb de ervaring wel. De ervaring van het officieel dakloos zijn, geen inkomen te hebben, te weinig hebben om in de dagelijkse levensbehoeften te voorzien en een overheid die uitgaat van het negatieve en achterdocht. Natuurlijk is die westerse armoede relatief, wanneer je die vergelijkt met vele andere (niet Europese) landen. Alleen gaat zo'n vergelijk niet op. Zo een vergelijk is een dooddoener. En ja, ook hier zien we wederom dat het geheel ontbreekt aan enige nuance. 50+ die het opneemt voor de ouderen en jongeren die zeggen dat alle ouderen het goed genoeg hebben. Ja, veel ouderen zijn welvarend, die hebben een 50+ ook niet nodig, maar velen ook wel, want daar is het helemaal niet goed voor geregeld.

Iedereen heeft evenveel gelijk, als ongelijk. De partijprogramma's tonen allen vele mooie woorden. Een enkeling zet vooral het ongelijk in de etalage, de ander juist het vermeende gelijk. Maar, mij ontbreekt het aan iedere nuance, waardoor ik absoluut geen keuze kan maken op 15 maart... Waarschijnlijk ga ik, voor het eerst, niet stemmen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten