Sinds mijn hernia
begonnen is ben ik gewend net enige regelmaat mijn nachtelijke rust te
onderbreken. Dan kan ik niet op bed blijven liggen. Soms is een half uur
genoeg, andermaal heb ik zeker een uur nodig. Dat was in Haarlem, hetzelfde in
Driehuis en niet anders, nu, in Göcek.
De tijden van ontwaken liggen globaal tussen half één en vier uur. Wanneer
ik er vroeg in duik, meestal na een uurtje. Ik ga uit bed, rook er eentje en
drink een glaasje. In Nederland zat ik binnen en was het vrijwel altijd stil.
Zelfs de honden bewogen niet voor me, wanneer ik de kamer in kwam. Nu is het
anders. Twee van die mormels slapen op bed. Geheel tegen onze zin, maar sinds
de reis zijn ze niet meer weg te houden. We hebben het een paar keer
geprobeerd, maar of er is luidkeels protest of de deuren worden beschadigd door
hevig krabben. En honden kunnen behoorlijk drammen... Dus, we hebben ons
opgeofferd.
Ventje ligt aan de buitenzijde, strak tegen mij aan, op schouderhoogte.
Noah bij de benen en aan de binnenzijde. Samen weten ze mij aardig in een
nachtelijke houdgreep te houden. Blijkbaar wil, vooral, Ventje in mij kruipen.
Wanneer ik wakker word lig ik in een onmogelijke houding, half in de spleet
tussen beide matrassen. Wellicht kan ook een gezonde rug dat niet verdragen. Uit
pure ellende trek ik dan maar mijn lange onderbroek en ochtendjas aan en druip
ik af naar beneden. In het begin zat ik gewoon binnen, maar omdat ik binnen
niet meer mag roken slof ik naar de waranda. Van de oorverdovende Hollandse
stilte is hier echter geen sprake. En het leuke, ik geniet er van.
Nu gaat de fabel rond dat hanengekraai het ochtendgloren inluiden. Welnu,
de Turkse hanen hebben geen besef van tijd. Niet lang na middennacht begint het
eerste gekraai. Aan de overkant is een haan. Hij klappert even fors met de
vleugels op iets wat een holle buik lijkt om vervolgens een strot op te zetten,
die tegen de bergen aan echoot. Gevolg is dat buurhaan reageert en binnen de
kortste keren is het een kakofonie van gekraai. In diverse toonaarden en
volumes. Vergelijk het met de violen van een orkest.
Ook het slagwerk is aanwezig; de hond. Even verderop zit een exemplaar die
de ganse tijd door een blaf laat horen. Drie korte blaffen, met een even zo
kort intermezzo, gevolgd door twee snelle blaffen. Eigenlijk triest, want die
hond zal wel in een klein hokje zitten en vooral angst koesteren, in plaats van
de stoere waakhond te spelen. Indien er een, voor mensenoren niet waar te
nemen, onregelmatigheid plaats vindt gaan de andere honden blaffen. Heftig,
hoge tonen, lage tonen, met een snelle maat, of met een rustig tempo. Naast het
viool geluid is er dus ook een volledig slagwerk bezig.
Ook vogels houden zich hier niet aan de regels. Gedurende de nacht fluiten
en kwetteren zij. U kunt wel raden dat hier het koperwerk aan de slag is
gegaan. Wat zij doen is mij onbekend, maar veelal is het een drukte van
jewelste. Vanuit de bossen klinkt de trombone van de uil. Als een roffel een
zachte windvlaag door de bladeren van de bananenplant.
Als een harp beklimmen zwaarbeladen vrachtauto's de grote weg naar Fethiye.
Een steile, bochtige helling. Je hoort ze kruipen, schakelen en per bocht
verandert het geluid tot ze bij de top zijn. Een paar katten strijden
ondertussen luidkeels om hun territorium, waarna Ventje naar buiten stormt met
iets wat hangt tussen hijgen en blaffen.
Uit de sinaasappelboom valt een overrijpe vrucht, als een pauk slag, dof
op de taaie aarde. De egel ritselt, bijna triangel achtig, door het dode
bladerdek. Een brommer scheurt over de weg voorbij, gevolgd (na een intermezzo)
door twee auto's. Beiden met een andere snelheid, ander geluid.
Kortom geen oorverdovende stilte, maar een orkest met een verhaal wat mij
sterk doet denken aan "Peter en de Wolf" van Sergej Prokofjov. Ik mis
alleen wel de warme verhalende stemmen van Mies Bouwman en (volgens mij ook) Willem
Duys (dat is de versie die ik tenminste ken). Ondanks de nachtelijke
onderbrekingen is dit geen straf. En altijd met dezelfde finale: gehoest en
gerochel van mijn kant. Heb ik toch weer twee of drie peuken weg gepaft....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten